De moeilijkste beslissing van mijn leven...

Veel sterkte Maxine, uit je posts lees ik af dat dit de beste beslissing is voor je kleine meid, toch blijft het lastig.

Je weet dat ze naar een heel goede plek gaat en dat je haar nog kan zien als je wil is ook goed.

Nogmaals sterkte!

Dankjewel allemaal! Het doet me echt heel goed om dit te lezen.

Maxime, wat moeilijk voor je maar heb echt bewondering dat je dit doet want uiteindelijk ga je haar nog zien en is iedereen gelukkig diep in zijn hart.

Alleszins veel sterkte en als er wat is kan je steeds een PB sturen om je hart even te luchten

Dankjewel allemaal! Het is echt zo fijn om mensen te hebben die je eigenlijk niet eens kent, maar die toch zo voor je open staan. Het voelt echt goed, dankjewel.

Uit het oog, maar niet uit het hart. En dan ook Diesel dubbel verwennen.

Maxine wat een moeilijke beslissing,maar vind het wel TOP dat je aan het welzijn van Bailey denkt!

Sterkte, gelukkig kan je nog wel af en toe langs of bellen hoe het met Bailey gaat!

We hebben besloten om Bailey vrijdagavond al te brengen. Ik doe dit voor haar, dus dan moet ik het haar ook zo snel mogelijk gunnen. Omdat ik gewoon dag en nacht binnen kan lopen, maakt het voor mij niet zo veel uit wanneer. Voor hun is het beter als ze voor het weekend komt zodat ze het hele weekend nog samen hebben.

Ze hebben zelfs aangeboden dat ik een sleutel krijg van het huis zodat ik, wanneer hun niet thuis zijn en ik in de buurt kom, altijd langs kan gaan bij mn meisje. En mocht ik na een jaar zeggen dat ik haar terug wil (wat ik niet doe hoor als het daar zo goed gaat en hier nog hetzelfde) dan mag ze gewoon weer terug. Ze zijn echt heel lief!

Waarschijnlijk hebben we begin mei een fotoshoot (door yundor fotografie van inge) van Bailey, haar vriendinnetje sophie en met mij (en eventueel nog mijn ex-schoonouders). Dit als een soort afscheidsshoot wat ik dan ook in mijn fotoalbum er bij kan doen.

het moet een heel moeilijke beslissing voor je zijn,maar inderdaad zoals je vriend zeg ,je doet het uit pure liefde voor je maatje,ik vind dit heel moedig van je,je wil alleen het beste voor ze

gelukkig kan je altijd even langsgaan,met die gedachte moet het lukken
je zal je maatje wel altijd bijven missen,maar als je ze gaat zien zal het dubbel feest zijn!

wat een moeilijke beslising !
sterkte

Vind het echt zo knap van je Maxine, dat je dit voor Bailey doet.
Ik weet zeker dat Inge prachtige foto's voor je maakt die je heel mooi kunt bundelen in een album!

Ik zie je morgen!

Wow Maxine, heavy!

maar ik vind dit super van je, dit is objectief kijken naar jezelf, je hondje en de situatie. en doen wat het beste is voor je hond, ook al is dat niet het leukste. moeilijke keus...

zo standaard cliché, maar niet minder waar, soms is liefde loslaten...

ik wens je heel veel sterkte want het zal uiteraard enorm zwaar zijn je kleine meid af te geven!

Ik wilde eerst heel graag dat mijn vriend mee ging. Maar ik weet dat jet te veel gevraagd is door dat comflict met mijn ex. Maar hij zei misschien dus dat is al een vooruitgang. Misschien gaat mijn moeder mee. Ik denk dat ik nu alvast begin met water drinken want er zullen liters uitkomen.

Maar het voelt wel steeds beter denk ik...

Het moeilijkste vind ik nog wel om al die spullen in te pakken. Haar pas gekochte mandje, haar stoere waakbordje, haar speeltjes, haar verzorgingsproducten, haar stoere tuig met politielijn, haar kussentje met klein beertje er op. Alles doet pijn.

Zometeen ook haar eten voor 2 maanden klaar maken. Dan kan ze dat ook mee krijgen vrijdag.

Oh wat een moeilijke keus!

Maar ook heel dapper dan geef je echt veel om je hondje
Dat je Voor haar het beste kiest

Heel veel sterkte!!

Dat zal zeker heel moeilijk zijn, alles inpakken betekend dat het definitieve afscheid echt gaat naderen ... probeer troost te vinden in het feit dat ze niet naar voor jou volslage vreemde, maar naar mensen die je vertrouwt en weet dat ze het heel goed krijg. Wat fijn dat je vriend er over nadenkt om voor 1 dag even zijn gevoel naar je ex op zij te zetten en misschien mee wil gaan. je kunt haar gelukkig nog zo vaak zien als maar kan en weet zeker dat ze je nooit zal vergeten. We leven hier allemaal zo onwijs met je mee dus blijf vooral alles lekker van je afschrijven.

Het voelt aan de andere kant ook als een 'opluchting' in hoeverre je dat maar zo kan noemen. Ik weet dat ze een beter leven krijgt. Krijgt ze dat niet, dan komt ze gewoon weer terug want dan heeft ze hier een beter leven. Daar staan zij ook achter. Beide willen we het beste voor Bailey, dus het is gewoon afwachten hoe het gaat. Maar ik denk dat ze het daar ontzettend naar haar zin zal krijgen.

En ik ga er gewoon heel vaak langs in het begin zodat het voor haar ook een soort training is dat ik wel weg ga maar ook weer terug kom steeds. Dat zal ik ook haar hele leven blijven doen.

Wat een dapper maar vooral liefdevol besluit zeg, heb bewondering voor je keuze meid.
En dan ook je ex schoonouders,...wat enorm lief van die mensen om Baily zo liefdevol te willen opvangen.
Het moet toch ook een goed idee geven dat je haar ten aller tijden nog mag en kan zien en misschien eens een weekendje mee naar huis kan nemen.
Maar als ik zo lees van al die spulletjes inpakken krijg ik echt een enorme brok in mijn keel.
Heel veel sterkte vrijdag meid!

Ja, de ouders van mijn ex hebben er langer mee gezeten toen het uit ging dan ik. Terwijl ik daar maar anderhalf jaar ben geweest. En daarvan is ongeveer een jaar (iets meer) met Bailey geweest. Zij hebben haar zien opgroeien en waren helemaal verliefd. Ik mocht weg gaan, zolang die hond maar bleef haha. En ze hebben altijd een speciaal plekje in mijn hart gewoon omdat ze zo lief waren en zijn. De liefde tussen mijn ex en mij was gewoon over, dus het was oneerlijk om voor de omstandigheden door te gaan, maar het is allemaal gewoon heel fijn gegaan (oke, 2 weken paniek met huilende exen en schoonouders aan de telefoon maar dat terzijde).

Ze doen er alles aan om haar een goud leven te geven samen met hun eigen hondje (zal zo foto neerzetten). En zelfs het aanbieden van de sleutel geeft mij zo veel vertrouwen. Nu weet ik ruim een dag van te voren of ik daar in de buurt ben, dus ik kan het dan gewoon plannen. Maar inderdaad af en toe gewoon een weekendje weg en dan Bailey meenemen bijvoorbeeld. Dat vonden ze niet meer dan normaal. En desnoods neem ik hun hondje ook mee.

Hier zie je een foto van Bailey en Sophie toen bailey denk ik 3-4 maanden oud was. Dit is trouwens hun tuin die helemaal dicht is dus waar ze lekker in kan spelen.

Maar zulke momenten ga ik gewoon missen:







Mijn knuffeltje

Net heeft ook onze huishoudster (ook al ruim 20 jaar een goede vriendin van ons/mijn moeder) afscheid genomen van Bailey. Toen kwam het echt even hard binnen, maar ik kon gelukkig alles binnen houden (had Bailey vast dus wilde zo weinig mogelijk tonen).

Ik hoop dat ik hier geen reacties op krijg, want ik bedoel dit goed.

Ik persoonlijk zou niet twijfelen over het houden van Bailey of niet, maar eerder om Diesel.
Mijn keuze zou zijn dat Bailey bij me blijft, omdat je haar al het langste hebt. En je ouders hebben toch de broer van Diesel? Dan zou ik aan hen vragen of ze hem erbij zouden willen nemen.

Dit is gewoon mijn mening, maar jij moet kiezen natuurlijk, sterkte daarmee!

Chapeau dat je zo het belang van je hondje zo voor je eigen gevoel kan stellen. Ik kan 't me niet inbeelden...

Sterkte voor vrijdag!

Maxine!

Jeetje meis, ik schrik van je verhaal , maar ik heb o zo bewondering voor je en dat meen ik echt.

Hoe moeilijk het ook is je kiest voor haar ten alle tijde, echt een hele moeilijke maar moedige keuze.

Ik wens je heel veel sterkte!

Ik heb gelukkig al vaker op momenten gestaan waarbij ik mezelf moest vermannen voor mijn honden. Niets laten tonen van je emoties omdat ik 2 onzekere honden heb die er snel op reageren. En Bailey voelde het wel hoor, want ze begon opeens te trillen en te blaffen naar voorbijgangers op fietsen. Maar het had erger gekund. En op de weg terug naar huis (van parkeerplaats naar huis) sprongen de tranen wel in mn ogen, maar ik was zo blij dat het hard waaide mijn kant op zodat ze gelijk opdroogde.

Vannacht hebben we even lekker kunnen knuffelen en nog even een uurtje gespeeld met haar favoriete speeltje (een knuffelhond die 4x haar formaat is maar die ze de hele kamer door sleurt en in de houdgreep neemt en over de kop gooit. Karatehond).

zo,
volgensmij heb ik de afgelopen dag onder een steen geleeft, want ik had het nog niet eens gelezen

Ik vind het in ieder geval een dappere beslissing.
En ik vind het heel fijn voor je, dat je haar nog af en toe kan blijven zien.

En geniet nog even lekker van haar en verwen haar nog wat extra tot vrijdag

En het leuke is dat ze nu deze dagen van mij echt alles mag. Geen training meer tijdens het wandelen of boze blikken als ze weer niet doorloopt (ze kan echt een kwartier bij 1 plantje staan). Ze maakt er ook goddelij gebruik van moet ik zeggen! Ik loop vaak 4x het rondje (bailey loopt los) en dan is bailey eindelijk thuis haha. Wanneer ik haar roep dan gaat ze nog eens even verder weg lopen en ze kruipt zo ongeveer bovenop mijn snoepjes container want wat daar in zit dat wil zij! En het ergste is nog, dat ik het nog geef ook! Ik zette haar gewoon in die bak haha! totdat ze 5 visjes op had en toen vond ik het wel weer genoeg.

Ze ligt nu lekker met een konijnenoor in haar nieuwe mandje.

Ik lees niet alles hier en had dit dus gemist (even gezocht n.a.v. je bericht in het KVV topic).
Had de foto's al gezien van jou met Bailey, toen ik eerder vanmiddag hier op het forum kwam.
Mooie foto's, moet je koesteren.

Triest hoor, maar wat al gezegd is: liefde is soms ook afscheid nemen.

Wat een geweldige ex-schoonouders heb je zeg! Dat ze zelfs aanbieden om je een sleutel te geven zodat je altijd langs kunt komen.

Ik hoop (en geloof, ondanks dat ik niemand ken) dat ze een geweldig leven tegemoet gaat.

Maxine,

Heel veel sterkte op deze moeilijke dag

Hoe is het gegaan vandaag Maxine?