Afscheid van mijn maatje en dat doet zeer

Ik heb 3 weken geleden mijn koningspoedel Viktor moeten laten inslapen en ik ben er nog steeds kapot van. Hij is 14 jaar en 10 maanden geworden en lichamelijk ging het niet meer. Hij had zwaar artrose en was in een maand tijd weer 3 kg. afgevallen. In zijn goede tijd woog hij 25 kg. het laatste jaar nog maar 19 kg en een maand voor zijn dood nog maar 16 kg.
In het koppie was alles nog goed....dat is het wrange ervan dat hij alles nog goed begreep. Hij heeft ook nooit op het eind zijn behoefte in huis gedaan.
Op zijn 5de jaar kreeg hij ook nog de ziekte van Addison, dus heeft hij ook nog 10 jaar lang elke dag 10 pillen moeten slikken, maar daar deed hij het heel goed op.
Met zo'n beestje bouw je dus een enorme band op en ben er voorlopig nog lang niet overheen. Vaak verwijt ik mezelf of ik niet te vroeg de knoop heb doorgehakt zeker omdat hij ondanks zijn lichamelijke ongemakken verder nog goed was, maar helaas is dat niet meer terug te draaien.
Ik wilde dit gewoon even van mij afschrijven en hoop dat de scherpe kantjes er snel vanaf zijn.
Rust zacht lieve Viktor...knappe vent van me!

heel veel sterkte , en het ligt niet aan jouw je hebt het juiste gedaan het ging gewoon niet meer want misschien was het met zijn koppie goed maar deed derest van zijn lichaam ontzettend pijn en ik hoop dat je dit gauw verwerkt hij zal altijd bij je zijn.

Afscheid nemen doet zoveel pijn, dat is niet te beschrijven.

Mijn hondje was ook nog helemaal bij met haar koppie, maar haar lichaam niet. Aan de ene kant vond/vind ik dat fijn want daardoor blijft ze zoals ze was op mijn netvlies staan(op haar lichamelijke ongemakken na)aan de andere kant ging ik achteraf enorm twijfelen.

Jouw verwijten horen bij het rouwproces, lees het veel op dit forum. Nu 8 maanden later denk ik nog elke dag aan haar en mis haar nog vreselijk, maar het schuldgevoel en vragen als had ik maar dit of dat zijn gelukkig een stuk minder geworden. Hoop dat jij je sneller kunt berusten dat je de juiste keus hebt gemaakt. Je hebt dit uit zuivere liefde voor je hond gedaan, hoeveel pijn deze keuze ook doet.

Wil je heel veel sterkte toewensen. En voel je verdrietig of zit je met vragen, schrijf het van je af op dit forum. Heeft mij heel veel baat gedaan.

Heel veel sterkte met het verlies van Viktor !
rust zacht lieve Viktor !

Heel veel sterkte komende tijd

Heel veel sterkte de komende tijd! Hopelijk kan je het zelf snel een plekje geven.

Wat erg ik wens je heel veel sterkte toe.

Het krijgt wel een plekje maar daar is tijd voor nodig.

Heel veen sterkte !

Sterkte,is zo moeilijk he.

Ik heb mijn hond afgelopen maandag in laten slapen. Exact hetzelfde verhaal. Hond was kerngezond, superconditie voor zijn 14 jaar. Kleine mankementen: dikke staar, behoorlijk doof, misschien wat lichtjes dement. Alleen zware arthrose. Kreeg nieuwe medicijnen bij andere dierenarts in mijn nieuwe woonplaats. Mijn hond stortte 3 keer per dag neer, maar ging dan even later rustig weer een sprintje trekken.

Dierenarts vond hem nog veel te goed. Totdat hij nader onderzoek deed aan de rug en pootjes. De hond liet dus voor het eerst horen hoeveel pijn dat deed.

Toen de knoop doorgehakt. De hond heeft rust en ik ook; met heel veel kalmeringspillen, want ik ben er kapot van.

Sterkte....

Bedankt voor jullie lieve berichtjes. Veel mensen die geen huisdier bezitten snappen niet dat je er zoveel verdriet van kan hebben. Tuurlijk wel een beetje, maar als het langer duurt snappen ze dat echt niet meer.
Ik kan zomaar zonder aanleiding in huilen uitbarsten en probeer dat zoveel mogelijk te doen als ik alleen ben. Je bent gewoon helemaal uit je doen, je hele leven (hond uitlaten-borstelen-scheren-wassen-pillen geven-knuffelen etc.etc.) is veranderd. Elk half jaar naar Utrecht voor de controle van zijn ziekte...het is allemaal weg. Ik heb dit alles met heel veel liefde gedaan, niks was teveel, alles draaide om mijn hond. Hij heeft mij getroost bij het overlijden van familieleden en andere persoonlijke dingen...hij was er altijd.
Ik weet dat ik hem een goed leven heb gegeven en alles heb gedaan wat er in mijn macht lag, maar eens is de koek op en dan is het enige wat je nog voor hem kan doen is hem zijn laatste rustplaats gunnen........

Het is nog maar 3 weken geleden, dat is een enorm korte tijd. Je wereld staat stil als je afscheid moet nemen van een dierbare. Het rouwproces is een slopend proces, en bij ieder verschillend. Mijn ervaring is dat na een aantal weken tot maanden het scherpste er af gaat qua pijn, en ook met alle vragen waar je mee zit. Mooie herinneringen komen steeds meer naar boven, en het verdriet en gemis maakt deels plaats voor een lach.
Maar, het gemis zal uiteraard altijd blijven, dat kan ook niet anders als je iemand had, ook al is dat een dier, die zo'n grote plek in je leven in nam.

Je kan hier altijd van je af schrijven, wij vinden niets raar omdat we weten hoe het is.

Sterkte! En voel je niet schuldig, ik vind het juist heel moedig dat je voor de hond hebt gekozen en niet hebt gewacht tot het echt niet meer ging. Er zijn zat mensen die hun hond te lang door laten lopen, omdat ze de stap niet durven nemen.

Dit zijn dingen waar geen enkele honden eigenaar aan wil denken. Nogmaals sterkte!

Ja dat is het erge van alles dat honden niet laten merken dat ze pijn hebben.
Gelukkig ben je daar dan wel achtergekomen.
Ik wens jou ook heel veel sterkte....

Heel veel sterkte met het verlies van je lieve Viktor.

Als je hond zoveel pijn heeft spreekt alleen maar van liefde voor je hond als je hem laat gaan.
Gun jezelf de tijd om het te verwerken je hebt bijna 15 jaar van hem genoten niet gek toch dat je hem mist.

Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe met het verlies van je maatje Viktor.

Rust zacht Viktor ....

ikweet wat je voelt want vrydag begon men hondje plots over te geven ik belde elke dierenarts die ik vond niemand wou komen het sneeuwde en twerd weekend ik zag dat men hondje zieker werd en bleef maar bellen tot zondag ik toch naar en kliniek trok ermee en kmocht binnen men hondje is nooit meer terug mee gekomen gisteren belde men me op zyn stryd had hy opgegeven hy had nierfalen en de extreme vorm van diabetic en pancreas 4j was ze en tevoren zag ik niets eraan en was ook nooit echt ziek ik hou van al men dieren maar dit hondje dat was en plaatsje in men hart voor eeuwig en ze was men engel;soulmate en zielsverwant ze trok me op toen ik ziek werd en gaf me moed om elkedag weer van het leven te genieten overal was ze by me zelf op wc wachte ze aan de deur ik zie en hoor haar overal ik kan me er niet by neerleggen dat ze er niet meer is ik ween dagen en nachten men andere honden eten niet meer zyn triest ik ben met haar mee gestorven zo voelt het aan wat kan ik doen ik zag haar zo enorm graag en ben zo eenzaam nu het maakt me echt kapot vanbinnen dat gemis

Rust zacht lieve Victor. Voor je mensenvrienden blijf je die lieve knappe vent. Je hebt hen zoveel gegeven en zij gaven jou zoveel terug. Blijf voor altijd in hun hart en hun gedachten, zo lief als je was... Gevoelens verdwijnen niet, ze zmaken voor altijd deel uit van wat is.


Sterkte en mooie herinneringen gewenst.

Sterkte met het verlies van Viktor

Ja idd...het voelt of er stukje van je is meegestorven, het voelt bij mij of er een deel van mij is geamputeerd.
Het is ook zo wrang dat hij/zij nog maar zo jong is gestorven.
Gelukkig voel je je gesteund door je andere dieren, geniet daar maar van.
Ik wens je heel veel sterkte......

Heel erg veel sterktze met het verlies van je maatje

het doet enorm veel pijn als we ze moeten afgeven,maar voel je niet schuldig,je hebt het uit liefde gedaan voor je maatje,hij heeft nu geen pijn meer!
veel sterkte met dit verlies