update Spike

wat een pijn en verdriet,die lieve,liee Spike zal altijd,in jullie harten blijven wonen.Rust zacht grote lieverd,we zullen je missen ! Heel veel sterkte.Een troostende knuffel!

Heel veel sterkte Anita met dit grote verdriet!!
Ik leef met jullie mee!

Spike en zijn ziekteverloop...
Begin November, vlak voordat Spike op 11-11-2011 12 jaar werd, zijn we met hem voor een check-up naar de dierenarts geweest en hebben we gepraat over zijn dementieklachten. Ook gaven we aan dat we meenden dat Spike pijn had. Uit onderzoek bleek dat hij gevoelig was op de rug en dat hij een licht hartruisje had. Ook zijn de mogelijkheden besproken wat gedaan kon worden aan de dementieklachten. 23 December zijn we Spike en Matchy gaan wegen bij de dierenkliniek, iets dat we regelmatig deden en toen woog Spike 21,8 kilo. 15 Februari ben ik weer met de honden naar de kliniek gegaan omdat Spike volgens mij ineens in 2 weken flink afviel. Dat had ik goed gezien, hij was in 2 weken tijd 3,5 kilo afgevallen en woog toen dus nog maar 18,3 kilo! De weken daarna zijn we een paar keer op controle geweest en hielden we zijn gewicht in de gaten. Ook is er toen bloed- en urineonderzoek gedaan maar daar kwam niks uit.

Begin Maart kreeg hij hele dunne en geel gekleurde ontlasting en kreeg hij erge honger. Hij keek het eten uit onze handen en nam zelfs een leeg potje waar zongedroogde tomaatjes in hadden gezeten, mee de tuin in. Daar probeerde hij de deksel eraf te krijgen. Hij heeft toen een aangepaast dieet gekregen en andere pijnstilling. Ik wilde meer onderzoek omdat ik zag dat het niet goed ging met Spike, gelukkig heb ik dat doorgezet. Vorige week vrijdagochtend om half 9 waren we met nuchtere Spike bij de dierenkliniek voor een echo. De dierenarst kon toen alles goed zien bij Spike en constateerde een darmontsteking en zij zag zelfs de alvleesklier en dat deze onrustig was en een andere structuur had.
We hebben toen besloten om door te gaan met de pijnstilling en een kuur te geven tegen de darmontsteking. Vandaag zou ik Spike weer komen wegen en dan zouden we kijken of er stappen moesten worden ondernomen. Voor de niet goed werkende avleesklier/EPI zouden we dan met enzymen moeten starten. Maar zover is het niet gekomen...

Sinds maandag ging Spike ineens veel drinken en dus ook plassen, ook in huis en hij werd wat onrustig. Woensdagochtend kwam ik beneden en vroeg Ronald die beneden bij Spike sliep, hoe de nacht was gegaan. Spike was erg onrustig geweest die nacht en had voordat Ronald hem naar buiten had kunnen laten weer in huis geplast. Ook meende ik te zien dat hij weer was afgevallen. Ik heb de dierenarts gebeld en we konden meteen terecht. Als eerste gingen we Spike weer wegen en toen bleek dat hij in 5 dagen tijd ondanks het dieetvoer 1 kilo was afgevallen! Er is toen weer bloedonderzoek gedaan omdat de dierenarts het natuurlijk niet vertrouwde. De basiswaarden zijn toen meteen nagekeken, dat kunnen ze bij de kliniek zelf doen. Hij had ineens, op de nuchtere maag, een glucosegehalte van 22,7 en de leverwaarden waren ernstig afwijkend, de dierenarts schrok er zichtbaar van! Alsnog is het bloed voor uitgebreid onderzoek opgestuurd naar Duitsland. Spike heeft van de dierenarts een injectie gekregen met morfine en ik heb in de kliniek en ook thuis Spike de insuline injecties gegeven, die helaas nodig waren.
Van woensdag op donderdagnacht heb ik beneden geslapen. Ik heb geen oog dichtgedaan maar wat heb ik genoten omdat Spike in mijn armen lag! Ik voelde zijn hartslag, ik voelde zijn ademhaling en geregeld keek hij mij aan. Gisterochtend wilde Ronald met Matchy met de auto naar het bos. Spike kreeg een opleving en ging ook bij de deur staan. Zo zijn we dus nog met z’n viertjes naar het bos geweest,
zo waardevol! Hoewel de wandeling heel anders was dan voorheen heeft Spike er wel van genoten.
Daarna heeft hij alleen nog maar op de matras in de woonkamer gelegen.

Gistermiddag rond 5 voor 5 hebben we de uitslag van het bloedonderzoek gekregen. Daar kwam uit dat Spike ernstige suikerziekte had ontwikkeld en dat zowel de lever als de alvleesklier ernstig waren aangetast in hun werking. Daarnaast had hij nog de darmontsteking en toen hebben we besloten om hem te laten gaan. Dat was het beste wat we nog voor hem konden doen. Twintig minuten later was de dierenarts er al. Toen Spike de narcosespuitjes had gehad hebben we Matchy in de kamer gelaten. Ik heb Spike geaaid en lieve woordjes gezegd. Spike is gelukkig heel rustig heengegaan. Matchy heeft even aan Spike’s staart geroken en liep 2 keer langs hem heen, met kleine pasjes en dan bleef ze telkens even staan. Vanochtend hebben we Spike begraven. Hij ligt in een stuk privébos van een collega van Ronald, daar liggen ook haar honden begraven.
Goed voor mijzelf om dit op te schrijven en ook voor degenen die willen weten hoe het is gegaan met Spike. Ik zal ook nog een herinnering aan Spike schrijven, om leuke herinneringen op te halen en te schrijven hoeveel Spike voor mij betekent.

ik wens je veel sterkte met dit verdriet en van je afschrijven kan soms wel helend werken alleszins we zijn er met een luisterd oor.

heel veel sterkte met spike

Wat kan het snel gaan he?!
En wat een domme eigenschap van een hond, geen pijn of achteruitgang te laten zien!!! Ik weet zeker dat jullie alles gedaan hebben wat kon. En ook fijn dat Spike thuis heen is gegaan, zo is hij in alle rust gegaan. Ik hoop dat Matchy het niet al te zwaar valt.
Ik wens jullie veel sterkte.
Liefs Patricia

Hey wijfie, ik hoorde het slechte nieuws net, wat erg voor jullie, een maatje verliezen is het ergste wat een baasje kan overkomen Ik denk dat Spike zich geen betere baasjes had kunnen wensen en wens jullie heel veel sterkte en kracht toe!

Liefs Hadassa

In al het verdriet, Anita, wat mooi dat jullie Spike zo'n geheel eigen plekje hebben kunnen geven in een privébos!

Vooral de komende dagen zullen jullie wel zwaar vallen. Toch komen er juist in die dagen de mooiste én gekste herinneringen op aan je hond. Lachen door je tranen heen, ontroering en verdriet die elkaar afwisselen. Ik ken het...

Sterkte en liefs,

Marianne

Nogmaals dank voor al jullie lieve reactie hier en per PB!
Die ga ik echt nog beantwoorden.
En na al mijn droeve berichten wil ik jullie zeker ook nog laten delen in de mooie herinneringen die ik "op papier" heb gezet. Hopelijk geeft het jullie een glimlach op het gezicht.

Mijn lieve Spike... herinneringen...

Je kwam in mijn leven als een kleine pup. Je kwam om een echt maatje van mij te worden en we zijn maatjes geworden! Jij en (tennis)balletjes waren onlosmakelijk met elkaar verbonden. Je kon eindeloos spelen dus moest ik geregeld het spel stoppen. Ook spelen met een flostouw of spijkerbroek met knoop vond je geweldig. Wat hebben we vele mooie wandelingen gemaakt, daar genoot je van. Zo diep graven dat ik geregeld vroeg of je al in China was... En graven deed je niet alleen met je poten maar ook hapte je hele stukken gras weg met je mond. We hebben ruim 3 jaar aan Flyball gedaan, dat was elke zaterdag weer feest, dat vond je te gek. Ook de speurlessen die we hebben gevolgd vond je geweldig. Dan ging je met je staart rondjes draaien van plezier. Dat deed je staart ook als je al zwemmend een bochtje maakte, baasje en ik moesten dan altijd lachen.

Een doos met daarin op verschillende manieren lekkers verstopt vond je zo leuk dat je er het liefst met de hele doos vandoor ging. Je hield van lekker eten, eten voor honden maar ook lekker eten voor mensen. Zo heb je eens in een onbewaakt ogenblik de worstjes opgegeten die bij het Achterhoekse streekpakket hoorden dat we net aan mijn schoonvader cadeauhadden gegeven... En dan die keer dat mijn verbazing groot was en ik dacht dat er nog wat koeken voor het bezoek op het bord zouden liggen, maar jij smakelijk je bek af zat te likken. Je bent echte vriendjes geweest met Matchy, wat hebben jullie leuk gespeeld met elkaar. Samen rondjes rennen in de tuin zodat de graspollen baasje en mij om de oren vlogen.
En Matchy die je uitdagend zachtjes in de pootjes beet om te spelen terwijl je net lag te slapen.
Met een zucht kwam je overeind maar je speelde dan alsnog met veel plezier.

Toen we nog een scooter hadden ging je met veel plezier mee op het voetenplankje. Je zat heerlijk rustig om je heen te kijken. Maar nu we de laatste jaren een auto hadden ging je ook graag mee. Je lag graag in de zon in de tuin of in de zonnestralen die door het keukenraam naar binnen schenen. Wat moest ik lachen als je toegedekt uit je mand kwam en met deken en al lopend door de kamer ging. Ook keek je geregeld net onder de deken door wat er in de kamer gebeurde, dan zag ik alleen je lieve snuitje.
Je genoot altijd van de vakanties. Nieuwe plekjes ontdekken vond je leuk. Maar ze zijn bij de tennisvereniging in Castricum buiten de banen wel wat tennisballen kwijt...

Cadeautjes vond je geweldig, tijdens je verjaardag, Sinterklaas of Kerstmis was er altijd wel wat uit
te pakken. Wij gaven je cadeaus maar ook papa en mama en Sjaan en Henk. Als zij kwamen en je zag een cadeautje uit de tas komen dan zat je er meteen keurig naast. Als je in je sas was dan ging je op je rug rollen op de bank, het liefst op een tennisbal. Vaak nieste je daar dan bij, dat deed je vaak als je op je rug lag. Grote takken vond je geweldig. Toen we bij mijn schoonouders logeerden stonden mensen tijdens een wandeling vol bewondering en al lachend te kijken naar je. Wat moest ik ook lachen toen je met een grote stok niet door poortjes kon bij het bos. Na de eerste verbazing was je zo slim om er daarna wel door te manouvreren. Toen je met Ronald wandelde had je ook een mooie stok gezien...
Het bleek een paaltje te zijn dat in de grond stond met daarop de route voor een speurtocht. Je had het halve bos er al mee rond gesjouwd voordat Ronald daar achter kwam. Toen bracht Ronald het paaltje naar een boerderij waar veel stemmen te horen waren en de boer vertelde dat veel verdwaalde kinderen zich hadden gemeld... : - )

Zoveel mooie herinneringen... We hebben ruim 12 mooie jaren gehad. Mijn lieve Spike, je was uniek
en je hebt voor altijd een plekje in mijn hart. Wat zal ik je gaan missen, vreselijk gaan missen...

Ach meis, wat een mooie verhalen en herinneringen. Twaalf mooie jaren, hij heeft het zo goed gehad bij julllie. Praat erover zoveel je wilt. Denk aan alle leuke, ontroerende en grappige momenten. Lach en huil en geef het tijd. Sterkte hoor.

Anita, het is nu nog zo pas...en je hebt alles voor jezelf en voor ons zo goed en zo mooi beschreven...(zou je willen zeggen, print je diagnose en je herinneringen van Spike af!)

veel sterkte

Zal de foto van Ronald, Spike en Matchy in de auto nooit vergeten!

Heel veel sterkte gewenst met het verlies van Spike heel veel kracht gewenst deze moeilijke tijden.

jeetje meid !
wat erg dat je Spike hebt moeten laten inslapen !
heel erg veel sterkte met het verlies van Spike !
hoe reageert Matchy er op ?
meid sterkte !

Ach Anita,jou verhalen over Spike,tranen liepen uit mijn ogen
en dan de leuke herinneringen toen hij bij jullie is gekomen,
wat een super hond was Spike,dan de laatste foto toen hij bij
Matchy ging liggen,zo van ik kom nog eens bij jou.....
Hoe gaat het verder nu met Matchy?
Ik leef met jullie mee,veel sterkte verder

vreelijk om afcheid te moeten nemen van je trouwe kameraad......
ik weet er alles van
Ik wil je heel veel terkte wensen !

Nogmaals bedankt voor al jullie lieve reacties!
Voor degenen die naar Matchy vroegen, we merken nu niets aan haar.
Alleen vrijdagochtend, de ochtend nadat we Spike hadden laten inslapen liep Matchy tijdens een korte wandeling met mijn man stijf naast hem. Ze heeft niet gesnuffeld en ook niet geplast of gepoept.