Tips voor malamute-gedrag?

Naar aanleiding van een ander topic op het forum (oppas gezocht voor twee malamutes), zou ik graag jullie mening over het volgende horen:
In dit topic wordt door iemand gezegd dat gedrag nooit mag bestempeld worden als 'typisch voor het ras' maar dat alles aan een goede opvoeding te wijten is. "Don't blame the dog or breed, blame the human". Het gaat dan over 'typisch malamute gedrag' zoals: moeilijk alleen kunnen blijven, niet los kunnen lopen en jachtinstinct.
Wat denken jullie hierover?
Botsen jullie ook wel es op trekjes die je als 'typisch malamute' beschouwd? Ben je erin geslaagd die om te buigen? Zoja, hoe dan? Heb je gouden tips?
Of aanvaard je deze trekjes als kenmerk vh ras en hou je er rekening mee (pas je je zelf aan).
Of geloven jullie niet in rastypische karaktertrekken en vind je dat alles volledig aan de opvoeding ligt?

Ik ben benieuwd!

Hey Christel, ik heb het vorige topic gevolgd dat trouwens zeer ongepast was maar bon dit ter zijde.

bul shit geen enkele hond is hetzelfde , ik heb ook een malamute en ze is heel eigenzinnig maar ik pas mij niet aan, ok ze zijn koppig maar buigbaar alleszins ik spreek voor Zuma, alleen als je een bepaald ras koopt moet je als eigenaar gewoon weten of je het karakter wel aankan en eerlijk als baas doet de opvoeding van je hond veel, ben het volledig met je eens.... een hond is als een kind, die moet je ook opvoeden maar hebben nu eenmaal een eigen karakter

Ik pas me wel aan, moet ik zeggen.
Bijvoorbeeld bij het alleen blijven. Dat gaat prima voor een 3-4 uur. Daarna gaat ze zich vervelen en gaat ze slopen. Dus ik zorg ervoor dat ze nooit langer alleen hoeft te zijn (3 uur is eigenlijk al uitzonderlijk). Als ik verschillende boodschappen moet doen of afspraken heb, plan ik dat zo dat ik tussenin toch weer naar huis kan. Dus ik houd er wel degelijk rekening mee.
Zelfde voor omgang met dieren. Ik heb haar kunnen trainen op het zich beheersen bij andere dieren. Dat gaat prima, zolang die dieren rustig zijn en niet beginnen rennen. Want dan is de prikkel te hoog en gaat ze erachter. Helaas, ik ben er nooit in geslaagd Nanu rustig te houden bij een kudde wegrennende schapen. Dus als ik bij een weide kom met dieren, lijn ik haar wel altijd aan.
Ook in het bos, als ze losloopt, ga ik veel alerter op m'n omgeving letten. Ik heb er een soort arendsoog van ontwikkeld, hahaha, zodat ik erg snel andere wandelaars met honden zie en Nanu op tijd bij me kan roepen. Want zolang de afstand met de andere hond nog groot is, luistert ze wel. Is ie al te dichtbij, dan is de hond interessanter dan ik.
Dus ik geloof wel in training, maar merk met mijn malamute toch dat er een 'plafond' is waar ik niet voorbij kom, en wat ik dan toch aan het ras/karakter wijt. En dan pas ik me aan...
Maar misschien is dat gemakzuchtig van mij en niet de juiste manier van handelen?

Maar misschien is dat gemakzuchtig van mij en niet de juiste manier van handelen?



neen dat is niet iedereen heeft een andere opvoeding , in zekere mate pas je je wel aan maar het karakter is er nu eenmaal, men kan niet elk ras over een globale lijn trekken, elke hond is anders en daar heeft opvoeding mee te maken en iedereen zorgt voor de beste oplossing binnen zijn gezin... ik laat Zuma ook nooit los maar dat is maar een onderdeel ... als je dat op voorhand weet en dit niet wil moet je al niet voor dit ras kiezen denk ik dan maar

wij laten Una niet los omdat wij veel te bang zijn dat ze wegloopt. Ze gaat wel naar het uitrenveldje bij ons op de hoek maar, we lopen veel maarten is bezig met het begin maken van canicross en ze komt wel aan haar kilometers hoor. En alleen zijn gaat prima ze is soms 7 a 8 uur alleen en heeft niet veel dingen gesloopt en ze zit niet in een bench. Ze doet het goed op training maar de toepassing van de training buiten het trainingsveld vind ze onzinnig en doet ze alleen wanneer ze zin heeft. En dat is wel degelijk malamute gedrag eigenwijs en alles in haar eigen tijd op haar tempo. Maar verder is ze best lief hoor hahahahaha.

iedere hond is verschillend en voor een zeer groot deel zijn ze gewoon allemaal hond.
Ik denk echter wel dat er bepaalde raseigenschappen zijn. En ja, voor een heel groot deel zijn die goed te trainen... echter.. niet allemaal.

Ik denk echt dat een poolhond op een andere manier baasgericht is dan een herder of een schoothond.
Iedere hond heeft een jachtinstinct maar bij een poolhond is het vaak toch weer een stuk zelfstandiger jagen dan bij andere honden.
Als ik kijk naar de manier van luisteren tussen de Dalmaat waarmee ik wel een wandel en Ziva (husky) is dat een heel verschil. Bij Ziva alleen de oortjes naar achter, de Dalmaat kijkt om . Natuurlijk is dat ook training maar ook door de mate van zelfstandigheid die er generaties lang in is gefokt.


Alles valt te trainen maar waarom is het zo erg om rekening te houden met het karakter van je hond? we willen toch geen eenheidsworst? een ras is tenslotte niet alleen op uiterlijk gefokt. OOk op aard en karakter.
Het is gemakzuchtig als je ontoelaatbaar gedrag allemaal afschuift op de raseigenschappen maar rekening ermee houden lijkt me juist wel goed.

Los laten is er bij ons gewoon niet bij,we weten zeker als ze iets intresants ruiken niet meer luisteren.
We accepteren de eigenschappen en houden er rekening mee.
Er zijn natuurlijk grenzen maar die grens ligt voor iedereen ergens anders.