Nog steeds angstig, waarschijnlijk door stroomschok..

Noah is een paar weken geleden tegen het schrikdraad gelopen. We lopen daar vaker en er stond nooit stroom op dus ik lette niet op, maar opeens hoorde ik een 'gegil' en kwam Noah langs me rennen. Ik ben toen op de grond gaan zitten en toen kwam hij gelukkig wel naar me toe, maar hij durfde dat straatje een paar dagen niet meer in. Daarna ging hij wel gewoon weer mee er langs, wel ver weg van het draad, maar ik dacht dat het wel weer beter ging.
Nu (een paar weken later) valt me alleen op dat hij veel met zijn oren plat in zn nek loopt en hij hijgt veel. Als we met de bal gaan spelen is er niks aan de hand, maar als we gewoon lopen gaan zn oren weer in zn nek. En hij schrikt dan sneller van kleine geluiden. Vroeger schrok hij ook wel af en toe, maar nu is het erger. Vanmorgen liepen we in het park (totaal niet in de buurt van het schrikdraad..) en opeens vloog hij met zn staart tussen de poten en grommend naar voren. Daarna keek hij achterom alsof iets hem had aangevallen, maar het enige dat ik kon zien was een piepklein takje dat misschien uit de boom was gevallen...
Heeft iemand tips hoe ik hem hierbij kan helpen? Nu laat ik hem dicht tegen me aan staan als hij is geschrokken tot hij gekalmeerd is en dan gaan we samen terug om te kijken wat het was waar hij van geschrokken is. Maar ik zou hem tijdens de hele wandeling meer zekerheid willen geven zodat ik misschien kan voorkomen dat hij schrikt..

tja ik denk zelf dat je er geen aandacht aan moet schenken,als je aldoor maar zegt och lieverd er niks niks kom enz enz,dan werk je het ook in de hand.
het best was gewoon niet op reageren met zoiets.
in het verleden met onze rottweiler mee gemaakt,we liepen in het bos het gras stond hoog en er bleek dus ook schrikdraad te liggen waar onze hond op ging staan ,nou hij sprong wel 1 meter hoog van pijn en schrik ,we hebben er niet op gereageerd en hij heeft er niks van over gehouden en hij liep ook gewoon weer mee naar dezelfde plek ,(honden zijn net kids he)niet teveel op reageren.

Onze grote hond heeft ook en keer onder stroom gestaan. Tuurlijk keek ze de volgende keer wel beter uit, maar wij als baasjes hebben net gedaan alsof er niks aan de hand was. Nu loopt ze er weer gewoon langs. Ik zou gewoon even deze situaties als baaszijnde negeren. De hond komt er wel overheen en zijn meestal de baasjes die er een "groter" probleem van maken dan dat t eigenlijk is. (niet aanvallend tegen jou bedoeld he )
Ik zou gewoon vaak gaan wandelen zodat je hond alleen maar positieve ervaringen kan op doen.
succes

Babbe is een tijdje terug ook in aanraking gekomen met schrikdraad. Ze was via een openstaand hek een weiland in gelopen en wou er kruipend onder het draad door er weer uit. Was dus geen succes, ze sprong een meter in de lucht en rende helemaal terug naar het openstaande hek en toen over de weg naar ons toe. We hebben het genegeerd en zijn gewoon doorgelopen zonder haar aandacht te geven. Even later liep ze weer alles te onderzoeken en rond te snuffelen. Het enige wat ik nu eraan merk is dat ze niet meer onder draad door wil kruipen rondom een weiland, maar dat vind ik geen probleem. Verder merk ik niks aan haar. Ik zou het denk ik ook negeren en er gewoon langslopen zonder haar extra aandacht te schenken. Veel succes en een fijn weekend, Judith en Babbe.

Probeer hem goed af te leiden met zijn balletje.Met vuurwerk en voortdurend angstmomenten achter elkaar zou ik gaan geruststellen.

In deze situatie's is het goed om steeds hele leuke dingen te gaan doen op de plek waarvan jij hem vindt veranderen.

Als je lekkerder voelt bij hem geruststellen omdat je anders denkt dat hij op de vlucht slaat,dan kalmeren tot hij weer enigsinds normaal bij je staat en dan alsnog een gek spelletje gaan doen.
Bij Mila helpt,mijn arm om haar lichaam,even kalm blijven...dan iets benoemen'gaan we rennen'of een andere hondennaam die zij héél leuk vindt(vriendjes),je ziet direct haar oorstand veranderen en dan por ik haar aan-daag haar uit- en ren dan weg,dan spelen we wat. Dan is het weer normaal.

Bedankt voor jullie tips!
kheb zelf niet echt door dat ik er teveel aandacht aan besteed, maar miss merk ik dat gewoon niet van mezelf Toen hij echt gewoon gilde van de schok heb ik hem wel bij me geroepen, maar dat was meer omdat hij er in paniek vandoor ging en ik niet wou dat hij de straat over ging.
En verder heb ik ook niet echt het idee dat ik anders doe, want ik heb zelf vaak niet eens door dat er iets is waarvan hij kan schrikken, hij schrikt soms gewoon van dingen die ik niet eens opmerk.. een blaadje dat ritselt ofzo..
Misschien dat mijn reactie daarna wel wat teveel is, daar ga ik iig op letten. Ik vind het wel belangrijk dat hij een soort bescherming bij mij zoekt, hij komt meestal heel dicht bij me staan als hij is geschrokken. En opzich wil ik dat wel houden aangezien ik niet wil dat hij in paniek gaat vluchten... Maar ik kan daar dan dus beter niet teveel op reageren, maar liever afleiden met iets leuks. Kga mn best doen
Het vervelende is dat hij de link niet echt legt tussen het draad en de schok.. Voor zijn idee kwam het gewoon uit de lucht vallen en kan dat elk moment weer gebeuren en is hij dus de hele tijd op zijn hoede.. Maar misschien dat dat uiteindelijk wel weer verdwijnt als we genoeg positieve ervaringen met wandelen hebben opgedaan

Mijn hond heeft na een stroomschok echt weken last gehad. Eerst was hij alleen bang op de plek waar het gebeurt was maar hij werd juist steeds angstiger, op een geven moment wilde hij niet eens meer mee wandelen.
Wat ik deed is aanlijnen( omdat hij op somminge stukken niet meer durfde te lopen) en doorlopen, gewoon ervaren dat er niks meer kan gebeuren, keer op keer. Ik beloonde hem alleen als hij normaal gedrag vertoonde, het angstige gedrag heb ik genegeerd.
Door samen te lopen, met een stevige pas, er de ervaring dat er dus niks meer gebeurde, werd zijn angst steeds minder.
Nu heeft hij nergens meer last van

Ik heb de plaatst waar het gebeurde steeds opgezocht, juist daar dagelijks wandelen...

Probeer op die plek eens brokjes te strooien, zodat hij daar lekker kan snuffelen en kan eten. Dat werkt kalmerend.
Dat kan je op verschillende plekken gaan doen.
Probeer verder even zo min mogelijk stressvolle situaties op te zoeken, zodat zijn adrenalinepeil even goed kan zakken. Dus rustig aan en lekker veel snuffelwerkjes!

@Anoniem, bedankt voor je reactie! Gelukkig dat het met jouw hond weer helemaal goed gekomen is! Ik herken wat je schrijft, bij Noah is het gelukkig nog niet zo erg dat hij niet meer mee wil wandelen, maar op sommige momenten van de wandeling wordt hij gewoon opeens een andere hond en het blijft inderdaad niet bij die plek maar wordt ook op andere plekken angstiger. Maar goed om te horen dat het met negeren en positieve ervaringen toch goed kan komen!

@Margje, bedankt voor de tip! Ik ga het zeker proberen, waarschijnlijk moet ik dan voor iets heel lekkers zorgen, want "gewone" beloningen neemt hij niet aan in dat straatje.. Ik ben er vandaag weer geweest en hij liep weer rond alsof hij geslagen was.. ik ben met de bal gaan spelen en dan leeft hij gelukkig wel weer helemaal op. Maar daarmee gaat zn adrenalinepeil natuurlijk wel weer omhoog
Sowieso is rust een hele goede tip, daar heeft hij afgelopen dagen waarschijnlijk een flink tekort in gehad, dus morgen wordt in ieder geval een lekkere rustdag

Als het dan niet wil met rust dan zou je naar iemand kunnen gaan die werkt met bach remedies.

Tja gewoon het gedrag negeren, op de boerderij hebben bijna alle honden wel een een flinke knal van een draadje gehad en heb er nooit aandacht aan besteed, moeten ze er maar bij weg blijven
Nu heb ik een draadje voor het raam langs anders springen de honden tegen het raam aan en gezien ramen lappen mijn hobby niet is, ze hebben allemaal eens een pats gehad, niets aan te doen en als er eens een de kolder in de kop was, dan corrigeerde ik dat door een harde ey te roepen, dan komen ze uit die angst moment en doen ze weer normaal.

Want jij voelt je schuldig en dat straal je uit en die hond snapt dat niet en die word onzeker en wat denk jij dan, zie je wel hij heeft er nog steeds last van.