Gaat heel slecht met Bo

ach arme bo

Hoi Annet,ja gaat wel hoor.We hebben Bowy nu in zijn urn in huis.En dat geeft ons een hoop rust.
Gewoon het idee dat hij weer bij ons is.Het is alleen zo stil in huis pffff.Ik mis het zorgen voor Bo enorm,vaste tijden eten,zijn medicatie geven,het waarschuwen zelfs.....Bo was een druk kereltje,toen dacht ik weleens ohhh wanneer wordt hij nu eens wat rustiger en nu denk ik ach als ik je terug kon halen zou je zo druk mogen doen als je wilt.Maar ik weet nu dat hij nooit geen pijn meer zal hebben,dat heeft hij wel lang genoeg gehad.Blijf het zo jammer vinden dat we hem nooit volwassen zullen zien worden,helaas was dat ons niet gegeven.Maar hij zit diep in ons hart en daar blijft hij ook.

Heel veel sterkte Corrie.
Je kan idd hooguit troost putten uit t idee dat hij nu geen pijn meer heeft...
De stilt zal heel erg moeten wennen, dat duurt wel even...
Ik ken die gedachten...was je maar hier dan zou je alles mogen...was t maar zo simpel...

veel sterkte voor jullie ....

Veel sterkte gewenst.

Pfff ik heb het hele verhaal vanaf pagina 1 gelezen...
Elke pagina gaf eigenlijk meer hoop tot ik las dat er geen hoop meer was.
Wat super dat jullie zo ver gegaan zijn en wat vreselijk dat het niet heeft mogen baten!
De tijd dat hij bij jullie geweest is heeft hij het ondanks de pijn erg goed gehad!
Heel veel sterkte met dit grote verlies!!

corrie kan mij het goed indenken. dat je bo mist. en de urn is fijn om thuis te hebben.zodat je toch wat van bo hebt. maar bo zelf zoals die was was fijner geweest. en dan ook nog zo jong. nogmaals sterkte en hoop dat je toch nog vele jaren van je andere benner senner mag genieten. al wordt het niet meer wat het was.

Ook van mij heel veel sterkte gewenst

Ook mijn gedachten zijn de laatste dagen nog bij jullie en Bo geweest. Nogmaals sterkte gewenst en als je bij een kaarsje aan de urn aan Bo denkt : Ook een knuffel van Kylie's baasje.

Och arme mensen. Wat erg voor jullie allemaal. En die arme Bowy. Wat zijn jullie goed voor hem geweest. Heel veel sterkte hoor. Blij voor jullie dat hij weer thuis is (in zijn urn). En hoe gaat het nu met het andere hondje?

Ook ik wil je nog veel sterkte wensen met dit grote verlies en de verwerking er van!

@Bonnie,ja gelukkig gaat het met Kay goed.Hij voelt zich volgens mij wel enorm eenzaam.Hij eet goed dat wel maar oogt alleen niet erg vrolijk hij kijkt heel sip.Ook is hij veel buiten waar hij normaal nooit was,dat was Bo zijn plekje.Zodra hij andere honden ziet buiten wordt hij ook erg vrolijk en wil dan eigenlijk alleen maar spelen.Dus hij mis zijn maatje wel enorm.Ook wij missen Bo nog enorm,gisteren liep ik alleen maar weer te janken,het gaat de ene dag beter dan de andere.Het is gewoon niet meer hoe het was en dat kan ook niet normaal lopen hier 2 kalfen door het huis die altijd aan het spelen waren en nu is er die enorme stilte natuurlijk.Kay speelt nu sinds een dag of 3 weer met zijn speeltjes nog niet zoveel maar het begin is er.Maarja alleen spelen is toch anders dan met zijn tweeen.

hoi Corrie,

Ik lees nog steeds mee hoor Ik weet niet of je laatst mijn pb'tje nog had ontvangen? Dat gemis blijft ook nog een hele tijd hoor en het is idd echt heel sneu om je hondje dan zo eenzaam te zien. Gelukkig eet hij wel, das wel heel belangrijk. Het is elke dag weer verschillend hoe je je voelt. Ik denk dat je er de ene dag veel vrede mee kan hebben omdat hij geen pijn meer heeft. De volgende dag voelt dat misschien wel weer anders, omdat hij nog zo jong was. Missen doe je je beestje altijd, maar tis toch anders wanneer ze oud zijn. Heel veel sterkte met alles en probeer wel lekker te genieten van Kay en zoek misschien wat extra andere honden op om mee te spelen voor hem

groetjes Ilona

@ aleida,

dan vraag ik me af of je goed hebt gelezen wat ik schreef! er staat "missen doe je je beestje ALTIJD" het is qua gevoel misschien anders als hij ouder is omdat je dan vind dat hij een goed leven heef gehad en dat je hem alles hebt kunnen geven.
het doet ook niks af aan het feit of je hem wel of niet mist, maar ik heb het ook niet eens met jou uitspraak dat je hem dan geen kans hebt gekregen om een band met hem op te bouwen, want als je hebt gelezen wat Corrie allemaal al heeft moeten doorstaan dan geloof me maar dat die band er echt wel is en ik spreek uit ervaring...

ik bedoelde helemaal niet te zeggen dat je een oude hond niet mist, want onze hond is nu net een jaar overleden en tuurlijk mis ik hem nog erg...maar ik heb wel het gevoel dat ik hem een heeel mooi leven heb kunnen bezorgen en dat troost mij en das het enige wat ik ermee wilde zeggen

Weet je een hond verliezen op welke leefdtijd ook is gewoon heel pijnlijk en erg verdrietig.
Ook ik heb meerdere honden in mijn leven moeten laten inslapen(Helaas),maar had daar ietsje meer vrede mee omdat het dan vaak oudere honden waren die een supermooi leventje bij ons hadden gehad.Bo is een apart verhaal,zijn jonge leventje is absoluut niet over rozen gegaan,eigenlijk is Bo zelden niet ziek geweest,en het piepen dat hij deed was ook al vanaf dat hij een maand of 5 was.Bo zijn lebentje is begonnen met Parvo,opname in een kliniek en vechten dat moest hij al op zeer jonge leefdtijd,daarna heeft hij denk ik wel 2 maanden alleen maar buikpijn gehad en ernsige diarree.Tot we er achter kwamen dat Bo door de parvo geen brokken kon verdragen,toen hij een maand of 4 was zijn we overgegaan op vers vlees en daar deed hij het super op.Toen hij 4,5 maand was begon hij kreupel te lopen omdat er niks uit de foto's kwam konden we er dus ook niks tegen doen.Daarna werd bijna zijn oor afgebeten door een bullterier terwijl hij netjes aangelijnt was,na dat herstel ging hij ook kreupel lopen met zijn rechter achterpoot.Nouja het verhaal verder hebben jullie kunnen lezen.Bo heeft nooit geen eerlijke kans gehad!!Onze eerste hond was een bouvier die kon niet meer lopen van de pijn(HD)zelfs pijnstillers hielpen niet en toen we hem lieten inslapen jeetje ook dat deed erg veel pijn maar hij heeft wel 8 mooie jaren kunnen genieten van ons maar wij zeker ook van hem.Onze band met Bo was zo ongelofelijk sterk dat het lijkt alsof hij al 10 jaar bij ons was.We dachten dat hij er met een aantal operaties wel zou komen maar dat heeft helaas niet zo mogen zijn.Ik denk dat iedereen het gewoon weer op zijn eigen manier verwerkt hoor.Verdrietig is en blijft het altijd ongeacht de leefdtijd alleen dit is geen eerlijk gevecht geweest want Bo heeft met zijn net 11 maanden geen kans gehad.

dat is toch ook precies wat ik bedoel, het maakt niet uit wat missen doe je 'm altijd, maar vrede hebben is bij de ene situatie makkelijker als bij de andere...bedoelde er niks verkeerds mee en idd het is maar hoe je het leest. zoals corrie het schrijft is het precies zoals ik het bedoel

Lieve Corrie,

Ik lees net heel vluchtig jouw topic. Mijn god, je bent zo kort geleden Bowy verloren op zeer jonge leeftijd. Jullie Bouvier van 8 jaar was ook nog erg jong net als onze lieve Luca.

Ik ga je verhaal nog lezen op een moment dat ik er iets beter toe in staat ben. Hoop dat dat moment ooit komt. Nu kan ik alleen maar huilen. Ik heb even snel gereageerd, omdat ik ook lieve berichten van jou heb ontvangen.

Veel liefde en kracht toegewenst van Floortje