10 jarige Jack Russell laten wennen

In het kader, dagboektopic, de laatste nieuwtjes rond Rakker (en zijn nieuwe baasje)  

Ik heb het idee dat hij langzaam maar zeker eraan gewend is dat ik zijn nieuwe baasje ben. Technisch gezien mijn vriendin ook, maar we wonen niet samen dus ze ziet hem veel minder dan ik doe. Dan krijg je toch een andere relatie. Hij is gek op treinen en bussen. Inmiddels is meneer zelfs beledigd als hij niet met de bus mee mag en gaat trekken en blaffen als we toevallig langs een stilstaande bus lopen waar hij niet in mag. 

Waar ik vanuit mijn ouderlijk huis heb meegekregen dat een harde training 'goed' is (en ik daar zelf altijd mijn twijfels bij had!) merk ik nu dat ik het echt alleen kan doen, de positieve manier van trainen gewoon echt de betere weg is. De clickermethode werkt. Ik wilde hem leren kastjes sluiten maar dat lukte me niet, dus ben een stapje terug gegaan en heb hem nu geleerd met zijn neus tegen felgroene memo's te drukken. Gisteren en eergisteren ding dat perfect, dus vandaag de memo op het kastje geplakt. Het deurtje wil hij nog niet dicht doen, maar we maken vorderingen. Als ik bedenkt dat ik per dag 1 a 2 keer, 5 minuten met de clicker bezig ben waar mijn ouders (en ik) vroeger uren bezig waren om te leren zitten dan kan ik alleen maar zeggen... WAUW! 

Buiten is het luisteren nog wat moeilijk voor hem, maar ook dat gaat steeds beter. Ik kan hem in elk geval zonder problemen los laten lopen alleen blijft hij als hij iets heel spannends ruikt wel eens achter. Soms blijft hij me te ver achter en haal ik hem terug, maar meestal komt hij meteen als ik roep. Nog een puntje waar we aan moeten werken. Waar we ook nog aan moeten werken is het voorop lopen. Hij wil voorop lopen en dat vind ik zelf niet zo erg, alleen stopt niet altijd als ik het zeg. Hij komt wel terug als ik hem roep, maar als hij bijvoorbeeld een andere hond ziet, dan moet er begroet worden. 

Nu laat ik hem veel uit op een plek hier naast een dierenasiel en daar lopen ze ook nog wel eens met niet gesocialiseerde dominante honden. Vaak veel groter dan de Russell, dus ook dat is nog een verbeterpunt. We willen niet dat hij met zijn staartje omhoog op een niet sociale pitbull afloopt. Niets tegen die honden mits goed opgevoed, maar als ze bijten is de schade niet te overzien. Dat willen we dus niet  

Hij vermijdt verder nog wel oogcontact met me. Althans, hij is er voorzichtig mee. Kijkt me wel aan, maar een beetje onzeker nog. Ik ben in elk geval niet het middelpunt van zijn aandacht, al is het een soort van schaduw van me zodra ik opsta en binnenshuis ergens heen loop. 

Afentoe test hij me ook. Ik ben een beetje dom geweest door hem bij me te laten slapen. Wat vandaag resulteerde in dat hij naar me gromde toen ik zijn speeltje vroeg om hem daarna te laten apporteren. Speeltje dus afgepakt. Daarna was het weer duidelijk wiens speeltje het eigenlijk is. Maar goed, het is een Jack :P Dus die testen je afentoe vrees ik gewoon. Hij is in elk geval alles behalve agressief. 

Wat staat er op de korte termijn op de plannen:

Chippen, enten. 
Leren buiten meer aandacht voor me te hebben. 
Leren kastjes te sluiten.
Leren mijn pantoffels te brengen! 

En dan vind ik die eerste en laatste nog het belangrijkste

Het is een geweldig lief beestje, pienter, rustig in huis mits voldoende uitgelaten, alleen erg zelfstandig. Tís geen schoothondje, hij wil in de trein of bus best op schoot zitten, maar liever op zijn eigen bankje. Thuis wil hij niet op schoot. Ohja, hij is gek op alles wat vrouwelijk is. Dat is echt opmerkelijk. Hij neigt veel meer naar vrouwen toe. Ook met reageren op naam. Als er een stelletje bijvoorbeeld langsloopt en hem wil aaien, de vrouw mag hem aaien. De man ziet ie niet. Wellicht omdat zijn vorige roedel uit 3 vrouwen bestond, althans, dat is het enige plausibele wat ik me kon bedenken. 

Ik ben er zelf wel stiekem trots op wat ik hem al heb kunnen leren en vooral heel trots erop dat hij dingen als blaffen als ik even weg was en terug kwam en alla een jack russell door het huis rennen al heel snel heeft gelaten. Zonder te straffen, gewoon door te negeren en pas aanhalen als hij rustig was. 
Als ik nu even weg ben en terug kom, is hij stil, wacht tot ik binnen ben en gaat dan zitten. Wel naar me kijkend van: kom dan op met die aai  En die krijgt ie dan ook! 

*baasje is in love*

Wat super dat het zo goed gaat, mooi om te lezen!
Jullie beginnen steeds meer aan elkaar te wennen en een band te krijgen, als je zo positief blijft doorgaan als nu zal dat alleen maar beter worden, kan niet anders.

Jullie hebben elkaar gevonden denk ik ! Nog veel plezier samen !

Jacks zijn zo leuk. Lekker eigenwijs, maar met een standvastig baasje heb je echt een maatje
voor het leven.
Ik ken geen jack die niet af en toe iets doet, wat je niet verwacht of met de blik op oneindig
achter een kat of konijn aangaat en dan echt niet luistert.
Komt dan wel na verloop van tijd bij je en kijkt je aan, zo van : heb ik dat nou niet goed gedaan ?
En dan smelten we weer.

Wat leuk Wilbert !  Ik zag dit topic voor het eerst en aan het begin (je openingsbericht) begonnen... Niet op de datum gelet.

Al vlug tijdens het lezen dacht ik "Mooi dat hij om tips vraagt.  Er kunnen altijd goede ideetjes uit  komen... "Maar hoe dan ook, dit komt goed, wanthoe jij er tegenover stond...!!!  Het is niet niks als je als 10-jarig hondje een nieuw leven moet beginnen... Maar het was onmiddellijk duidelijk dat Rakker het niet beter kon treffen! 

Om te beginnenal hoe je zei dat je "de kans" had om een JR teefje van 10 jaar te adopteren   

Dat hondje ging met open armen ontvangen worden en geloof dit maar : Dat voelen ze !

'k Heb nu de tijd niet om alle up-dates te lezen, maar dat ga ik zeker eens doen.  Wordt vast een fijn verhaal dat me een gelukkig gevoel geeft

'k Zag dat Viviane ergens in het begin ook gereageerd heeft.  Ik heb haar en haar "oudje" Prutske in RL mogen ontmoeten tijdens eens stille optocht tegen broodfok en wat deed Prutske het goed !  Deed de hele wandeling mee.



Dit is ze!  Ik wens jou en Rakker nog een heel lange mooie tijd samen !

Haha, dank je! Erg leuk om te lezen, er komt nog een flinke plotwending als je de updates gaat lezen
Ik zal een clue geven, Rakker is geen teefje en ook geen 10, maar 4 en een half

Gisteren waren de oude baasjes er weer. Als, de 2 dochters. De jongste was erbij toen ik de hond meenam en is al eens mee komen wandelen. De oudste was er niet bij toen ik de hond mee nam. Haar moeder zei nog dat het haar niets kon schelen en ze blij was dat ie weg was.

Dat ligt in werkelijkheid toch iets anders zag ik gisteren toen ze er was. Tranen hoor. Ze miste de hond en had geen afscheid kunnen nemen. Ik vond het een lastige situatie. Wat zeg je tegen zo een meid? Het enige wat je kunt doen is hopen dat ze ziet dat de hond nu meer beweging krijgt, rustiger is en gelukkig is. Maar het viel me zwaar.

Mijn vriendin had eergisteren allemaal leuke dingen voor hem meegebracht, waaronder een rubberen frisbee. Met die meiden en mijn vriendin en rakker zelf natuurlijk, richting veldje gelopen en met de frisbee spelen. Oh oh oh, wat had hij een lol! Maar wel harstikke stuk na 10/15 minuten. De hond dan... Eigenlijk is zijn conditie benedenmaats voor een Russell, daar moeten we dus ook nog aan werken.

Wat hij ook nog doet, is niet echt plassen. Hij bewaard zijn urine om te merken. Ben gisteren begonnen met de lijn korter te houden zodat hij naast de voet moet lopen en niet meer overal kan 'merken'. Vandaag ging het bij de 4de keer wandelen al een stuk beter, maar ook hier is nog werk nodig.

De oude baasjes werken alleen niet echt goed mee... De oudste dochter ging na het spelen op het veldje naar huis en de jongste liep mee met de rest van de wandeling. We brachten haar naar huis en de moeder begon vanaf 3 hoog al zeker 50 meter voor we er waren, rakkertje, rakker, rakker, te roepen...

Dat vond ik niet erg leuk, dat ondermijnde mijn gezag en maakte de hond onzeker. En het nut ervan? Ze stond 3 hoog, kon hem toch niet aanhalen... Dus dat gaan we in de toekomst niet meer doen, langs die flat lopen. Wel jammer, maar ik denk dat het wel het verschil aangeeft met waarom de hond daar op de vloer plaste bij bezoek en hier rustig is.

Ik ben wel steeds meer onder de indruk van hoe snel hij dingen oppakt. Ik ben echt nieuwsgierig naar hoe hij over een maand of 2 maanden is

Een update nog.

Ben de laatste week, anderhalve week bezig geweest met hem te leren met zijn neus een Memo aanraken. Dit met als doel, de memo op de keukenkastjes plakken en zo weer te leren de kastjes te sluiten. Gisteren lukte het eindelijk twee keer om hem het kastje te laten sluiten! Geweldig natuurlijk, maar vandaag besloot ik om eens wat anders te proberen. In plaats van kaas of worst, hem belonen met een gooispelletje met een knaagbot.

2 minuten en hij kan consequent de kastjes sluiten met zijn poot...

Kortom, rakkertje werkt hard voor een kaasje, maar nog veel harder voor een werpspelletje!

En zo leer je toch elke dag weer wat bij!

Haha... Eindelijk het hele verhaal tot hier toe gelezen

Tja... tijdens m'n diagonaal lezen was er al even een vraagtekentje boven m'n hoofd gekomen toen ik las dat je aan cursus... hondensport... flyball... dacht. (Voor een 10-jarig hondje dat je pas hebt ? ) Maar ja... moet kunnen... en wie weet vond-ie het wel leuk

Wat ik je ook wel kan vertellen is dat "Rakker" over een jaar of 6 een beeeetje gek gaat klinken, ... maar ook wel weer leuk aan de andere kant. Maar beloof me dat je niet "Ouwe" Rakker gaat zeggen !

En voor de rest... Wie een 10-jarig herplaatsertje zou aankunnen, kan zeker ook een 4-jarige aan he.

Nog een heel mooie tijd samen gewenst en blijf je "dagboek" hier gerust opschrijven. Ik kom in elk geval nog eens terug lezen... Wie weet wat voor onverwachte wendingen er nog komen ? Goeie of leuke natuurlijk ! Daar duimen we voor !

Haha ja, Rakker zou ook niet mijn keuze zijn geweest, maar om hem naast het nieuwe baasje dat toch al veel van hem verwacht ook nog een andere naam te geven. Ik kreeg het niet over mijn hart. Al moet ik bekennen dat ik uit macht der gewoonte nu al 'ouwe' en 'jong' tegen hem zeg

Dank je voor de wensen! Zal hier vast en zeker nog wel updaten. Niet iedereen is er dol op, maar ik mag hem dus graag kunstjes leren. Niet omdat ik dat zo belangrijk vind, maar ik woon op een 2-kamer appartement. Behalve het wandelen wil ik hem ook gewoon bezig houden en een goede band met hem bouwen. Vandaar dus het laten werken.

Ben zelf erg onder de indruk van hoe snel hij dingen kan oppikken, dus ik verwacht nog wel het eea in de toekomst te kunnen laten zien. Misschien dat als we wat verder zijn ik eens een video kan opnemen

Keep you posted en nogmaals dank!

"Niet iedereen is er dol op"

Haha, bedoel je baasjes of honden ?

Aan Kylie zou je geen goede leerling hebben. Houdt niet van kunstjes doen hoewel ze zeker niet dom is. Het zit er gewoon niet in. Maar bij je Rakkertje wel blijkbaar.

Zora, de hond van m'n moeder houdt gelukkig ook van werken. Zij (mijn moeder dus ) is 82, maar leert Zora zoveel! Ze doen zoveel zoekspelletjes en wegwerpspellen dat ze goed in beweging blijft (allebei dus) en ze zich nooit vervelen.

Alleen de langere wandelingen zijn regelmatig voor mijn rekening.

Succes als je gaat opnemen !

Nog iemand die laat wakker is zeg

Ik doelde inderdaad meer op de baasjes! Al moet ik er wel bij zeggen, pootjes geven hoeft ie niet te leren van me. Dat vind ik zelf maar suf en doelloos. Maar kastjes sluiten is wel handig!

Oh met 82 begin je toch op een leeftijd te komen dat een hond die kan werken wel erg handig is! Zeker als de hond het met plezier wil doen. Lijkt me ook voor je moeder erg goed.

Merk zelf in elk geval dat ik vanuit een aardig sociaal isolement (heb een paniekstoornis waardoor naar buiten gaan wel eens lastig is) ik nu lekker elke dag buiten kom en met mensen weer in gesprek raak. Wat dat betreft, al zou hij voor geen meter luisteren, dan nog is er een geweldige verbetering in de kwaliteit van mijn leven gekomen met rakkertje

Wederom in het kader dagboek topic en omdat mensen het misschien nog wel leuk vinden om afentoe iets te lezen een update.

Vandaag een erg drukke en stressvolle dag, voor zowel mijn vriendin, rakker als mezelf.

Het bezoek aan de dierenarts stond op de planning. Aan de aantekeningen in zijn paspoort te zien kunnen we ervan uitgaan dat hij de laatste (en enige) keer in 2008 bij een dierenarts is geweest.

Omdat hij afentoe zijn pootje stijf heeft, had ik het voor jack russells zo typische patalla luxatie in gedachten. Ik ben er nog niet uit of de dierenarts me gerust wilde stellen, maar hij zei dat zijn knieschijfjes stevig waren en noemde het, het jack russell-syndroom. Waar we het wel over eens waren is dat hij er geen last van heeft, het geen pijn doet en hij er goed mee kan functioneren. Een pak van mijn hart trouwens, ik wist wel dat hij er geen pijn door heeft, maar ik heb maar een kleine beurs. Als het een operatie had moeten worden, zou ik een probleem hebben.

Ik maakte me ook zorgen om zijn tanden. Hij heeft 1 naar achterstaande ondertand en toen ik hem kocht had hij heel veel tandplak. Dat is nu al een stuk minder gelukkig, maar toch iets waar ik de arts zijn advies en mening over wilde horen. We hebben (gratis) een vingertandenborstel meegekregen. De arts vond het gebit geen probleem. Het scheve tandje is nu niets meer aan te doen maar als we ervoor zorgen dat het gebit zo blijft (of beter nog, de tandsteen dadelijk mooi helemaal weg is) hoeft er niets aan te gebeuren. In het ergste geval moet het tandje ooit nog eens getrokken worden, maar met goede gebitsverzorging is dat hopelijk te voorkomen.

Dan het chippen... ach gut, dat heeft hem toch wel even pijn gedaan. Een flinke piep kwam eruit. Gelukkig niets van bijten of happen/grommen uit angst.

Tevens heeft hij de grote cocktail gekregen en de 3-jarige rabbies-inenting.

Hij was vanaf het moment dat we bij de DA kwamen wel een stresskip. Blaffen, blaffen en nog een beetje blaffen. Terwijl hij bij die DA toch nog nooit geweest was. Alsof ie merkte dat er iets niet goed was. Misschien ook wel omdat mijn vriendin en ik zelf wat nerveus waren.

De dierenarts zei nog, het is wel een hele stabiele hond geloof ik he? Ik vatte het op als een compliment, zo is hij namelijk pas hier geworden.

Eenmaal buiten gebeurde er wel iets waar ik niet blij mee ben. Hij deedt een poepje en er kwam een goede druppel bloed mee. Bij het poepje erna weer hetzelfde verhaal.

Bij het uitlaten net, wilde hij wel poepen maar kwam er alleen een beetje vocht uit. Het klonk alsof zijn anus verstopt is met iets. Daar maken we ons nu wel een beetje zorgen om, maar hij lijkt niet ziek of pijn te hebben. Hopelijk morgen dus weer gewoon goede poep.

Gisteren heeft mijn vriendin hem een Kong gegeven. Oh oh oh... als ik zeg dat hij zijn kong erg leuk vind, dan ben ik te voorzichtig. Hij is er totaal verliefd op! Met of zonder vulling!

Het bracht ook met zich mee dat hij een keer naar me gronde toen ik hem wilde pakken. Dat heeft de hond moeten bekopen met het tijdelijk geen beschikking hebben over zijn kong. Het arme beest

Vanmiddag na de dierenarts kreeg hij hem echter weer. Meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om hem te leren dat 'dicht' niet wil zeggen sluit de deuren van het keukenkastje, maar dat 'dicht' ook van toepassing is op de deur van de koelkast

Ik kan het niet vaak genoeg herhalen, maar wat zijn russells, en rakker is daar geen uitzondering op, toch slimme beesten. Hij leert zo ontzettend snel. Zeker nu ik weet dat spelen een grotere beloning is dan eten.

Zo had hij ook al snel in de gaten dat er een paar manieren zijn om eten uit zijn kong te krijgen. Je kunt er met je tong of onderkaak in, je kunt hem rechtop zetten, je kunt er mee rollen, je kunt er op bijten, maar het snelste is toch hem naar 1 van de mensen toebrengen, die er dan mee gooien. Dan valt al dat lekkers er zo uit!

Daar hadden wij dus even training nodig, om er niet mee te gooien bij elke 'opdracht' daartoe.

Maar het geeft wel aan, dat een hond in een paar minuten in staat is de meest effectieve manier te vinden voor het oplossen van zijn probleem. Zelfs als dat wil zeggen, schakel de hulp van anderen in!

Zo ver een nieuwe dag in het leven van rakker en zijn baasjes

Hallo Wilbert, leuk te lezen dat je zo begaan bent met het wel en wee van honden en ik denk zeker ook met dieren in het algemeen.
Ik weet ook al best veel over honden , heb ze mijn hele leven al gehad en ik ben nu zelf al 67 jaar....waar blijft de tijd.
Ik heb drie jaar geleden een jack russel puppie gekregen en ben dol op Lady(een teefje dus).
Maar ook ik kom nu nog steeds voor situaties te staan waar ook ik geen raad mee weet.
Zoals; mijn oudste dochter nam een week voor ze met vakantie gingen een puppie, tja...niet slim als je de grens over gaat, want je loopt dan tegen regels aan waar je niet direkt aan hebt gedacht, zoals o.a inentingen en dergelijke.
Haar puppie was wel ingeent, maar moet op 20 juli voor de tweede inenting en dat gaat moeilijk als je aan de bodensee zit.Want je puppie moet zeker de tweede spuit al gehad hebben voor je het mee kan nemen.Dus ...waar laat je je puppie?Puppie moet alles nog leren en is nog maar 8 weken oud.
De eigenaars van het puppie wilden het hondje ook niet langer vast houden i.v.m hun vakantie.
Dus om een lang verhaal wat korter te houden, ik wierp me op om 3 weken voor het hondje te zorgen.Niet nadenkende dat er van alles bij komt kijken zoals jaloezie van mijn jackie Lady.
Het ene moment spelen ze samen en het volgende moment grauwt en bijt Lady het puppie met luid gekrijs van puppie Dusty.
Ik schrik en corrigeer Lady dan nogal hard en dat meer om de schrik.
Ik durf nu het kleine hondje niet los te laten uit angst dat Lady haar te hard aan pakt.
Ze ligt nu ook in  de bench is ze wel gewent, maar is niet de bedoeling van de hele dag en dat is best zielig.Lady is ook erg terretoriaal en laat dat merken ook.
Misschien weet jij hier een raad voor?Hoe te handelen?
Voor jou probleem denk ik wel iets te weten ahum..
Wilbert, we moeten beseffen dat een hond niet kan denken zoals wij dat kunnen, wel kennen ze gevoelens en kunnen inderdaad wel even treuren...gewoon doorgaan en zeker blijven wandelen!
Gewoon de alledaagse dingen doen die je altijd deed met je honden.
Proberen veel voor afleiding te zorgen en dat deed je ook al dus komt het vast wel goed.
Ik hoop het in elk geval voor je Wilbert en dank uit naam van je hondje dat je het ook al is het aL 10 jaar , toch bij je hebt genomen en je kan misschien best nog een aantal jaartjes zorgen voor het lieve hondje. Groetjes van Riekie en Lady'