Jij en jou hond

Hoe is jou hond op jou pad gekomen?

Ik weet dat er bij sommige prachtige verhalen achter schuilen!

Dus vertel op.

via het internet...
Ik had haar al 6 maanden in het visier op de site van het asiel en bleef me maar afvragen
waarom niemand haar nou uit het asiel haalde..
Ik kon haar toen nog niet halen aangezien we in onze destijdse woning geen huisdieren mochten hebben.

We zijn op zoek gegaan naar en andere woning,en ik heb het asiel gecontacteerd of we eens
langs mochten komen om te kijken.Toen we na het wandelen met Jess naar huis wilde gaan is Jess uit het asiel
uitgebroken en naar ons komen rennen en in onze auto gesprongen.
Ze moesten haar er uit trekken,en toen ze haar langs me af mee sleurden probeerde Jess
nog met haar voorpootjes om mijn been gekruld huilend bij ons te blijven..
(Mijn hart hield hier op met kloppen)

We hebben de volgende dag opgebeld om haar alsjeblieft te reserveren.
Haar verzorgers zeiden dat ze Jess al van het internet gehaald hadden,
ze had zelf vrij duidelijk laten zien dat ze met ons mee wilde..

Op de laatste dag van mei konden we verhuizen.
Op de eerste dag van april hebben we haar s'morgens gehaald,
het huis nog vol dozen..

En nu,bijna een jaar later ligt ze lekker bij me op de bank te soezen..
We zijn zielsgelukkig met haar!

haha,weer ns vergeten in te loggen!

het berichtje hierboven is van mij!

ben benieuwd naar andere verhalen!

Niets bijzonders hoor! Haha. Natuurlijk wilde ik wel een hond. Maar als het niet zo was geweest, had het ook niet het einde van de wereld geweest.
Mijn vader hoorde van een fokker en heeft de Bull terriër altijd al een geweldige hond gevonden. Er waren nog twee honden van het nest over: Buster (nu Bink) en Devil. Meteen de fokker gebeld en gemaild. Foto's gehad van de ouders en we konden komen kijken over 8 weken.
8 Weken vol spanning natuurlijk! Toen naar Julianadorp gereden, heel vroeg in de ochtend. Op naar de fokker! Alle papieren gekregen, een tijd met de fokkers gepraat, met de moeder van Bink geknuffeld (ik ben niet weg te krijgen bij bullen...) En daar was 'ie dan; onze kleine, 11 weken oude Bull terriër!







En wat ben ik toch blij dat we hem hebben! Echt een vriend voor het leven..

we gingen kijken bij een nestje labradoodles ( daarin zat buddy natuurlijk )

buddy kwam al gelijk naar me toe gelopen ( het kleine bolletje wol ) en wou op mijn schoot kruipen maar ik zat net iets te hoog dus het lukte niet , ik ging gelijk wat lager op de grond zitten en ja hoor daar kwam hij op mijn schoot hij heeft me lekker ondergeleberd elke keer als er een andere hond naar me toe kwam en ik zei van hallo begon buddy ook gelijk weer te kwispellen.
uiteindelijk toen ik tegen hem zei '' ga je de volgende keer met mij mee naar huis ? '' ging hij tegen me opstaan en lebberde mijn gezicht onder .

en toen was ik helemaal verliefd

Ik werkte bij MvJ en een collega uit een ander deel van het land die wist wat voor hond ik had en zelf honden fokte belde mij op over een pup die hij onverkoopbaar achtte in die zin dat hij vanwege zijn karakter geen goede baas voor hem dacht te kunnen vinden en wilde wat tips over hoe je zo'n hond moest aanpakken. Gaandeweg het gesprek klonk me wat hij vertelde als muziek in de oren en ik zei daarom dat ik hem wel wilde, ongezien dus, ik wist zelfs niet eens wat voor ras het eigenlijk was. Het bijzondere van het verhaal is dat ik eerder dat jaar lid geworden was van de Schapendoesvereniging omdat ik er een wilde hebben en je in die tijd alleen via de rasvereniging aan een pup kon komen. De pupbemiddelaar vond mij in het telofonisch contact echter volkomen ongeschikt om honden te houden aangezien ik een vrijgezel met een veertigurige werkweek was.

We wilden al wel een hond, maar toen mijn (nu) middelste kindje overleed, hebben we weloverwogen maar snel onze eerste Dalmatier gehaald. Hij was in dezelfde periode als ons kindje geboren, en mankeerde ook iets, dus voelde dit 'goed'. Toen ik na een hele poos nog niet zwanger raakte, wilden we een 2 de hond. (daarna was ik gelijk zwanger) Ze zijn nog steeds onze maatjes!
Vorig jaar zomer kreeg ik plots een pup aangeboden die herplaatst moest worden. Echter alles zat tegen, en die pup hebben ze binnen 3 uren laten inslapen!
Daar waren we erg naar van. Dus toen hebben wij besloten de dove Indy (nu 1 1/2) in huis te halen. haha Ze is een heel apparte hond, maar wel heel lief. Zij was ook de reden dat we een vierde hond-pup erbij namen. (Nu 6 maanden) Nu is het beter in evenwicht. Maar wel druk...
Zo is onze story...

ik wou al sinds mijn 6de een hond, door een bc.
mijn moeder durfde het niet vanwege de allergie.

uiteindelijk, ik was 11-12. mijn moeder vertelde dat ze een hele mooie hond had gezien waar ze helemaal verliefd op was. ik was zo blij. mijn moeder liet hem zien en ik wou hem meteen. mijn oudste broer wou hem ook heel graag. mijn andere broer wou hem opzich, als hij er geen werk aan hoef te besteden.
ik wou super graag. helaas had de vriend van mijn moeder geen zin in een hond, omdat hij ermee moest wandelen...

ik helemaal in tranen naar boven gerent.

mijn moeder en de vriend hadden het er al een tijdje over gehad en mijn moeder bleef olly op de site bezoeken. uiteindelijk namen we hem.
iedereen is er dolblij mee! hij past precies bij ons! ik ben best actief, ben dol op honden, ben een echte speelkameraad.

zelfs mijn één na oudste broer vind hem leuk! hij wandelt wel eens, zonder dat wij het hem hoeven te vragen.
mijn oudste is een beetje.. hij studeert dus heeft geen tijd met olly. hij wordt boos op olly als hij niet luistert bij het wandelen.
wij zeggen dat hji niet boos moet worden en dat hij hem dan ook niet moet loslaten, zonder lange riem.
hij lijkt net mijn vader -> geen geduld, anders ***********
haha!

ik heb geen moment spijt van olly!
ook het ''hier'' komen gaat super!!!

dit is olly, de foto van op de site:

dit is olly nu:

-----------------

eerst bleek een ouder stel hem ook te willen, maar die kregen olly niet omdat ze hem niet los wouden laten en hem wouden laten volgen.
dat is niks voor olly

heb ik geluk!!!!

olly op behendigheid:

Ik heb 3 honden, maar Alice is "toeval"? Omdat ik altijd in bands en orkesten heb gespeeld, heb ik veel gereisd met de groepen en alleen binnen Europa, dus altijd met bussen. Mijn zoon woont in Ecuador en ik zou daar naar toe gaan. Ik had nog nooit alleen gereisd en zeker nooit gevlogen. Het was super spannend, maar het liep allemaal perfect, zowel heen als terug. Dus ik heb me de hele reis "Alice in wonderland" gevoeld.

Toen ik weer terug was in Nederland besloot ik een tweede hond aan te schaffen en vrienden van kennissen hadden een collie die pupjes verwachtte. Ik zou er na 3 maanden een mogen ophalen. Ik had er echt zin in. Op een gegeven moment kreeg ik te horen dat er iets niet goed gegaan was met de pups (nog niet volgroeid). De moeder hond moest geopereerd worden want de pupjes leefden niet meer. Ik vond dat heel erg.
Toen een fokker in de buurt gezocht en die had alleen nog een snoetert van 7 maanden. Naam; Alice. Gaan kijken en het klikte meteen. Dat was het eerste sterke en het tweede sterke was dat de moeder van Alice, Blondie heet en omdat ik blond ben wordt ik ook vaak Blondie genoemd.

Het was op zich een bange hond, maar ze zocht me steeds weer op en alle stukjes "toeval"? bij elkaar werd zij mijn tweede hond.


Ik heb veel tijd moeten stoppen om te zorgen dat ze vrijer werd en niet meer bang. Alles wat we deden was voor haar ook "Alice in wonderland".
Ik ben zo gelukkig met d'r en het is zo'n leuk, lief. gek ding 'N grote schat

door de familie

wat een leuke verhalen allemaal

Prutske is bij mij gekomen op haar tien jaar,haar baasje was gestorven en haar vrouwke moest naar het rusthuis.Dan is ze naar de dochter gegaan,maar dat ging niet met haar grote hond.Dan besloten ze maar om Pruts in te laten slapen,omdat niemand geen oud hondje wou.Dan kwam er iemand aan de deur bellen dat er een hondje een thuis zocht,en dat ze zou ingeslapen worden.Dan ben ik direkt in de wagen gesprongen en ben direkt naar daar gereden.En inderdaad ze hadden juist gebeld naar de dierenarts voor een afspraak.Daar kwam ze dan aangetrippelt en toen leefde mijn ander hondje nog,ze zagen mekaar en waren direkt maatjes we zijn dan een koffie gaan drinken met de twee honden en het klikte direkt.Inmiddels is Pruts haar maatje al twee jaar dood,en is Bo in de plaats gekomen.Ook met die twee samen gaat het goed,alhoewel er een groot leeftijdsverschil is.Pruts is nu veertien,en heeft al vier jaartjes extra gekregen,ik hoop dat er nog een aantal mogen volgen

Wat een leuke verhalen en foto's!