De broekzak!

Vandaag was mijn vriend thuis en besloten we een lekkere wandeling te doen met de drie musketiers.
Ali kan nog niet in de auto, dat vindt hij te spannend dus we houden het bij rondjes in het buitengebied rondom ons huis. Het is geen bos, maar loopt er niet minder lekker om.

Lola heeft Ali al een aantal belangrijke zaken geleerd. Paardenpoep is lekker bijvoorbeeld. Heel leuk, nu moet ik drie honden bij de verse bolussen van onze knollen weg zien te houden. Niet in paniek raken allemaal, als de paarden ontwormd zijn is het weiland minimaal een maand verboden terrein voor de honden.

Maar wat ze hem ook leerde en waar wij gretig aan meedoen: het belang van de broekzak!
Men neme een mensch, men neme een broek: elk model volstaat zolang er maar zakken opzitten en men neme een aantal lekkertjes die men in de broekzak propt.
Na elke gewenste handeling van den hond opent men de broekzak en tovert de mensch een heerlijkheid tevoorschijn voor de hond.
Dit houdt men consequent vol.

Lola doet het voor.
Wij "Lola, ga maar even een plas doen"
Bam....Lola zet drie stappen, perst er een plasje uit en rent als een volslagen imbeciel terug en ploft voor onze voeten op haar gat. Als een arend staart ze naar onze broekzak.
Haar ogen schieten van de broekzak naar ons gezicht.

"Ik ben goed, en ik verdien iets lekkers"

Hoppa, daar gaat een hand het heiligdom in, met een "goed zo" erbij ontvangt ze de verdiende beloning. Mevrouw weet ook precies wanneer ze iets goed heeft gedaan. Voordat je "goed zo" kan zeggen zit ze al voor je.

Ali heeft zich dit de afgelopen tijd eens goed bekeken. Ook hij doet een plas, en als hij zijn poot er ook nog eens bij optilt prijzen we hem de hemel in.
"Tsjongejonge, wat ben jij een knappe kerel zeg" en hup wat lekkers erin.

Wat schetste vandaag onze verbazing? Ali deed zijn plas, draait zich om, sjokt naar mijn vriend en duwt die dikke puntneus tegen zijn broekzak aan.
"Ja hallo, ik ben goed, heel goed en nu wil ik mijn lekkers"
Nog voor we konden zeggen dat hij een knappe kerel was enzovoorts.

Ik vrees met grote vreze wat Lola hem nog meer bij gaat brengen. Bijvoorbeeld dat de mensch een ideaal groot kussen is dat je in de gewenste positie kan drukken en nog warmte af geeft ook.
Of nog erger, haar voetenfetisj, dan kunnen we nooit meer op blote voeten lopen zonder dat er zich een kleffe hondentong tussen onze tenen probeert te wurmen.

Ik zal maar vast zeggen dat het me spijt voor de toekomstige baasjes van Alaric, ik beken schuld, mijn Bolle is jullie hond nu al aan het verpesten.

Hahaha, heerlijk verhaal!

mail uit

Toekomstige baasjes van Alaric
Zo te lezen zit hij bij jullie prima op zijn plaats

Hahaha, wat een prachtig verhaal om te lezen!

Whahaha echt een leuk verhaal!

Fijn dat je je vriend even waarschuwt voor Ali, Henrike
Haha, wat een leuk verhaal. Er komen steeds meer schrijftalenten naar boven hier op dit forum. Leuk!

Hahaha herkenbaar

briljant! goed voorbeeld doet goed volgen

Het allerleukste is dat Lola gewoon met een uitgestreken gezicht vindt dat ze iets verdiend.
In het bos rent ze snel een stuk het bos in, gaat zitten poepen, rent met een noodvaart terug en ploft zo voor je voeten neer. Je kan dan ook echt niet meer verder lopen.
Ze heeft gepoept, dat doet ze dus op commando (heul handig) en daarna wenst mevrouw wel even beloond te worden, ja! En wel snel een beetje als het even kan.

Ik moest zo lachen toen Ali dit gedrag vandaag over ging nemen. Blijkbaar zijn wij consequente beloners.

Haha Go go Lola en Ali

Heerlijk verhaal, zit hier met een big smile

Met die broekzakken van jullie, kunnen jullie de hondjes van alles leren.

Als ik terug kom, en heb mijn vest nog aan, met zak en snoepjes. En trek mijn vest nog niet gelijk uit, en ga zitten, dan steekt Floor zo haar kop in mijn vestzak. Daar zitten snoepjes, en die lust ik ook wel, als ik er niks voor hoef te doen!

Wat een leuk verhaal heb je geschreven

Dat doet onze Knorrie ook, Lola niet.
Lola vindt dat ze recht heeft op iets lekkers als ze een commando heeft uitgevoerd. Dat is het hele komische aan de zaak. Ze bedelt niet om snoepjes, ze steelt niet.
Maar als ze iets gedaan heeft dat wij graag van haar zien, zoals meteen plassen/poepen tijdens een wandeling of "even wachten" als ze losloopt dan wil ze iets lekkers als ze het heeft uitgevoerd.
Sterker nog, ze vertoont bepaald gedrag, loopt pak hem beet 10 meter voor ons uit, voordat ik kan zeggen "even wachten" , stopt ze, blijft staan en als we dan bij haar zijn gaat ze voor ons zitten: Ik wil mijn lekkers, ik ben braaf geweest.

Lola moest vandaag even bewijzen dat ze wel een "echte" hond is, net zoals mannen moeten bewijzen dat ze wel "echte mannen" zijn.
We liepen in hetzelfde gebied, alleen dan aan de andere kant van het veld waar een zandpad tussen de velden loopt.

De velden hier zijn een tikkeltje groter dan het gemiddelde landbouwveld in Nederland. Ze zijn minimaal een kilometer lang en pak hem beet een meterje of 700 breed.

Nou de Bolle mocht lekker los lopen. Zij gaat immers toch nergens achter aan.
Maar als er 2 meter voor je neus 2 reeën wegschieten, waarschijnlijk dezelfde van gisteren, die je al uitgelachen hebben omdat je gras eet moet je een daad stellen.
Ze ging erachteraan!
Ik geloof oprecht dat die ree haar nog eens uitgelachen heeft. Na 30 meter rennen had ze er toch wel een beetje genoeg van. Het tempo ging rap naar beneden, en de ree in kwestie stopte ook en keek om.

Lo stond in twijfel: reebout waar je verdomde hard voor moet rennen of de broekzak waar "kijk eens" in zit. Snel maakte ze de keuze om toch maar voor iets lekkers van ons te gaan.
Wij rennen tenminste niet weg. Met haar tong op de knieën sjokte ze terug. Pfffff wat had ze ver gerend zeg.

Die ree geloofde zijn ogen niet en nam nog maar eens een hap gras. Wat een mietje van een hond zeg.

Lo voor alle zekerheid maar aan de riem gedaan. Je wilt de boel niet willens en wetens verstoren.
Dat was maar goed ook. 10 stappen verder schoot het vriendje van ree nummer 1 uit de struiken. Als ik mijn arm had uitgestoken had ik hem aan kunnen raken.

Nu werd het Sorry en Ali toch echt te veel. Jodelend stonden ze aan hun lijntje te dansen. Knor kreeg er zowat een astma aanval van.
De hele terug weg bleef ze van links naar rechts over het pad schieten. Gelukkig kwamen we een diepe sloot tegen na een kwartier een hysterische hond aan de riem te hebben gehad. Nadat ze daarin geplonst was koelde ze letterlijk en figuurlijk af.

Ali heeft zichzelf snel herpakt. Hij is natuurlijk wel een echte windhond. Waardig en deftig. Zelfbeheersing verliezen is niets voor een Gentleman. Hij ging even uit zijn plaat toen de ree voor ons wegschoot maar eigenlijk meteen daarna was hij weer zijn kalme zelf.

We hebben bijna in onze geplast van het lachen om Lola. Ze begon heel fanatiek aan haar achtervolging maar na 10 tellen en 30 meter stond ze al te puffen en te steunen en toen moest ze oooooook nog he-le-maal terug lopen. Pfffff...niet leuk!
Lo is gewoon een hele luie hond!