Is dit de goede manier?

Fenna neemt met agility de raakvlakken niet goed, vaak springt ze er overheen..

Nu zei mijn trainster dat ik moest gaan trainen met een bierviltje. Daar moet ik snoepje op leggen, en fenna dan laten zoeken..
Dan zoekt ze dus eigenlijk naar het bierviltje.. Dan moet ik daarna het viltje meenemen naar agility, deze op een raakvlak leggen, en dan bijvoorbeeld bovenop de kattenloop zoek zeggen, dan moet ze dus over het raakvlak, om het bierviltje aan te raken.
In de lessen daarna word er dan steeds een stuk vanaf geknipt, zodat ie uiteindelijk helemaal weg is.

Maar dit lijkt mij juist geen goede idee. het lijkt mij dat Fenna dan dat snoepje gaat zoeken, en zelfs stil gaat staan op de raakvlakken. En ik denk ook, dat als ze merkt dat er geen snoepje op licht, dat het dan niet eens meer werkt..

Dus, hoe denken jullie hierover? Of kennen jullie deze manier misschien ?

Niemand ?

Mij lijkt het handiger om Fenna te leren dat ze het bierviltje moet aanraken, dat ze erop moet staan. En als je dan dat viltje op het raakvlak legt weet ze dat ze het viltje moet aanraken.
Zo voorkom je misschien dat ze blijft staan en zoeken naar het snoepje (wat misschien dus wel gaat gebeuren bij die andere manier)

Er zijn meerdere manieren om een hond correct een raakvlak aan te leren. Bovenstaande manier is daar een van. Het is niet mijn manier om het zo te doen. Persoonlijk denk ik dat je door het zoeken teveel snelheid gaat verliezen.

Wij leren alle honden om rustig een raakvlak te nemen en te wachten op het eind. Zodra de hond dit zelfstandig en correct doet dan gaan we de snelheid opvoeren. Als dit ook goed gaat dan gaan wij het raakvlaktoestel steeds spannender maken zodat de hond steeds sneller wordt en toch wacht op het einde. Op iedere training moet de hond wachten. Op een wedstrijd mag de hond zodra ik duidelijk zie dat de hond het raakvlak raakt snel doorrennen en hoeft dan niet te wachten. Wij hebben dan ook eigenlijk nooit een raakvlakfout. Natuurlijk gebeurt het soms wel eens, maar dan is het puur mijn eigen fout.

Met targets is een prima manier, stoppen doen ze bij mij op de hondenschool niet meer. Direct doorlopen naar het voertjes apparaat.
Als target kun je misschien beter rubberen onderzetters, bijv. goedkoop bij de IKEA verkrijgbaar, gebruiken dan bierviltjes. Ik denk dat bierviltjes eerder vergaan.

BIj ons werken ze ook met de zoek maar dan zonder de bierviltjes, de trainer legt een snoepje onder aan het raakvlak als de hond er bijna is, en het baasje geeft zoek bevel, wat langzaam naar touch wordt omgebouwd en inderdaad het remt af maar buiten wedstrijd training passen ze dat wachten wel altijd toe op training, zodoende ze nu als touch wordt geroepen tot onderaan stappen en wachten op de vooruit, en dat werkt prima bij de honden die steeds vb bij de schutting vanaf de bovenste helft er af sprongen, die lopen nu vaker tot onderaan, ook zonder snoepje, gewoon op de touch en dan wachten...

Hm... Ik zit even te denken: wat als je in de training altijd op het goede moment naast een raakvlak staat zodat je met je hand voor de neus kan geleiden tot de hond het helemaal beneden is en dus het vlak geraakt heeft? Dan zou je dat eerst langzaam kunnen doen en steeds verder uitbouwen maar dan leert de hond het object helemaal uit te lopen en er niet halverwege vanaf te springen. Of klinkt dat dom .

Ik vind het trouwens altijd geweldig als ik een hond een 'running contact' zie maken. Als ze stil blijven staan aan het eind van een raakvlak haalt dat voor mij toch altijd de spanning er uit en met een running contact houd je echt de spanning erin.

Toen ik nog met mijn Jack Russel trainde werd er een voerbakje neer gelegd aan het einde met een voertje er in, maar het probleem is dus.. haal je dat bakje weg, blijven ze zoeken waar dat bakje is. Wil je bv. wedstrijden lopen, kan je dat er niet bij hebben.

Nu ik met mijn Border Collie train gebruiken we het commando 'wacht' en dit gaat prima! Hij had ook een probleem met de raakvlakken, maar het gaat nu super.

ik kan geen agility met mijn hond doen te lomp en te zwaar, ze zou niet eens in de tunnel kunnen.


maar is het niet zo dat de snelheid er pas later aan te pas komt ? eerst volgen rustig en netjes de raakvlakken nemen en dan op snelheid gaan oefenen ?

Het is inderdaad zoals Willemijn zegt: de hond moet leren bewust vaart te minderen zodat hij het raakvlak ook meeneemt. Dit is een goede manier om aan te leren, bij honden én baasjes die te snel willen.

Ik heb jaren zelf agility les gegeven en het is vaak nietde hond maar de baas die wil presteren. Geef honden de tijd om elk onderdeel goed te leren, zoveel meer profijt heb je hiervan later. Honden die in het begin zulke fouten maken, krijg je dit moeilijk nog afgeleerd , dus zorgzaam ieder onderdeel met raakvlak nemen opbouwen en als dit er goed in zit, dan pas op snelheid gaan werken.

Ben niet bang dat je hond dan geen tempo meer gaat maken, daar is agility te leuk voor en honden doen het gewoon graag en in hun enthousiasme, gaan ze fouten maken.

Wat zeker zo belangrijk is als je wil starten met agility , is aandacht voor de baas.
Veel mensen willen na de eerste gehoorzaamhieds cursus meteen met agility beginnen.

Belangrijk is dat de hond uitgegroeid is en eventueel getest op heupen en ellebogen dmv röntgen. De hond moet gezonde gewrichten hebben , wil hij geen nadelige gevolgen ondervinden van de extra belasting op beendergestel , die agility toch geeft. Daarbij moet de hond het vermogen hebben om zich volledig te concentreren op baas en toestel.

Dit houdt in, niet of nauwelijks aandacht voor andere honden, vrij mee kunnen lopen , zonder er een gekkenhuis van te maken. Commando's afwachten die hij krijgt, en niet erop vooruit lopen.
Natuurlijk blijft agility een spel voor de hond , maar het moet wel een verantwoord spel blijven , anders wordt het gevaarlijk! De hond moet zich ten alle tijden laten begeleiden.

Met dit schrijven wil ik de baasjes dus niet het plezier ontnemen maar ze heel even laten nadenken over het feit of hun hond zowel geestelijk als lichamelijk klaar zal zijn om aan agility te beginnen.

Ik heb nu beide manieren geprobeerd target en 2 on 2 off.
Mijn voorkeur ligt toch bij de 2 0n 2 off.
Honden hebben zo snel door dat er op een wedstrijd geen target ligt en lopen dan op een wedstrijd dus gewoon kei hard door waarbij ze dus het raakvlak 9 van de 10 keer missen.
Brynn blijft bij de targets ook zoeken en valt dus volledig stil waarbij de aandacht even helemaal weg is.

Deze oefening met het bierviltje moet je ook verder uitbouwen. Het viltje moet steeds wat verder worden gelegd maar wel zo dat de hond nog op het raakvlak moet staan om erbij te kunnen , dan kleiner maken tot het helemaal weg is, ook belonen minderen van iedere keer naar af en toe. het moet steeds een verrassing blijven of de hond iets krijgt, een snack of een stembeloning! Op het laats blijft alleen de stembeloning over met héél af en toe , als de hond twijfelt een snackje! Daarbij is een goede begeleiding tijdens het nemen van de raakvlakken een must. Vaak zie je de baas al bij de volgende hindernis staan, terwijl de hond nog bijv over de kattenloop aankomt. Een hond die slordig is met raakvlakken moet gestuurd worden met de stem maar ook in het begin de aanwezigheid van de baas naast de kattenloop, om daar in eerste instantie tempo te minderen zodat hij het raakvlak juist raakt. Niet de "schuld " van de hond , maar een kwestie van onjuiste begeleiding.
Je kunt niet meteen op tempo gaan werken, de toestellen zullen eerst allemaal juist genomen moeten worden. Agility is samenwerken tussen baas en hond en juist daaraan ontbreekt het vaak.