Bah! Doby geen echte Labrador!

Mocht tot vorige week maandag, in verband met zijn vaccinaties, met Doby enkel daar wandelen waar geen gras was en weinig honden passeren. Niet in het park dus en, nog veel erger: niet in het bos.

En het wilde maar niet regenen. Waardoor er dus nergens plasjes te bespeuren waren. En ik, die zo graag terug een "plasjestante" wilde, steeds maar gespannen moest blijven afwachten. Zou Doby ook zo'n gekke waterliefhebber worden?
Ja, het is een Labrador en ja, die zijn dol op water. Maar de ene is dat al meer dan de ander en je hebt altijd van die uitzonderingen die van geen water willen weten. Straks zit ik met zo'n uitzondering opgescheept! Ik die altijd zo lachten moest met het dagelijkse gespeel van Caedlih in plassen en beken. Ik die zo hoopte dat ik daar opnieuw mee zou kunnen lachen.

En toen kwam daar die regen, die langverwachte regen. Die voor een ondiepe, heel erg ondiepe (nauwelijks 1 cm) plas voor de voordeur zorgde. Waar Doby dus, zonder het te zien, in stapte. En meteen verstard stopte, een pootje vol afgrijnzen optrok, er even aan snuffelde en toen meteen met een sprong maakte dat hij uit die plas was. Oh help, het zou toch niet waar zijn, hé???
Ach, misschien was het gewoon de eerste kennismaking. Misschien zou hij het de tweede keer (en alle keren daarna) wel leuk vinden. Hoop doet leven. Toch?
De tweede keer... de tweede keer liep Doby met een wijde boog om de plas heen, zich helemaal platdrukkend tegen de muur om toch maar geen natte pootjes te krijgen: Zucht!
Wat heb ik nou? Een poes in Labradoroutfit??? En zeg meteen tegen Doby: "dat hij geen echte Labrador is, hoor!".

Maar zo snel geef ik natuurlijk niet op. Korte tijd later regent en regent het en mogen we naar het bos. Joepi!
Vastberaden stop ik zijn lievelingsspeeltje in mijn zak en daar gaan we. Naar het bos. Niet zomaar naar het bos, nee, naar een stuk bos waar altijd grote plassen liggen. Hoop doet leven, nietwaar?
Bij de eerste de beste plas zwiep ik verleidelijk met zijn kipje heen en weer. En Doby? Die springt over de plas. Zucht!
Tweede poging. Ik verzet me zodat ik nu naast het breedste stuk van de plas zit, geen er-overheen-springen meer mogelijk. Weer wat gezwiep met het kipje en Hoera!: Doby waagt een paar voorzichtige stapjes in het water: Bah, nou worden mijn pootjes weer nat! En bah, wat griezelig: ik kan door dit modderwater de bodem niet zien. En die bodem is niet eens effen. Bweek! Wegwezen!"
Nou ja, hij is toch al in het water geweest. Met kleine stapjes en veel oefenen raken we er wel. Toch?
Oh help, het lijkt er op dat Doby nooit de zo gewenste waterfanaat zal worden.

Maar: de moed niet laten zakken en tegen beter weten in: oefenen, oefenen en oefenen.
Helaas: Doby gaat er op mijn vraag wel in, maar springt er er zo snel mogelijk weer uit. En loopt, tenzij die lastige baas erop staat, met een zo wijd mogelijk boog om alle plassen heen. Zucht! Dit wordt niks! Ik lijk toch echt zo'n uitzondering vast te hebben.
Vraag aan de fokster: "of hij wel een echte Labrador is?"
Doe mijn beklag bij mijn ouders: "het is geen echte Labrador, hoor." Meevoelen met me doen ze niet, een niet-echte Labrador is toch iets properder om in huis te hebben...

Dus gaan we vandaag maar wandelen. Gewoon wandelen. In een stuk bos waar geen plassen liggen.
Daar aangekomen blijken er toch wat plassen te zijn, maar ach, ik geef het maar op. En ach: hij heeft andere kwaliteiten.

Verbaasd zie ik het heerschap zomaar door een plas dribbelen. Toegegeven: een plas kun je het nauwelijks noemen, meer een dun laagje water op het pad. Maar zou het dan toch?
Bij de erna volgende, echte, plas besluit hij er op volle vaart doorheen te spurten. En meteen erna ook maar even in de (laagstaande) beek te springen. Huh??? Heb ik dat toch een echte Labrador? Nee, dat van die beek was vast een misser: kijk maar: hij heft weer met zo'n uitdrukking van afgrijnzen zijn pootjes op en springt er snel uit. Die plas is hij vast ook per ongeluk doorheen gecrosst. Hoop voor niets. Zucht.
Waarna het manneke alweer in de beek springt. Echt? Zie ik dat juist? Nee, toch: maakt hij daar een voorzichtig crossje in de beek???
Joepi!!!

ja hoor, de een wat vroeger de ander wat later , maar heus de ergenissen komen er aan, nu vind je het niet erg, maar als je eens weg moet en het komt je niet uit..plons, proest, lekker he zo,n hond.

Zo zie je maar weer dat je de moed nooit moet opgeven Hij moest gewoon even wennen aan al dat nat. Nee, dat komt vast wel in orde met die labrador van je
Btw, leuk geschreven Jij en Leila kunnen elkaar de hand schudden

leuk verhaal en je hebt een echte labrador haha ,jaja jouw ongeduld heeft een schone deugd geweest en nu word je beloond door je ras echte labrador. Je zal nog moeten zeggen als ie in een modderbeek springt ,jij vuile manneke,kijk nou es naar me kleren vol modder,want je labke heeft zich dicht tegen je uitgewist haha zegd je labke,dit heb je toch gewild he bazinneke? Ach ja het avontuur kan beginnen ,doet ie het of doet ie het niet? Jaaja eens hij het plezier vast heeft van het water plonsen gaat hij nog beginnen zwemmen ook .
Heb namelijk ook twee labradors gehad en dat ware ook in het begin geen water liefhebbers. Maar mijn schoonouders die hadden een bos met een hele grote beek. En oppeens sprong de ene derin en de andere is er direkt achter gegaan. En ik jubelen van blijdschap,het was zo leuk om ze te zien plonsen en op de duur zwemmen. En toen kwam er een droge periode,en in t'bos daar stond een huisje waar we s'middags aten. En wat denk je ,komen der twee stinkende moor mannekes binnen ,tot groot ongenoegen van mijn schoon vader. Ja swat heb er geen woorden aan vuil gemaakt ,maar we zijn met droog weeer toch andere oorden opgezocht . Want je wil je hond dit toch niet afnemen.

Dusfloortje nog veel water plets genot hoor
Natte groetjes (het regent hier) van Noella en Igor

Wat een leuk verhaal!

Ik heb in het verleden 2 labradors gehad...maar in het water/zwemmen ho maar.

En nu heb ik een Jack Russell...en wat doet hij...ik had het niet verwacht... maar die is dus gek op water

wat leuk zeg!
dani is als pup bijna verdronken omdat die in een tak vat kwam te zitten midden op het water, daarna is hij best lang bang geweest voor water, zelfs zijn waterbak! maar nu gaat die eerst voorzichtig met de potjes erin en dan gaat hij zwemmen!

Leuk, dit verhaal. Moest er erg om lachen want ..... Onze 1ste hond was een Golden Retriever en .... wilde niet in het water. Wij wonen aan de Grevelingen, dus veel water. Maar nee hoor, mevrouw heeft nooit gezwommen en dat heb ik altijd jammer gevonden.
Nu hebben we een teckel en die loopt vrij door het water (ze moet wel de bodem voelen) en we hopen dat zij deze
zomer "echt" het water in gaat.

Nogmaals leuk verhaal en veel watergeluk met Doby .

hihi ik heb een husky en los van de lijn betekend meteen in de sloot...

gister weer leuk voorbeeld ik kom een langharige hond tegen net zo oud 2.5 jaar
baas: ohh mijne zwemt nooit hoor blijft altijd netjes schoon..

ik ok naja zeen heeft nog wel eens de neiging om andere honden mee te sleuren door t riet en water en bagger hoor
nee hoor doet mijne niet laat zemaar gaan..

ik ok.. de hond was schoon zo'n 2 minuten..
zag aan de baas dat ie t eig niet leuk vond. maar hij zag gelukkig wel snel de lol ervan in.

waar we allebij van baalde was die dooie vis waar ze allebij in hebben liggen rollen

Onze vorige lab Remy heeft nog nooit gezwommen, liep met een boog om plassen heen en als het regende wilde hij niet naar buiten. Onze Venz is nu ruim 20 maanden en had tot een maand geleden alleen maar pootje gebaad tot ons buurmeisje ( flatcoat) van 6 maanden ging zwemmen dacht hij dat kan ik ook, het lijkt wel op slagroom kloppen maar het is toch echt zwemmen. Hij heeft eindelijk de smaak te pakken, heerlijk.

Wij hebben ook een labrador gehad en die was ook gek op water.

Ging vaak in de vijver en dan met een kop met kroos uit het water.

We hebben nu border terriers en die willen niet zwemmen en dat vind ik wel jammer.

Maar ik ga ze niet dwingen wat dan gaan ze misschien nooit in het water.

Ach... ergernissen: ik kan gelukkig wel tegen wat vuil. Dat korte stekkertjeshaar is ook niet zo moeilijk droog/proper te krijgen. Dat is waarschijnlijk wel wat anders met een Newfoundlander en een Husky?

En Doby is het net afgeleerd om tegen mensen op te springen. Ik moet toegeven dat ik daar vanmorgen wel blij om was...

Ik was wel vergeten dat van die roestige beken (ijzerhoudend water) niet zo heel erg fris ruiken. Maar ach: het plezier dat je ervan hebt, weegt meer dan voldoende op tegen het extra werk en het eventuele geurtje.
Alleen dode vissen: daar ben ik ook niet zo'n fan van. Stinkt je hond nog dagen uren in de wind, nog erger dan van dode vogels. Veel sterkte, Shamilla!

Dat van die stinkende zwarte labjes ken ik ook. Alleen heb ik nu een lab die van zichzelf al zwart is. Op dat vlak is blond toch iets handiger: je ziet tenminste waar je wrijven moet. En ook waar je niet wrijven moet als je nog niet tot aan een handdoek geraakt bent...

Het leuke is ook dat het heerschap niet simpelweg de oever afdaalt. Nee, hij springt er gewoon in. Waarbij "gewoon" niet het juiste woord is: hij springt met alle 4 zijn pootjes omhoog, beschrijft een mooie boog in de lucht en ploft dan een meter of zo lager.
Het is griezelig om aan een nieuwe hond te beginnen. Maar ik vind hem, met zijn eigen gekke streken en eigenaardigheden, steeds leuker worden. Waardoor ik steeds meer mijn angst kan laten varen dat ik nooit meer zo'n leuke hond als mijn Caedlih vinden kan.

Wel grappig dat meer mensen met goldens of labjes het jammer vinden als hun honden niet zwemmen.

@Corrie: dwang is er niet aan te pas gekomen, hoor. Daarover denk ik hetzelfde als jij: vooral een ideaal recept om je hond helemaal een waterhater te maken. Gelukkig is Doby dol op zijn kipje.

Bedankt voor de complimentjes voor mijn verhaal!

Hahaha, wat erin zit zal er uiteindelijk wel uitkomen .
Hahahaha, arme Doby, al bijna de hoop voor hem opgegeven.

Mooi verhaal Floortje, en je merkt hoe snel het kan keren: eerst watervrees en daarna waterrat!
Yago is dol op water: hij is nogal kieskeurig over welke plas hij uitkiest (niet altijd de properste, helaas), maar hij rent er dan eerst in volle vaart doorheen en gaat er dan lekker in liggen, bij voorkeur op zijn rechterzij. Loop je achteraf naar huis met een hond waaraan je links niks merkt, maar die rechts vol modder hangt! Gelukkig zie ik bij Yago wel welke kant vuil is, maar ik spoel hem thuis wel volledig af, hij is dol op afdrogen, mag wat hem betreft ùren duren .
Zwemmen heeft hij stapsgewijs geleerd toen we in Frankrijk op vakantie waren: eerst voorzichtig met één pootje in de rivier, paar dagen daarna met twee, toen met alle vier en daarna was hij niet meer te houden, weg was ie.

Nog veel plezier met Doby!

@Lydia: zo herkenbaar dat niet elke plas voldoet. Caedlih had dat ook.

En ook zij was dol op het afdrogen. Af en toe verdacht ik haar ervan speciaal hierom zich lekker vies/nat te maken.
Doby vindt het afdrogen ook leuk, maar om een andere reden: die vindt de handdoek een onweerstaanbaar speeltje...

En zo grappig om naar huis te moeten lopen met een 2-kleurige hond. Ik zie het al helemaal voor me.

Vandaag liep Doby voor alle zekerheid toch maar weer met een grote boog om alle plassen heen. Tenzij ik (met mijn dure, lederen wandelschoenen!) het goede voorbeeld gaf. We zijn er dus nog niet.
Zwemmen zullen we ook langzaam opbouwen. Wachten tot het warm genoeg is (vooral voor de baas...) en dan samen voorzichtigjes steeds dieper.

Hoopgevend om te lezen dat jouw hond helemaal omgeslagen is van waterhater tot waterrat!

Hahahaha, mooi verteld!
Het komt vast helemaal goed
Hoe gaat het verder met je pup?

Ik moet eerlijk zeggen dat ik eerder een naar gevoel krijg bij het feit dat jij zo graag een hond wil die op je vorige lijkt en er klinkt zelfs enige frustratie op de manier waarop je meedeelt dat hij misschien niet alles doet zoals je verwacht...

Wel of niet in plassen springen, dat is voor mij echt iets wat totaal geen waarde heeft en of ze het nu wel of niet doen, ik kan er niet wakker van liggen. Speelt hij er in en vind hij het prachtig, leuk! Doet hij er niets mee, ook prima. Ik zou zeggen laat de hond doen wat hij zelf leuk vind en leg je er bij neer.

@Doggy: Het gaat prima met Doby. Op dit moment amuseert hij zich kostelijk met een lang halstertouw (leiband voor de paarden) die hij in de garage vond.

Ik zat er behoorlijk mee in of het wel zou lukken met een reutje hier in een buurt waar bijna uitsluitend andere reutjes wonen, maar het lukt prima. Hij heeft ondertussen met bijna iedereen kennisgemaakt en vriendschap gesloten. Dat hij nog een pup is, zal daar ook wel mee te maken hebben.
Maar ik vind het toch veelbelovend dat hij nooit terugblaft of gromt en goed kan inschatten welke honden hij rustig moet benaderen.
Alleen een beetje moeilijk dat hij, na een eerste rustige kennismaking, bij honden die daar niet van gediend zijn, zijn wilde, speelse zelf word, maar hopelijk leert hij dat nog wel.

Zijn laatste ongelukje in huis is al zeker een week geleden en hij hoeft niet meer zo vaak naar buiten.
Het buiten alles opeten is gelukkig ook geminderd (niet verdwenen, het liefst hout, paardenbloemen en... slakken).
En het bijten in meubilair, snoeren en tapijten komt niet vaak meer voor.

Nu ik dit schrijf, beweegt het bijzettafeltje naast de zetel heen en weer: er ligt een pup onder die er eigenlijk niet onder past...

Ook het bijten in handen en kledij en het tegen je op springen is goed verminderd en hij kan al een beetje aan de lijn lopen.

In het bos blijft hij netjes bij me en komt meteen als ik hem roep. En zeker als we bij de auto komen, stel dat ik hem zou achterlaten... Daarna moet hij steevast een aantal rondjes doen met de autosleutels heen en weer bungelend in zijn mond.

Het bijzettafeltje is weer aan het bewegen...

En hij wordt steeds aanhankelijker en knuffeliger.

Ook blijft hij de meest krankzinnige manieren verzinnen om zalig te liggen slapen. Bij voorkeur op zijn rug én met zijn hoofd ergens onder. Of dan ligt hij op zijn rug op zijn beentje te kauwen. Het is een clown, die Doby.

Hahahaha.Je weet het nooit met de labjes.Onze Rebel liep met een grote boog rond de plassen maar zwom heerlijk in de zee en dan echt zwemmen hoor!

Twinkle zoekt de plassen op, met zijn denkbeeldige laarsjes stampt hij vrolijk rond.Op het strand gaat meneer pootje baden, zelfs als zijn vriend Bouvier gaat zwemmen. Ik hoop gewoon dat het van de zomer warm wordt en dat hij dan snapt hoe lekker het is om te zwemmen.Manlief heeft al gezegd dat hij dan ook gaat zwemmen.

En als het niet lukt, geen probleem, dan hebben we altijd ons badje nog in de tuin

ps. Nog geen profielfoto van Doby?

Geniet lekker van je boefje!

@Twinkle: wat leuk om te lezen dat jullie Rebel van geen plasjes moest weten, maar wel graag in zee zwom. Ik ging er eigenlijk vanuit dat niet-in-de-plasjes-willen-lopen, gelijk stond aan in het geheel niet willen zwemmen.
Laat staan dat een hond die niet in de plasjes wil, zou durven zwemmen in zee. Had ik nooit gedacht.
Caedlih was dol op plasjes, beken en vijvers. Om erdoor te crossen, te ploeteren of te zwemmen. Midden in de zomer of putje winter. Maar zwemmen in zee? Met die enge golven??? En dat afschuwelijk smakende water??? Nee, hoor: Caedlih niet gezien.

Ze crosste wel graag door de plassen op het strand, maar vergat steevast dat je daar beter geen slokje van kunt nemen... met een "jasses" uitdrukking op haar snoetje en een heen en weer schudden van haar kopje tot gevolg...

Jammer dat we niet bij elkaar in de buurt wonen, dan zouden we onze labjes samen zwemles kunnen geven.

En wat grappig dat jullie een badje in de tuin hebben! Speciaal voor Twinkle?

De profielfoto: zal waarschijnlijk nog wel een hele tijd Caedlih blijven, misschien wel altijd. Ik vind het een mooi eerbetoon aan haar.
En ik vind het zo fijn om haar elke keer te zien. Doby zie ik de hele dag door, Caedlih alleen meer op foto...

Hij was vandaag zo braaf, dat boefje van me. Kwam op wandeling meteen op volle snelheid naar me toe toen ik verder wilde wandelen, terwijl hij nochtans aan het spelen was met een spikslinternieuw vriendje.
En na het plassen komt hij fijn tegen me aan zitten (op de oprit) en kijken we samen nog even naar voorbijvliegende vogeltjes, passerende wandelaars, fietsers en auto's.

We hadden hiervoor een golden retriever die water niet kon waarderen. We hebben nu een flatcoated en een flatcoated kruizing, Yoran vind het heeeerlijk om te zwemmen en door sloten te banjeren, voor Rixt hoeft het allemaal niet zo gek, die heeft liever een waterplas.

Ik lees dat je dan toch een pupje hebt inmiddels Floortje. Gefeliciteerd. Hopelijk zul je heel veel fijne jaren met Doby hebben.

En een labrador gaat vanzelf van water houden. Dat komt op zijn tijd echt wel.

Een labrador in water of modderplassen is het mooiste wat er is....
Het zal vast nog wel komen bij Doby....

Doby zal misschien nooit zo'n watergek worden als mijn Caedlih, maar gisteren deed het zonnetje toch wonderen. Het manneke had het warm en toen bleek die laagstaande beek wel erg aantrekkelijk. Ik heb zo staan lachen met al zijn erdoor heen gecross en gespetter en had me geen zorgen hoeven te maken dat hij nooit van water zou houden.


Plassen loopt hij nog steeds omheen, maar in de tuin van mijn grootmoeder stapte hij met alle 4 zijn pootjes in een wat groot uitgevallen vogelbad en stopte zijn kopje volledig onder water (net zoals Caedlih zo vaak deed). Ik wist niet wat ik zag, maar ben er natuurlijk heel blij mee!
Het is ook zo grappig om te zien.

Héhé, blijkt hij dan toch een echte Labrador.
Zoals Esther zegt: bestaat er iets mooiers?

@Wilma: gelukkig dat het maar bij sommige sloten is. Anders wordt het wandelen zowat een dagtaak...
Misschien droomt hij stiekem van een leventje als showhond?

@Missy: ja, ben onverwacht toch aan een pupje geraakt.
En hij komt van een fokster die jij ten zeerste zou waarderen.

Haha, de fun kan beginnen!
Huis poetsen, hond wassen,...
Hier moet ik ook altijd lachen als Mila weer eens smerig uit een plas komt, zo zwart als iets... Tot ik thuis kom toch :p