Doby; het huis-, tuin- en keukenkaboutertje.

Zo'n handig huis-, tuin- en keukenkaboutertje dat fijn alle gehate klusjes gratis en voor niks voor je uitvoert, wie droomt daar niet van? Zalig, toch?
Maar ach... dromen, hé. Die dingen hebben nogal sterk de neiging te blijven wat ze zijn: dromen. Niet meer dan dromen.

Niet voor ons. Wij hebben zo'n handig huis-, tuin- en keukenkaboutertje. Nee, hij heeft geen pinnemuts. En ook geen mooi rood jasje. Die van ons heeft een blinkend, gitzwart jasje. En vier pootjes.
En hij kwijt zich ijverig van zijn taken.

Het blijkt vooral een tuinkaboutertje. Het gras wordt afgereden, het onkruid gewied, het mos van tussen de voegen gepulkt.
Buxushaagjes, struiken, klimop: alles wordt deskundig gesnoeid. Ook de planten neemt hij mee.
Ongedierte wordt verdelgd: slakken vermorzeld, lieveheersbeestjes opgegeten. Oké, we moeten hem wel nog even vertellen dat lieveheersbeestjes leuk én nuttig zijn, dus dat hij deze mag overslaan.
En hij vergeet zelfs niet om achteraf bloemetjes te plukken voor zijn mama. Dat die bloemen nooit heelhuis tot aan een vaasje raken, ach, een kniesoor die daar op let.

In al zijn ijver neemt hij meteen ook het stukje van de gemeente en de stoep voor onze deur mee. Papiertjes, plastic, sigarettepeuken: het wordt keurig opgeraapt.
Kauwgommen en vogelpoep grondig van de stoep geschraapt.
De door mijn vader gehate houtkrullen beetje per beetje verwijderd.

En hij is ook nog eens zo vriendelijk alle snoeiafval en andere te verwerken in handige, zo van de grond te plukken pakketjes (die ik weliswaar niet met blote handen opraap). Alles gaat door een ingenieuze machine die bestaat uit keelgat, maag en darmen.

Maar ook in huis staat hij zijn mannetje: tapijtjes worden uitgeschud, de vloer gestofzuigd en gedweild, zelfs de kruimeltjes, achtergelaten door het hout tijdens de reis van houtmand naar kachel, worden opgezogen.
Hij verwijdert alle dode bladeren en takjes van de planten. Nou goed, in al zijn ijver durft hij wel eens bladeren te verwijderen làng voordat ze dood zijn, maar ach... dat is voer voor muggezifters en pezewevers.
Vliegen worden gevangen, mieren opgejaagd. Onze eigen, biologische, goed voor het milieu,insektenspray.
En als het even kan, helpt hij graag mijn vader bij het schoonmaken/aanmaken/bijvullen van de kachel, timmeren en andere doe-het-zelf klusjes.

Zelfs in de paardenstallen maakt hij zich nuttig.

Ach, zo'n handig huis-, tuin- en keukenkaboutertje. Wie droomt daar niet van?

Nou, wij dus.
Want wij zijn van plan dat kaboutertje nog lang bij ons te houden. Nog heel lang.
En wij zouden dus niet liever willen dan dat ons kaboutertje een gewone hond zou worden. Want soms, ja soms, kunnen dromen beter dromen blijven.

Wat heb je dat weer heerlijk opgeschreven
Doby is een echte puppert en geniet met volle teugen nu want voor dat je het weet is hij"groot" en is hij een gewone hond hahahaha

Komt allemaal goed hoor Floortje!

Leen je hem af en toe uit?

Geniet er maar van

Huh komt allemaal goed??, beter dan dit kan het toch niet worden...
Heerlijk zo'n hulpje, geniet er maar van zolang het duurt.
Straks moet je al die vervelende klusjes weer zelf doen

Is hij ook te huur??
Ik wil zo'n hond graag lenen...ideaal tegen de mieren.

Hahaha leuk verhaal
Kalani doet dit ook allemaal vooral die kauwgommen van de straat vind ik zo vies.
Puppy's toch he

Lekker hoor
Nu enkel nog de afwas leren doen en je hebt geen schoonmaker meer nodig

Maakt ie ook de bedden op? En inderdaad de afwas en de was doen, lijkt me ook wel handig. Maar aan de andere kant kun je natuurlijk ook weer niet teveel vragen. Voor je het weet heeft hij een burn-out.

Dank jullie wel voor de leuke reacties!

Maar nee, het spijt me: uitlenen of verhuren? Ik vrees dat ik het kind geen dag missen kan, zelfs geen halve.

Vreemd genoeg hebben jullie nog gelijk ook met jullie: "Geniet er maar van". Want ik merk nu al dat het mindert en hoe graag ik dat ook wou, het is toch ook jammer. Want grappig is het wel.
Gelukkig heb ik dit forum ontdekt, waar ik het allemaal opschrijven kan (anders komt dat er toch niet van) zodat ik het niet vergeet.

En euh... Chantal: hoezo: "Nu nog leren de afwas te doen?" Ik denk niet dat daar bij hem veel "leren" voor nodig is. Het is dat mijn ouders het veel te vies vinden en de afwas (nu nog...) veel te hoog voor hem staat, anders...

@Lien: jouw Kalani lijkt ook goed op Doby. Is vast heel dichte familie.
Die kauwgum vind ik nog doenbaar, die vogelpoep en vooral die slakken daarentegen...
Gelukkig heeft hij wel al ondervonden dat slakken niet zo lekker zijn (tot nu toe het enige wat hij niet lekker vindt), maar hij blijft het onweerstaanbaar te vinden om ze volledig te vermorzelen tussen zijn tanden. En als je niet oplet, neemt hij er eentje mee naar binnen...

wat een heerljk verhaal! en ik hoop dat je nog heeeeeeeeeeeeeeeeeeeel lang plezier mag hebben van je kabouter

Nee, dat nog niet. Maar dekens uitschudden kan hij als de beste. Klagen kunnen we dus niet.

wat een heerlijk verhaal. Onze Venz is nu 21 maanden maar hij vindt nog steeds dat alle dode takjes aan planten verwijderd moeten worden door HEM Heel leuk als je veel hortensia's in je tuin hebt staan hahaha.

Wat is het een leuk verhaal van je kaboutertje geworden.

@ Lien en Kalani.

Hier heb ik ook van die kauwgom eters Bah.

Ik vrees dat er bij Doby ook wel een aantal dingen de puppytijd zullen overleven.
Gisteren verzon hij het om een, pas voor 1/4 opgegeten, kauwbeentje (zo'n ding uit buffelhuid, gelukkig wel puppymaat) in één keer door te slikken...
Zal ik hem die dingen wel geven om hem door het tanden wisselen heen te helpen...

Paardenbloemen en hout eten zal ook wel een blijver zijn.
Dat wordt nog teleurstellend, als hij binnenkort zal merken dat het paardenbloemseizoen voorbij is. En nog veel teleurstellender als hij volgend jaar merken zal dat er, dankzij al zijn ijver, heel wat minder zullen staan. Het hoeft niet gezegd dat mijn vader dit laatste prachtig vindt...

Ik durf met hem geen zoekspelletjes te doen, uit vrees dat een geoefende reukzin ertoe zal leiden dat alle vogel- en kattepoep in de wijde omgeving ijverig opgeruimd zal worden.
Dat was in elk geval zo bij Caedlih. Die had nog nooit gehoord van het bestaan van vogel- en kattepoep. Tot ik het lumineuze idee kreeg haar eten te verstoppen...
En zeggen dat katten die dingen ooit netjes begroeven. Geen kat in de buurt die dat nog schijnt te weten.

Waarom wou ik ook alweer een Labrador?