Obsessie met chinchillakooi?

Hallo allemaal,

Sinds gisteren hebben wij een Golden Retriever pup van 12 weken in huis. Deze hebben we overgenomen van mijn schoonouders omdat het met pup toch veel te druk was voor hen en het veel stress opleverde. Wij konden het niet over ons hart verkrijgen hem naar een asiel te zien gaan en mijn schoonouders vonden het fijn als ze wisten waar hij terecht kwam. Na uitgebreid overleg tussen mij en vriend hebben we besloten de kleine in huis te nemen.

Maar, wij hebben ook twee chinchilla's. De kooi staat in een hoek van de woonkamer, een plek die voor hen ideaal is qua temperatuur en rust. De pup kan hier echt ook bij komen en dat probeert hij dus ook regelmatig. Hij vindt het erg interessant om er naar te kijken en af en toe springt hij wel eens tegen de kooi. Ik corrigeer dit gedrag, want ik wil het gewoon niet hebben. De chin's raken er ook gestrest van ...

Het liefst zou ik hem eigenlijk niet dichter dan een meter of twee bij de kooi vandaan willen zien. Is dit überhaupt haalbaar? En wanneer precies te straffen? Is kijken ook al 'not done', of alleen wanneer hij de grens overgaat?

Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen!

Gewoon telkens corrigeren wanneer hij in de buurt komt.

Zou eerst beginnen met hem het commando NEE een te leren.

Wij hebben nogal wat staan aan dieren (ratjes, chins, papegaai, cavia,...) Nee helpt...

Hoe corrigeer je?

Je hebt een pup, die zal toch nog moeten leren om al deze prikkels te verwerken.

Misschien tijdelijk uit elkaar houden?
Of beperkt alleen als jullie er niet zijn.

Ik vind het wel sneu, die pup is dus 4 weken bij je schoonouders geweest?
En de fokker, waarom niet terug daarnaar toe?

Ik wil niet te hard zijn, maar man, dan ook nog een asiel overwegen.
Waarom in vredesnaam een hond?

het is natuurlijk nog een pup, zoekt zijn grenzen op, jullie zullen lang alert moeten zijn en niet alleen in de woonkamer laten met de chin,s.

je zou een puptrainerkennel erom heen kunnen zetten, voorlopig, zodat jullie de pup leren dat dat hoekje taboe is, begrijpelijk dat tie ze wilt opzoeken. vandaar blijft alert, en geen straf daarvoor geven, de pup begrijpt hier niets van, maar is goed aan te leren dat tie daar weg blijft. met rust en kalmte van jullie kant, maar nogmaals nimmer alleen laten in de woonkamer.

Ik zou hem helemaal niet straffen.

Vergeet niet dat dit een hele nieuwe ervaring is en dat het logischerwijs nieuwsgierigheid opwekt om dat nader te onderzoeken, zeker bij zo'n jong dier. Begrijpelijk dat je deze stress niet wilt voor je chinchilla's, maar ik zou toch een andere insteek kiezen. De pup is net bij je en die moet sowieso wennen en vertrouwd raken, straffen (corrigeren) lijkt me niet de juiste weg.

Heb begrip voor de neigingen van de pup, dat helpt om niet af te straffen. Dit zal vanzelf wennen, maar je kunt de pup er wel in begeleiden. Probeer je pup te gewennen aan het feit dat het heel normaal is, die kooi met dieren. Dit door steeds als je hond richting de kooi gaat of gaat zitten kijken de hond bij je te lokken met een speeltje of iets dergelijks. Maak de trigger om iets anders te gaan doen groter dan de aantrekkingskracht op de kooi. Beloon de hond voor de keuze die hij maakt als hij de fixatie op de kooi los laat. Ga samen op afstand wat leuke zoekspelletjes doen en maak die afstand tot de kooi steeds kleiner op geleide van de motivatie van de hond.

Buiten dit om is het ook goed om er op te letten dat je pup voldoende rust krijgt. Een pup moet zeker 18-20 uur per dag slapen. Krijgt een pup te weinig rust om te verwerken dan neemt onrust gedrag toe en is de pup moeilijker begeleidbaar. Zeker bij deze herplaatspup goed om op te letten.

Verder veel plezier met de pup

Dat van Willemijn had ik ook in gedachten.
Heb je dat niet, dan een beetje afschermen door een bank of stoelen ervoor te zetten, of aan de zichtbare kant van de kooi een doek te hangen?

Ik zou de pup er niet vandaan houden dan word het alleen maar intressant. Gewoon corrigeren tot welke toenadering jij acceptabel vind. Door idd een nee te geven en af te leiden.

Voorkom dat het een obsessie word.

Ik vind het goed van je dat je de hond in huis gehaald hebt.

@Santa:

het is voor ieder voor zich hoe je het oplost als het toch niet gaat met de pup in huis. Mijn eerste keus zou dan ook familie zijn ipv de fokker. Het is makkelijk oordelen achter de pc, en vind je antwoord nogal aanvallend naar de TS toe!

je kan hem toelaten om gewoon te kijken, maar wanneer hij opspringt corrigeren met bevoorbeeld luid "nee" te zeggen, uiteindelijk zal hij het wel snappen. Zo zorg je dat het niet TE interessant voor hem wordt want hem helemaal van de kooi weghouden maakt misschien dat hij het nog liever wil.
Onze hond is ook heel erg gefocused op ons konijn dat in de tuin zit, ik heb ook soms moeite om de grens te vinden tussen gewoon kijken of echt beginnen staren en focussen zoals BC's dat zo goed kunnen. Het is ondertussen als fel gebeterd, hij kan nu gewoon naast de kooi liggen en normaal kijken zonder dat het te erg wordt. Ook blijft hij op een respectvolle afstand wanneer ik hem beveel om achteruit te gaan.
Je hond zal dit ook wel snel doorhebben

@Santa: Ik had je reactie niet als aanvallend opgevat. Maar of de beslissing van mijn schoonouders verstandig was of niet, is in dit topic geen discussiepunt. Het is nu zoals het is, ik wil gewoon zorgen dat het voor het hondje alsnog een fijne tijd wordt.

Ik heb trouwens een oude konijnenren/omheining rond de chinchilla kooi gezet. Alleen nu is hij er al een paar keer tegenaan gesprongen en begint hij tegen ze te blaffen. Dat deed hij eerst echter niet ... Is het nog steeds een goed idee, of heb ik de kooi alleen specialer gemaakt voor hem?

Onze Witte Herder was ook geobsedeerd door de cavia's, toen we ze net hadden. Gewoon genegeerd en na een aantal weken was ze eraan gewend en liet ze ze met rust. Ik denk dat als je er een probleem van gaat maken, de pup het juist leuker vindt om er naartoe te gaan. Het is immers spannender om iets te doen dat niet mag, toch?
Maar onze hond sprong niet tegen de kooi aan, dat is wel lastig inderdaad. Kun je de kooi niet op een stevige verhoging zetten?

De omheining is een flop ... Hij springt er tegenaan en dan valt het met luid kabaal om. Niet leuk voor mij en zeker niet leuk voor de chins. Heb mijn geduld even verloren, dat was niet goed. Toen ik wat kalmer was, zag ik Bogi nog steeds fixeren en heb hem toen opgepakt en in de bench gedaan. Niet op een straffende manier, gewoon zoals ik hem vaker oppak om in de bench te doen.
Daarna die omheining weggehaald, maar omdat het niet helemaal lukte de delen uit elkaar te halen heb ik lopen vloeken en tieren en met dat ding lopen rammelen. Ik weet het, heel onvolwassen ... Bogi vond het ook niet leuk en begon luid te piepen en blaffen. Zonder hem aandacht te schenken op de bank gaan zitten, ik moest echt afkoelen.

De reden dat ik zo gefrustreerd was, is omdat 'nee' zeggen ineens niet meer hielp. Gisteren ging dat goed, hij pakt het ook bij andere dingen (zoals in planten bijten of zo), maar nu ineens niet meer. Ik bestond niet meer voor hem. Geprobeerd te lokken met een speeltje, hij keek er niet eens naar. Normaal als ik z'n naam roep komt hij enthousiast naar me toe gerend, maar ik was lucht voor hem. Heb daar vijf minuten gezeten met pogingen hem te lokken, ik voelde me echt een sukkel. Telkens als ik zag dat hij wilde springen, 'nee' geroepen, maar niets hielp. Uiteindelijk sprong hij toch weer tegen dat ding op.

Urgh ... Moet ik hem de volgende keer maar zijn gang laten gaan bij de kooi? Gewoon doen of het niet interessant is in de hoop dat hij ook zijn interesse verliest? Verhoging voor de chins heb ik ook aan gedacht, misschien toch eens naar kijken...

Fera, wat eerlijk van je. Ik heb ook weleens mijn geduld verloren hoor, we zijn ook maar mensen.
(ik zie het ook aardig voor me, haha!)
Ik zou de Chinchilla's eens hoog zetten, verder hetzelfde doen.

Met lokken, ga gekke geluidjes en woordjes roepen, hoge stem, echt, ik sta echt te jippie-en hoor, je bent de leukste persoon op aarde, naar jou wil Bogi komen, die Chins zijn echt niks bijzonders t.o.v. jou!
En dan blij zijn als ie bij je is, nooit boos worden, en lekker belonen!

Dat je je geduld verloren bent kan gebeuren, dat is niet meer dan menselijk. Een puppy opvoeden is ook lastig, en op sommige momenten zit je met je handen in het haar.

Ik lees in je laatste bericht dat frustratie en wanhoop duidelijk naar boven kwamen. Een hond is heel gevoelig, en kan heel snel zien/voelen hoe jij er bij zit. Grote kans dat je op zo'n moment dus helemaal niet goed te benaderen bent door Bogi. Probeer kalm te blijven, en als dat niet gaat, ga dan zelf even 'weg'. Ga even naar een andere kamer, even tot 10 tellen en dan rustig weer naar Bogi toe.

Natuurlijk is zo'n kooi met Chinchilla's reuze interessant en helemaal geweldig voor een hond en zéker voor een puppy. Naast dat Bogi een hoop zal ruiken van ze wat wij niet ruiken, kunnen ze ook bewegen, en dat is alleen maar leuk. De kooi hoger zetten is zeker een goed idee!

Ja ik zou wel ingrijpen..helpt afleiden helemaal niet? Heb je geen piepspeeltjes?

Het helpt echt niet. Geluidjes, roepen, klappen in de handen. Alles wat normaal wel werkt, lijkt nu gewoon debiel om te doen eigenlijk. Ik had al de snoeptrommel gepakt en daar mee gerammeld. Op een gegeven moment was ik hem aan het roepen en werd het me gewoon te veel. Er kwam een snik in mn stem. Toen ben ik gauw weggegaan en heb ik op de gang staan huilen. Klinkt misschien raar, maar ik ben van mezelf nogal onzeker af en toe en vandaag was echt een lange dag ... Toen hij even stil was heb ik hem opgepakt en in de bench gestopt. Zal wel niet goed zijn, maar ik werd helemaal gek. Mijn vriend komt zo thuis, dus daar wacht ik wel even op. Zit gewoon bijna te hyperventileren...

Dat is zeker niet raar, is Bogi ook je eerste hond? Als geen enkele manier van afleiden werkt, dan kan het zijn dat ie nu teveel in de fixatie modus zit. Wat je kan doen is hem weg begeleiden van de kooi, op een rustige manier.

Als de fixatie zo diep zit dat afleiden niet werkt, werkt het niet. Óf je moet de juiste motivatie zien te vinden, óf een andere aanpak vinden.

Weet je zeker dat hij nee voldoende kent? Ja of te nee, je kunt het ook oefenen. Bij de hond gaan zitten, iets lekkers op je hand leggen en op het moment dat hij het wil pakken de hand sluiten en "nee" zeggen. Of liever nog een woord wat je niet zo snel in normale spreektaal gebruikt, zoals "no" of "nokken" of "kappen". Je mag dit best wat luider of met wat meer overwicht zeggen dan normaal. Als je je hoofd er nog bij schud, heb je voor later ook nog een handig non-verbaal signaal.

Deze oefening een paar keer per keer doen, een paar keer per dag. Als je wilt kun je gelijk "toe maar" of "pak maar" trainen, als de pup het wel mag pakken.

Nu op dit moment voorkomen dat hij zichzelf helemaal dol draait bij die beestjes, voorkomen dat het een obsessie word. Desnoods bij het halsbandje pakken en wegleiden. Dan iets leuks gaan doen. Gaat hij direct weer
naar de kooi, desnoods even aangelijnd houden.

Tegelijkertijd zou ik ook laten zien wat je wel wilt. Desnoods 2 meter van de kooi op de grond gaan zitten, aangelijnd als nodig, en net zo lang daar blijven zitten en van de kooi wegleiden tot de hond tekenen van rust gaat vertonen. Zitten. Liggen. Dit uitbundig belonen, zonder de hond op te fokken. Mijn hond bijvoorbeeld word helemaal hyper als je té enthousiast doet, en dan is het wég rust. Zoek dus de grens op tussen fijn belonen, zonder dat de hond (eventueel) hyper word. Dit ook een paar keer per dag doen. Probeer wel een momentje uit te zoeken dat de hond sowieso al niet zo hyper is, niet net als ze een dolle 5 minuten van ren-ren-ren-gekdoen hebben bijvoorbeeld.

Uiteindelijk kun je gaan beginnen met "no" of welk woord je ook kiest. Werkt "no" niet alleen, dan kun je het gebruiken in combinatie met rustig wegleiden of aanlijnen en wegleiden. Hij moet gewoon leren dat bepaald gedrag niet getolereerd word, vooral in en om die hoek.

Hou er rekening mee dat een oplossing even kan duren. Maar als je dingen eindeloos herhaalt word het voor een hond gewoonte. Ik kreeg mijn hond bij 1 jaar uit het asiel, dus een pup zal het misschien sneller oppikken. Maar er zijn hier zoooo veel dingen die er gewoon uiteindelijk door gewoonte ingesleten zijn. Aan de lange lijn aan de goede kant langs boom of paal gaan (eindeloos stil staan wachten in het begin), wachten bij het zebrapad (doen we altijd), de plek waar we oversteken als we het park uit komen (met de fiets op de ene plek, zonder fiets op de andere plek), als ik zeg "even piesen" dan weet Dobby dat ik naar de wc ga, mijn schoenen aan ga doen en we daarna ons avondwandelingetje maken.

Niets van dit alles is aangeleerd, maar er gewoon ingesleten. Als jij gaat werken met een combinatie van beloning, milde correctie en een gewoonte maken van rust bij de kooi, gaat dat uiteindelijk routine worden en is het niet interessant meer.