eerst 2 honden nu nog maar 1....

afgelopen vrijdag hebben wij onze cavelier Max in moeten laten slapen, na 9 jaar onvoorwaardelijke liefde te hebben gegeven... zijn hart was niet goed, had hier ook elke dag medicijnen voor nodig, maar zou hier nog wel een jaartje mee door kunnen. nee... dan die 'goedaardige' tumor op zijn rechter achterpoot op zijn hak die groeide als kool (omvang grote tennisbal)... om een heel lang verhaal kort te maken... door de pijn, het niet kunnen lopen e.d. zijn we tot deze moeilijke beslissing gekomen... ben er zooooo kapot van... ben ik toch niet te vroeg geweest met deze beslissing... heb ik er goed aangedaan... we zijn nu 2 dgn verder en ik loop nog elk moment van de dag te janken. nu hebben we nog een cavelier Tom van 6 en dat was echt het maatje van Max. Toen wij terug kwamen zonder Max keek hij wel even raar, zo van waar is ie nou... we zijn gisteren nog even naar het crematorium geweest en hebben Tom mee genomen. hij heeft aan max geroken en wilde daarna gelijk zijn eigen weg weer gaan... ze zeggen dat honden er dan afstand van nemen. Hij loopt ook niet te zoeken thuis, maar als ie me aankijkt heb ik echt t gevoel dat ie echt zoiets heeft van he er klopt iets niet...
heeft iemand hier ervaring mee???

morgen ga ik het as ophalen van onze Max en komt ie op een mooi plaatsje hier thuis te staan....

Danielle,

Wens je heel veel sterkte met het verlies van Max.En dat je er verdriet over hebt en nog steeds loopt te huilen zegt alleen maar dat je heel veel van hem hield.Afscheid nemen van je maatje is erg heftig en heeft tijd nodig.Je maatje komt weer naar huis en geef hem een mooi plekje ,mooie foto erbij en brand een kaarsje.
Geef je emoties de tijd,maar vergeet niet dat er hele mooie herinneringen zijn aan Max en die zullen voor altijd verder leven in je hart.

Heel veel sterkte, en neem de tijd om het te verwerken.

Veel sterkte met het verlies van Max. Neem je tijd om dit verlies te verwerken en denk terug aan alle mooie dingen die jullie samen beleefd hebben!

Vreselijk he en zo verdrietig het is gewoon hartstikke moeilijk.
Goed dat je andere hondje afscheid heeft kunnen nemen.

Heel veel sterkte

Ik wens je veel sterkte toe met het verlies van Max.

Denk ook veel aan de mooie jaren die er waren en dat helpt ook met het verwerken.

Heel veel sterkte gewenst Marlies.

Als je hondje zo afziet kun je niet anders he. Je kunt je nu gaan afvragen of je er wel goed aan hebt gedaan... Maar denk eens terug aan waarom jullie het deden. Toch omdat jullie toen zagen en voelden dat het zo niet verder kon. Jullie hebben je hondje veel pijn bespaard en als je het te lang had gerokken dan moest je je niet meer afvragen of je daar wel goed aan gedaan had. Dan wist je dat je hondje onnodig pijn geleden had. Ik vind het dus een heel goede en moedige beslissing...

Wat je andere hondje betreft. Niet alle honden reageren in alle gevallen hetzelfde. Maar ze beseffen wel dat een dood maatje er niet meer is. Tenminste op het moment dat ze bij het dode hondje zijn. Achteraf kunnen ze het missen dat hun maatje er niet meer is... dat hun leventje er anders uitziet. Maar het kan ook dat Tom vergeten is dat Max overleden is... Geen idee...

Blijkbaar zal Tom net zoals jij door een rouwperiode, een periode van missen heengaan...

Ik hoop dat je beseft dat je alles wat kon gedaan hebt voor Max, dat je met een geluksgevoel kunt terugdenken aan zijn onvoorwaardelijke liefde. Max blijft je lieve schat, voor altijd.

Wat verschrikkelijk! Heel erg veel sterkte

Toen ik mijn hondje in liet slapen, toen hebben we de honden laten ruiken toen ze almoverleden was. Onze andere hond, Diesel, die stootte met haar neus tegen haar aan en zag dat ze niet reageerde. Heel zielig. Honden weten wel degelijk wat er aan de hand is. Wij hebben een altaartje voor Angel gemaakt en Dieselmligt dagelijks nog naar de foto te staren. Als ze pootjes op de laminaat hoort, dan zit ze met haar oren gespitst om te kijken of het Angel is.. Heel sneu!

Nogmaals heel veel sterkte!!

Heel veel sterkte !
Rust zacht lieve Max !

Ik heb 3 weken geleden mijn maatje Viktor in moeten laten slapen en ik huil nog elke dag om het gemis van hem. Ik wens je heel veel sterkte....

Heel veel sterkte met het verlies van Max

Deze beslissing nemen is zo moeilijk, maar nam hem omdat wij vonden dat zij niet langer pijn mocht lijden nadat de DA haar diagnose vertelde. Op het moment dat ik ervoor koos, stond ik er volledig achter. Paar weken later kwamen alle vragen bij mij omhoog; hadden we hier wel goed aan gedaan, hadden we niet nog naar Utrecht moeten gaan, etc...
Heb mezelf hier best lang over gek lopen maken. Maar heb veel gehad aan de woorden zoals Kylie hierboven schrijft. Deze helpen mij steeds meer om buiten het hele erge gemis mezelf niet allemaal verwijten op te leggen en te denken dat ik misschien meer had kunnen doen. Want had je deze beslissing uitgesteld en Max waarschijnlijk nog meer pijn zien lijden, ga je wellicht daar je ontzettend schuldig over voelen.

Mijn zusjes hond ging heel goed om met mijn hondje. Voordat wij uberhaupt de ernst van de ziekte in de gaten hadden, voelde mijn zusjes hondje dat (denken wij)al aan. 3 weken lang was zij heel onrustig en trillerig. Voor het inslapen hebben wij haar afscheid laten nemen, zij ging heel lief naar haar toe om vervolgens in haar uppie met een speeltje te spellen..niet haar uitdagen etc..Na het inslapen hebben wij haar laten snuffelen. Paar dagen daarna was ze bij ons, liep even te zoeken maar voor ons gevoel realiseerde ze zich toen weer dat ze er niet meer is. Wel is er 1 knuffel in ons huis(deze heb ik gekregen na het overlijden van mijn hondje)die zij overal mee naartoe sleept en als eerste begroet als ze bij ons binnen komt. Voelt alsof zij daar haar troost in vindt en een soort surrogaat.

Ik wil je heel veel sterkte toewensen want het doet ongelooflijk veel pijn. Veel praten, huilen en van je afschrijven heeft mij goed gedaan.