spicky

alweer een half jaar geleden,ik mis je nog steeds.

Hi Linda,
Wat een geweldig droppie!!! Wat lijkt het me moeilijk... als de tijd verstrijkt en met iedere dag je hond meer en meer een herinnering wordt...
Wil je hier kwijt wat het verhaal is van Spicky?

Groetjes & sterkte, Mischa

ze was 10jaar en kreeg ineens aanvallen,geen controle meer over haar lijfje.als ik dan met haar dicht tegen me aanhield op een donkere plek ging het langzaam over.ben een paar keer naar de da geweest maar die konden niks meer doen.ik heb haar toen inlaten slapen.ze is in mn armen overleden.

Wat een pijnlijke herinnering moet dat voor je zijn! heeft ze wel een mooi leven bij jou (jullie?) gehad?

ik voel helemaal met je mee onze daisy is 4 sept ingeslapen en mis haar nog steeds heel erg we praten nog veel over haar het is nu bija 11 maanden geleden en het lijkt nog zo kort geleden.

ze heeft een super leven bij ons gehad en nu eigenlijk nog want haar urntje staat in de kamer.
ik heb nu 2 nieuwe hondjes want een leven zonder hondjes is voor mij geen leven

Ja Linda, het gemis en het verdriet is moeilijk...
Fijn dat ze het zo goed heeft gehad bij jullie!
Weet je nog mooie herinneringen naar boven te halen?

Sterkte hoor! Groetjes, Anita.

eerst had ik alleen schuld gevoelens,had ik maar dit had ik maar dat.maar nu denk ik steeds aan de fijne dingen

Wat een prachtige hond om te zien!
Mooie herinneringen jah die neemt niemand je nog af.........

Wat een prachtig hondje. Wat lief zeg.

Blijft raar he. Soms denk je dat het zijn plekje begint te krijgen en dan opeens kan het je ook zo maar weer overvallen.
Zo kort eigenlijk ook nog maar een half jaar.

Wat fijn voor haar dat ze in je armen is overgegaan.Een veiliger plek had ze zich niet kunnen wensen.

Sterkte ermee.

Groetjes Marianne

dank je,en het klopt echt dat het je ineens kan overvallen

Ja ik ken het gevoel,schuldgevoel heb ja altijd,maar je moet doen wat het beste is.
Ze heeft gelukkig een mooi leven gehad,laat dat een troost zijn.
Groetjes Ingrid

Schuldgevoel hebben we allemaal denk ik als we ons vriendje moeten laten inslapen..

En dan denk je, het gaat wat beter en opeens is daar het verdriet opnieuw of het nu een half jaar, een jaar of langer geleden is...ze blijven in ons hart !

Maar wat was ze een mooie hond en je bent tot het laatst bij haar gebleven ! Je kan toch steeds terugkijken op al die mooie herinneringen en je hebt jezelf niets te verwijten, zulk een prachtig leven dat je haar gegeven hebt !!

Liefs en nog veel sterkte !
Marie-Rose

lieverds zijn jullie