Ergens tegenop zien

Toen ik Twinko kreeg wist ik dat het heel belangrijk was om hem aan te leren mee te gaan in een fietsmandje. Ik ga namelijk iedere dag op de fiets naar werk en hij gaat mee.
Dus ik had me al dagen van tevoren netjes ingelezen, welk mandje te kopen en welke stappen ik moest volgen. Belangrijk was om het niet te pushen want als hij een vervelende ervaring zou hebben op de fiets dan zou ik nog verder van huis zijn. Ik zou dus alles rustig op moeten bouwen.

Na een paar dagen had ik een mandje gekocht maar Twinko was de eerste paar dagen in z'n reisbench meegegaan (vanwege de kou) en dat ging prima. Dus stiekem stelde ik het fietsmandje nog even uit want er bleef in m'n achterhoofd spoken dat er echt niets fout mocht gaan! Maar op een dag had ik de bench perongeluk bij een vriendin laten staan en toen was het verplicht tijd voor het fietsmandje!
Ik maakte me wel zorgen omdat ik nog niet was begonnen met het laten wennen aan de fiets en aan het mandje, maar ik moest naar werk dus gewapend met een knuffelbeest en wat lekker gingen we op weg naar de schuur. Twinko in z'n mandje getild, hij ging zitten. Langzaam liep ik door het poortje naar de straat, hij keek wat om zich heen, leek het prima te vinden. Ik stapte op en ging langzaam fietsen, hij keek nog even om zich heen en ging toen liggen slapen!

Jullie herkennen dit vast wel; je zorgen maken om iets dat je met de hond moet doen, ergens tegenop zien en zodra puntje bij paaltje komt is er niets aan de hand en vind je hondje het allemaal prima

Heeft iemand nog een leuk verhaal over zo'n situatie?

De eerste ontmoeting tussen onze Amstaff, die toen net 3 was, en onze Amerikaanse Cocker die we net kregen.

Wij waren er wel van overtuigd dat Misia een 2e hond fijn zou vinden, en dachten wel dat het goed zou komen maar ja, je brengt toch een onbekende in de roedel en je moet maar zien of het klikt. Dus voor het thuis komen toch alle registers opentrekken he, speelgoed en kauwattributen opgeruimd, Misia flink laten lopen en besloten om ze eerst buiten kennis te laten maken...

Maat ja, dan komt het moment dat je een pup kennis laten maken met 28 kilo aan dol enthousiaste Amerikaanse Stafford. Ik moet zeggen dat je daar toch op een bijzondere manier naar toe leeft. Ik had het hart niet in de keel hoor, sterker nog, ik had er best veel vertrouwen in maar als het dan goed gaat is het toch wel een opluchting.

Misia speerde op Daisy af, snuffelde een paar keer, gaf Daisy een lik en kwam toen ons begroeten. Hele club mee naar binnen en eigenlijk meteen goed.

Eerste keer weekend naar me ouders die wonen in Zeeland dus als we gaan blijven we slapen en cyra natuurlijk ook alles meeslepen en heel gedoe Ik dacht daar gaan we poep en pies ruimen gejank een heel weekend...

En???????

Super weekend gehad geen kik gegeven keurig alles buiten gedaan..

En nu hoeven we niks toeschouwen meer me ouders hebben een mandje bak en alles gekocht de zelfde als thuis...

Ik heb ook wel zo een situatie Wanneer ik Romi haar kvv aan het klaarzetten ben, zit ze steeds tegen me op te springen. Nu heb ik een trapje in de keuken gezet en wanneer ik de kvv klaarzet zet ik haar er op. Ik dacht dat gaat me hier nooit lukken, ze is te enthousiast om haat eten te krijgen. Steeds weer moet ik haar erop zetten. Nu woensdag na de hondenshool liep Romi bij thuiskomst recht naar de keuken, ik dacht ze zal weer tegen het aanrecht aan het opspringen zijn, kwam ik in de keuken en zag haar rustig op het trapje zitten ik was zo trots op mijn meid

Die komt me bekend voor!
Laatst vierden mij ouders een verjaardag en omdat Twinko in de woonkamer geen rust kon krijgen heb ik hem toen met mandje en al op een slaapkamer gezet. Ik verwachtte een hoop drama en gepiep zodra ik weg zou gaan maar toen ik de kamer uit liep zag ik hem rustig naar zijn mandje wandelen om te gaan slapen (ik spiekte stiekem onder de deur door)