De Malamute

Hoi allemaal,

Ik ben de trotse bezitter van twee prachtige alaskan malamutes! De oudste is 4 en de jongste nu 7 maanden.

Het valt me op dat de malamute en husky vaak slecht afgeschilderd worden op het internet. Tuurlijk staan ze nog dichtbij de natuur en hebben ze een sterke wil. Maar of dit de overhand gaat nemen en pure dominantie gaat worden, ligt toch echt aan de baasjes.

Zoals elke hond, van welk ras dan ook, horen ze een consequente opvoeding te hebben, direct wanneer je ze in huis hebt. Maar als je ook aan een goede band werkt; liefde gaat door de maag en voldoende beweging, maar ook 'denksport', zal je aan hen een fantastisch lief en aanhankelijk huisdier hebben. Ze zijn sociaal, de mijne kunnen erg vocaal zijn wanneer ze het naar hun zin hebben of blij zijn om je te zien en ze zijn lief naar kinderen. En ja, ze kunnen ook los lopen.. De jongste is nu aan de puberteit begonnen en heeft soms nog wat aandrang om op andere prikkels te reageren, maar ze komt altijd weer naar me toe en het gaat steeds beter. Wat wel echt waar is, is het verharen.. Bij mij thuis begint het in januari en dan kan je tot het voorjaar echt start je lol op. Dagelijks stofzuigen en regelmatig kammen is een must. (tenminste als je, je huis ook leefbaar wil houden)

Bij dit ras geldt, de aanhouder wint! En wanneer ze iets goed doen moet je dat als baasje vooral positief bekrachtigen zodat ze het leuk vinden om bij je te komen en om te luisteren.

Bij ons op de KC kwam ik laatst ook een vrouw tegen met een husky, deze had het zelfs gehaald tot de GG klasse.

Hopelijk ziet men dit ook eens als een positief bericht over dit fantastische ras!

Helemaal mee eens. Velen denken ook dat ze met poolhonden overdreven streng moeten zijn, met geschreeuw wordt bij deze honden echter niks bereikt omdat ze enkel uit respect zullen luisteren (behalve in situaties waar ook eten bij betrokken is, de mijne doet alles voor een koekje). En dat respect is alleen te winnen door wederzijds respect te tonen en met een liefdevolle maar toch consequente opvoeding. Het zijn fantastische honden, maar zeker niet voor iedereen geschikt. Zelf heb ik geen malamute, wel een verschrikkelijk lief husje.

Jup hier nog een.. Veel mensen schrikken als ik langs kom met mijn mutsen, maar het zijn zo`n verschrikkelijke lieve honden.. Die van mij zijn twee handen op een buik. behalve in sommige situaties met eten of speeltjes. dan kunnen ze elkaar een knauw geven, maar daarna liggen ze weer lief samen te slapen. Naar kinderen toe zijn ze geweldig, en naar andere honden over het algemeen ook. Kaya kan eens chagrijnig reageren naar andere reuen, als ze hem lastig vallen. maar over het algemeen gaat het super. Mijn reu is nu 8 maanden en mijn teefje is 1 jaar en 3 maanden oud. Ik mag eigenlijk met Kaya nog maar 40 minuten per dag lopen. maar geloof me die hond wordt kierewiet als ik me daar aan hou.. Ik neem hem dus gewoon met onze Joy mee op pad en dat gaat heel erg goed. als ik maar rustig aan doe en ze niet overal laat rennen en doen.. als ik twee uur weg ben geweest is Joy op en kaya staat nog min of meer te springen. dus hij heeft het ook gewoon nodig. Ik heb al verschillende denkspelletjes bij Kaya en Joy gedaan, maar helaas snapt kaya het direct hihi.. Ik wil nooit meer anders!

Met het ras opzicht is ook niks mis. Helaas ben ik als kind gebeten door een malamute en ben sindsdien ook bang voor "husky-achtigen". Hoewel ik al talloze heb getroffen met deze honden, de ene nog liever als de andere, heb ik nog altijd schrik in. Het zit diepgewortelt. Het ligt aan de opvoeding.

Super leuk om te lezen, zo hoort het leven van Malamutes te zijn!
Top!


Ben blij te lezen dat er gelukkig nog steeds "echte" Malamute baasjes zijn die het ras in zn waarde laat en respecteren, heel bewust kiezen voor dit ras en dan ook alles geven wat nodig is!

Ik ben zelf ook altijd al een beetje verliefd op het ras, ik ben heel erg gevallen voor het uiterlijk als ik eerlijk ben.
Ik weet niet of IK het ras alles zou kunnen bieden en geven wat nodig is en of de Malamute en ik een ideale match zijn
Dus ben ik verder gaan kijken naar een ras wat beter zou matchen!

Maar ik blijf een Malamute prachtig vinden natuurlijk!
(Zo vindt ik ook de wolfshonden bijzonder om te zien! )

Het grappige in mijn situatie is is dat ik twee jaar geleden pas echt in aanraking ben gekomen met malamutes.. Mijn toenmalige vriend wilde heel graag een husky. en ik ben dus absoluuuut niet van de huskys. tot ik op internet de malamute tegenkwam. ben verder gaan informeren en in eerste instantie een beetje bang geworden van de informatie die ik kreeg. toch bleven ze ons beide bij en zijn we op marktplaats demon tegengekomen. De eerste maanden moest ik echt NIKS van Demon hebben. hij luisterde niet naar mij, deed zijn eigen ding en Frans was alles voor hem. Tot ik mezelf met Demon op cursus dwong. toen is onze band ontstaan en ben ik gevallen voor de malle muts. Ik wil niks anders meer.

En dat een malamute heeft gebeten zal hoogstwaarschijnlijk aan de eigenaar hebben gelegen. Ik ken ook een situatie waarin een malamute wordt afgeschilderd als levensgevaarlijk. Wat blijkt. de oude eigenaar sloeg hem en had nooit niks met hem gedaan. Dan krijg je ze inderdaad snel "kapot". Ik durf mijn handen in het vuur te steken en te zweren, dat vooral onze joy nooit ook maar een mens zou bijten. Er is drie keer ingebroken bij mij thuis, en joy heeft het allemaal laten gebeuren.. Hoe Kaya is kan ik nu nog niet zeggen, wel weet ik dat hij een stuk pittiger is, en ik heb voor mezelf ook besloten dat ik morgen hem ga inschrijven op cursus.

Als ik naar mijn puffeltje hier op de bank kijk zit daar geen kwaad in.
Ze is qua karakter zeer tolerant (voor zover ik dat nu kan zien).
En tja ook bij Mini gaat liefde door de maag.
En tot nu toe heeft die maag nog de overhand op bijna al het andere wat buiten loopt.

Voor ik geboren was hadden mijn moeder en vader er 1. Zijn naam was Flosh, hebben hem gehad tot it 7 jaar was.
Hij had 1x uitgebroken en kippen en schapen doodgebeten en daarna was het 'jachintstinct' opgewekt.
Hij deed dat nog redelijk frequent, en toen mijn ouders uit elkaar waren had hij de hond van de buren doodgebeten.
Mijn vader heeft hem volgens mijn moeder vermoedelijk meeggeven met de politie.

Flosh was volgens mijn moeder altijd heel beschermend tegenover mij, niemand ging roepen tegen mij of Flosh 'riep' tegen hen.
Het was een mooie lieve hond! Flosh heeft nooit naar mensen gebeten zonder reden. Ik vindt het nog altijd heel erg dat ik nooit zal zeker weten wat er met hem gebeurd is, na Flosh had mijn moeder gezworen dat ze nooit meer een hond wilde nu, 11 jaar later is het me dan toch gelukt om haar te overtuigen en heb ik een Golden gekregen voor mijn 18e verjaardag.

Wat een leuke reacties op mijn gestartte topic! Ook ik herken het dat ze ook erg op koekjes is gericht en die laten ze zich niet door anderen afpakken haha!

Net weer heerlijk met ze in het bos gewandeld, de schapen begroet en ze vinden het heerlijk, vooral als ik bij een open stuk grasveld kom dan gaan ze meteen elkaar achterna rennen en stoeien.
Nu ik weer thuis ben liggen ze lekker te slapen en bij te komen van een intensieve wandeling. Ik heb geen kind aan ze!

Fijne zondag allemaal!

hier wordt niet negatief gedaan over dit prachtige ras, integendeel er zijn hier vele forummers met de husky en de malamute.......hier lezen we hoe het ook kan.