Prachtig gedicht!!!

Ik vond n prachtig gedichtje en vind het gewoon TE mooi om niet te delen!
Het gaat over de oudere asielhondjes die moeilijk of niet uit het asiel geraken.
Zoals Q, hij is een tijdje geleden na lange tijd overleden in het asiel.


Ik kon me hier helemaal in vinden en vind het gedicht zo ontzettend ontroerend!
Ik vind wel dat het niet alleen de oudere hondjes die het zo moeilijk hebben, maar ook de rassen die door de media als gevaarlijk worden uitgebeeld. Zoals rottweilers en staffords die in werkelijkheid echte schatten zijn!!!

Hier is het gedichtje dan:

One by One, they pass by my cage,
Too old, too worn, too broken, no way.
Way past here time, she can't run and play.
Then they shake their heads slowly and go on their way

A little old girl, arthritic and sore,
It seems I am not wanted anymore.
I once had a home, I once had a bed,
A place that was warm, and where I was fed.

Now my muzzle is grey, and my eyes slowly fail.
Who wants a dog so old and so frail?
My family decided I didn't belong,
I got in their way, my attitude was wrong.

Whatever excuse they made in their head,
Can't justify how they left me for dead.
Now I sit in this cage, where day after day,
The younger dogs get adopted and driven away.

When I had almost come to the end of my rope,
You saw my face, and I finally had hope.
You saw thru the grey, and the legs bent with age,
And felt I still had life beyond this cage.

You took me home, gave me food and a bed,
And shared your own pillow with my poor tired head.
We snuggle and play, and you talk to me low,
You love me so dearly, you want me to know.

I may have lived most of my life with another,
But you outshine them with a love so much stronger.
And I promise to return all the love I can give,
To you, my dear , as long as I live.

I may be with you for a week, or for years,
We will share many smiles, you will no doubt shed tears.
And when the time comes that God deems I must leave,
I know you will cry and your heart, it will grieve.

And when I arrive at the Bridge, all brand new,
My thoughts and my heart will still be with you.
And I will brag to all who will hear,
Of you who made my last days so dear

Echt prachtig, ik kreeg tranen in mijn ogen en een krop in mijn keel ...

Dat is inderdaad erg mooi.

Kreeg er kippevel van.

hier hetzelfde ik ook kreeg tranen in mijn ogen
en echt kippenvel echt super super mooi

Hoe mooi, moest er ook wel een traantje door wegnemen.

Echt super mooi! Ikkreeg er ook tranen van in mijn ogen..

erg mooi.....maar het komt me enigzinds bekent voor.....een liedje...maar wie geen idee
zou dat kunnen

Pfff, wat een schitterend gedicht! Ik krijg er tranen van in m'n ogen!

ik moest er ook 1 weg pinken. Mooi.
Ga hem stellen voor op mijn facebook Weet je het vast

Ik kreeg tranen in m'n ogen. In 1 woord: prachtig!

Kippenvel zo mooi, na het lezen heb ik mijn lieverd (ook als senior uit het asiel gehaald) weer flink geknuffeld!!

wat een mooi gedicht

ik vind die hond er geweldig uitzien , ik had hem ook zo mee willen nemen.

Wat een aangrijpend gedicht zeg, en je hebt helemaal gelijk: het asiel zit vol met schatten die een fijn huisje zoeken. Ik zou onze lieverd voor geen goud willen missen..

Wat mooi!
En wat ben ik blij dat ik zo'n hondje heb, dat ik heb gekozen voor zo'n op het eerste oog kansloos geval. Want kansloos is ze zeker niet, ze is fantastisch, is in mijn hart gekropen en gaat daar nooit meer weg! Maar daar kom je pas achter als je ze een kans geeft... Voor geen goud zou ik haar ruilen voor een pup! Het idee dat ze daar nog tot haar dood had gezeten als wij er niet waren, om te janken. Want er zitten er nog zoveel meer die zonder jouw hetzelfde lot tegemoed gaan

Wat een prachtig ontroerend gedicht.
Ook.hier een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen.

Zal zo mijn 2 schatten een heerlijke knuffel geven ( beide uit het asiel)

Kippevel moment heel mooi

Dit is een heel mooi gedicht.

mooi gedicht. echt erg als je er aan denkt aan al die asielhonden. Wij hebben er toch twee gered en het zijn echte schatten !

In een woord WOOOOOW!
Kreeg gewoon kippenvel en tranen in mijn ogen van dit gedicht!!

ik moest weeral tranen laten .. Ben echt zo zwak . Mijn mate van empathie overtreft mezelf..

Wauw brok in me keel!

ik heb het gedicht gelezen en ben nou niet de beste in engels...
ik heb het half kunnen begrijpen...

wat mij pijn doet is dat een hond moet overlijden in een kooi, een krappe kooi zonder een echt baasje te hebben

(of heb ik het verkeerd begrepen?)

Erg mooi gedicht zeg!!!

Tranen in me ogen tijdens het lezen!

En door dit gedicht heb ik nog meer respect voor die mensen waar een ander topic over loopt die kans arme asieldieren opvangt

@judith & Olly:
Zal de tekst even ruw vertalen maar hij zal niet zo mooi zijn in het nederlands (aangezien het ook niet zal rijmen) maar dan kan je alles lezen wat er in staat.

één voor één, komen ze voorbij mijn kooi
Te oud, te versleten, te gebroken, geen weg
Ver voorbij de huidige tijd, ze kan niet lopen en spelen
Dan schudden ze langzaam hun hoofden en gaan verder met hun leven

Een klein oud meisje, artritis en pijn
Het schijnt dat ik niet meer gewild ben
Ooit had ik een thuis, ooit had ik een bed
een warme thuis en waar ze mij voerden

Nu is mijn snuit grijs en mijn ogen gaan langzaam achteruit
Wie wilt een hond zo oud en zo zwak
Mijn familie besliste dat ik er niet bijhoorde
Ik stond in hun weg, mijn houding was verkeerd

Maakt niet uit welke excuses ze in hun hoofd maakten
Het is niet juist hoe ze me hier achterlieten voor de dood
Nu zit ik in dit hok, waar dag na dag,
de jongere honden geadopteerd worden en wegrijden van hier

Wanneer ik bijna aan het eind van mijn leven kwam,
Zag jij mijn gezicht en ik had eindelijk hoop.
Jij zag door het grijs en mijn gebogen benen van leeftijd,
en voelde dat ik nog steeds een leven voorbij deze kooi had.

Jij nam me mee naar huis, gaf me eten en een bed.
En deelde je eigen kussen, met mijn arme vermoeide hoofd.
We knuffelden en speelden, en je praatte heel laag tegen me.
Jij houd zoveel van me, jij wilt dat ik dat weet.

Ik mag dan wel het grootste deel van mijn leven bij een ander hebben gewoond.
Maar jij overstijgt hen met een liefde zoveel sterker.
En ik beloof je zoveel mogelijk liefde aan jou te geven.
Aan jou, mijn lieveling, zolang als ik leef.

Ik mag dan wel bij jou zijn voor een week, of voor jaren,
We zullen veel glimlachen delen, je zal zeker tranen laten.
En wanneer de tijd aanbreekt dat god zegt dat ik moet gaan,
Ik weet dat je zal wenen, en je hart zal rouwen.

En wanneer ik bij de brug aankom, helemaal gloednieuw,
Zullen mijn gedachten en mijn hart nog steeds bij jou zijn.
En ik zal opscheppen tegen iedereen die het horen wil,
Hoe jij mijn laatste dagen zo dierbaar hebt gemaakt.

prachtig

ik vind die foto gewoon... zielig.. je ziet waar hij zijn bijna hele leven doorbrengt, een stenen grond met een houten bed

het is zo`n mooi hondje

Prachtig gedicht.
Heb em direct gedeeld op facebook
Maar het heeft me ook erg aan het denken gezet; ik heb altijd een zwak voor oude honden gehad en met name oudjes in het asiel
Regelmaltig speur ik de asiel site's even door en als ik dan een oudje tegen kom die er al weken/maanden op staat blijf ik altijd even kijken.
Omdat ik al 3 honden heb kan ik er helaas geen hond bijnemen, maar toen ik dat gedicht gister las kwam ik op een ander idee.
Ik zag op een asielsite bij mij in de buurt, een hondje staan 15 jaar oud die sinds een paar maanden in het asiel zit.
Ik heb direct gemaild en gevraagd of mijn vriend en ik hem een aantal x per week mogen uitlaten zodat we de ijd dat hij in het asiel ziet leuk kunnen maken.
Want zo'n oud kereltje hoort natuurlijk eigenlijk gewoon in een warm mandje bij iemand thuis...

hier ook ff een traantje moeten wegpinken.

Sevens onze Tosca nog eens een dikke knuffel geven, hoe ze zo'n mooi hondje in het asiel kunnen dumpen snap ik niet.

Binnen een paar jaar als ik alleen woon ga ik zeker oudere hondjes uit het asiel halen, daar heb ik altijd al een zwak voor gehad. Mijn tante heeft ook zo'n oudje nog een fijne laatste 2 jaar geboden.