mijn hond is overreden

Bedankt voor je verhaal Diane, ik hoop dat ik ook ooit nog eens een teken zal ontvangen van Luca. Heel erg bedankt voor je lieve woorden om het schuldgevoel te kunnen verzachten.

En nog even over een reactie over het lopen met een heupband. Natuurlijk houd ik ook bij de heupband de hondenlijn in mijn hand, alleen kan Luca erg goed volgen als er weinig of geen prikkels zijn. Ik nam Luca vaak mee naar mijn werk, waarbij ik beide handen regelmatig vrij moest hebben, de heupband is dan ideaal. Maar echt bij prikkels houd ik altijd de lijn vast!

wat een verschikkelijk verhaal, ik heb tranen in mn ogen...
heel veel sterkte.

Dank je Lisanne. Ik zal mijn lieve Luca nooit vergeten, maar ik wordt gek van de pijn en het verdriet. Ik hoop echt dat het op den duur wat minder wordt.

gatverdamme!!!

ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen

Heel veeel sterkte met je verlies van je lieve Luca.

Ik heb het ook eens zien gebeuren dat een yorkie werd aangereden maar er was niets aan de hand op dat moment. Later is hij alsnog overleden aan inwendige bloedingen.
En een zwarte kat van ons zelf is ook zo overleden. Je zag niks aan het dier maar was inwendig helemaal stuk.Dan is het toch veel beter dat zo,n dier op slag weg is en geen pijn hoeft te lijden.
Vergeten doe je zoiets nooit maar het word wel draaglijker.

Rust zacht ,Luca.

Dank jullie wel! Ik geloof echt dat mijn lieve Luca jullie lieve woorden ook doorkrijgt.

Wat afschuwelijk! Heel veel sterkte1

Mijn ogen beginnen spontaan te tranen!
Ik snap heel goed dat je hier kapot van ben!
Heel veel sterkte!

Het gemis is nu zeer groot. Ik huil nog heel de dag en nacht. Mis de lange wandelingen met hem, die mij altijd zoveel ontspanning en energie meegaven. Mijn leven staat totaal op zijn kop. De vreselijke leegte en stilte in huis. Mijn trouwe waker is weg. Geen erfbewaker meer die de boel voor je in de gaten houdt. Dus maar de deur op slot draaien. Hoefde met hem echt niet hoor. Vooral mis ik hem als ik 's morgens beneden kom, hij stond altijd bij de deur op me te wachten.

up

Lieve Floortje , Sorry hoor maar ik weet niet welk ras je hond is die je jammerlijk verloren hebt; en je pup welk ras is ie en hoe oud?
Weet je heb al veel aan je gedacht vanmorgen terwijl ik aan het poetsen was.
Ik lees van jou dat je beneden komt dat je hem eigenlijk verwacht van dat hij der zou staan.
Heb je niet soms zo in een fractie van een seconde dat je hem soms ziet,zo echt maar even hé. Ik had dat namelijk met mijn york.
Ik heb nu een franse bulldog van 10maand ,Maar voor hem had ik een mopsje zo en lief beestje dat dat was. Die heeft ook nog een maand of vier met onze franse b samengeleeft. Mijn mopsje was juist negen jaar en had vreselijk erg artrose.Zo erg op t'laatste dat we hem moesten laten inslapen. Ik ben daar alleen mee naar de dierenarts gegaan te voet om hem te laten inslapen. Ik ben dan ook bij hem gebleven tot het allerlaatste.Ben blind naar huis gegaan verblind door de tranen. t' is nu zo een maand of vier geleden. En ik ook heb s'morgens het meeste last daarvan ,ik heb overal foto's van hem hangen . En ik praat ook nog met hem. Of dat ie mij vergeeft dat ik hem heb laten inslapen. En ook soms dat het zo beter voor hem was nu heeft hij geen pijn meer.

En toch is het geen jij mee maakte veel erger. Je hebt een gezonde hond en plots is ie niet meer.
dan dat verschrikkelijk beeld dat je maar niet van voor je ogen krijgt.

En zeggen kop op meisje het leven gaat verder,dat is wel waar. Maaar het moet lukken hé,en de ene dag is de andere niet.

Probeer met je andere hond een andere route te nemen als je gaat wandelen.

ik moet nu even bij mijn echtgenoot hij heeft me nodig

het beste nog en stort gerust hier je hart maar uit


grtjs noella en igor

Floortje...ik ken je niet maar door je verhaal ben je enorm veel in mijn gedachten en echt...Jou lieve Luca krijgt het heus allemaal mee.
Op een dag zul je merken dat je met een iets ander gevoel beneden komt.
Probeer ook je gedachten af en toe wat te veranderen als dat lukt...hij is dicht bij je, zowel lichamelijk want hij ligt bij jou in de tuin begraven als ook geestelijk..want zijn energie (zo noem ik het zelf het liefst) is steeds bij je in de buurt.
En op de dag dat jij met een glimlach aan hem terug kan denken zal hij zich ook een stuk blijer voelen.
Want hij wil dat zijn lieve vrouwtje door gaat en het verdriet los kan gaan laten.
Dan zal hij weer vrolijk huppelend steeds aan je zijde zijn, welke wandeling je ook maakt...je wandelt vanaf nu nooit meer zonder hem!
Ook al zie je hem niet, echt...hij is bij je en er komt een dag dat hij een signaal af zal geven, aan jou dan om dat op te pakken.
Door mijn eigen ervaringen ben ik daar stellig van overtuigd!
Hij is bij je meid....echt waar!

Hoi lieve Floortje,

Ik zeg altijd; het verlies van een hond is een even erg rouwproces als het verlies van een dierbaar persoon.

Dus ook bij het verlies van je trouwe maatje Luca zul je door het rouwproces heen moeten en zal alles eruit komen; huilen, ongeloof, boos, verdrietig, machteloos etc. etc. etc.

Gooi het eruit meid, je mag janken, schreeuwen, verdrietig zijn... en.... onthoud; achter elke traan schuilt een glimlach aan een herinnering...

Daffie, dat is waar. Ik ben jaren geleden een kind verloren, het ligt echt erg dicht bij elkaar... Ik hoopte toen dat het verlies van een hond vele malen minder pijn zou doen.....

Diane, ik kijk erg uit naar een teken van Luca. Ik denk dat ik zijn aanwezigheid misschien ook sterker voel nu hij zo dicht bij me is. Ik ga natuurlijk ook heel vaak naar hem toe. In de hele overspannen stresstoestand is het in ieder geval een juist besluit geweest om Luca in de tuin te begraven. Misschien is het nog wat vroeg voor een duidelijk teken van hem, maar ik sta er echt voor open en mijn dochter ook. Ik hoop echt dat dit alles mij uiteindelijk de kracht zal geven om weer verder te gaan, voor mijn twee kinderen en de jonge hond.

Noella, dat is voor jou ook niet makkelijk geweest en als je dan helemaal alleen bent op zo'n moment van afscheid nemen....Ik ben zelfs nu niet graag alleen. Ik ben heel blij dat mijn vriendin heel vaak komt. Als het kan ga ik met mijn jonge hond van 6 maanden in een andere omgeving lopen. Maar soms heb ik geen auto en dan moet ik wel in mijn eigen omgeving lopen. Omdat ze nog zo jong is en niet lang mag lopen is het erg lastig om een prettige route te vinden. Met Luca liep ik ook nooit een vaste route, maar ik wil eigenlijk niet graag vragende mensen tegenkomen. Wat het ras betreft, Luca en Coco zijn beide Appenzeller Sennenhonden. Omdat ze er ook hetzelfde uitzien is het vaak zo dat ik Luca voor me lijk te zien. Ik heb ook het idee dat dat gevoel langzaamaan sterker wordt.

Vele lieve groeten van Floortje

lieve Floortje, Je hebt je hond in de tuin begraven ,das goed heb je hem heel dicht bij jou.

Hier in belgie mag dat niet ,de hond kan je laten cremeren of gewoon bij de dierenarts achterlaten ,dat laatste vind ik verschrikkelijk en dat wil ik nooit of te nimmer doen.

Nu heb ik een hele toffe dierenarts en hij heeft onze Billie als hij ingeslapen was in een bedje gelegd en bij hem gehouden zodat mijn zwager hem de dag nadien heeft gaan halen en hij heeft hem dan in zijn bos begraven . daar liggen nu al vijf honden heel dicht bij elkaar van onze familie of neen al zeven . Van mijn man zijn moeder Twee . Van ons vier. En van hemzelf ook twee.8dus

Het is wel een hele grote bos , het is dus niet een begraafplaats voor honden. En op iedere hond heeft hij een bloemenstruikje gezet. We weten precies waar onze honden begraven liggen. En iedereen heeft er de sleutel van en kan bij zijn honden gaan wanneer we willen.

OOk plezierig want het bos is volledig afgemaakt met palen en draad. En de honden kunnen er goed en veilig rondlopen.

Zo is het ook een beetje verzachtend dat je al es bij je hond kan gaan om er wat tegen te praten.
Klinkt misschien dom,maar ik doe het toch en dat lucht op,of natuurlijk ook traantjes derbij .
maar dat vind ik een goeie manier om je verdriet te uiten en je rouwproces te doorstaan Floortje

Nog een dikke knuffel van mij en hou je wat goed hé,nog veel srekte

Hallo Floortje,

Is Luca dezelfde dag naar het crematorium gegaan?
En kon je haar de volgende dag al ophalen ?

Roos, ja Luca is diezelfde dag naar het crematorium overgebracht. Dat was een misverstand. Ik wilde het niet. Maar op de plaats van het ongeluk werd mij van alles gevraagd en ik was in shock en kon niet helder denken. Ik heb alleen tegen de agent gezegd dat ik het het afscheid "waardig" wilde. Die agent heeft toen het crematorium gebeld. Hij was echt gevoelloos en onaardig. Snauwde bijna tegen me en heeft mijn armen blauw geknepen (dat vind ik niet zo erg, maar nodig was het niet). Op dat moment durfde ik Luca ook niet mee naar huis te nemen en zo met hem bij mijn kinderen aan te komen.

Het verdriet is zo groot, dat ik niet wist wat ik moest doen. Het crematorium zette mij ook onder druk, want Luca moest volgens hen supersnel gecremeerd worden. Toen heb ik ze gebeld en gezegd dat ik Luca zou komen ophalen. Dat is een goed besluit geweest. Ik denk dat hij wil zijn in zijn eigen tuin waar hij zijn hele leventje zo graag is geweest.

Noella, allereerst bedankt voor je lieve knuffel. Wat fijn voor je dat je je overleden hondjes toch nog zo'n mooi plekje hebt kunnen geven. Als ik nu naar buiten kijk zie ik het plekje waar Luca ligt. Het is moeilijk als je bij het plekje bent, dat schrijf jij ook, maar het is ook nodig denk ik, Ik ga natuurlijk meerdere malen per dag naar zijn plekje en praat ook tegen hem en zeg dat het me zo ontzettend spijt. En natuurlijk zeg ik dan tegen hem dat ik zielsveel van hem hou.

Vandaag is het een week geleden. Ik probeer weer dingen op te pakken, maar het gaat erg moeilijk. Luca is mijn eerste hond en zoals ik al schreef, had ik gehoopt dat de pijn bij een eventueel verlies vele malen minder zou zijn dan bij het verlies van je kind. Het ligt echt erg dicht bij elkaar. Hoewel ik wel denk dat na lange tijd deze pijn verzacht kan worden door de komst van een nieuwe hond. Maar de pijn blijft denk ik voor altijd. Bij mij komt daar nog bij dat het een traumatisch ongeval was, zoals het jou ook jaren geleden overkomen is.

Liefs van Floortje

Jeeej.. Dat is echt flink schrikken zeg! =(
Wat verschrikkelijk.

Kan me goed voorstellen dat je er helemaal kapot van bent.
Weet even niet zo goed wat ik moet zeggen.

Ik wil jou heel veel sterkte wensen.
En als je iets kwijt wilt, je mag mij altijd een berichtje sturen.

Floortje, al wat je voelt is heel herkenbaar...ik kan er niks aan toe voegen...
Dit haalt veel naar boven, ook het verlies van je kind...

ik wil je persoonlijk heel veel sterkte wensen, je bekijkt dag per dag, en de mensen die je echt snappen...ze zijn er!

Wat een nachtmerrie! Vreselijk zeg!
Heel veel sterkte de komende tijd......

Lieve Floortje,

Wat afschuwelijk! Ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen. Hier zijn geen woorden voor.

Hartelijke groet,

Trudy

Ook van ons héél véél sterkte !
Hier zijn idd geen woorden voor !
Knuffel
Rasta & Wieke

Hee floortje,

Ik ben niet zo snel emotioneel maar zit hier toch echt met de tranen die over mijn wangen rollen.. Kan me zooo goed voor stellen hoe je je voelt.. Hoe je schrijft over hoeveel je van Luna houd... Prachtig.. Heb er echt geen woorden voor..

Liefs,

Dit is vreselijk en ik kan me levendig voorstellen dat je totaal van slag bent. Maar.............misschien kan ik je een goede raad geven. Als je hem laat cremeren, doe dit dan solo en niet met andere dieren. Neem op een voor jou acceptabele wijze afscheid. Huil, schreeuw maar verberg je emoties niet en...........neem hem/haar as mee in een mooie urn. Wij hebben dit gedaan met onze kat en ik moet zeggen dat ik nog regelmatig tegen hem praat.
Meis, heel veel sterkte.

is luca de jongen hond op de foto of de grote

Inmiddels is het ruim een week geleden dat ik mijn lieve Luca door een afgrijselijk ongeluk verloor. Het ene moment liepen we nog gezellig samen te wandelen en werkelijk enkele seconden later was mijn lieve trouwe makker er niet meer. Dit is zo'n dramatische samenloop van ongeluk geweest, dat ik het nog steeds niet echt kan geloven. Het lijkt op een hele boze droom. Hoe is het toch mogelijk geweest dat zo'n stevige lijn plots brak als een rietje, juist op het moment dat we bij de rijbaan lopen, juist op het moment dat er een grote vrachtwagen rijdt. Lieve Luca waarom is het niet allemaal anders gelopen, was dan tegen de band aangerend, maar nee, je liep er net onder en werd geraakt. Je viel, ik zag de schrik in je oogjes...... Je was maar een klein stukje op straat en je wilde alweer het voetpad op rennen. Jongen, mijn lieve jongen, hoe heeft dit kunnen gebeuren.

Veel vaker heb ik van hondenbaasjes gehoord dat hun lijn brak of hun haak losschoot, de halsband losraakte, noem maar op. Het hoeft niet tot een drama te leiden. Lieve Luca, je was nog zo speels en zo sterk en gezond, maar tegen zoveel onrechtvaardigheid kon jij niet op. IK HOU ZOOOOOVEEEEEEEL VAN JE!!!!!!!!!!!!!

Floortje

Hallo floortje ,hoe ging het vandaag?

Liefs Noella en Igor

Lieve Noella, vandaag heb ik geprobeerd om mijn boodschappen te doen. Ik dacht met mijn blik op oneindig gaat het wel lukken. Helaas werd ik al snel achtervolgd door een buurtbewoonster, die mij de nieuwe dorpsroddels over het verlies van Luca ongevraagd kwam vertellen. Mensen maken er allerlei verhalen van, zoals "nou mij zou het niet gebeuren hoor". Dat doet pijn. Ik ben zo snel mogelijk naar huis gegaan en voelde mij hier erg rot door.

Ik hoop dat je het fijn hebt met je logé. En hopelijk weer tot gauw.

Lieve groeten van Floortje

Lieve Floortje,

Wij lazen je verhaal en weten even niet wat we moeten zeggen.
Allen maar heel veel sterkte met het verlies van je lieverd.
Fijn he die fijn gevoelige mensen zoals die buurtbewoonster.Houd toch lekker je mond mens. Je vraagt toch niet om die stomme roddels en dat mens had niet eens door dat het over jou hondje ging. Lekker dan.....
Mensen sommige zou je wat......
Groetjes Marion en Dick