ik mis je snoop,,,

je bent alweer 5 maanden dood. Ik ben er al aan gewend om je niet meer uit te laten. En niemand praat meer over je.
Maar ik mis je nog elke dag.

Ik zie je foto, met een schuin koppie kijk je in de camera. Je was toen al ziek, ik wist nog niet hoe ziek. Maar ik zie je magere lijfje en je lekkere zachte velletje. En ik herinner me weer hoe je voelde, je oortjes, je buikje, de broze botjes van je pootjes..
ik zie weer voor me hoe je me aan kon kijken zoals je dat ook in de camera doet, met zo n schuine blik van... wat is er nou toch??

soms sta ik in de kamer met je riem in mijn hand en je halsband eraan en probeer ik me voor te stellen hoe het was...

Maar je bent er niet meer..

Het idee dat ik je nooit meer kan zien, ruiken en voelen is onverdraaglijk op zulke momenten. Ik vertrouw erop dat je het goed hebt, maar ik zou je zo graag bij me hebben.

Niemand mist je meer. Maar ik wel. En er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan je denk en de paar plukjes haar die ik van je heb aanraak.

Volgende week zou je jarig zijn geworden.

Lieve snoop, ik mis je heel erg... maar ik weet dat je nooit meer terugkomt.

Ik hou van je. Maak maar mooie wandelingen waar je nu bent..!

Juliet

Lieve Juliet,

Ik huil met je mee, onze lizzie is 2 januari van dit jaar voorgoed ingeslapen, en net of ik haar iedere dag meer ga missen.
De tranen worden wel minder, maartoch.

Wie weet hebben snoop en Lizzie elkaar gevonden en zijn ze lekker aan het rollebollen.

Sterkte meis!

Liefs, Anja

Lieve Juliet,ik wilde je even heel veel sterkte wensen met het verlies van snoop.
Ook ik weet hoe het is ,we hebben 16 maart afscheid moeten nemen van onze lieve schat Bo van 11 maanden.En ook ik heb het gevoel dat de meeste hem alweer vergeten zijn ,ze vragen niet naar hem helemaal niks.Maar ik vergeet hem nooit hij zit stevig in mijn hart.Het belangrijkste is dat je van Snoop hebt gehouden en nog steeds doet.Het was jou kanjer.Vergeten doe je hem nooit.En dat weet Snoop ook.Nogmaals heel veel sterkte met je verdiet om Snoop.Onze Bo zou zondag 1 jaar worden....ook hier enorm veel verdriet.

Veel liefs Corrie en een poot van Kay.

Heel veel sterkte!

Het verdriet en gemis blijft altijd aanwezig, hier in ieder geval wel! In Maart dit jaas was mijn Dico 2 jaar overleden en mijn ZIva 1 jaar... Het verdriet en gemis draag ik nog elke dag met me mee en er gaat geen dag voorbij zonder aan ze te denken en geen week zonder de tranen..

In je hart leeft Snoop voor altijd voort!

Je blijft ze altijd wel missen, je weet het op een gegeven moment een plekje te geven.Onze Toby is in augustus 2010 ingeslapen, maar die mis ik ook nog hoor.Zelf onze eerste boxer Rico die is er al 14 jaar niet meer.Ze hebben allemaal een speciaal plekje in ons hart.

Bij het lezen liepen de tranen uit mijn ogen,ik weet wat je meemaakt
het missen,ze zeggen het zal wel slijten,maar het is lastig.
Ik wens je heel veel sterkte toe ,en ik leef met jou mee.

ik zit hier ook weer te huilen, omdat ik ook mijn ventje nog steeds mis net als jij
je beschrijft het zo goed ,ze nog eens kunnen voelen ruiken aanraken en strelen zou zalig zijn ,maar de gedacht dat we het nooit meer zullen kunnen doet zo'n pijn
veel sterkte

Ik wens je heel veel sterkte toe.

Maar het gaat wel een plekje krijgen.

Lieve Juilet,

Zo herkenbaar wat je schrijft. Ik sta soms ook met haar riem in mijn handen doe mijn ogen dan dicht en fantaseer haar voor me, of ik ruik er aan. Dat laatste doe ik ook met haar plukjes haar.

De eerste paar maanden kon ik haar totaal niet voor me zien. Alleen al het nare wat in haar laatste 4 dagen was gebeurd. Gelukkig komen nu steeds meer alle mooie en fijne momenten naarboven, en zie ik haar zo voor me met haar koppie schuin en vragend mij aankijken.

Het huilen vanuit mijn tenen gebeurt niet meer zo regelmatig, maar laat iedere week nog wel een traantje om haar. In het niets kan ik heel verdrietig worden en haar ontzettend missen. Ook luister ik nu naar de tekst van een nummer(muziek)en zit dan soms in de tram met tranen in mijn ogen. Nummer van Marco Barsato "afscheid nemen bestaat niet"....doet me zoveel. Voorheen merkte ik vaak de tekst niet eens op...

Ik weet dat wij haar een heel mooi en fijn leven hebben gegeven, en zij ons. Maar oh wat missen we haar. Mijn hondje zou over 5 weken 13 jaar zijn geworden. Wat had ik dat graag met haar gevierd...haar fijn verwent.

Heel veel sterkte volgende week, lijkt me een moeilijke dag. Zie er zelf best tegenop.

Ach Juliet,

ik leef zo met je mee. Hier op het forum vind je veel mensen die weten hoe verloren je je voelt en hoe eenzaam. We kunnen je allemaal wel proberen te troosten en met je meeleven, maar je lieve schat mis je daarom natuurlijk niet minder, he. Het verdriet zal zijn tijd vragen en ooit zal je wel weer aan Snoop kunnen denken met een lach om je mond, hoor. En als je het gevoel hebt dat alle anderen Snoop vergeten zijn, weet dan dat hier op het forum zovelen wel denken aan je schat. En dat wij nooit genoeg zullen zeggen. Als je er klaar voor bent mag je altijd leuke en minder leuke verhalen over Snoop vertellen, hoor. En ik zal met je meelachen en meehuilen.

Dikke knuffel lieve meid,
Patje

Ter aanvulling op de mooie tekst hierboven, van Patje. Ben Snoop ook niet vergeten, bij het lezen van jouw topic tekst...wist ik al dat het over jouw lieve Snoop ging. De andere mooie foto in de sneeuw zie ik ook zo voor me...

Juliet,

ook ik huil met je mee, om het verlies van mijn witte droomhond.
En ook ik denk wel eens ,volgens mij denkt niemand meer aan haar.
Toch is dat zeker niet het geval maar veel mensen vinden het gek om zich daar over te uiten.
Nou ik huil wel om haar en denk nog steeds met veel liefde aan haar terug, doe jij dat ook maar.
En of een ander haar nou vergeten is of niet ze is voor altijd in jou hart en jij vergeet haar nooit.

En dat geld voor een ieder hier die het verdriet en het gemis ook zo goed kennen.
Voor allemaal nogmaals heel veel sterkte.

Hoi Juliet,

Ook ik weet hoe het is om je geliefde huisdier te moeten missen, bij ons is het inmiddels alweer bijna 3 jaar geleden, maar wij missen onze Iggy ook nog iedere dag, ik leef helemaal met je mee, het rouw proces gaat nog wel even duren, maar dat is bij iedereen verschillend natuurlijk. Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen met dit grote verlies van Snoop, als je een luisterend oor wil, dan wil ik er wel voor je zijn, net als vele hier op de forum, die ook het zelfde hebben mee gemaakt. Maar je moet 1 ding onthouden, Snoop heeft voor altijd een plaatsje in je hart, waar je altijd aan Snoop kan denken.

Hondenbaasjes begrijpen deze gevoelens. Elk baasje dat een hondje is verloren, weet hoe het voelt.
We moeten er helaas allemaal doorheen. Ik weet ook hoe het voelt.
De urn met foto van Luca staat naast de urn van mijn moeder, die 2 weken na hem overleed.
Het is heel onwezenlijk, eerst kon ik de foto's niet eens zien.
Ik heb foto's van Luca vlak voordat hij stierf, foto's toen hij opgebaard lag bij de dierenarts.
Maar ik heb deze nog steeds niet bekeken. Luca stierf op zijn tiende verjaardag, 3 juni 2010.
Ik zei dit onlangs nog, dat ik ze nog niet bekeken had en men vond dat vreemd, omdat "het toch
maar een hond was" en ik Romeo toch nog heb.
Die weten niet waarover ze spraken.
Ik begrijp jullie verdriet heel goed, daarom wens ik jullie allemaal sterkte toe.
Onze jongens en meisjes zijn bij elkaar in de hondenhemel, zonder pijn.

Heel herkenbaar... En sommige dagen laat het gemis zich wel heel erg voelen he. Sterkte en neem de tijd om er echt nog eens bij stil te staan... in gedachten bij Snoop met een kaarsje aan.

Misschien een rare vraag, maar hoe oud is Snoop eigenlijk geworden?
Wat voor een hondje was Snoop eigenlijk, is het een Cairn terrier?
Ik herken Snoop namelijk in mijn Cairn Terrier Chelsea, dus vandaar deze vraag.
Maar het was een mooi hondje om te zien, een lieverd.