Eindelijk de beslissing...de Suprelorin Chip

Hoi

Nou ik heb hier veel discussies voorbij zien komen over wel of niet castreren.
Mede dankzij deze berichten heb ik besloten af te zien van castratie. Mijn reu is eigenlijk de ideale hond...maar blijft last houden van een vervelend iets "de heerlijke reuk van teefjes"

Hij blokkeert compleet op de trainingen of bij het spelen zodra hij een teefje ruikt.
Hij plakt er dan helemaal aan vast, snuffelt etc. Hij heeft geen oog meer voor de omgeving, en beleeft ook geen plezier aan ander dingen. En als we een teefje op bezoek hebben, raakt hij zo over zijn toeren dat hij zelfs gaat overgeven aan het eind van de dag...(van alle frustratie)
Dit terwijl hij met reutjes speelt en altijd vriendelijk is, ook rijdt hij helemaal niet op teefjes...maar dat er onder aan vast plakken, is niet veel beter

Ik wil dus dinsdag toch maar gaan bellen voor de suprelorin chip, hoop dat hij dan vrijer kan blijven met teefjes in de buurt (en gewoon de enthousiaste speelgrage hond zijn die hij normaliter ook is)...maar wil ook zeker weten dat hij de fijne hond blijft die hij is, dus wil ik het uitproberen met de chip! Moet je nagaan dat ik hier al 6 maanden over twijfel

Maar toch blijf ik een beetje twijfelen (omdat we er in en om het huis helemaal geen problemen mee hebben, ja oke...in de tuin is markeren ook wel fijn )

Overigens is Kay 16 maanden nu.

Ben benieuwd naar jullie ervaringen of meningen

Hallo Linda,

Wij hebben in november de chip laten zetten bij Twinkle en een wereld van verschil.Hij was toen 13 maanden en zat daarvoor zichzelf in de weg:markeren, gefrustreerd zijn en zijn potloodje constant in 't zicht.Het duurde ongeveer een week of 4/5 voordat je het verschil merkte.Ben wel gewoon blijven trainen, aandachtsoefeningen ed.Gewoon alles wat je daarvoor ook deed doen.
Wij zijn er heel tevreden over!Succes.

Hoi

Goed om te horen hoor!
Ja die dingen herken ik wel....
Wellicht kan Kay dan toch 30 mei wel mee op vakantie (ik ga met een vriendin en haar teefje )

Ben wel benieuwd hoor, blijf ook gewoon naar de training gaan!
Is het markeren ook minder geworden ja? Daar hoor ik wel eens andere dingen over (omdat ze het eventueel al gewend zouden zijn)

Werd het gedrag eerst wel fanatieker?

Diesel heb ik 2 maanden geleden (Diesel toen 16 maanden) laten castreren nadat we eerst in november een chip hadden laten zetten.
Hij had heel veel last van zijn hormonen dat hij zelfs geen rust meer had in z'n koppie.
Het uitte zich in schuimbekken, continue willen rijden, geen grasspriet over willen slaan, en zich niet meer op z'n kop laten zitten dus een aantal serieuze vechtpartijen met andere jonge reuen.

Met heel veel trainen en met die chip merkte we al een positive verandering in zijn gedrag dat we besloten hebben het niet af te wachten tot de chip was uitgewerkt maar voor dat het behendigheidsseizoen weer zou beginnen h'm te laten castreren.
Ook met de achterliggende gedachten dat we er weer een pup (reu) bij hebben en we niet wilde dat hij zijn driften daar op botvierde.

Met het overal markeren ben ik van af het begin heel streng geweest, dat gebeurt echt niet meer.
Hij mag een keer goed plassen en daarna is het klaar, ook tijdens het loslopen gebeurt het niet.
Zo voorkom je dat hij toch tegen van alles en nog wat aan gaat staan piesen.

Je moet ook rekening houden dat de chip pas echt goed werkt na 6 weken en dat het gedrag wat hij nu vertoond ook nog erger kan worden, bij Diesel was dit niet het geval daar merkte ik redelijk snel al een positieve verandering.

De chip is gewoon een mooie tussenoplossing om te zien of het gedrag positief veranderd.
Het kan zijn als je hond ouder wordt en je bepaald gedrag altijd goed gevonden hebt dat dit met een chip of castratie niet veranderd hier moet je gewoon zelf aan werken om het gedrag te doorbreken.

Zelf vind ik hoe meer je leest hoe meer meningen je ziet maar je bent er zelf echt geen mindere baas om als je je hond laat helpen, doe waar je je zelf het prettigste bij voelt.

Hoi

Het klopt inderdaad...er zijn veel meningen over het castreren.
Dat maakt het alleen maar lastiger.
Ik denk dat veel dingen wel af te leren zijn voor een reu.
Maar het plakken onder het teefje, daar heb ik geen grip op. Ook de trainers niet (hij hoort, ziet, wil niets anders op dat moment)

Kay mag ook niet overal plassen, daar is hij flink op getraind.
Maar in de bossen loopt hij los, en is de controle daarop wat lastiger (vind ik niet erg)
Hij houdt ons goed in de gaten, en heeft geleerd het snel te doen haha! In huis of tijdens een normale wandeling gaat het prima!

Maar nu wil ik morgen de DA bellen, voordat ik me weer bedenk!
Dat is het nadeel...thuis hebben we er gewoon echt géén last van.
Maar nu er een pup bij is gekomen (reu), zien we dat deze ook veel dingen over neemt (lift na 3,5 maanden al pootje op)! Wellicht is Kay een beter rolmodel als hij een chip heeft?
De twijfel is er ook puur omdat hij nu al zachtaardig is. Hij zal zich toch niet op zijn kop laten zitten, als hij die mannelijke hormonen niet meer heeft? (of is dat gewoon karakter)

En ik wil met Kay ook graag behendigheid doen (zitten nu bij de vergevorderden) en dat is lastig met teefjes in de groep (of laat ik het zo zeggen: dat is lastig met Kays hormonen)

Pffff....

Weet je thuis had Diesel ook nergens last van maar aangezien ik zeker 2x per dag een uur loop in een losloopgebied met veel honden was voor mijn de beslissing weer makelijk omdat hij daar dat gedrag vertoonde.

Tuurlijk hebben we alle losloopgebieden gehad voor de afwisseling, we zijn van het standpunt afgestapt dat je hond met een andere hond moet spelen voor een leuke wandeling.
Voorheen liepen we in een grote groep mee wat voor h'm veel spanning gaf nu lopen we heerlijk alleen en gaat het veel beter.

Maar goed het voordeel van die chip is dat het na 6 maanden is uitgewerkt, veranderd het gedrag van je hond positief dan kun je eventueel voor de devinitieve castratie gaan.
Veranderd het gedrag van je hond niet of nauwelijks of het veranderd in de negatieve zin dan is de keuze om niet te castreren ook makkelijker gemaakt.
Ik vind het persoonlijk een mooi tussenoplossing om te kijken of het gedrag echt door de hormonen worden veroorzaakt of dat je zelf harder moet trainen om ongewenst gedrag eruit te krijgen.

In mijn geval was de combinatie trainen en chip perfect.

Twijfelen ja ik ken het hoor heb ook heel lang getwijfeld en mischien ook wel teveel naar andere geluisterd maar wij zijn vanaf februari een andere weg ingeslagen ik luister naar wat m'n eigen gevoel zegt en wat ik wil bereiken met m'n honden en niet meer wat een ander vind, achter de computer en even tijdens een wandeling kun je niet goed ervaren waar wij dagelijks tegen aanliepen.
Mijn heeft het meer rust gegeven.

Heel veel succes met je beslissing.

Ik wil ook graag een duit in het zakje doen.

Ook na heel lang twijfelen heb ik in november 2011 besloten om mijn hond d.m.v. Suprelorin te laten casteren. Dit om dezelfde reden als jullie hierboven al hebben aangeven.
Het resultaat was wat we ervan gehoopt hadden: niet meer markeren, minder snuffelen tijdens het wandelen en meer de aandacht bij ons en niet meer weglopen tijdens het wandelen.
Mijn hond werd zelfs wat blijer en ontspannener. Dat kwam natuurlijk ook doordat wij door zijn veranderde gedrag zelf ook relaxter waren.

Hoewel ik er nog steeds wel wat moeite mee heb, heb ik besloten om mijn hond definitief te laten castreren. Ik heb er moeite mee omdat ik het misplaatste gevoel heb dat dit een zwaktebod is en ik niet in staat ben om dit gedrag op een andere manier om te buigen.

Ik heb hele goede ervaringen met de Suprelorin....

Mijn reuen hebben er ook een,
ik was heel bang dat hun heerlijke karakter zou veranderen...
maar niets is minder waar...
Het zijn nog steeds geweldige jongens die nu gewoon lekker met teefjes kunnen spelen,
zonder opdringerig te worden....

Nou,

Heb een dierenarts gebeld.
Niet de arts waar we normaal naar toe gaan (voel me altijd een beetje besodemieterd als ik daar van daan kom)
Dus we gaan bij een andere kliniek, waar ik goede geluiden van hoor...ben benieuwd hoor!

Maar ben ook wel heel erg nerveus, en blijf denken "is dit wel verstandig?"
Kreeg ook weer van iemand de opmerking dat het schadelijk kan zijn voor een hond...ahhh!

Maar goed...jullie hebben me geholpen met het maken van deze keuze.
Ook al gaat het binnenshuis goed, en in de bossen ook.... de trainingen zijn frusterend door de afleiding
En nu hij laatst echt ziek werd van de stress (ook daar hing hij de hele dag onder...als ik hem niet tegen zou houden) omdat er een teefje van 14 weken bij mij in huis was.... moet dit gewoon gebeuren om het voor Kay zelf ook wat eenvoudiger te maken!

Hoorde wel dat de chip even duur was als de castratie zelf haha!

Maar inderdaad, het is een goede tussenoplossing.
Hopelijk kan hij straks weer gewoon spelen met zijn allereerste vriendin (zonder haar telkens aan te randen)

Nou,

Gisteren naar de DA...
Was naar een andere DA gegaan, omdat ik in mijn eigen DA geen vertrouwen meer had!
Kay had na een speelongeluk last van zijn duimpje (bloedde steeds en we waren er van overtuigd dat het nageltje los zat). De DA kon echter niets bijzonders vinden...

Kom ik gisteren bij een andere DA, voor de chip.
Geeft wel aan dat de chip wel pijnlijk kan zijn, Kay gaf geen krimp (ik wel, bah wat een grote naald!)
Ik wilde graag dat ze voor de zekerheid ook het pootje bekeek (het zat me echt niet lekker, vertrouwde het toch niet terwijl er niet echt iets te zien was)...
"Ik ben bang dat we Kay op moeten nemen voor een operatie...het nageltje is terug gegroeid in de huid en het is flink ontstoken" Toen was ik toch echt in alle staten!


Omdat narcose toch altijd een risico is, vroeg ze of ze het wel een keer mocht proberen zonder narcose te doen
Twee assistentes hielden Kay vast en ik mocht op de gang, want Kay kon nog wel eens een flink gaan brullen en mocht alleen blijven als ik zeker wist dat ik dat aan kon (nou echt niet, en Kay vond die assistentes heel lief)...Gelukkig lukte het...en ze had nog nooit zo'n dappere hond gezien (hij gaf wederom geen krimp)
Nu heeft hij zijn poot in het verband want bloedde gigantisch en ja die ontsteking moet er ook nog uit, dus hebben we antibiotica! Maar weet nu zeker dat ik NOOIT meer naar de andere DA ga! Heb ik me voor 35 euro af laten schepen (2 minuten kijken, niets vinden!...)

En die chip??? ja door alle gedoe met het pootje...leek het zetten van de chip een fluitje van een cent!

Jeetje...wat een misser van je ex-dierenarts..
Maar goed dat je de andere even hebt laten kijken...
Veel beterschap met het pootje van Kay...en ik hoop dat de chip goed zal bevallen...

Ja, voel me dr wel een beetje schuldig over...Omdat ik wellicht te makkelijk uit ben gegaan van zijn kennis.
Nu moet ik wel wat verder weg voor de DA, maar dat maakt niet uit

De chip...ik ben benieuwd haha!
Hij heeft wel een mooi roze verbandje om zijn poot gekregen (wordt je "gecastreerd" krijg je direct een roze kleur)

Hahahaha....een rose bandje.... mieters...

Je moet je niet schuldig voelen hoor...
Je mag er toch vanuit gaan dat een dierenarts kennis van zaken heeft...
Dit kan de beste overkomen..
juist goed dat je zo doortastend was om er voor de zekerheid nog eens naar te laten kijken...
Enne...een stukje verder rijden geeft niets...
Ik vind het altijd heel belangrijk dat je je goed voelt bij een dierenarts...
Je wilt toch alleen het beste voor je hond...?

Poeh....

Kay heeft vandaag voor het eerst aangelijnd in de bossen moeten lopen!
Ik ben natuurlijk al meerdere malen gewaarschuwd dat het gedrag door de chip kan verergeren...
INDERDAAD!
Thuis is hij liever en neemt hij sneller rust (wat minder alert...eerst reageerd hij op alles), is dus wat verdraagzamer!
maar in de bossen en op de training....weglopen, niet meer luisteren, nog meer snuffelen etc., in 30 minuten 30x markeren (was eerst allemaal niet zo heftig)

Zijn pubergedrag is weer helemaal terug of eigenlijk lijkt het alsof hij nu pas echt pubert!

Maar....ik was er al voor gewaarschuwd....
Nu we op de piek zitten, kan het enkel nog beter worden!

toch?

Even een update en nog een vraag

Het heeft echt 9 weken geduurd voordat het gedrag veranderde! Hij ging veel meer snuffelen, markeren, blaffen.... echt frustrerend (vooral voor Kay zelf, hij raakte vaak oververmoeid).
Maar nu is het echt prima....de behendigheid gaat super! zelfs de gehoorzaamheidstraining is niet meer zo'n gedoe Hij speelt met alle honden (waar hij eerst verliefd op was) en is gewoon veel gelukkiger (lief, opgewekter, enthousiaster, speelser etc.)

Maar....sinds dat het eigenlijk beter gaat is er iets anders bijgekomen: hij plast als een meisje in huis! niet vaak, maar als je weet dat hij binnen no time zindelijk was en eigenlijk nog maar 1x een ongelukje had....dan is het nu wel vreemd om een plasje te vinden in huis!

Kan dat liggen aan de hormoonhuishouding die helemaal in de war is? Of heeft het toch iets te maken met de pup die in huis is? (Kay wordt in november 2 en Neo is nu 8 maanden)

Kan je er een patroon in ontdekken?

Nee, misschien moet hij nog wennen aan zijn plasmomenten?

Eerst markeerde hij telkens...(geen sprietje was veilig) nu doet hij dat niet meer en voelt hij wellicht niet zo goed aan wanneer hij moet plassen (neemt er minder de tijd voor)?? Ik heb dus nog nooit meegemaakt dat Kay wilde rennen naar zijn "plasplaats" maar door de hoge nood de plaats niet haalt...

of hij is nog niet helemaal uit zijn pubertijd....!

Het kan dus misschien ook door puber Neo komen, die heeft sinds zijn pubertijd regelmatig ongelukjes.... ik had al vernomen van Kays trainers dat de oudere hond (Kay is ook nog niet echt heel erg volwassen haha) ook wel trekjes van een pup over kan nemen, gewoon om te kijken of er andere regels gelden??