Me echt rot geschrokken..

Ik moet even mij verhaal kwijt, ik was zostraks met onze Luna uit en op den duur, was gelukkig paar meter van ons huis, begon Luna toch te janken, ik dacht wat is dit?
Zal een brokje dwars hebben gezeten die ik net had gegeven?
Ik in dat kleine mondje gevoeld en gekeken, want ik wist eigenlijk direct dat het uit haar mondje kwam.
Mevrouw bleef janken, ik dacht, moet maken dat ik naar huis kwam, want had het gevoel dat ze stikte.
Waarom ik dat dacht weet ik niet, maar was gewoon bang.
Ik haar opgepakt en naar huis gerend, ik in paniek tegen Harm, DOE WAT! Ze bleef namelijk janken.
Harm zei, rustig blijven? ik zeg, wat rustig blijven, we zijn Lizzie 3 maand geleden verloren, straks Luna ook nog, en ze is nog maar 9 maanden.
Harm probeerde haar drinken te geven, en een brokje, maar ze wou niks.
Ik zei, ik bel NU de dierenarts, ging me voor mijn gevoel niet snel genoeg, want moest mijn eigen dierenarts bellen voor de dienstdoende dierenarts.
Ik had de dienstdoende dierenarts te pakken, en kon mijn tranen niet meer bedwingen, ik zei huilend, zit wat in Luna haar keeltje, want als we daar zachtjes op drukken jankt ze heel hard.
Hij vertelde, kom maar direct, maar wist geen woord uit te brengen, dus nam de vriendin van mijn zoon de telefoon over.
Harm "pissig" dat ik rustig moest blijven, maar was gewoon zooo bang.
Harm zei, als ze geen adem meer kan krijgen, kan ze ook niet janken.
Ik zei, ik ga niet mee, durf niet, is Harm en de vriendin van mijn zoon de auto ingesprongen en het wachten kon beginnen.
Uurtje later waren ze er weer, een splinter in de tong was het, poeh, wat een opluchting zeg!
Luna had nog even een injectie gehad tegen eventuele zwelling.
Het gaat nu goed met haar, maar ze lijkt zo down.
Ze ligt als een zielig hoopje op de bank, en als je haar optilt klamt ze zich helemaal tegen je aan.
Eten en drinken wilde ze ook niet, maar heb haar net een soepbotje gegeven, na wat aarzelen begon ze daar toch wel voorzichtig aan te likken.
Die paniek was mischien achteraf wat stom, en voorbarig, maar ik ben zooo bang geworden na Lizzie, terwijl Lizzie natuurlijk heel wat anders had en al 11 was, maartoch...
Ik wil onze Luna ook niet nog eens kwijt.

Bedankt voor het lezen..

Groetjes, Anja

Nou, wat een schrik, zeg! Gelukkig was het niet zo heel erg. Kom maar lekker een beetje bij en wees blij met je Harm, die toch mooi kortdaad heeft opgetreden. Luna is het morgen gelukkig waarschijnlijk al weer vergeten. Niet teveel pamperen hoor, daar wordt ,t een piepertje van!

Ik merk dat Luna meer een pieper is dan Lizzie was.
Lizzie jankte echt nooit, zelfs niet tot haar einde.
Lizzie was een Jackrussel, die zijn keihard, Luna is een kruizing Malthezer/chihuahua
Ik hoop dat ze het morgen is vergeten, want vind dit wel een zielig gezicht.

Ik weet nog, Luna was met een knijper aan het spelen, wat we natuurlijk direct gingen afpakken, maar Harm zei, leek wel een doorntje wat in haar tong zat.
Heb haar heel even in het park los gehad, waarschijnlijk heeft ze uit mijn zicht iets gegeten waat een doorntje aan zat.

wat een schrik zeg.
Gelukkig is het goed afgelopen!
Dikke knuffel voor Luna.

Wat een schrik! Ik heb dat ook hoor! Als Perdie nog maar een beetje anders doet, slaapt, eet, drinkt of wandelt word ik al hélemaal bezorgd! Wat een geluk was het niet ernstig!

Aiai
Ik begrijp je reactie wel hoor, als ze hier janken of gillen slaat mijn hart ook altijd even over.

Pffff, zeg dat wel dat het goed is afgelopen.
Wat dat beteft moet ik geen honden hebben, ik heb er zoooveel verdriet van als er wat met ze gebeurt.
Wil bijna zeggen, Lizzie was echt bijna mijn kindje, en dat geld voor Luna net zo!

Heb ik ook, Luna wil wel eens heel raar kokhalzen, doet ze haar mondje wagenwijd open met een raar geluid.
Wat is dat en kijk even zeg ik dan tegen Harm verschrikt.
Ben ook erg opgelucht dat het maar een splinter was.

Ja,ja, laatst gilde Luna een keer, had ze wat tussen haar kussentjes van haar voetjes.
Gelukkig gilt Luna niet zo vaak, maar moet het ook niet vaak horen want dan ben ik gelijk 10 jaar ouder.

Ik snap t wel hoor Die paniek.
Gelukkig is t goed gekomen!
Ze zitten ook overal aan he met die lappies!
morgen is ze er wel weer, geen zorgen, alles is weer goed.
Ontspan...

Ontspannen is nog wat lastig.
Luna is nog erg uit haar doen, maar zal dat nou zijn van, wat ben ik zielig he?
Of zal dat zijn dat ze toch een kleine trauma heeft??

Hier 2 foto's van de zielige Luna:

Dit is een foto van gisteren, met mijn jongste dochter, zo kijkt Luna bijna altijd, lekker vrolijk.
Daar is nu weinig van over, zie mijn reactie hierboven.

Even een kleine update:

Ik heb toch onze eigen dierenarts gebeld, want ze is verre van actief.
Smorgens rent ze altijd over de bank, of ze is met haar speeltje aan het spelen, ook eet en drinkt ze niet goed.
Ze is sowieso een slechte eter, maartoch.
Ik moet Luna even goed voeren vandaag, desnoods even een bakje met vlees.
Ze heeft gisteren bij het verwijderen van de splinter een injectie gehad tegen eventuele zwelling, van die injectie kan ze wat sloom zijn, en als ze goed eet gaat dat beter.
Gaat ze nog niet goed eten, of ze blijft duf, moet ik weer bellen.

weer spannende uren ! ik hoop dat alles in orde komt. veel succes ! maar in ieder geval rustig blijven ook al is het moeilijk maar de hond voelt dat jij in paniek bent en dat is nergens goed voor.