Ervaringen en tips na een aanval

Vanochtend is mijn hond gegrepen door een andere hond. Ik laat het ras verder buiten beschouwing.

Ik wist gelukkig de twee op te splitsen met mijn lichaam, kost me wel een nieuwe jas Want op het moment dat de eigenaar de hond weer aan de riem deed, haalde deze nog een keer uit. Was best wel heel eng.

Resultaat was een wond aan het oor en een kapot tuigje. Ik ben meteen doorgelopen naar de dierenarts, aangezien die niet zo ver van het "plaats delict" afligt. Afijn, de wond was niet zo diep en antibiotica waarschijnlijk niet nodig...mocht het toch gaan infecteren moest ik meteen terugkomen. Ik dacht dat het veel erger was omdat het vrij hevig bloedde, maar inmiddels (nu dat ik weer denken kan) zie ik in dat het oor ook al nat was, en dan verspreid het bloed zich natuurlijk heel gemakkelijk (verdunning) Inmiddels zit er al een korstje over de wond.

Ik vraag mij nu voornamelijk af wat voor impact dit gaat hebben op zijn interactie met andere honden. Op de terugweg bijvoorbeeld was hij wel wat angstig naar een andere, grote, hond toe die even tegen ons blafte.

Vraag me dus af hoe anderen hiermee omgaan?

Dat is schrikken Kai.

Toen Mellow was aangevallen (door 2 honden nog wel) was ze die eerste periode daarna weer ontzettend bang. De angst die ik er met veel geduld (en laten zien dat grote honden écht niet eng zijn) uit had gekregen was weer dubbel terug.
Ik moest dus opnieuw beginnen met haar aan grote honden laten wennen.
Even snuffelen, ik die 'grote, enge hond' even aaien en dan durfde zij ook weer.

Heeft me toch wel een maand of 2 gekost (en helaas kwam ik vorige maand wéér zo iemand tegen met eenzelfde hond, gelukkig is dat niet op vechten uitgelopen, maar ze was weer doodsbang).

Als je het goed aanpakt komt het met geduld en liefde wel weer goed.
Al is dat ook afhankelijk van je eigen hond natuurlijk.

Ik hoop dat hij er verder niks aan zal overhouden en dat de wondjes mooi genezen.

Ik denk, hoe moeilijk het ook is, toch "gewoon" gaan wandelen....
je hond is zich net als jij kapot geschrokken, en zal nog even angstig zijn....

Het vertrouwen moet weer even teruggewonnen worden, en dat kan alleen door weer goede ervaringen op te doen...
En te ervaren dat niet alle honden eng en vervelend zijn....
Jij als baas begeleid hem er natuurlijk bij, door een rustige zekere houding aan te nemen...

Ik vind het erg rot voor je, en natuurlijk voor je hond....
beterschap en sterkte.....

Bah Kai, wat een nare ervaring voor jou en Lewis.

Mijn ervaring is dat eerst de stress uit het systeem moet, zowel bij jou als bij Lewis. Dit is wat afhankelijk van de hond maar gemiddeld zo'n 48 uur. Mijn remedie is om even terug naar minimaliseren te gaan. Korte overzichtelijkelijke wandelingen, wat rust en regelmaat en veel slapen. Als de rust er weer is zou ik vooral weer het gewone ritme vervolgen en in het tempo van Lewis kijken of je Lewis weer in contact kan brengen met een stabiele hond zodat hij weer positieve ervaring op kan doen. Het kan best zijn dat zodra deze ervaring en de stress uit het systeem is er niets meer aan de hand is. Maar positieve ervaringen op geleide van Lewis is altijd goed.

Beterschap voor jullie beiden.

Onze dove hond, teefje is laatst ook 'uit het niets' gegrepen. (1 na jongste van 1 jaar). Werd iets van 13 hechtingen..(+ mijn man was ook gewond) Waren ook bang dat ze er iets aan overgehouden had. Gelukkig niet... Maar dat komt ws ook omdat ze een ontzettende egotripper is. Voor niks en niemand bang.

Ai wat een akelige ervaring en zo jong. Het is Bora twee keer overkomen toen ze ouder was. Wat ik toen gemerkt heb, is dat ze de eerste dagen vol met stress zat. Ik heb toen alleen de vriendelijke honden die rustig waren en die ik goed kende opgezocht. Dwz als ik die tegen kwam mocht ze daar aan snuffelen. Andere honden ging ik een paar dagen uit de weg. Zodra ik merkte dat ze meer ontspande ging ik ze niet meer uit de weg maar zocht het ook niet op. Het duurde vervolgens nog wel een paar maanden voordat ze weer haar zelfvertrouwen terug had. Ook ging ik minder ver lopen en ging niet met de dummy gooien. Dus geen extra stress dingen doen.

Heel veel sterkte. ps ik moet erbij zeggen dat mijn vertrouwen ook minder is geworden bij sommige honden.

Bedankt voor de tips, en vriendelijke woorden, allemaal.

Tja, wat het ras aangaat...het was er eentje die ik zelf altijd erg mooi gevonden heb (en vind) Maar dit exemplaar was ontzettend vaal (de vacht), gedecoreerd met slipketting en een baasje erachter aan die duidelijk al in paniek was toen hij zag dat zijn hond naar die van mij toe ging. Al met al gewoon foute boel...en dan vrolijk los waar veel andere honden komen.

Ik ga inderdaad mijn hond een beetje in de gaten houden de komende paar dagen, om te zien wat hij wel en niet aankan met de wandeling. Het scheelt dat we inmiddels genoeg "vriendjes" hebben om positieve ervaringen uit te halen.

Moet zeggen dat ik op het moment zelf niet zo onder de indruk was. Komt ook omdat ik dan bezig ben met handelen. Ik zie het gebeuren, dus Moet ik tussen beide komen. Dan zie ik bloed, dus Moet ik naar de dierenarts. Klaar bij de dierenarts, dan Moet ik zo kalm maar snel mogelijk naar huis. En als je dan eenmaal thuis bent, dan dringt het eigenlijk pas goed door.

Bah zeg, en wat een geluk dat alleen mijn jas naar de knoppe is...denk ik dan achteraf.

Het kan zeker 2 weken duren voordat de stress echt weer weg is.
Geef je hond ook even de tijd om te ontspannen.

Breng je hond in contact met andere grote honden die wel sosiaal zijn.
Neem je hond diverse keren mee naar losloopgebieden.
Daar doen ze ook veel sosiaal contact op.

o wat voel je je rot. Ik kan het goed begrijpen.

Ik heb het zelfde meegemaakt. 2 Chihuahua's zijn meerdere malen gegrepen en de angst die ze nu hebben voor bepaalde rassen gaat er nooit meer uit. Zodra ze grote honden zien gaan ze als een dolle stier tekeer. Ik loop dan maar een andere kant op.

Sterkte

Vandaag is Lewis extreem passief. Wilde helemaal niet naar buiten, maar ik heb er toch een klein rondje uit gekregen. Bleef bij tijd en wijle gewoon stil staan, wilde dan niet bewegen.

Hier thuis eet hij niet...ook niet het broodje pindakaas wat hij anders zo graag heeft.

Is dit een normale reactie, gezien wat er gisteren gebeurd is? Of moet ik nog even een extra rondje dierenarts maken? (Doe ik liever niet, omdat nog meer stress)

@ Kai...

Ik denk dat het een normale reactie is op hetgeen gisteren gebeurd is...
Denk dat het verstandig om de wandelingen vooral rustig en klein te houden,
zodat Lewis weer wat vertrouwen kan krijgen...
Ik neem aan dat hij gisteren meteen helemaal nagekeken is?
Als er geen verbetering te zien is met een paar dagen,
is het misschien goed om toch even langs de dierenarts te gaan...

Ik vermoed dat hij een flinke deuk heeft opgelopen !
Dit kan een groot probleem worden .
Mijn advies is om zo snel mogelijk weer het contact met grote honden te bevorderen .
Als je hier te lang mee wacht gaat hij zijn eigen angst opbouwen .
Het kan zijn dat hij het niet leuk meer vind met grote honden ,maar toch zal het vertrouwen terug gewonnen moeten worden .Overtuig je hond dat grote honden ook leuk kunnen zijn .
Anders ben ik bang dat je een hond krijgt die onverwachte bewegingen gaat maken bij enge of harde geluiden .Steeds op zijn hoede is .angstbijter .
Ik heb ook zo`n hond .
Gelukkig met de komst van Spoeki is Bella weer zekerder in het kader samen staan we sterk !
Ik wens jullie dan ook veel succes !

Hoe ziet de wond er uit Kai? Kan het zijn dat hij nog ergens een wondje heeft? Ik zou toch nog even naar de dierenarts gaan. Je kunt zelf al checken of je overal aan mag komen in de omgeving van de beet. Laat je nog even weten hoe het gaat. Even temperaturen voordat je naar de dierenarts gaat. Een volwassen hond mag 38.5 graden temp hebben.

Hoe ziet de wond er uit Kai? Kan het zijn dat hij nog ergens een wondje heeft? Ik zou toch nog even naar de dierenarts gaan. Je kunt zelf al checken of je overal aan mag komen in de omgeving van de beet. Laat je nog even weten hoe het gaat. Even temperaturen voordat je naar de dierenarts gaat. Een volwassen hond mag 38.5 graden temp hebben.

Jessie is aangevallen toen ze 4 mnd oud was. En ondanks ik haar met veel honden in contact breng blijft ze bij bepaalde honden heel angstig reageren, vlucht gedrag en luidkeels janken alsof ze gebeten wordt. Ik weet ook niet hoe ik dit kan veranderen. Snap haar angst wel, maar baal ervan omdat ik bang ben dat haar gedrag juist een andere hond aanzet tot aanvallen.

Dat laatste doet Mellow ook, maar alleen als ze eenzelfde hond tegenkomt als die haar heeft aangevallen.
Iemand anders zei me dat zulk gedrag (wat Mellow dan ook laat zien) zulke honden juíst kan triggeren en een aanval kan uitlokken.
Mocht ik dus weer iemand met zo'n hond tegenkomen, dan steek ik gewoon over of er niks aan de hand is.
Want behalve dat zij het eng vindt, vind ik dat ook helaas

Daarom kun je ook nooit zomaar adviseren zo snel mogelijk met honden in contact laten komen. een en ander hangt erg van de hond af die gebeten is. Zolang de stress niet weg is heeft het geen zin om hem veel in contact te laten komen omdat hij dan niets leert.

Anoniem was ik

Ik denk niet dat het aan de wond ligt. Ik kan gewoon zijn oor vastpakken om te kijken, maakt hij verder geen punt van. Het ziet er ook goed uit, een mooi korstje er overheen inmiddels. Ik kan hem sowieso overal aanraken, hoewel hij het wel spannend vind om (buiten) op de zij geklopt te worden. Doen we dus maar even niet de komende tijd.

Inmiddels is zijn bak Orijen leeg, en hebben we een kleine middagwandeling gemaakt. Ging goed. Een of twee keer stil gestaan, en op eigen initiatief toch op onderzoek uit en blaadjes achterna. Ben daar erg tevreden over.

Volgens mij gaat dit geen "grote honden" angst worden...naast dat het zelf ook een grote hond is, hebben we vanochtend al wat contact gehad met een stabiele Golden Retriever, en dat ging gewoon erg goed. Daarna nog een teckeltje, ook niks aan de hand. Een beetje spannend in het begin, dat wel, maar hij is dan ook snel genoeg ontdooid. Los contact doe ik voorlopig nog even niet, pas als hij zich buiten weer genoeg op zijn gemak voelt.

Zo'n Stress explosie heeft een enorme impact en het lichaam heeft tijd rust nodig om de overkill aan stresshormoon in 'het systeem' weer af te breken. De hond is in deze toestand hypergevoelig en zeker voor het opnieuw brengen in stress/spanningsvolle situaties (wat tevens het risico op chronische stress verhoogd). Afhankelijk van de hond duurt het 48 uur tot 72 uur en kan zelfs tot een week of twee aanhouden. Vandaar het advies om even een paar rustdagen in te lassen en op geleide van Lewis weer op te bouwen. Dit hele gebeuren vreet energie en is ook enorm uitputtend.

Toch kan goed zijn dat er ook lichamelijk iets speelt wat gisteren niet opgemerkt is of bv een beginnende infectie. Dus temperaturen lijkt me een goed idee en ook zelf even Lewis onderzoeken. Blijf ook dicht bij jouw eigen gevoel. Jij kent Lewis het best van allemaal.

Oh gelukkig.. Je hebt vast een heel gevoelige flatcoated. Je pakt het goed aan Kai. Nogmaals sterkte ermee

Ik lees net je reactie en dat klinkt al weer positiever

Zoals ik schreef, jij kent hem het best van allemaal.

Gelukkig gaat het beter, stress doet veel. Ik had druppels gekregen via de da, het scheen dat de druppels nare gebeurtenissen sneller doet vergeten. Geen idee of het geholpen heeft want tja jess is nog bang voor grote honden. Vooral die op haar afkomen rennen.

Het is heel jammer zo een ervaring, voor jezelf ook want ik begrijp uit je tekst dat je zelf ook voorzichtiger bent geworden, ikzelf ben dat ook. Als ik ergens loop en zie dat er een grote hond die los loopt aankomt, ga ik een andere kant op. Dan is mijn hond stressvrij en ik ook.

Nee, ik ben niet voorzichtiger geworden. Ik heb ook geen angst of stress, baal alleen ontzettend voor mijn hond. De rede dat ik op het moment maar mondjesmaat het contact met honden toelaat, is voornamelijk omdat mij dit op het moment niet goed lijkt voor mijn eigen hond. Zie ik daarin zijn eigen initiatief terugvloeien, gaan we dat contact ook zonder meer weer aan. Het contact met de golden retriever bijvoorbeeld ontstond vanzelf, de twee zagen elkaar, de golden retriever zat op onze "baan" en contact volgde. De teckel daarentegen werd ons min of meer opgedwongen, die kwam op ons af gesneld. Maar ook dat hoort gewoon bij het wandelen, en het helpt totaal niet als ik daar dan moeilijk over ga liggen doen, danwel tegen de hond of de eigenaar ervan.

Wanneer straks alles weer in orde is (en ik vertrouw erop dat dit zo is) ga ik ook het contact met het "schuldige ras" niet uit de weg. Verre van dat zelfs, het lijkt me belangrijk om dat uiteindelijk in goede banen te gaan leiden.

heel vervelend! Ik heb hetzelfde meegemaakt toen mijn hondje nog pup was. Gelukkig geen verwondingen maar nu wel angstig naar andere honden. Ik heb verschillende dingen geprobeerd en wat bij mijn hondje goed werkt is haar juist te steunen ipv te negeren. Dus komt er een andere hond aan, dan stimuleer ik met een zachte bemoedigende stem mijn hondje en als ze gaat kijken aai ik haar als beloning. haar angst is nu een stuk minder geworden, maar nog niet helemaal weg en ik ben bang dat dat ook niet gaat gebeuren, maar ik ben al heel blij met dit resultaat!
natuurlijk reageert niet elke hond hetzelfde op zo'n aanval, maar mss heb je wat aan mijn verhaal!
Succes en een knuffel aan je hond!

ik denk dat dit helaas per hond verschillend is.
Missy was gebeten toen ze net 5 maanden oud was, heel erg klein.
en uit het niets werden we ineens aangevallen door een groep van 5 zwerfhonden.
ik probeerde ze bij ons weg te schoppen, daar ze ons echt aant bijten waren.
maar helaas werd missy heel erg beetgepakt.
missy haar hele gezicht en nek lag open, dat was helaas wel heel erg heftig.
ik heb gelijk gehad dat omstanders zijn komen helpen anders waren we er beide nog veel erger aan toegeweest.
na operatie en ongeveer 3 dagen bij de DA onder controlle te zijn geweest mocht ze weer naar huis.
ik heb 1 week lang niet durven wandelen. ben dus in de tuin begonnen.
eenmaal buiten wandelen was missy erg bang, maar ik stond weer sterk in mijn schoenen.
ik ging met mensen wandelen die in kende en ik ging bij die andere hond zitten.
na ongeveer 1 week tijd werd missy wat nieuwsgieriger maar nog steeds wat bang.

toen kreeg ik een pupje( werkte als oppasgezin voor een asiel) die maar 3 weekjes oud was en nog met de fles gevoed werd.
missy is van dat hondje zo gaan opleven en weer "normale" hond geworden, dat ik die hond natuurlijk heb gehouden das mijn molly.
en nu kan missy met elke hond spelen rennen, ze is totaal niet meer bang en heerlijk nieuwsgierig heerlijk om te zien.
maar zelf let ik wel heeeeel erg goed op en als ik me bij een hond onzeker voel laat ik ze ook niet bij elkaar komen.
wij zijn nog steeds oppasgezin maar dan voor honden wiens baasje weg is ofzo en dit gaat echt supergoed.
onze h3 honden zijn allemaal super sociaal en lief en we kunnen lek beetsje bij ons binnen halen

Gisteren, de avondwandeling, was niet zo'n succes. Heel veel stilstaan, en dan echt niet vooruit komen. Denk dat ik zeker een half uur gedaan heb over een rondje wat eigenlijk 5 minuten hoeft te duren. Het laatste stuk heb ik hem los gelaten, om te zien of hij dan uit zichzelf zou blijven bewegen. Op die momenten bleef hij bijna meteen stilstaan, ook als ik een stukje doorliep. Aan de riem voelt hij zich op het moment een stuk "veiliger"

Vanochtend dan toch maar, tegen principes in, met voer op pad gegaan. Stil staan is (na een paar tellen) een stukje brood op de grond, meneer snuffelt en komt dan wel weer in beweging. Ook het laatste stuk weer eventjes los, weer geen beweging en het eten is dan niet interessant meer. Dus ook nu maar weer terug aan de lijn. In de verte een paar hondjes gezien, en op de terugweg een middelgrote hond wat dichterbij, maar geen direct contact. Lichaamstaal dan wel wat onzeker. Zo over de hele wandeling staat de staart toch redelijk hoog en is er regelmatig een kwispel. Hoofd wel wat laag, maar ook omdat hij erg veel snuffelt.

Het eten gaat een stuk beter. Ging uit zichzelf weer naar de voerbak toe, en een half broodje pindakaas is naar binnen gewerkt. Vooral drinken doet hij erg veel op het moment. Verder oogt hij behoorlijk stijf en ligt hij nu weer erg rustig op de grond. Toch zit er wel weer vordering in. Vanochtend een stuk enthousiaster in zijn begroetingen...en er konden weer wat kusjes vanaf. Ook nu ligt hij weer "in de groep" waar hij gisteren voornamelijk in de keuken was.

He bah ik zie hem al voor me. Zeker als je zo'n vrolijke hond hebt doet dit niet leuk aan. Maar er zit iets schot in. Denk je dat die toch pijn heeft? Zou het dan toch beter zijn om even contact op te nemen met de dierenarts voor iets tegen de pijn.

Bora heeft met kerst een trap van een paard gehad. Ik heb het ook langzaam opgebouwd en dacht het is inorde maar haar rug doet toch nog wel pijn. Ik ben nu toch maar naar de alternatieve geneeswijze gegaan om de pijn wat te verzachten

Het is inderdaad bijzonder vervelend om te zien. Maar ik geloof niet dat zijn gedrag met pijn te maken heeft op dit moment. Zolang ik dat idee niet heb voeg ik de extra stress van dierenarts niet toe aan zijn stelsel nu

Over de loop van de dag is Lewis behoorlijk ontdooit. Bezoek gehad van mijn jongere broertje, alsmede mijn vader, heeft hem goed gedaan. Heftig, heftig, heftig kwispelen...prachtig. Goed gegeten vanavond, korte middagwandeling zonder stil staan.

Mooi dagje tot nu toe.

Hoe gaat het met Lewis?