En toen liep het mis...

Hey Hondenforummers,

ik stel jullie graag even anoniem een vraagje. Ik ben een tijdje geleden mooi actief geweest geweest op het forum, nu eventjes niet meer door omstandigheden. Ik hoop dat jullie eventjes kunnen begrijpen dat ik deze vraag anoniem stel.

Vorig jaar wou mijn partner perse een hondje. Ik vond het eerst geen goed idee maar hij kon erg overtuigend zijn en bleef maar doordrammen. Uiteindelijk is hij op een puppy gestoten, gaan kijken en onmiddellijk verliefd geworden. Hij beloofde er alles voor te doen, het was een alternatief voor al zijn pc spelen, ging ermee naar de hondenschool en alles. In het begin was dit ook zo. Nu is hij al drie maanden niet meer geweest. Het is een erg actief hondenras, echt bedoeld om mee te gaan trainen. Hij is zo lief, zo gehoorzaam en vooral zo slim. Hij moet bezig gehouden worden.. in werkelijkheid zit het beestje de hele dag onder de bureau te wachten tot mijn partner gedaan heeft met pc spelletje. Hij gaat er twee keer per dag een kwartier mee wandelen (dus geen mentale uitdaging aan) en dat is volgens hem genoeg.

Het gaat niet meer goed tussen mijn partner en mij.. veel ruzie en eindeloze discussies. Het begint mijn tol te eisen, zowel psychisch als fysiek. Mijn familie vind dat ik de relatie moet beëindigen. Geen evidente keuze... Wat ligt er aan de basis, eindeloze discussies over het huishouden, een werkloze partner die het normaal vind dat ik alle taken na mijn werk er nog bijneem.

Ik kom moe van mijn werk en kan het hele huishouden en koken erbij nemen... en ik doe zo hard mijn best voor spelletjes, te verstoppen, spelen... maar ik kan het niet meer trekken het geheel, samen met de ruzies... het hondje wordt tekort gedaan en dat breekt mijn hart.

Wat mijn hart nog meer breekt, is als ik mijn partner verlaat, ik de hond nooit mee krijg (daar ben ik heel zeker van) en hij staat ook op zijn naam geregistreerd...

Dus mijn partner verlaten, en wetende dat het hondje zo graag dingen wil leren, spelen... hij is zo slim, hij zo zoveel kunnen doen bij de juiste mensen.

Als ik hem al kon meenemen, zou het niet simpel zijn, want ik werk voltijds... maar ik zou het proberen, mijn muziekschool opgeven en alles geven voor het hondje! Maar dat gaat over zijn lijk zijn dat weet ik zo.

Ik die zo graag hondjes ziet, en zo kots van mensen die hun dieren verwaarlozen of dumpen in de kennels, net mij moet zoiets overkomen. En ik ga kapot van verdriet als ik bedenk dat ik binnenkort het hondje moet achterlaten...

Wat moet ik hier nu mee?

Tsja, je zou de hond kunnen nemen, en hem dan even bij iemand onderbrengen? Nee, dat is te dramatisch...
Vraag het hem gewoon?

En ik snap best dat je dit anoniem doet.

Hallo gast,

Ik kom op de gedachte om in relatie-therapie te gaan. Ik denk dat je
vriend zijn eigen fouten zoal moet gaan zien. Meer kan ik er natuurlijk
niet over zeggen. Ik ben ook maar een vreemde.

Ik hoop natuurlijk dat alles goed komt.

Sterkte

Vragen is geen optie.

Hij heeft een vorige relatie gehad in het buitenland en daar ook een hondje. Hij had zijn ex beloofd terug te komen om het hondje op te halen (met een vliegreis). Toen hij enkele weken later terug kwam voor het hondje had ze het hondje achter zijn rug om verkocht.

Hij heeft er een trauma aan, dus jamais zal hij het hondje weggeven, dat weet ik zo.

En een gedoe met tijdelijk onderbrengen, dan ontketen ik een oorlog denk ik

Je zit even in een moeilijk parket...je wil de relatie beeindigen, maar weet dan dat je de hond bij hem moet laten...en dat wordt niks...

Als je echt uit de relatie stapt, kun je voorstellen de hond op regelmatige tijdstippen te zien, om er iets mee te ondernemen?

Waarschijnlijk zegt je partner aanvankelijk nee, om je te jennen, maar hij zal er achterkomen dat je aanbod nog niet zo slecht is.(denk ik)

probeer zoiets uit te werken, en misschien door een tijdelijke 'time out' in jullie relatie, krijgt hij meer zin in de hond, om zo ook weer buiten te komen.

succes en sterkte

Lekkere partner heb jij zeg... , hij wil niet praten?, dumpen die gast en kies voor jezelf...Get a life..

P.s. Sterkte gewenst, en neem die beslissing waarvan jij denkt dat die goed is

Denk toch echt datp confronteren met zijn foute gedrag het beste is.
Hij koos voor de hond, dus zal hij er ook voor op moeten draaien, de hond rekent op hem.

Anders is hrt mischien uiteindelijk beter om een geschiktere baas voor je hond te zoeken, want het zou egoistisch zijn om hem te houden als je er zelf ook niet volledig voor kunt zorgen.

Denk rustig na hoe je erover wil beginnen, en zorg ervoor dat je kunt onderbouwen waarom je vind dat de hond hem nodig heeft.

Voor je verdere problemen met je man/vriend vind ik het moeilijk om wat advies te geven...

Sterkte!

Je vraagt wat moet ik hier nu mee?
Je zal je eerst af moeten vragen wat je zelf wilt,
wil je deze relatie nog een kans geven...
Dan zal je toch een goed gesprek met je partner moeten hebben, hij moet bljkbaar zijn prioriteiten bijstellen.
Niet alleen ten opzichte van de hond, maar ook in zijn omgang naar jou.
Een relatie werkt 2 kanten op, als de een werkt zal de ander wat meer huishoudelijke taken moeten doen...
Wil je de relatie beeindigen..maar wel de hond meenemen, dit zal ook enkel kunnen als jij je partner kunt overtuigen van zijn laksheid tov de hond.
Zijn trauma lijkt mij wel mee te vallen, als hij nu een hond heeft waar hij niet naar om kijkt
Ik wens je heel veel sterkte in de beslissing die je gaat nemen!

hij staat op jouw naam geregistreerd? geen probleem dan toch officieel is de hond van jou.
de hond krijgt bij hem ook niet de aandacht waarom zou hij hem dan willen houden , de verzorging op zich nemen en alle pretjes en nadelen?

moielijk natuurlijk in zo"n situatie advies te geven, hopelijk is de relatie nog te redden.
alleszins veel succes

gewoon recht voor je raap zeggen, dat je hem slecht bezig vindt, met de hond! en dat hij er meer aandacht aan moet besteden!

ruzie is er toch al, dus dan zou ik ook alles wat me dwars zit zeggen! waaronder de hond,. en dan er meteen uitgooien dat je dr hond eventueel wel wil meenemen, omdat je denkt dat je er beter voor kan zorgen!.

maar goed, ik zou toch aan jezelf denken, het is erg sneu voor de hond, maar die past zich op een gegeven moment wel aan, en het is niet at ie helemaal niet uitgelaten wordt of geslagen,..

Hond staat niet op haar naam.

Als het niet voor de hond was had ik allang een beslissing genomen.
Jullie kunnen je niet voorstellen hoe ik er kapot van ga, dat ik het hondje moet achterlaten. Net als alle hondenvrienden hier is dat voor mij gewoon het ergste. Ik weet niet hoe ik mezelf dat moet vergeven.
Praten heeft geen zin, dat helpt voor 2 dagen. Dat stadium heb ik allang opgeven.

En het hondje rekent niet op hem, het hondje rekent op mij. Want elke keer als hij geen 'in' heeft, ga ik ermee buiten, spelen, naar de hondenspeelweide...

kan me goed voorstellen dat je dit anoniem wilt plaatsen.

dit klinkt misschien heel hard, maar je zou niet alleen voor de hond bij hem moeten blijven, als de hond echt het enige is waarvoor je bij hem bent doe je jezelf ongelofelijk te kort. je slooft je uit voor iemand waar je eigenlijk helemaal niet meer van houdt. ik kan me voorstellen dat het vreselijk moeilijk zal zijn als je je hondje niet meer kan zien, msischien kan je met je partner overleggen.

maar alleen samenblijven omdat je je hond dan nog kan zien is denk ik voor jou-zelf geen goed alternatief.
dat breekt je op

Als je opstapt en je neemt de hond mee...
Wat voor gevolgen zou dat kunnen hebben?

En toch zul je moeten praten, iedere relatie is gebaseerd op vertrouwen en wederzijds respect...Tevens dien je een relatie te "onderhouden" en juist op dat punt is praten zeer belangrijk.
Dus ga alsjeblieft de dialoog aan, of maak een statement en pak je spullen...

Ik begrijp dat je "stuk" zit, maar geloof me....kies-voor-jezelf....hoe moeilijk dit ook zal zijn.

Jou relationele situatie kent op dit moment helaas enkel verliezers, het is nu 5 voor 12.....tijd,... de hoogste tijd...om het tij te keren..

Een woeste partner aan mijn deur...
En dat maakt de zaak tot diefstal...

ja of desnoods tref je een regeling, klinkt mischien wat dom, maar probeer hem zover te krijgwen dat je de hond af en toe ophaalt, om de hond toch te voorzien van zijn beweging of sociale contacten, uiteindelijk moet hij wel toegeven dat de hond van jullie gezamelijk is, zo niet heeft ie echt een blad voor zn kop.. en praten helpt altijd,,.,, het lijkt mischien niet zo, of voor 2 dagen, het dringt uiteindelijk wel tot hem door, althans, hij weet in iedere geval hoe je erover denkt.

zijn julie getrouwt?

Bedankt voor alle reacties.
Ik ga er nog eventjes goed over nadenken allemaal, maar ik denk dat ik wel weet wat het meest wijze is...
Misschien kan ik wel afspreken om elke zaterdag het hondje te krijgen, zodat ik dogfrisbee kan gaan doen met hem, wie weet.

ik snap eigenlijk niet dat er adviezen hier worden gegeven zoals de hond stiekem meenemen, liegen enz.. ik denk echt dat je het daarmee alleen maar erger maakt!! je partner komt erachter en juist doordat hij zo behandeld is zal hij hoe dan ook die hond terugwillen en zul je hem daarna helemaal nooit meer zien. probeer op een zo goed mogelijke manier uit elkaar te gaan, hoe moeilijk dat ook is, en misschien dat je dan later de hond alsnog krijgt als je partner merkt dat het toch teveel is omdat de hond toch wel veel aandacht nodig heeft

Tja je kan de hond zo om laten zetten, kost geloof ik nog geen 7 euro, staat die op jou naam, sommige mensen doen dat ook effe leuk met de auto voor ze gaan scheiden.
Daarbij hij kijkt niet naar de hond om, dus waarom zou die dat wel doen als je weg bent, hij is immers volwassen genoeg, volwassen genoeg om de hele dag achter de pc werkloos en in mijn ogen dus enorm kansloos spelletjes te spelen.

Ik heb makelijk praten, maar ik ging toch maar eens dingen regelen, van zo'n paraciet wou ik af, en trauma, nou dat zal wel meevallen, denk dat die meer een trauma krijgt als je eens een flinke bus haarlak leegspuit in zijn spelcomputer/pc.
Kom op hij is niet respectvol naar je, jij mag met jou loon hem onderhouden en het huis doen, je bent zijn moeder niet, gaat die daar maar lekker paraciteren.

En voor de mensen die beginnen over relatie therapie, ik ken dit type man, die ben je liever kwijt dan rijk, daar moet je geen tijd meer aan besteden, het enige voordeel wat deze mannen hebben, dat ze als ze zin hebben, veel bellen, leuk voor mijn loonstrookje en voor de rest zitten ze al kwijlend achter hun pctje.

Zorg dat die hond op je naam komt, of breng hem onder en zeg dat die verkocht is, want hij keek er toch niet naar om, dan ontploft die wel en ben je hem ook kwijt.

Jullie zijn toch een econimische en financiele eenheid?
Dan is wat van hem is van jou en andersom.

Je kan ook even heel gemeen zijn.
Je kan via een mutatie formulier het hondje overschrijven op jou naam, dit kan online.
Maar dan heb je wel de chip gegevens van hem nodig.

Maar wat een rot situatie, mijn dochter heeft zoiets net achter de rug, nu drie maanden later kijkt haar ex nergens meer naar om.
Niet naar de hond en niet naar de chins en nog erger niet naar zijn dochtertje, onze kleindochter dus.

Kan je verder alleen maar sterkte en wijsheid en kracht wensen.

Ik heb het ook al gedacht, hem een weekje naar een vakantieopvang brengen met de leugen dat hij verloren is.
Maar de hond zal nooit verloren lopen. Als we wandelen verliest hij ons geen seconde uit het oog, dus dat verhaal pakt hij niet.
Bovendien, als de hond niet op mijn naam staat, komt dat zo uit... als hij inderdaad eens verloren is, of naar de dierendokter moet, of ik naar het buiteland wil met de hond, moeten de hond zijn papieren echt wel in orde zijn.
En in tegenstelling tot hem wil ik echt wel leuke dingen doen met de hond zoals frisbee of flyball, en ik moet niet in de hondenschool afkomen met... ik ben het hondje zijn boekje kwijt..

eerlijkheid duurt het langst zeggen ze hé

Maar is het in België echt zo simpel om gewoon de gegevens van de chip en boekje te veranderen? Moet je daar de toestemming van de eigenaar niet voor hebben?