Imani kan niet zonder mij ;)

Aangezien ik altijd thuis ben, trekken onze honden sowiezo meer naar mij.
Wel heeft Woody toch wel een voorkeur voor zijn andere baasjes (mijn vriend dus) maar zolang die er niet is is hij erg blij met mij.
Sheila's voorkeur gaat uit naar mij maar ze vind het ook geweldig om lekker te ravotten met haar andere baasje en als ik er een keer niet ben vind ze dat geen probleem.
Bij Imani is dat een ander verhaal, zij wil van haar andere baasje niets weten, tenzij hij met voer aankomt .
In haar ogen is er maar een baasje en dat ben ik en dat zal ik weten ook, de andere 2 lopen ook wel achter me aan maar als ik even geen tijd voor ze heb geven ze het op en gaan ze lekker op de bank liggen.
Imani heeft wat dat betreft veel weg van een stalker in pocket-formaat.
Ze loopt de hele dag achter me aan, laatst klom ze op het keukentrapje die naast mij stond en probeerde ze bij mij omhoog te klimmen.
Als ik even op de grond zit om bijv. iets uit een kastje te pakken zit ze al op schoot voor ik goed en wel zit.
Ze wil de hele dag wel aan me hangen en kleven.
Het is voor haar dus ook een drama als ik een dag weg ben, laat staan een weekend.
Nu gebeurd dat niet snel maar laatst was ik dan eens een keer een weekendje weg, ze moesten het een weekendje met hun andere baasje doen.
Voor Woody & Sheila geen enkel probleem, voor Imani een drama en dat heeft ze laten weten ook.
Ze was het er duidelijk niet mee eens en was dan ook niet van plan om naar "mijn invaller" (in haar ogen dus) te luisteren.
Ze was dan ook dolblij dat ik 3 dagen later weer thuis was, de anderen ook natuurlijk
Ik wist dat griffons gesteld zijn op mensen & eenkennig kunnen zijn maar zoals Imani heb ik ze nog niet meegemaakt.

Mijn stalker in pocket-formaat

Toevallig las ik op de site van de Hulsies zo'n zelfde soort karakterschets over Griffonnetjes en jij hebt nu dus zo'n liefhebbend mini-stalkertje getroffen. Aan de ene kant voel je je waarschijnlijk ontzettend gevleid, maar een dagje of meer 'uit het zicht' blijkt toch niet zo makkelijk.
De volgende keer toch maar een weekendje-weg-inclusief-Imani boeken?
Of misschien loop je nog eens iemand tegen het lijf die zij wel als oppas accepteert, je weet het nooit hè?

Knuffel voor Imani van ons allebei.

Haha mooi verhaal. Skip is ook heel erg op mij gericht, mijn man noemt hem ook wel mijn schaduw...