milttumor

zo herkenbaar, mijn vriendin twee honden tegelijkertijd, geen familie van elkaar, arts vertelde dat hij dit nog niet mee gemaakt had, in een kort bestek beiden overleden, een milttumor is sluipend, een troost, de hond heeft ervoor weinig of geen pijn, het is onbegrijpelijk voor ons dat het zo snel gebeurd.

voor allen die dit mee gemaakt hebben,  zoveel vragen roept het op, hoe heb ik het niet zien aankomen, dat heeft men niet, het gebeurt.

voor allen zoveel sterkte.

Heel veel sterkte toegewenst Saskia.
Het is verschrikkelijk zo'n dierbare vriend te moeten missen.
Je mist ze in alles wat je doet, de hele dag door.

Bij Rody was er niks aan hem te merken.
Dat is zo moeilijk, je denkt een gezonde hond te hebben die binnen een paar uur dood is.

Het jezelf niet kwalijk nemen is best moeilijk,

maar begrijp heel goed wat je bedoelt Kiki.

Wow Willemijn, twee honden tegelijk.

Dat moet helemaal verschrikkelijk zijn geweest voor ze.
Vind het wel fijn dat je zegt dat ze vooraf weinig pijn schijnen te hebben,

want dat is eerlijk gezegd wel iets wat ik me steeds afvroeg.
Hoeveel pijn moet hij gehad hebben..
Maar het is zo snel gegaan, dat hij misschien al in shock was voor hij pijn voelde.
Daar hoop ik althans op.

Inderdaad er komen heel veel vragen omhoog...

Sterkte aan iedereen.

Heel veel sterkte,ik voel met je mee.Ik ging met mijn hondje s'avonds naar de dierenarts en s'nachts waarschijnlijk overleden aan een hartinfarct,had achteraf vocht achter zijn longen.Dus ik had het ook niet gezien en dat verwijt ik mezelf nog steeds.Maar hij liet niks zien,alleen dat hij snel moe was,maar hij was dan ook al 16 jaar en het was in die tijd snikheet.

Rianne, ik wens je heel veel sterkte toe.

Het afstaan van een geliefd dier is altijd moeilijk,

maar dat onverwachte dat geeft zoveel vragen en zo weinig antwoorden.

Wel een prachtige leeftijd.

Het geeft zo'n leegte ineens.

Wat verdrietig om al die verhalen te lezen hier..

Ik weet hoe het voelt je trouwe vriendje/vriendinnetje zo plots te moeten verliezen en te missen.

Ik wens jullie allemaal veel sterkte.

Wat verdrietig om al die verhalen te lezen hier..

Ik weet hoe het voelt je trouwe vriendje/vriendinnetje zo plots te moeten verliezen en te missen.

Ik wens jullie allemaal veel sterkte.

Dank je wel Kelly

Heel veel sterkte met dit plotselinge en zware verlies Anita.

Je geliefde huisdier zo plotseling en zonder voorafgaande waarschuwing moeten verliezen, is al zwaar genoeg.

Jezelf kwellen met allerlei schuldgevoel is begrijpelijk maar maakt het alleen nog maar moeilijker.

Probeer het jezelf niet kwalijk te nemen. Je hebt niets aan je hond gemerkt. Anders had je zeker wel iets ondernomen en was je naar een dierenarts gegaan.

Ook mijn hond is plotseling gestorven, nu twee jaar geleden.

Ook ik heb mezelf steeds afgevraagd of ik iets gemist had, of ik niet goed had opgelet.

Ik werd gek van dat idee. Want als .........

Wat mij heeft geholpen is de wetenschap dat mijn hond een heel goed leven bij mij heeft gehad en dat ze me tot het laatste moment zeer dierbaar was. Ik hoefde mijzelf wat dat betreft helemaal niets te verwijten. En ze leeft verder in mijn hart.

Tot slot zou Ik zou je willen adviseren om jezelf te registreren op HP en een eigen topic over het verlies van je hondje aan te maken (je reageert nu in een topic wat is aangemaakt in 2012). Dan kun je hier het verdriet van je af blijven schrijven en veel steun kunnen krijgen van  mensen die weten hoe je je nu voelt. 

Nogmaals heel veel sterkte.

Heel veel sterkte met het verlies van je maatje.

De beestjes  zijn zo sterk dat je het merkt als het te laat is.

Bij mijn hondje was het lymfklierkanker en het was uitgezaaid naar nog 2 organen. pas twee weken voor heb ik het gemerkt en dacht is een totaal andere hond. Hij heeft een week in het hondenziekenhuis gelegen omdat ik toch biopsie wou afwachten. Dat je op zo'n moment toch hoopt komt goed terwijl je iets anders voelt. De dokters zeiden tegen mij dat die der al heel lang mee liep.

Je moet jezelf niks kwalijk nemen wand je hebt gedaan wat je kon.

Bedankt Marry en Danijela.
Ik voel me ook niet meer echt schuldig dat is wel gezakt.
Heb me ook bedacht dat als ik het wel eerder had geweten en hij nog geopereerd kon worden of iets hij ook niet lang meer te leven had.
En dan was hij er misschien nog wel zieker van geweest of had veel pijn gehad.
Ik mis hem heel erg, maar probeer mezelf ook te zeggen hij heeft ontzettend veel liefde ontvangen en een heel mooi leven gehad.
Ik wilde alleen even mijn verhaal kwijt vandaar dat ik op een ouder topic reageer omdat het over hetzelfde ging ;)

Het blijft moeilijk Danijela,
je blijft altijd hopen dat er iets gedaan kan worden of het misschien toch iets anders blijkt te zijn.
Maar als blijkt dat het niet zo is, dan doet dat heel veel pijn.
Is toch al die jaren een hele dierbare vriend van je geweest.

Ja Anita door je verdriet heen ga je van alles bedenken.

Het alle moeilijkste vond ik die keus die je moet maken van het inslapen. Ik dacht kon die zelf maar praten. Hij hield toen zen hoofdje tegen me hart net of die wou zeggen het is goed.

Ik heb tegen die dokter gezegd en dat is ook zo bij ons in Bosnië wand daar kom ik vandaan begraven we ze zelf.

We hebben hem toen meegenomen en de helle avond heb ik afscheid van hem genomen wand ik had hem op de bank gelegd. 

De volgende dag hebben we hem begraven op een plek waar ik vaak met hem kwam. Bij een vijver en het zonnetje scheen op zen grafsteentje. 

Toen ik ging verhuizen hebben een paar vrienden het steentje meegenomen wand ze vonden dat ik die moest houden.