beagle

Hallo,

wij hebben 2 maanden geleden een beagle gekocht die toen al 6 maanden was.
ze was meteen van alles bang. auto's, fietsen en voor ons ook. nu na 2 maanden is dat al flink verbeterd maar ze is dus doodsbang van mijn oudste zoon. zodra hij thuis is verandert het gedrag van de beagle van vrolijk en speels naar een heel bang hondje dat angstig op de zetel gaat zitten of zichzelf verstopt op de slaapkamer. we kunnen gelijk niks meer met haar doen want ze durft niet meer. ze wilt dan ook niet meer eten.
mijn zoon is wel vrij groot maar hij heeft haar nooit niks gedaan.

we zijn eigenlijk een beetje ten einde raad. het is zo zielig om de hond zo te zien zitten.

wie weet raad.

mvg rodyma

Mijn dochter en haar man kochten 2 jaar geleden een beagle van toen 9mnd oud, een super beestje maar heeeeeel bang voor mannen,en nog voor veel andere dingen, luister deed hij nauwelijk, en ontzettend eigenwijs, maar met heel veel geduld hebben ze nu een geweldige hond, hij luisterd super goed, de angst voor mannen blijft maar is stukken minder, het belangrijkste is dat je met je hele gezin op een lijn zit wat opvoeden betreft, ook je zoon bv waarvoor hij bang voor is laten wandelen met hem, het komt goed maar het heeft veel tijd nodig mede omdat je niet weet wat zijn voorgeschiedenis is geweest, en ow ja...eigenwijs zal een beagle altijd blijven

oh dat is wel een vervelende situatie.
wat ik zou proberen is met iets te werken wat de hond heeeeeeel erg lekker of leuk vind.
laat je zoon op een stoel/ bank zitten met iets heel lekker ruikends bij hem in de buurt.
en dat langzaam opbouwen, hem niet gelijk naar de hond laten rijken.
de hond moet naar hem toekomen niet hij naar de hond.
je zoon moet het vertrouwen winnen van je hondje en dit zou ik eerst proberen met iets lekkers dat de hond naar hem toe komt en aan zijn geur went.
en dat kan je daarna gaan uitbreiden, maar er gaat heeel veel tijd en geduld inzitten
succes ik hoop dat je nog meer goede tips krijgt

jullie hebben hem nog maar pas, overgenomen van een andere eigenaar, je weet niet wat er daarvoor gebeurt is, dit gedrag heeft tijd nodig, je zoon de hond helemaal negeren, net zolang tot de hond weer te voorschijn komt, en laat je zoon zich kleine maken, op de bank gaan zitten, en als de hond voor hem staat, dat hoop ik wel dat hij dan te voorschijn komt, laat hem op de grond gaan zitten, met wat lekkers voor je hond, geef het tijd, dat gaat niet een twee drie over.

socialiseren zal er ook niet ingezeten hebben, een hond die ook bang is op straat is niet goed gesocialiseerd, ga veel met je hond doen, wel met beleid, lekker marktje pakken, naar de hondenkraam, en misschien is een pup cursus wat voor jullie samen, omgang met andere puppen.

ik heb geprobeerd samen met mijn zoon iets lekkers te geven.
de hond komt het voorzichtig halen en is er dan als een speer vandoor.
het lukt dus niet echt. mijn zoon heeft ook natuurlijk niet zoveel geduld om er een half uur te zitten.

ze zit te bibberen en als we gaan eten gaat ze onder tafel zitten zodat ze mijn zoon niet ziet. maar als hij nog maar beweegt is ze weg.

Je zoon zou kunnen proberen om met haar te gaan wandelen.
Dan heeft ze afleiding en tijdens wandelen bouw je een band op.

Ook kan je proberen de hond te lokken.
Je zoon gaat vlakbij haar op de grond zitten, ook al is het in een hoekje, met de zijkant van zijn lichaam naar haar toe.
Geen oogcontact maken met de hond.
Lekkers aanbieden en als de hond ruikt het lekkers weer naar je terughalen en even wachten. Kijken hoe de hond reageert. Dit herhalen. Vaak komen honden dan toch vanzelf wat dichterbij. Dan niet proberen de hond aan te halen, maar de hond lekkers geven. Na een paar stukjes opstaan en de hond met rust laten. Hou het rustig en ga niet de hele tijd praten tegen de hond, dit kan ook zenuwen opwekken.

Verder kan je zoon ook voor nu zo min mogelijk oogcontact maken, oogcontact is intimiderend en word als bedreigend ervaren.
Ook als ze langzaam aan meer vertrouwen krijgt hiermee wachten, pas als het vertrouwen er echt is, is dit geen probleem meer.

Een aanvulling op irene, als je zoon de hond voertjes gaat geven is het verstandig dat hij eerst op de hurken met de rug naar de hond gaat zitten en dan voertjes op de grond gaat strooien. Dit is nog minder bedreigend. Daarbij niets zeggen, het helemaal van de hond uit laat gaan. Als het hondje contact gaat maken kan hij zijn hoofd iets wegdraaien om de hond aan te geven dat hij het goed bedoeld.