Weekend, rust...

Jullie kennen het allemaal wel,
we hebben allemaal een netjes opgevoede hond die weet dat de tafel geen plaats is voor een hond, toch?

Ik zit dus lekker op mijn bureaustoel achter de PC en Nabu zit in de zetel zijn toilet te doen.
Dat is elke ochtend zijn vast ritueel, er wordt gewandeld, de pootjes worden gedroogd en er wordt gegeten.
Daarna moet de muil schoon gemaakt worden aan de gigantische servet die op de grond ligt *Vrouwtje noemt het een tapijt, een fancy woord voor servet dus *
Na een lekkere boer in het gezicht van het vrouwtje *hoe laat je anders weten aan je vrouwtje dat het gesmaakt heeft* gaat hij in de zetel zijn toilet doen.
Het toilet houdt in dat de pootjes worden gelikt, te beginnen met de linker voorpoot.
Vergeet de ruimte tussen de tenen niet!
Daarna worden de edele delen nagekeken *Jup ik heb ze nog allemaal*
Na de edele delen komt een lekkere krabbeurt en likbeurt waarbij hij soms in zijn o zo drukke bezigheid van de zetel valt *waarom vrouwtje dit grappig vind weet ik niet hoor, raar vrouwtje*

Zo het toilet is gedaan.
Nu gaat hij in zijn piepende wasbeer lopen bijten, net tijdens mijn radioprogramma... ZUCHT....
*Alles om de aandacht van het vrouwtje te krijgen hé*
Allé dan, ik sta op en ruil het verdomde piepding voor een kauwstaafje.
Zo, terug rust, terug het geluid van mijn getyp en dat van de vrouw op de radio met een heerlijk zachte stem.

Aaahhh wat kan het leven zalig zijn....

Plots wordt de rust verstoord door... een HOGE KEF!

GRRR.....
Zucht....
Nabu vindt het kauwstaafje een leuke gesprekspartner... Nee toch, alsjeblieft nee...
*O jawel vrouwtje, alles voor de aandacht*
Diepe diepe zucht.... Ach ja, binnen enkele minuten heeft hij er toch genoeg van, even op de tanden bijten.

Zo, na een dikke 10 minuten heeft Nabu door dat een kauwstaaf niet terug praat, heeft ie nooit gedaan en gaat ie ook nooit doen...
Het is nu dus tijd voor het verstoppen van de staaf. Hij gaat onder de kast, achter de radiator, tussen de gordijnen, onder de zetels en in een bloempot.

Gniffel gniffel, nu maakt hij geen lawaai en is hij toch lekker bezig, denk ik bij mijzelf.

O nee toch! Het ding dat er inmiddels uitziet als een dooie rat (van het stof, het haar en de aarde die het verzameld heeft neemt) hij mee in de zetel!

Hij weet dat het niet mag!
* Ik moet toch iets doen om het vrouwtje uit die stoel te krijgen *

Ik loop naar hem toe en neem het voor het gemak af, hij krijgt een ander pluchen beest dat GEEN lawaai kan maken.

Hij kijkt me heel beteuterd aan, * Wat nou? Mag ik niet spelen? Jij bent het gemeenste vrouwtje dat er is, ik mag geen 'zooi' eten, ik mag niet bijten, ik mag niet achter de katten aan, niet op tafel, en alles wat op tafel ligt is niet voor mij. 's NIET eerlijk! *.

Ach ja, straks zal ik hem even verwennen maar eerst moet ik toch echt wel wat werken.

Ik zie hem op de zetel-leuning zitten kijken naar mij en ik denk 'wat een brave jongen, hij zit daar zo braaf en hij lijkt geen interesse te hebben voor wat op het salontafeltje ligt, straks eens iets lekkers boven halen voor hem'.
* Wat is dat in mijn ooghoek? Een blauwe kaufwtaaf met uitsteeksels? Interessant, moet ik even van dichtbij besnuffelen. Maar niet als vrouwtje kijkt. *

Zo, de rust is er weer, de radio lekker aan. Ik kan me weer op mijn werk storten.

* Vrouwtje kijkt niet, even snuffelen. Hmmm ruikt niet als anders, misschien moet het nog uitgepakt worden.*

Ik kijk even op en zie hem daar als een Engeltje zitten, wat heb ik toch een mooie jongen in huis.

* Hmmm als ik op de tafel de verpakking eraf haal krijg ik het aan de stok met het vrouwtje... Maar hé, mijn hol is toch mijn domein? Daar heeft vrouwtje niets op te zeggen, ik mocht het zelf inrichten. *

Het radio programma is gedaan en ik ben klaar met wat ik dringend moest doen, hoog tijd dus om die kleine engel van me wat op te vrolijken. Hé waar is hij nu?
Ik spits mijn oren een hoor een gekraak en gesnuif...
Waar zit hij toch?
Even gaan kijken wat hij daar in zijn bench uit vreet.

O, gij klein mormel! Mijn borstel! Die lag op de tafel! O nee hé! Gij klein scharminkel, laat los en wel nu!

* Dat was dus blijkbaar geen kauwstaafje voor mij, smaakte ook niet goed maar ja tegenwoordig is een groot deel dat je koopt verpakking hé *

Grrr.... Borstel omzeep... Zucht, hij zal het ondertussen alweer vergeten zijn. Ach ja, hoe kan ik ook kwaad blijven op zo een lief klein engeltje. Ach, kom ik ga even een stukje gedroogde pens gaan halen.

* Vrouwtje was blijkbaar kwaad... Maar ik krijg toch lekker een stuk pens, misschien moet ik vaker de dingen op de tafel pikken.*

Denk er niet aan Nabu, want dan gaat er wat zwaaien!

* Oei... Zal mij maar gewoon bezighouden met mijn stukje pens *

haha geweldig!! wat een monstertje zeg!!

Heerlijk monster van mij .

Maar vandaag had hij het er echt van om mij op de meest onhebbelijke momenten te storen

Hahahaha LOL wat een bengel is die Nabu! leuk geschreven.

jaa geweldig! en met die piep, zo herkenbaar!

haha dat leest nog eens lekker weg!!! Heel herkenbaar allemaal!!

echt leuk !

Ik denk dat we allemaal wel zo een dag hebben

Hahaha vandaag heeft hij een omgekeerde dag .

Telkens als ik lawaai maak of hem doe verschuiven of opschuiven omdat ik door moet kijkt hij me zo aan met een bliK:

'Het is ZONDAG!' 'Krijgt een hond dan nooit rust?'

Leuk verhaal, inclusief je aanvulling van vandaag, over je hondje. Het zijn me ook portretten af en toe hè, die honden van ons?
Geef hem maar een knuffel van Brando en mij.

hahahahaahhhaah

Ja hé best een lekker ding soms .


Normaal verloopt een weekend zo:

Ik sta op en maak hem wakker. Hij legt zich op zijn zij om te zeggen
* Nou pak me maar vrouwtje, ik ga echt niet zelf naar beneden wandelen, toch niet op dit uur. *.
Ik pak hem op in mijn armen en strompel met mijn nog slaperige hoofd naar beneden.
Mijn moeder heeft dan meestal al mijn thee klaar gezet samen met allerlei lekkers dat ze vers heeft gebakken.
Nabu legt zich dan nog 'wakker te worden' in zijn bench of in de zetel.
Na het ontbijt ga ik me klaarmaken om de wandeling te maken, Nabu staat op en komt mij controleren .
* Zo vrouwtje, vandaag een zwart truitje? Zou ik niet doen hoor, is straks helemaal wit en dan krijg ik de schuld... *
Als ik klaar ben gaat Nabu op de zetelleuning wachten tot ik zijn tuig om doe, dat is omdat ik mij anders heel erg moet bukken (kleine hond hé).

Zo, we pakken nog even snoep mee, een piepdingetje (inderdaad DAT *verdomde* piepding) en de lange lijn. Nabu staat al helemaal te trappelen om de nieuwe geurtjes van de dag te gaan snuffelen.
* Misschien is dat loopse teefje weer langs geweest, LEKKER!*
We vertrekken richting achterdeur, hij moet altijd wachten tot ik hem uitnodig om verder te gaan.
* Pfff dan zit ik mijn nek zo lang mogelijk uit te rekken zodat ik toch al wat geurtjes uit de tuin kan snuffelen, vrouwtje zegt dat ik een giraffennek heb, zo ver kan ik hem uitstrekken als ik wil *
'Allé kom maar Nabu'
- Nabu stormt de deur uit en stopt bruusk voor de trapppen-
'Flinke jongen Nabu'
* Ik moet voor elke trap altijd wachten want ik moet samen met het vrouwtje de trappen op of af, anders tuimel ik in mijn enthousiasme er af... en dan is vrouwtje kwaad *
We gaan trede voor trede de trap af,
Nabu doet dat op 3 poten... Hij heeft er een hekel aan om alle 4 poten deftig te gebruiken. Als hij op me wacht, geconcentreerd is, luistert, de trap af gaan (niet op want dan wil hij ze wel alle 4 gebruiken) gaat hij altijd 1 poot van de grond houden zoals een jachthond . Soms denk ik dan ' ik heb een 3-voeter gekocht...'

De trappen zijn we nu af, hij vliegt meteen naar het hek, wacht even, deinst een meter of twee terug en gaat liggen.
'Flink Nabu.'
* Vrouwtje laat me hier altijd wachten, geen idee waarom maar ik doe het nu preventief altijd en dan krijg ik een complimentje *
Ik lijn hem aan, doe het poortje open en zeg weer 'allé kom maar'.
Hij komt naast me gelopen en zet zich neer, ik moet nog even het deurtje dicht doen en dan kunnen we gaan.
Hij loopt min of meer keurig naast me, hier en daar wil hij nog even trekken.
We lopen naar een dreefje, dat is de enige plek waar geen auto's mogen hier, wel fietsers en scooters.
Aangekomen zet ik hem aan de lange lijn zodat hij kan snuffelen. Telkens ik een rukje aan de lijn geef moet hij zonder dat ik iets zeg naar me toe komen, dit lukt goed.
Ondertussen gaan we zijn hele repertoire af.

Na een aantal passen wil hij zijn poepje leggen, dit gaat ook op een zeer bijzondere manier bij Nabu.
Hij gaat zich hurken en brengt zijn achterpoten voor zijn voorpoten, ze zijn helaas te kort om nog grip te hebben op de grond dus ze bengelen in de lucht.
Op twee poten doet hij zijn uiterste best op er alles uit te persen, bij elke pers zet hij een aantal stappen:
1 stap naar links en 1 naar voor.
Zo gaat het verschillende keren totdat de ovaal rond is en hij bij zijn begin punt is.
Daar gaat hij even, nog steeds op zijn twee poten balancerend, snuffelen aan wat er eerst uitkwam om vervolgens zijn penibele twee-potige positie in te ruilen voor de normale 4-voeter-stand.
* Zo dat heb ik goed gedaan hé vrouwtje *
Hmmm... Altijd een pretje om op te ruimen bij Nabu, ik zoek het beginpunt van zijn prachtige meetkundige figuur en ga zijn stappen na op zoek naar alle beetjes.
Ah... Ik geloof dat ik alles mee heb nu, knoopje in het zakje en straks in de vuilnisbak gooien.
We wandelen verder tot aan een klein kasteeltje, hier draaien we meestal om we zijn al een dikke 20 minuten aan het wandelen.
Rond deze tijd van het jaar zijn er 's nachts padden (kikkers?) die van het land naar de vijver van het kasteel gaan, 's nachts worden er vele overreden door de fietsers en een paar auto's die op dit gedeelte van de dreef wel mogen rijden.
Een lekker zicht dus... Nou ja, prachtig moment om het commando 'laat liggen' te oefenen.
Het gaat prachtig, heerlijk toch als je hond je trots maakt.

Zo we keren dan maar rustig terug. Nabu heeft geen druppel meer in zich maar hij moet toch elke grasspriet die tot aan zijn kin komt even besproeien.
* Wie weet hé? *
Dan vraag ik mij af ' Lieverd van me, is het niet beter voor jouw ego om de tientallen reuzen van bomen die netjes aan de zijkant van dit dreefje staan te besproeien ipv die kleine scharminkels van grassprieten? Ach ja, jouw keuze kleintje.'

Bij zijn terug bij de grote baan, hij komt bij me en ik zet hem weer aan de korte lijn. We steken netjes de straat over en gaan terug richting tuin.
Hij gaat weer netjes wachten voor het poortje dus wederom wordt hij daarvoor geprezen.
* Dát is goed voor mijn ego vrouwtje *
Hij wacht weer netjes totdat ik de poort dicht doe en hem aflijn. Hij ruikt blijkbaar een kat want zijn nekharen gaan recht staan, in de tuin mag hij van mijn moeder wel katten verjagen omdat ze haar tuinvogels opeten.
Zo dan maar laten gaan hé.
Piepend, krijsend, blaffend, grommend loopt hij naar de hoek waar de kat zit. Ze loopt weg en hij komt triomfantelijk terug bij me als ik hem roep.
* Dat heb ik goed gedaan hé *

We gaan naar binnen en zoals gewoonlijk springt hij eerst op een stoel, draait een rondje, zoekt mijn moeder en komt dan bij me (als het nat is geweest) om zijn pootjes te laten drogen.
* Vervelend vind ik dat, ik doe liever mijn toilet zelf... *

Zo, ik ga naar de keuken en haal zijn laatste porties brokjes boven.
'Binnen kort over op kvv, ga jij lekker blij zijn hé'.

Ik meet alles af, hij gaat al braaf liggen op zijn plaats, ik leg zijn bakje neer en doe nog even iets in de keuken. Als ik denk dat hij lang genoeg gewacht heeft mag hij eten.
'Eet smakelijk'
- Nabu vliegt op zijn eten-

Als zijn bakje leeg is krijgt hij nog een beetje yoghurt of karnemelk, hij staat al te wachten en ligt al neer op zijn plekje.
Wat heerlijk toch, denk ik, nog maar een jaar en een paar maanden en dat luistert al zo goed!
Ik leg het neer en wederom mag hij pas beginnen als ik 'eet smakelijk' zeg. Persoonlijk vind ik dat wel een geslaagd commando .

Na het eten komt er het bekende boertje, muil afvegen en toiletje zoals jullie al weten .

Hierna gaat hij meestal nog wat slapen, lekker de indrukken van de ochtend verwerken.

In de loop van de dag krijgt hij nog iets gedroogd om zijn tandjes in te zetten en nog een spelletje, of een trainingkje.

Zo dat is een normale ochtend in het weekend.

Wat een leuk verhaaltje van jou boefje.