Zijn kont vliegt uit de bocht

In de training zijn we aan het oefenen met volgen.

Junto strak naast mij, zijn voorpoten mogen niet voorbij mijn benen komen en zijn aandacht/blik/kop zou onophoudelijk naar mijn gezicht gericht moeten zijn.

Die blik lukt redelijk, maar nog niet heel lang.
Als ik loop, in een ferm tempo met kleinere stappen is Junto zo enthousiast dat zijn achterhand naar buiten gaat wijken. houd ik halt, dan gaat hij wel zitten, maar zit dan bijna overdwars naast mij. Loop ik langzamer dan gaat het iets beter, maar ik hij sneller afgeleid. Ik beloon met stem, maar ook af en toe met lekkers. Bij het lekkers lijkt hij te denken dat de oefening is afgelopen en is de concentratie voorbij.

Hoe train ik dit op een positieve manier zodat ik het juist kan uitvoeren.

als je hem lekkers geeft, moet je hem gelijk laten zien dat er nog meer is, zodat hij niet denkt dat hij klaar is.
je kan hem met het lekkers ook sturen op zijn houding. ook bij halthouden, wat lekkers voor zijn neus voor je stopt, en dan zo sturen dat hij recht zit en niet scheef. verder niet belonen als hij heel erg scheef loopt/zit, maar alleen als hij wat rechter loopt/zit.

wanneer hij dwarser gaat lopen, stil staan, hem netjes naast je vragen, doorlopen, en zo door..?

Misschien iemand die scheef achter je kan lopen waar hij tegen aan botst als hij 'uit gaat wijken'?

ja je wilt het beter hebben, als ik dit zo lees, vol enthousiast me, je kan het iedere keer als je hond het niet netjes uitvoert, het commando ..beter, geven, en dan belonen, al moet je het een paar keer in het begin over doen. als je niet tevreden bent, oefenen dat het beter kan.

veel korter trainen. Je begint al te lopen en je hond kan nog niet stappen.

Korte stukjes met de keer, heel enthousiast belonen. Laat hem maar vrij zijn, 100% concentratie vergt ontzettend veel inspanning van een hond, dus in het begin moeten ze volledig kunnen ontspannen tussen in ook.

Voor het uitzwaaien van de achterhand kun je trainen door een binnenbocht te nemen.

veel tips. Veel mogelijkheden. Bedankt.

Bij de hondenschool is er ons op het hart gedrukt niet te lang goed volgen te verwachten van de hond. Het heel stapje voor stapje te doen. Dus al beginnen met aandachtsoefening, als dat goed gaat dan 1 of twee passen de volg houding. Pas als dat goed gaat langere stukken.

Ik oefen het volgen echt nog maar heel kleine stukjes. Paar passe. En beloon ook zodra hij het goed doet. Met stem, heel rustig. Het uitzwaaien van zijn achterhand blijft. En wordt ook nog eens erger als ik stop en hem laat zitten. Net of hij een stijve nek heeft.

Houd ik een beloning op de hoogte waar ik zijn neus wil hebben dan gaat het even goed, maar er is snel afleiding en dan weer die achterhand die scheef gaat.

Ons wordt juist geadviseerd niet linksom een bocht te nemen ( als de hond links loopt)Om te voorkomen dat je de hond afsnijdt. Wil je echt naar links dan de hond voor je langs te laten lopen. Terwijl jij zelf dan een kwartslag naar links draait, en de hond achter je langs loopt komt hij zo weer links van je uit. de zgn duitse draai. Ik ben dus bang dat Junto die draai inzet zodra ik neig naar links te wijken. en het dan onduidelijk voor hem te maken.

je kan ook even een tijdje langs een muur volgen, dan is er geen ruimte voor afwijking.

maar zelf zou ik eigenlijk eerst trainen op het leren van de volgpositie. dus recht naast je staan, en naar je opkijken. zonder lopen. pas als hij dit snapt, dan zou ik gaan lopen met hem. eerst 1 stapje, en dan belonen als hij de juiste positie houdt, en dat zo dan uitbouwen.

als je echt denkt dat hij iets aan zijn nek/rug heeft, zou ik ff langs de dierenarts of fysio gaan met hem.....

Ik denk niet echt dat er iets is met zijn nek. het is me nooit opgevallen dat hij in andere situaties zijn houding aanpast. het kan natuurlijk ook zijn dat hij er alleen last van heeft als hij de volghouding moet uitvoeren.

ik dnek eerder dat zijn uit-de-bocht-vlieg houding is uit enthousiasme. Hij sprong in het begin steeds op om bij mijn handen te komen ( daar komt het snoepje vandaan) en hij had/heeft erg de neigig om steeds met zijn neus tegen mijn handen te pushen opdat ik het snoepje maar geef.