Wat is een goede baas? 
ik vond het ook niet off-topic, maar het raakt jusit de kern van de vraag
voor mij is het een vraag wat een wilde hond is ?
een prairiehond, wolf.... zijn niet tam te maken
ze blijven wild, schuw, onzindelijk, ze zijn in mijn ogen een andere diersoort als onze huishonden, ze hebben ook een aantal genen niet gemeen met elkaar.
wild levende honden is voor mij een ander begrip
het is de vraag wat hun motivatie is om het in het wild overleven te prefereren tot het leven bij mensen...... en ik denk dat het antwoord is....... het verschil dat er is zit in die "goede baas".
dieren als ezels, paarden, runderen staan in zo'n andere verhouding tot de mens dat ik dat niet in dit vergelijk wil opnemen, dit zijn wat wij noemen "landbouw dieren" die echt door de mens binnengehaald, zij stellen totaal andere eisen aan de interactie met mensen dan honden.
ik ben er evenwel van overtuigd dat menig hond liever in een roedel wild levende honden zou zitten dan wat hem/haar (soms nog uit liefde ook ) wordt aangedaan door de mens.
vandaar dat ik als 1e ook noemde..... een goede baas verdiept zich in "het wesen" van de hond en gaat vandaar uit proberen (we blijven mens he) tegemoet te komen aan de behoefte's van een hond, nl in een veilige roedel leven.
knuffelen en kroelen bv zie ik daar zelf niet zo bijhoren, is dat wel zo dat dat nodig is?
contactliggen is dan weer wat anders als ik naar honden kijk, dat schept band en vertrouwen.
geduld hebben.....? hebebn honden dat onderling, of zijn ze gewoon heel helder met elkaar?
zij maar wat vragen hoor, die bij mij opkomen nav de antwoorden.
Helaas, dit onderwerp staat op slot.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Wat is een goede baas?" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Tja, hoever ga je terug, he, naar het 'hond-zijn'? En waar baseer je je op? Welke wetenschappelijke onderzoeken vertrouw je op en welke verwerp je?
Zo zegt de ene onderzoeker dat de hond afstamt vd wolf, de andere zegt dat ie afstamt van de jakhals en een derde groep wetenschappers beweert dat de hondachtigen (zijnde de (wilde) hond, de wolf, de jakhals en de coyote) allemaal afstammen van 1 en dezelfde voorvader en dus niet van elkaar.
Mijn conclusie is dan: ze weten het dus eigenlijk niet.
Dus laten we geen rekening houden met wolven, en jakhalzen en coyotes, maar enkel met de groep 'hond'.
De best gekende wilde honden zijn de dingo's (ik bedoel dan diegenen die nog volledig 'zuiver' zijn en nog geen menging hebben gekend met de huishond). Daarvan is geweten dat ze qua gedrag toch heel wat verschillen van onze huishond.
Maar is het dan beter om als baas terug te gaan naar gedrag van deze wilde hond? Wat probeer je dan te benaderen? Ik weet het niet...
Zo leeft de dingo alleen, in echtpaar, of als gezin (ouders met pups). Ze groepen nooit met andere dingo's samen en volwassen dieren gaan samen geen roedel maken.
Bij onze huishond doen we dit wel: we nemen er een andere hond(en) bij, er komen kinderen bij, een nieuwe partner, enz.
Is onze huishond zo geevolueerd dat dit okee is, of is dit eigenlijk nog steeds tegen zijn natuur en doen we hem er dus eigenlijk geen plezier mee?
Dat is nu maar een voorbeeldje dat door m'n hoofd schiet, omdat ik zelf er binnenkort een tweede hond bijneem. Maar ik vraag het me wel af...
Zo wil ik bijvoorbeeld ook graag Nanu veel laten loslopen en veel km per dag afleggen (omdat het mij lijkt dat dit toch iets 'honds' is), maar zie ik het absoluut niet zitten om samen op een konijn te jagen en het samen op te eten.
Ben ik dan echt bezig om haar 'hond' te laten zijn, of ben ik eigenlijk weer zelf aan 't beslissen wat ik als 'hond' zie (en maak ik dus mijn eigen definitie van wat een hond is)?
Mijn zoektocht naar 'goede baas' is dus nog niet ten einde 
Zo zegt de ene onderzoeker dat de hond afstamt vd wolf, de andere zegt dat ie afstamt van de jakhals en een derde groep wetenschappers beweert dat de hondachtigen (zijnde de (wilde) hond, de wolf, de jakhals en de coyote) allemaal afstammen van 1 en dezelfde voorvader en dus niet van elkaar.
Mijn conclusie is dan: ze weten het dus eigenlijk niet.
Dus laten we geen rekening houden met wolven, en jakhalzen en coyotes, maar enkel met de groep 'hond'.
De best gekende wilde honden zijn de dingo's (ik bedoel dan diegenen die nog volledig 'zuiver' zijn en nog geen menging hebben gekend met de huishond). Daarvan is geweten dat ze qua gedrag toch heel wat verschillen van onze huishond.
Maar is het dan beter om als baas terug te gaan naar gedrag van deze wilde hond? Wat probeer je dan te benaderen? Ik weet het niet...
Zo leeft de dingo alleen, in echtpaar, of als gezin (ouders met pups). Ze groepen nooit met andere dingo's samen en volwassen dieren gaan samen geen roedel maken.
Bij onze huishond doen we dit wel: we nemen er een andere hond(en) bij, er komen kinderen bij, een nieuwe partner, enz.
Is onze huishond zo geevolueerd dat dit okee is, of is dit eigenlijk nog steeds tegen zijn natuur en doen we hem er dus eigenlijk geen plezier mee?
Dat is nu maar een voorbeeldje dat door m'n hoofd schiet, omdat ik zelf er binnenkort een tweede hond bijneem. Maar ik vraag het me wel af...
Zo wil ik bijvoorbeeld ook graag Nanu veel laten loslopen en veel km per dag afleggen (omdat het mij lijkt dat dit toch iets 'honds' is), maar zie ik het absoluut niet zitten om samen op een konijn te jagen en het samen op te eten.
Ben ik dan echt bezig om haar 'hond' te laten zijn, of ben ik eigenlijk weer zelf aan 't beslissen wat ik als 'hond' zie (en maak ik dus mijn eigen definitie van wat een hond is)?
Mijn zoektocht naar 'goede baas' is dus nog niet ten einde
"Ik neem altijd het gedrag van de hond (wat ik dus al zie gebeuren) en baseer daar mijn "planning" op. Zo kom ik het dichtst in de buurt van wat de hond van nature, uit zichzelf dus, doet...en kan daar op verder bouwen.
Voorbeeldje: ik zag (zie soms nog wel eens) honden blaadjes achterna jagen, dan springen ze, gaan door hun voorpoten, speelse grommetjes, blaadjes bespringen en zo verder. En dat is lastig voor het baasje, want hond doet dit ook aan de lijn en dan sleept zo'n Herder je mee de bosjes in.
De vraag die ik dan stel: gaat het zich nou echt om die blaadjes, of triggeren die bewegende blaadjes alleen bepaald (zelfbelonend) gedrag? Ik denk het laatste, en dus werk ik voor mijn eigen hond met stokken. Die stokken houd ik bij mijn lichaam (dus geen getrek) maar kan hem er wel mee uitdagen, hem erop laten springen, happen, "verscheuren" ik breng de stok "tot leven" en de hond reageert met precies dezelfde motorische patronen als wanneer hij op blaadjes zou duiken, of op een konijn. En dat kan ook met kleine steentjes, met z'n eigen speeltje of met een balletje. Zo kun je samen "voetballen" met je hond.
Het is eigenlijk voor een overgroot deel afkijken "wat doet de hond?" en dan vragen: "kan ik dat ook?" zo kun je prima spel nabootsen wat je tussen honden onderling ziet gebeuren (mits je hond een fatsoenlijke bijtrem heeft ontwikkelt, anders blijft er niks van je over)
Wat ik Probeer te doen is niet zo zeer uitgaan van wat ik denk dat goed is voor mijn hond, maar op zoek gaan naar wat er in mijn hond zit (door te kijken wat voor gedrag eruit komt) en daar bouw ik op verder. Al doende leert men, het ene succes is groter dan het andere, en elke dag faal ik ook voor een deel omdat ik nog antwoorden schuldig moet blijven. Inmiddels dusdanig gezegend met een hond te leven die dat soort fouten door z'n pootjes kan zien.
Het meeste is al genoemd 
Wat ik erg belangrijk vindt is dat de hond een stabiele en rustige omgeving om zich heen
heeft, waar hij zich geborgen voelt en zich thuis voelt, door natuurlijk aan zijn fysieke
behoeften te voldoen, maar ook zijn geestelijke behoeften, en die zijn bij elke hond weer anders.
En vooral niet teveel stressen als het even niet gaat zoals je dat graag zou willen.
Die stokken houd ik bij mijn lichaam (dus geen getrek) maar kan hem er wel mee uitdagen, hem erop laten springen, happen, "verscheuren" ik breng de stok "tot leven" en de hond reageert met precies dezelfde motorische patronen als wanneer hij op blaadjes zou duiken, of op een konijn. En dat kan ook met kleine steentjes, met z'n eigen speeltje of met een balletje. Zo kun je samen "voetballen" met je hond.
"
Ik heb hierin een zeer zeer kritische hond
Misschien weet je wel uit andere topics dat ik ook heel veel 'samen doe' als ik ga wandelen met Nanu.
Maar het is elke keer een hele klus om te achterhalen wat ze die dag bedoelt.
Zo vindt ze het ook fijn om takken uit te zoeken en er dan mee rond te lopen, in de lucht te zwieren, enz. Okee, kan ik ook! Dus tak zoeken, wegwerpen,.. de ene keer is het een feest, de andere keer is het een sisser. Want het is niet zomaar een tak bij Nanu, nee: de ene dag zoekt ze een rijkelijk bemoste tak met lekker veel schimmel en is die helemaal de max, maar de volgende keer haalt ze haar neus op voor zo'n tak en wil ze een dikke klomp waar ze nauwelijks haar bek rond krijgt, nog een andere keer zoekt ze een halve boomstam uit vol bladeren, enz. Hmmmmm. Je kan bij haar dus nooit zomaar met 'een tak' afkomen.
Zo was ik helemaal blij dat ik een alternatief gevonden had voor het commando 'hier'. (Want haar oren durven wel es hun functie verliezen.) Ik knielde dan neer bij een muizeholletje en binnen de seconde stond ze dan naast me om samen te scharrelen en graven. Super! Ik hoefde maar door de knieen te gaan en ze stond naast me. Ze had het zelfs gemerkt als ze een heel eind van me vandaan liep. Geweldig, een nieuw commando was geboren. Tot de dag dat ik neerknielde bij een muizehol dat volgens haar helemaal niet interessant was. Terug naar af: de volgende keer dat ik neerknielde, zag ik dat ze naar me keek en dan gewoon verder haar ding deed. "Wat ik zelf zoek, zoek ik beter". Zoiets. Dus ik heb de titel 'goede speurder' opnieuw moeten verdienen en moet nu zelf heel erg gaan opletten en uitzoeken welk hol recent is en dus nog interessante geur bevat.
Ze stelt hoge eisen, die meid!
Ik heb hierin een zeer zeer kritische hond
Misschien weet je wel uit andere topics dat ik ook heel veel 'samen doe' als ik ga wandelen met Nanu.
Maar het is elke keer een hele klus om te achterhalen wat ze die dag bedoelt.
Zo vindt ze het ook fijn om takken uit te zoeken en er dan mee rond te lopen, in de lucht te zwieren, enz. Okee, kan ik ook! Dus tak zoeken, wegwerpen,.. de ene keer is het een feest, de andere keer is het een sisser. Want het is niet zomaar een tak bij Nanu, nee: de ene dag zoekt ze een rijkelijk bemoste tak met lekker veel schimmel en is die helemaal de max, maar de volgende keer haalt ze haar neus op voor zo'n tak en wil ze een dikke klomp waar ze nauwelijks haar bek rond krijgt, nog een andere keer zoekt ze een halve boomstam uit vol bladeren, enz. Hmmmmm. Je kan bij haar dus nooit zomaar met 'een tak' afkomen.
Zo was ik helemaal blij dat ik een alternatief gevonden had voor het commando 'hier'. (Want haar oren durven wel es hun functie verliezen.) Ik knielde dan neer bij een muizeholletje en binnen de seconde stond ze dan naast me om samen te scharrelen en graven. Super! Ik hoefde maar door de knieen te gaan en ze stond naast me. Ze had het zelfs gemerkt als ze een heel eind van me vandaan liep. Geweldig, een nieuw commando was geboren. Tot de dag dat ik neerknielde bij een muizehol dat volgens haar helemaal niet interessant was. Terug naar af: de volgende keer dat ik neerknielde, zag ik dat ze naar me keek en dan gewoon verder haar ding deed. "Wat ik zelf zoek, zoek ik beter". Zoiets. Dus ik heb de titel 'goede speurder' opnieuw moeten verdienen en moet nu zelf heel erg gaan opletten en uitzoeken welk hol recent is en dus nog interessante geur bevat.
Ze stelt hoge eisen, die meid! "
Het eerste wat ik deed met mijn hond is kijken naar zijn oorsprong, die van mij is een jachthond en dan is het makkelijk om binnen die instinctieve drives uitdagingen te vinden. Erg lettende op mijn eigen lichaamstaal. Wel eens gekeken hoe een hond zich gedraagt als hij een ander uit wil dagen tot het afpakken (achterna gaan) van een voorwerp? Dat hele lijf wordt springerig, kont omhoog, staart nog hoger en kwispelen. Dan naar de ander toespringen, en dan er weer net zo snel vandaan. Kun je allemaal nadoen (maar niet letten op de mensen die naar je staren
) Je hoeft niet op handen en voeten trouwens hoor, je hond snapt het ook op twee benen. Jij hebt een Malamute toch? Daar heb ik niet zo veel verstand van. Het klinkt als een heel eigenzinnige, zelfstandige hond die je hebt. En dat vind ik persoonlijk erg leuk, ik houd van karakters die het idee, en de intentie, hebben zichzelf te redden en hun eigen ding te doen. Misschien ligt jouw "goede baas zijn" in het ontplooien van deze zelfstandigheid, en het scheppen van situaties waarin de hond zijn eigen ding kan doen.
Krijg je zo een wilde hond? Denk ik niet. Ik denk dat het sociale instinct van de hond, en de binding die je inmiddels met je hond wel zult hebben, altijd borg zullen staan voor "domesticatie"
Het is maar net hoe ver je wilt gaan. Als ik iedere keer iets interessants moet zoeken om een hond bij me te krijgen? Hier is gewoon hier als het moet. Al sta ik tien minuten met mijn vinger naar mijn voet te wijzen, komen zal je.
Nu kun je dit op twee manieren lezen. Ik zie het zo dat ik ten allertijde moet zorgen voor de veiligheid van mijn honden, dat is wat een in mijn ogen goede baas doet.
Maar om direct antwoord te geven:
Iemand die zijn hond respecteert op alle mogelijke manieren, een duidelijke balans weet te houden, liefdevol is en zorg bied.
Hoe dat uitgevoerd wordt vind ik er weinig toe doen. Heb al zoveel verschillende bazen ontmoet en een hoop gelukkige honden gezien. Alles ging bij iedereen anders. Er is geen één manier.
Helaas, dit onderwerp staat op slot.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Wat is een goede baas?" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?