Zonnetje schijnt volop, mis jou volop...

Nu 9 maanden geleden maar oh wat mis ik je nog erg. In begin was alles zo geblokkerd in me dat ik jezelf niet in voor me zag, gelukkig is daar verandering in en zie ik je weer voor me op elk plekje in ons huis. Staand voor ons bed om er in getild te worden, fijn liggend naast me, voor de keukendeur staan in de hoop dat tijdens het koken iets op de grond viel, tijdens het eten gek met een speeltje spelen om onze aandacht te trekken...je speelde namelijk nooit met speeltjes, rennend over t strand, schelpjes zoeken in de zee....etc..

En nu met dit mooie weer voelt het zo pijnlijk dat wij hier niet samen van kunnen genieten. Jij had nu blij naast me gestaan, vrolijk omdat je wist dat wij wat leuks gingen doen. Lekker naar het strand, en aan jouw hele houding was dan te zien hoeveel zin je in de dag had. Het doet zo pijn....Dit zijn een van de velen momenten dat het gemis te intens is en mijn tranen de vrije loop laat gaan. Oh, wat had ik graag jou nog een paar mooie en onbezorgde jaren willen geven. Maar helaas, sommige dingen wil je maar kun je niet leiden...hoe graag je ook wil....

Lieve Salsa, we gaan zo fijn naar je grafje zodat we toch nog even samen zijn op deze zonnige dag.
Je bent echt het mooiste wat ooit in me leven is gekomen, en dat zal je altijd blijven. Mijn wondertje...mijn boefie...mijn allessie.

Luv yu!!

Lieve Minoes.

Het missen van je lieve Salsa zal nooit verdwijnen, maar gelukkig komen inderdaad de mooie herinneringen terug.

Salsa was een deel van je leven en blijft dat ook.

Sterkte en geniet van het zonnetje.

Minoes, wat een verdrietige momenten toch. dat zal nimmer helemaal overgaan, altijd een stukje van je leven geweest, wat je nu moet achterlaten en loslaten, en niemand wil dat eigenlijk.

houdt de mooie herinneringen aan Salsa vast, dat hoef je niet los te laten, tranen geven opluchting, straks wordt het een blij lachen als je terug denkt aan Salsa.

wat is 9 maanden Minoes, nog zo kort geleden, je eerste zomer tegemoet, mooi weer, wat zou je er voor over hebben, maar helaas dat kan niet, maar onthoud dat ze mee kijkt naar je , over je schouder, helemaal weg is ze niet.

jij veel sterkte, en laat je tranen de vrije loop, lucht op.

minoes, voor jou.

Lieve Kylie en Willemijn, super dank voor jullie lieve en mooie woorden. Doet me goed...

Willemijn, dank voor het toevoegen van het mooie plaatje. Moeten 3 doggies zijn...maar zit op ipad en drukte per ongeluk 2 aan. Ipad doet soms niet wat ik wil

Het leven gaat verder,maar het gemis blijft,weet ook wat het is
Ik wens je veel sterkte verder.

Minoes, gekkerd, daar moet je toch niet aan denken aan die gekke doggy,s.

bijna allemaal weet wat het betekend wat een verlies van je hond kan betekenen..heel veel.

nogmaals minoes....kijk achterom met een blijde lach, en denk aan Salza aan de herinneringen die je met haar beleefd hebt.

Hallo Minoes, ik weet hoe het voelt onze Xandor is nu een half jaar dood en ook ik mis hem heel erg met dat mooie weer. ook hij lag graag buiten in de zon, nu ligt hij in zijn grafje bij ons ook in het zonnetje zo is hij er toch nog een beetje bij.

Groetjes Marleen en Porlo.

wat heb je het mooi onder woorden gebracht,inderdaad met het mooie weer is het gemis nog erger,ik denk dat we ze altijd zullen blijven missen,de ene dag wat meer dan de andere,ik begrijp zo goed wat je bedoeld

het is twee jaar voorbij dat ik mijn sloebertje moest afgeven,en ja het doet nog zoveel pijn!

veel sterkte verder

Heel veel sterkte met het verlies van Salsa.

Maar ze blijft voor altijd in je hart.

Lieverd, de tranen lopen mij weer over de wangen, wat is dit ontzettend herkenbaar.
Het leven gaat door, maar oww wat doet het pijn.
Ik hoop dat als er een hondenhemel is, dat ze daar lekker liggen in het zonnetje, of dat de hondjes heerlijk achter elkaar aan het rennen zijn met dit prachtige weer.

Een gedicht gevonden op google...

Een lege plek.
Een groot gemis.
Een fijne herinnering is al wat er nog is.
Waar ben je nu vraag ik me af.
Ik voel nog de liefde die jij me gaf.
Jou te kennen vond ik heel fijn.
Jou los te moesten laten doet heel veel pijn.
Ik zal je missen in dit leven.
En voor altijd om je blijven geven

Sterkte...

Dank voor jullie lieve woorden. Doet me echt heel veel.

@Willemijn, hahaha weet ik dat doggies geven niet hetgeen is waar het hier omgaat maar jouw lieve plaatje verdient echt wel 3. Waardeer het namelijk enorm, en wil dat op die manier laten zien

@Marleen, kan me het verlies van jouw lieve Xandor nog herinneren. Je hebt destijds elkaar op ons profiel nog berichtjes achtergelaten. Salsa was ook dol op de zon, gelukkig konden we haar altijd fijn meenemen naar het strand als wij lekker lagen te zonnen op een bedje en zij een kuil eronder had gegraven.

@Bibiane, ja klopt wat je zegt. Zo gaat het wat beter en zou overvalt het je heel onverwachts. Komt ook omdat het vorig jaar ook al vroeg lekker weer was, toen was Salsa er nog en zijn we veel leuke dingen gaan doen. Nu komt het zomerse weer er weer aan en denk ik; toen was je er nog fijn, alles komt naarboven van vorig jaar.
Weet dat het grote gemis bij jou ook nog regelmatig aanwezig is. Snap dat helemaal..2 jaar geleden is voor sommigen misschien lang maar niet voor liefhebbende hondenbaasjes.

@Anja, wat een mooi gedicht en alle woorden zo waar! Dank je. Het afscheid van jouw lieve Lizzie weet ik nog heel goed omdat haar diagnose erg overeenkwam met Salsa. Ik hoop ook dat er meer is dan wij denken, en dat Lizzie en Salsa nu uitgeput liggen omdat ze de hele dag gerend/gespeeld hebben.

Vandaag hebben we, na eerst tuincentrum bloemetjes etc gekocht, Salsa's grafje mooi gemaakt. De autorit er naartoe stonden de tranen in mijn ogen en had ik het liefst even keihard zitten janken. Aangekomen met mijn vriend samen alles mooi gemaakt, werd daar rustiger van. Op deze manier zorg ik nog voor haar, zo voelt het. Helaas op andere manier.....Maar als ik nu iets moois in een winkel zie liggen, koop ik dat voor haar grafje. Zo kan ik nog steeds mijn onverwaardelijke liefde aan haar uiten.
Zodra haar grafje helemaal af is, zal ik een foto ervan plaatsen.

Lieve Minous.
ik begrijp helemaal wat je bedoeld.
Was in t begin ook zo geblokkeerd, en kan nu ook eindelijk weer een beetje de dingen terughalen, al gaat dat absoluut met tranen gepaard...
Ik denk ook steeds, vorig jaar deze tijd was ze er nog, liep ze lekker in de tuin, was ze lekker mee met wandelen...waren wij met vakantie en was zij er nog bij thuiskomst...
Het stukje film van haar met de lieve geluidjes die ze altijd tevreden maakte kan ik nog echt niet zien, het idee maakt me al benauwd, maar een foto gaat gelukkig beter nu.
Ik ga nu eindelijk het moois maken van de twee kleintjes, dat kon heel lang niet..
Als t af is laat ik t wel zien.
Heb jij nu helemaal geen hondje meer eigenlijk?
Dan is t nog moeilijker denk ik...
Ik heb de meiden nog, en Kaya natuurlijk erbij..zoveel liefs...maar Kaya blijft onlosmakelijk voor altijd verbonden met Wendy door de geboorte en sterfdag...
Heel veel sterkte Minous....ook wij blijven verbonden door het verdriet dat we delen..

Heee Minoes..Toevallig dat ik dit topic lees, ik ervaar momenteel precies hetzelfde. Het mooie weer, normaal gesproken ging je dan lekker wandelen of samen in de zon liggen. Maar nu? Nu is het stil en leeg.

Ik heb hetzelfde als Sylvia, dan denk ik terug aan vorig jaar toen het ook zulk mooi weer was, wat hebben we toen genoten. Dit soort momenten gaan samen met een lach en een traan, ik denk dan maar terug aan de periodes dat we samen waren en het zo leuk hadden.

En ergens zijn onze lieverds nog, daar ben ik van overtuigd. Je voelt de kracht en de liefde, als je weer verdrietig en eenzaam bent.

Sterkte, het blijft een groot gemis.

Sylvia, vind het heel fijn dat de blokkade weg is maar soms ook pijnlijk. En ja gaat met traantjes dan gepaard. Soms kan ik er denkbeeldig helemaal voor me zien, soms komt er lach en soms een traan. Heb onze mailtjes naar elkaar bewaard. Het gemis en verdriet is heftig. Filmpjes vind ik ook moeilijk hoor, en sommige foto's ook. Foto's van haar met mij samen op haar laatste dag heb tot heden nog terug kunnen zien, zijn gemaakt door mijn vriend maar kan het nog niet aan om ze te zien.
Sinds wanneer heb je Kaya? Nee, hebben nog geen nieuwe pup. Twijfel heel erg eraan, mede doordat ik nog niet vrede kan hebben met het verlies van Salsa. Heb het gevoel dat ik daar eerst in rein mee moet zijn, voordat ik aan een ander hondje begin. Voor mezelf maar ook voor de nieuwe hond.

Caitlin, ben blij dat het mooi weer is maar maakt mij ook verdrietig en besef weer hoe erg ik haar mis. Zo onwerkelijk soms, zo zit je een jaar geleden nog saampjes te genieten en zo valt dat weg. Kan me voorstellen dat jij het ook even zwaar hebt en alles naarboven komt. Jouw lieve Bijou is een maand, op een dag na, eerder dan Salsa overleden. Volgens mij heb jij ook nog geen andere hond, toch?

Heb dat precies hetzelfde, verlang er soms ontzettend na en vervolgens beangstigend me om een pup in huis te hebben omdat mijn band met Salsa zo close was. Ben bang dat de tijd er nog niet rijp voor is, toch kijk ik regelmatig bij de fokker die weer pups krijg. En dan komt de twijfel. Gelukkig pas ik regelmatig op het hondje van mijn zusje, die van dezelfde fokker komt en dikke vriendinnetjes was met Salsa.

Plus daar komt ook echt bij dat ik eerst in rein moet komen met een aantal gevoelens die het verlies bij mij oproept

Troostend om te lezen dat ik niet de enige ben die het weer wat moeilijker heeft sinds het zonnetje begon te schijnen.
Voor mij persoonlijk heeft het er ook mee te maken dat ik dacht dat ik nu pas mijn Caedlih zou moeten laten inslapen, maar het is ook het weer op zich. Het lijkt niet te kloppen met wat je voelt. Mensen zeggen dan opgewekt tegen je: "Mooi weertje, hé?" Nou nee, niet echt. Niet voor mij.

Ergens vind ik het ook hard: alles begint weer te leven en herinnert je eraan dat het leven nu éénmaal zo is: geboorte, groei, volwassenheid, sterfte. En dat kan ik op dit moment nog niet aanvaarden.

Minous, pas als de blokkade weg is kun je werkelijk rouwen..Het is niet voor niets een -blokkade-..
Zolang je geblokkeerd bent kun je minder voelen, het is een soort zelfbescherming.
En daarna gaat de rouw in heel veel fases...elk nieuw moment moet opnieuw zonder ons geliefde hondje...elke dag na het gemis moet opnieuw..elke seizoen, elke feestdag..en we moeten er doorheen...dat is de enige manier om het te verwerken...
En ik kan me zo goed indenken hoe het is voor jullie die helemaal geen hondje meer hebben...de stilte en eenzaamheid...de leegte...ik voelde die ook, net als de stilte, hoe stil je hondje ook kon zijn, toch -voel- je de aanwezigheid..en die is dan weg..maar ik heb er nu weer drie en dat leeft om je heen...zorgt dat alles door moet gaan...geeft troost en liefde...
Minous, Kaya is bij vrienden geboren 5 uur na t overlijden van Wendy op 8 Juli....ik geloof er nog steeds sterk in dat t zo heeft moeten zijn, dat er voor mij gezorgd is want ik weet niet hoe t anders was gegaan...ik kan toch al niet omgaan met verlies...dit was zoo speciaal...en voor ieder van jullie, als t moment zich aandiend, dat t voorbestemd is, zal er weer een lief kleintje komen in jullie leven..en dat moment is voor ieder verschillend..sta ervoor open en laat t komen zoals t komt...als je nu al afentoe kijkt Minous, is er kans dat dat moment een keer komt...dat je weet, ja...dit is t, dat kleintje is voor mij bestemd om mijn leven mee te delen...je weet dat gewoon, voelt dat...
Ook voor jou Caitlin...er komt een dag...en dat betekent niet dat je Bijou of Salsa vergeet, in tegendeel...je geeft jouw liefde weer door aan een ander lief dier dat op de wereld is gestuurd van boven, en bewust voor jou heeft gekozen, want dat doen ze, ze kiezen hun eigen baasje, net als kinderen hun eigen ouders kiezen, en allemaal weten ze welk leven ze kiezen...
En onze geliefde dieren kijken toe van boven en glimlachen...zij zijn gelukkig daar en hebben genoten van de tijd met ons...
Ik geloofde het eerst ook niet maar ik kan nu afentoe glimlachen om mijn kleine Wendy en Melissa...herinneringen ophalen...haar in gedachten strelen, haar blote buikje...haar geluidjes horen...dingetjes herinneren die leuk waren en glimlachen....maar ook gaat t meestal samen met tranen, zoals nu...want ik mis haar ook vreselijk...dat zal altijd blijven....

Floortje, snap helemaal wat je bedoelt met dat je jezelf ingecalculeerd had dat je rond deze tijd pas afscheid van Caedlih had moeten nemen. Raar he dat we dat zelf invullen. Was ervan overtuigd dat Salsa 15 jr zou worden.....Pijnlijk als hetgeen wat je hoopt en denkt niet blijkt te kloppen.
Qua emoties lopen we weer samen op Geniet wel hoor van het zonnetje maar momenten van vorig jaar komen ook naarboven en dat is dan weer even pijnlijk. En word je weer keihard met je neus op de feiten gedrukt.

Sylvia, ben totaal niet zweverig maar geloof er wel in dat sommige dingen zijn voorbestemd. Zoals Kaya die onverwachts in jouw leven is gekomen op een moment dat jij intens verdrietig was. Salsa is ook onverwachts in mijn leven gekomen, kwam logeren en is nooit meer weggegaan. Vanaf haar eerste dag bij ons week ze niet meer van mijn zijde. Zei toen al tegen mijn vriend; heb het idee dat zij besloten heeft dat wij haar nieuwe baasjes voor haar hele leven worden. Zij was meteen zo op ons ingespeeld en dat voor een pup van 4 mnd! Ze had gelijk, want is nooit meer weggegaan. Terwijl ik toen echt niet de intentie had een hondje te nemen/of houden.
Misschien komt de tijd nog, maar ben nog niet in rein dat ze zo onverwachts uit ons leven is gehaald. Roept daarvoor nog teveel vragen bij me op.
De tranen kwamen net in mijn ogen bij het lezen van je tekst hierboven. Zo mooi geschreven. Klopt wat je zegt; heb ook het idee dat alles op een gegeven moment in me zegt dat ik een ander hondje wil. Of dat er een hondje op mijn pad komt door een baasje die te impuls een hondje hebt gekocht. Tot die tijd moet ik eerst dit rouwproces doorkomen.

Ik wil jullie allemaal sterkte wensen.

Gelukkig is er hp zodat jullie er met mensen over kunnen praten die het gevoel begrijpen en in dezelfde situatie zitten.. lijkt me toch fijn als je weet dat je niet de enige bent.

Nogmaals Sterkte!

Goh Minous, zoals je al zegt dat Salsa in je leven kwam, is al helemaal wat ik bedoel...het gebeurd gewoon...is voorbestemd...
Wij dachten ook echt dat Wendy de 15 zou halen, waren we van overtuigd...ondanks dat ze een zwak hartje had...ze was zo sterk, deed t zoo goed..maar door de oogproblemen ineens, de medicatie daarbij waar ze ziek van werd en waardoor de hartmedicatie er niet in wilde...kreeg ze het oedeem...hoe gek kan t lopen...tja dat hadden wij ons niet zo voorgesteld...net als jullie...
Juist dat onverwachte, dat snelle onvoorspelbare...maakt t ongrijpbaar...niet te bevatten...

Je bent er nog niet klaar voor, voor een pup zeg je..maar van boven zijn ze er al mee bezig...dat is waarom je afentoe er toch al voor kijkt...

Al die pijnlijke dagen komen ook weer even bij mij voorbij. Precies dat weertje waardoor je met je hond naar het bos/strand ging en nu heb je niks :( Heb drie jaar vast gezeten in mijn verdriet om mijn overleden hond. Twee weken terug gevallen voor een hond in het asiel en wat is mijn leven ineens weer compleet! Ik mis mijn lieverd nog altijd maar wat helpt een 'nieuwe' hond bij het verwerken. En tjah, deze zit ook alweer heel diep in mijn hart dus pijn gaat het zeker weer doen.Toch is het het waard. Voor mijzelf weet ik nu dat ik eerder een andere hond had moeten nemen maar ja. Onze lieverd verdiende het ook dat er om haar gerouwd werd.

Sylvia, Salsa had ook een iets vergrote boezem en een lekkende hartklep maar met de juiste medicatie wisten we dat stabiel te houden. Hield er rekening mee voorzover je dat kan dat het slechter zou worden naar mate ze ouder werd en dat we dan afscheid van haar moesten nemen. Tijdens het inslapen kwamen we erachter hoe sterk haar hartje nog was, was daar blij om...ons goede zorg had geholpen maar achteraf zo moeilijk dat haar een andere ziekte is overkomen. Salsa was net als jouw Wendy heel sterk, dus begrijp precies wat je bedoelt. En ja met dat onverwachtse heb ik heel veel moeite en ben ik bang dat ik iets over het hoofd heb gezien, dat we wellicht nog iets hadden kunnen doen. Sorry, maar wat is oedeem?

Manja, toevallig las ik gisteravond jouw reactie bij Dennis en Nathalie. Mijn fokker zegt ook dat de beste remedie een nieuwe hond is.
Ik denk dat dit heel persoonlijk is en voor iedereen anders werkt. Ligt ook aan je eigen karakter, hoe je door het rouwproces en met alle onverwachtse gevoelens omgaat. Heb regelmatig nog het gevoel dat wij te snel afscheid hebben genomen en bv MRI scan hadden moeten laten doen. Na 9 maanden komen die schuldgevoelens nog regelmaig naarboven.
Je hebt hier 3 jr overgedaan, wellicht had je die jaren echt nodig om alles een plekje te geven voordat je weer volop kan genieten van een andere hond. Nu voelt het zo goed bij je dat je denkt; ik had dit veel eerder moeten doen. Maar het had ook kunnen zijn dat als je wel eerder was geweest je het niet zo fijn als nu ervaart. En wellicht dacht; dit had nog niet moeten doen.
Ben je jouw lieve hond onverwachts kwijtgeraakt?

Loes, dank je wel. Het is inderdaad heel fijn om er hierover te kunnen praten.

Minous, oedeem is vocht, in je benen, elders, achter de longen of t hart, in Wendy's geval nu bij t hartje..
Toen we onze Brenda moesten laten inslapen, nierfalen, ze was echt op en is bijna 15 geworden, heb ik twee jaar nodig gehad voordat sammeke kwam.
Ik ben ook totaal het type niet dat snel een ander hondje neemt..
Misschien was t met wendy anders, zij was als een baby van mij, door de zorg...weet niet, had iets nog specialers met haar...en juist toen heeft t mij enorm geholpen dat Kaya kwam..
Het isidd per persoon verschillend, en zie in mijn geval zelfs per hond verschillend..
Ik denk dat iedereen vooral naar zichzelf moet luisteren en in zijn hart kijken, luisteren naar t gevoel van binnen...dan maak je de juiste keus..

Lieve Minoes,

Wat is het moeilijk he! Wel fijn dat je nu weer alle mooie dingen kan herinneren en allles wat jullie samen hebben meegemaakt en gedaan.

Het is zo stil he, hier ook. Ik mis gesnurk in het zonnetje..
Salsa was echt je maatje en een heel belangrijk stukje van je leven, hierdoor is het gemis ook heel groot..

Ik wil je veel sterkte wensen! Houd de mooie dingen die je samen hebt meegemaakt in gedachten

Sterkte!

Poh en Minoes en Floortje, ik heb dat dus ook met dit weer inderdaad, ik mis het wandelen, rennen, snurken, samen zonnen, zwemmen, alles!

Sterkte ook voor jou Floortje!

Pinkt een traantje weg.....