Hoe goed snapt jouw hond jou?

Hallo allemaal,

Ik ben dagelijks onder de indruk over wat mijn hond allemaal wel niet snapt.
Het is mijn eerste hond overigens.
Nou ja hond, een veel te klein gebleven cavaliertje.

Zoals vanavond, wilt ze spelen, ze gaat dan voor me zitten en kijkt me doordringend aan.
Ik zeg; zoek maar een speeltje maar uit je mand.
Mevrouw loopt recht op haar mand af en haalt er een speeltje uit en slingert hem in de rondte.
Sinds een dag of 3 gaat ze helemaal door het lint als ik zeg of ze in de sneeuw wilt spelen.. Ze is er dol op..
Als ik ga wandelen en ik zeg dat we met lizzy en nina gaan spelen, buurhondjes, dan gaat ze direct naar hun deur om ze op te halen..
Mongi is haar beste vriend, dus dan begint ze loeihard te blaffen als ik zijn naam zeg..
Eten kent natuurlijk elke hond, nimbly gaat in de keuken zitten als ik zeg dat ze vleesjes krijgt, en loopt naar de kast als ik zeg dat ze brokjes krijgt..
Als ik vraag waar de koekjes liggen begint ze rond het dressoir op haar achterpoten te balanceren..
Als ik het eten op dien, gaat ze meteen naar haar plaats, uit haarzelf..(aangeleerd maar toch knap vind ik)
Als ik zeg dat we gaan zwemmen dan ligt ze al in het water..
Even wachten, dan gaat ze nog even liggen..
En blijf.... Vooral voor de foto doet ze keurig..
Als ik zeg kijk nimbly HONDJES! Dan kijkt ze om zich heen, en rent meteen op de hond af..

Eigenlijk ben ik heel erg trots op mn hondje

Maar ook heel benieuwd wat andere hondjes allemaal wel niet snappen..
Behalve zit af etc...

Leuk is dat he Altijd een paar meter voordat wij thuis zijn, laat ik riem los en zeg ik: Nala, ga naar huis. Dan gaat ze voor de deur zitten wachten tot ik er ben. Als ze die wandeling weinig heeft geplast stuur ik haar naar haar bak en zeg ik:'Nala, eerst plassen'. En dan gaat ze, als ze moet tenminste, zitten plassen. Dat is erg handig maar ook erg lief Verder heeft ze veel al door, maar dat is vooral onbedoelde conditionering..

Haha ja dat plassen herken ik idd erg handig..

Als ik met Taiko loop en ik zie water zeg ik tegen hem: ga maar drinken. Als hij dorst heeft, loopt hij er meteen op af. Heeft hij geen dorst, dan blaft hij een paar keer
Ook het woordje "mee" en "auto" kunnen we niet meer gebruiken hier, want hij staat dan al, bij wijze van, bij de deur te wachten :p. Als ik zeg: gaat TAiko mee lopen of mee naar buiten? Dan snapt hij wat er gaat gebeuren.
Als hij in de keuken staat en ik zeg: ga uit de keuken. Loopt hij achteruit de keuken uit. En zo kan ik nog wel even doorgaan haha

honden begrijpen meer dan wij denken....onze luna hoef vaak ik niets tegen te zeggen...ze weet wat ze moet doen of helpt me mee.
bvb als ik 1 van de andere honden wil corigeren,doet zij het al voor mij...zonder ik ook maar iets zeg! ze merkt het aan ons..ze voelt mij heel goed aan...
ook al ik mij zoon zoek op de camping...gaat zij al op zoek!
soms vergeet ze wel even dat ze mij mee moet nemen dan!ze is veeeeeeeeeeel sneller dan ik. maar zij is dan al bij mijn zoon om op hem te passen hahaha...en dan vind ik ze samen weer..ze weet ook als we weg gaan naar de camping, is ze smorgens al opgewonden heen en weer lopen, vind ze te leuk..
als we we met auto ergens heen gaan,weer ze wanneer we er bijna zijn...haar koppie omhoog,naar buiten kijkend, ongeveer 5 min voor we er zijn,zonder we iets zeggen...

leuk is dat toch hoe honden zich aanpassen aan ons mensen
ze zijn zo pienter.

alle geluiden geuren en lichaamstaal hebben ze precies bestudeert
in de loop der jaren, wij zijn een hecht roedel samen
dat kan niet meer stuk


groetjes lobbeke

Bijzonder vind ik dat altijd..

Ik had het een tijdje geleden.. Was in de keuken kip aan het snijden en Flex lag een meter of 3 achter me. Ik liet een stuk op de grond vallen en hij stormde erop af en nam het in zijn mond om me vervolgens aan te kijken.. Ik trok alleen maar mijn wenkbrauwen op en hij kwatte het uit, zuchtte en liep naar zijn mand aan de andere kant van de kamer.

Moest inwendig zo hard lachen, dat ritueel zit er dus heel duidelijk in. Als je iets pikt moet je het loslaten en naar je mand haha! Dat wist hij blijkbaar nog steeds heel goed maar het viel te proberen.

Wat betreft andere honden.. Toen Claudia Ghenghis nog had heb ik één keer gezegd: Kom op, we gaan naar Yankee! Dat liet ik die keer daarna wel uit me hoofd Ben echt naar Claudia toegesleurd gewoon, controle was er niet meer want er ging er eentje helemaal uit zijn plaat hahaha.

Eigenlijk zijn er heel veel van die dingen die je na een tijdje niet meer hoeft te zeggen of doen, ze begrijpen het gewoon.

Als ik zeg "Ziva eten" komt ze naar haar voerbak, als ik vraag "ga je mee" staat ze al voor de deur, als ik zeg "waar is je riem" gaat ze haar riem zoeken, mijn dochter had van `t zomer een kitten en als we vroegen "waar is poesje" ging ze de poes zoeken. Als we zeggen dat ze een bepaald speeltje moet pakken doet ze dat, als we in de wei zijn verstopt mijn man zich nog wel eens stiekum of komt wat later zodat Ziva hem niet ziet, als ik dan zeg zoek de baas gaat ze overal zoeken, in en achter de schuurtjes, en als ze hem niet kan vinden gaat ze naar huis om te kijken of hij daar is. Zeg deze week tegen haar "ga naar Cynthia" (mijn jongste dochter) en daar ging Ziva netjes naar Cynthia. Zo kan ik nog wel even doorgaan Vind het knap hoor van onze honden!

Haha, leuke verhalen.

Vind vooral de onbewust aangeleerde gedragingen zo mooi. Dit resulteert hier nu in fluisterend 'baasje komt eraan' zeggen en de hele tent staat op z'n kop. Gelijk voor het raam, m'n vitrages aan de kant wapperend met z'n dikke draaikont/staart. Die woorden hoef ik dus ook niet apart te zeggen want dan is het ook feest, zeg ik bijv. wie komt eraan? tegen m'n vriend, dan is Sam wild. Onbewust er in geslopen, maar vind het stiekem erg leuk.

Inderdaad kent 'ie ook z'n vriendjes bij naam en weet ook precies waar iedereen woont. Vindt het ongelooflijk wat zo'n beestje allemaal opslaat dat door ons niet bewust is aangeleerd.

Wat een leuke dingen allemaal, zo komisch

Wat snapt jouw hond veel zeg! Heerlijk, geen wonder dat je zo trots bent!

Mijn hond begrijpt niet het verschil tussen de stoep en de weg, ik weet ook niet goed hoe ik dat aan mijn hond moet uitleggen Wat Bil wel begrijpt dat is dat als ik wachten zeg, dat hij dan moeten stoppen met wat hij doet. En dat hij dat begrijpt is heel handig, zo kan ik zorgen dat hij altijd netjes op de stoep blijft.

Ook begrijpt hij dat als ik de tafel dek, dat we dan gaan eten. Hij neemt dan zelf gepaste afstand en komt niet bij onze eetkamertafel. Dat hebben wij hem ook geleerd, om te voorkomen dat hij ongezonde dingen krijgt van onze kids.

En dat was het wel. Mijn lijstje is dus iets korter Toch ben ik ook heel trots op Bil

Mila snapt veel woordjes en zinnen,altijd leuk.Ook bevriende hondenamen opnoemen bezorgd een leuk resultaat.

Vandaag een leuk voorbeeld,het gaat dan ook wel om eten,dus niet kei moeilijk om te begrijpen voor een hond.

Na de wandeling even langs de dierenwinkel voor vlees,Mila is niet super dol op in winkels gaan(doen we ook alleen bij die dierenwinkel),dus ik van te voren zeggen: gaan we eten kopen?!!!(schuin begrijpend koppie)
We hadden het gekocht,in de fietstassen gedaan,naar huis fietsen ,bij het stoplicht wachten,dus ik zeg nog maar eens: hebben we lekkere eten gekocht,hmmmmmmm.
Mila reactie: 1,5 pas naar achter,neus richting fietstas: Ja daar zit mijn ETEN Ik hoor wel wat je zegt!!

RENSKE....wat leuk om te lezen, de goede verstandhouding tussen jou en je hond.

mijn hond verstaat me ook, en ik versta haar, heb je een goede verstandhouding, dan ben je een.

je bent twee handen op een buik, maatjes door dik en dun.

Ja inderdaad je leest hier leuke dingen

Met kokkie blijf ik me verbazen.

Vanavond had ik dat ik m`n normale (ipv pc) bril opzette en ze gelijk wist dat ze
mee mocht naar buiten. En dan die blik van haar..

Ach, ik heb het al eens geschreven.

Een tijdje geleden had ik extra veel pijn in m´n rug, en Lucky, groot formaat Chihuahua,
(slaapt altijd op bed) gaat uitgerekend tegen m´n rug aan liggen.
Ik vroeg hem toen: (letterlijk)
"Lucky, lieve schat, wil je alsjeblieft iets hoger gaan liggen ? M´n rug doet zo´n pijn."
Hij stond direct op, liep enkele stappen richting kussen, en ging tegen m´n schouders weer
liggen.
Eigenlijk vraag je je af, hoe een Hond "iets hoger" kan begrijpen, maar kennelijk snapt ´ie
het wel.

In 1993 was ik in Tierpark Jaderberg, bij Oldenburg, en trof daar een Lama.
Hij stond enkele meters van het hek af.
Ik riep: "Du-uu, kommste ´mal, ich möchte Dich streicheln."
(Als hij iets zou verstaan, zou dat Duits zijn natuurlijk)
Maar ook hij draaide zich direct om, en kwam naar me toe.

Eerst gaf ik ´m een knuffel; en dan aaide ik hem langs de hals.

Wat er toen gebeurde ?

Legde z´n hoofd op mijn schouder !!!!

Dus: JA, communicatie met Dieren is mogelijk !

wat een leuke en bijzondere verhalen om te lezen.
harley merkt het meteen als ik last heb in mijn rug (heb een hernia) hij komt dan naar met toe gaat naast me op de bank liggen, legt zijn neus tegen mijn rug en wilt die plek likken. als we buiten lopen gaat meteen netjes naast me lopen en hij heeft dan nog het liefst dat er niemand bij me in de buurt komt, maar als er dan iets dichterbij komt dan is hij te bang om daar iets aan te doen maar het is erg aandoenlijk om te zien dat hij doorheeft dat ik pijn heb en dat hij mij wilt helpen. ook regaart hij op: zoek hondje. dan gaan zijn oren vooruit en gaat hij heel parmantig lopen (ook al heeft hij de hond nog niet gezien).

Henk, die Lama moet jou wel een toffe peer hebben gevonden en waarschijnlijk zijn jullie 'als vrienden' uit elkaar gegaan. Voor hetzelfde geld had Lama na enkele strelingen gecommuniceerd: 'Nu ben ik je spuugzat!' en had ie de daad bij het woord gevoegd.
Sorry voor de flauwe grap, maar Lama's werken op mijn verbeelding. Vind het zelf ook erg leuke dieren.

Ze snappen als ze met drinkkom ramel, dat kom bijvullen, nee, koekje kom hie, de woorden, spelen, en eten en piske doen en koekje

Ik had toevallig gisteren ook zo'n dag dat ik trots was. Ik was met takken aan het gooien in het bos en Sisa is altijd haantje de voorste en pikt het object dan net voor Alice d'r neus weg.Ik zeg dan "Sisa blijf, is voor Alice" en dan blijft ze zitten. Andersom is moeilijker geweest, maar Alice heeft het nu ook door. Ik gooi voor "om de beurt" en dat gaat zo goed,dat ik me gisteren realiseerde dat het zo knap is dat ze dat begrijpen
Tijdje geleden had ik bezoek met 2 andere honden en ik ging koffie zetten. Op een gegeven moment waren alle vier de honden bij me in de keuken, dus ik zeg eigenlijk een beetje zachtjes binnens-monds mompelend "nou jongens ga maar uit de keuken, is een beetje krap" en ze draaiden alle 4 tegelijk om en gingen naar de huiskamer om daar te spelen. Ik stond helemaal verbaasd, want ik had niet eens echt een commando gegeven.
Alice was een hele bange hond toen ik haar kreeg.Zij durfde niet mee naar buiten om te wandelen.Toen dat beter ging merkte ik dat, als ik onder het wandelen tegen haar bleef praten,zei welke kant we opgingen, zij daar heel rustig van werd.
Nu is ze buiten zo brutaal als een collie maar zijn kan en geniet van wandelen.
Als ik buiten ben met ze probeer ik op te letten dat ze geen rotzooi opvreten, dus als ze iets pakken vraag ik altijd of ik mag kijken en dan spugen ze het uit. Als het dan een takje is zeg ik "mag wel" en dan pakken ze het weer op.
Als ik met speeltjes opruimen tegen Sisa zeg dat het balletje in de keuken of slaapkamer ligt,dan gaat ze ook naar die plekken toe om het balletje te pakken.
Als ik 5 min. later ben met eten of medicijnen geven komt Sisa voor me zitten en kijkt me doordringend aan, zo van "ben je niks vergeten? Of als ik aan de telefoon ben en haar niet zie krijg ik een "schouderklopje"met haar pootje om mij te herinneren. Ze is daar nooit dwingend in, als ik zeg even wachten dan gaat ze rustig liggen.
Alice is wat luier, ze doet wel dingen maar die is meer van "ik ben gemaakt om mooi te wezen en ik ga me niet met andere dingen vermoeien, ik doe gewoon net of ik het niet begrijp".
Zo kan ik nog wel even doorgaan, maar dan zou ik bijna een pocket boekje vol schrijven. Samen gevat; Ja mijn honden begrijpen mij en ik begrijp hun en ik ben trots en blijf me verbazen

Kokkie weet dat ze in de keuken mag komen. Maar als er gekookt wordt is ze de keuken uit.
Wij hebben het niet afgeleerd ofzo, ze doet het uit haar eigen.
Ze kan heel vervelend achter je gaan liggen als je het niet door hebt kan je best een doodsmakker maken.

Ik ben er soms ook verbaasd over!!
Zo ga ik weleens met een vriendin en onze hondjes wandelen in het bos! Nou vindt mijn hondje dat ongeveer het leukste dat er is. Vaak neem ik geen tas mee, maar soms neem ik een bepaalde tas mee die ik verder nooit gebruik. Zodra ik die uit de kast haal, begint mijn hondje te piepen en te blaffen, want dan weet ze al hhoe laat het is!
Hetzelfde geld voor haar autotuig, zodra ze ziet dat ik die pak, slaat het enthousiasme bij haar toe, want als het autotuig tevoorschijn komt, dan gaan we iets leuks doen!

Verder vind ik het ook altijd bijzonder hoe honden aanvoelen hoe je je als baas voelt!

Ik heb trouwens nog een voorbeeld van onze vorige teckel.
Op vakantie sliep ze altijd bij mij in de tent. Op een gegeven moment hoor ik 's nachts geblaf, ik denk nog dat ik droom, maar langzaam realiseerde ik me dat onze hond aan het blaffen was. Ze had met haar snuit de rits van mijn tent opengemaakt en was naar het raam van de caravan gelopen waar mijn ouders sliepen. dat was aan de andere kant (hoe ze het wist, geen idee!). Mijn vader is toen even met haar gaan lopen en ze deed gelijk een poepje. ik vond het zo bijzonder dat ze het zelf zo had opgelost!!! Apetrots waren we!

Dat van verbanden zien van "oh ze doet dit, dus nu gaan we dat" blijft me verbazen. Autotuig om = leuuuk.

Maar vooral pas, ik was echt ziek. Alsof ik griep had maar dat was het niet. Ik werd om 9 uur wakker en ging om 11 uur terug mijn bed in. Dan staat Dobby altijd klaar om even bij me te liggen, dat is ons vaste ritueel (behalve als hij nat is). Maar nu zei ik "sorry Dobby, ik ben ziek" en hij draaide zich om en ging naast mijn bed liggen.

Hier ook hoor.
Als onze kleine meid ziek is zijn de honden niet naar buiten te krijgen.
De 1 offert zich op als kussen en de ander als kruik.
Ze staan dan alleen op voor eten.

Ook nu ik zwanger ben merk ik verschil in het gedrag.
Ze zijn voorzichtiger met me.

En natuurlijk de gelegde linkjes. Baas naar de keuken+deur dicht= niets boeiends. Baas naar de keuken+deur open= wachten op plezier.
En zo zijn er meer van die dingetjes.

Ik weet altijd (al lig ik nog op bed) wanneer mijn vriend thuis komt, ze horen de auto. Zo gaat het ook met de brommer van mijn broertje.
Helpen met de opvoeding is hier ook de normaalste zaak van de wereld. En niet alleen met onze meid, maar ook met de kinderen van vrienden. Zoals de kleine van een vriendin die te dicht bij de vijver kwam in Demon zijn ogen (hij had gelijk hoor) werd even gedwee met een drukje van de neus terug begeleid.

Heerlijk die honden om je heen

Ze snappen zoveel dat er hier al "verboden" woorden zijn zoals; vlees, eten, kippetje, koekje,...
En door te kijken welke tas ik neem weten ze of ze mee mogen of niet. Pak ik mijn handtas blijven ze ligggen, pak ik mijn buideltjasje veren ze gelijk op. Ongeloofelijk dat ze zoiets zien vind ik!
Als ik 's avonds mijn glas wijn haal uit de keuken weten ze dat ik samen met hun op de zetel ga zitten TV kijken. Dus nog voor ik ze roep staan ze al klaar bij de zetel.
En zo kan ik nog veel dingen opnoemen.
Ze observeren ons blijkbaar héél goed en lezen onze taal misschien nog wel beter dan wij die van hun

@ Willy & Brando & Sharey+ :

Zeker zijn we als vrienden uit elkaar gegaan !
Nadat ik afscheid had genomen van die Lama, en ik verder liep de bocht om om de omheining,
keek ik achterom....
Die lieverd stond met de voeten nog precies zo, maar had de hals helemaal omgedraaid, en
keek mij nog na. Ik ben snel nog even teruggerend (toen kon ik dat nog) en nog een extra
knuffel gegeven.

Afgelopen zomer lag er een Hommel op z´n rug in het gootje onder het raam in de portiekdeur.
Ik buig mijn wijsvinger, en leg die op zijn buik.
Hij pakte met zijn pootjes de vinger vast, ik tilde hem langzaam op, en strekte tegelijk
m´n vinger, zodat ´ie er nu bovenop stond.
Ik doe de deur open, en loop naar buiten.... even blazen... en daar ging hij weer...
zijn vrijheid tegemoet. Zonder mij had hij vrijwel geen kans gehad uit de portiek te
kunnen ontsnappen.

Maar ik heb ook al vaak een Wesp met blote handen van het raam gevangen, en op balkon
weer vrijgelaten, en ben daarbij nog nooit gestoken! Ze begrijpen wel dat je voorzichtig
bent, en ze geen kwaad wilt doen; in tegenstelling tot ´mensen´
Ik ben eens iemand tegengekomen die ook met haar Hond uit was en raken in gesprek.
Even later komt een Wesp om MIJN hoofd vliegen....
Zij helemaal in paniek ! Het verbaast me nog, dat ze van zo´n paniekaanval geen hartstilstand
heeft gekregen. Maar de Wesp vloog heel erg dicht voor mijn gezicht, zodat ik de wind van
de vleuges kon voelen. Was een beetje vervelend, dus ik schuif een platte hand tussen ons
in, en ´duw´ de Wesp heel rustig c.a. 10 cm van me af. Hij bleef nog even kijken,
en vloog toen weer verder. Waarom die paniek ?
Je zou eerder denken, dat die Wesp in paniek moet raken. Die mensen zijn tenslotte
duizenden keren zo groot....
Maar een Wesp is intelligenter dan een mens, of hij gebruikt z´n intelligentie beter.

Enkele jaren geleden kwam ik in Engeland een Vos tegen. Stond zomaar aan de rand van een groot
veld. Ik loop kalm naar hem toe, met uitgestrekte hand, en hij bleef rustig staan.
Tot ik 10 cm van hem vandaan was. Heel snel draaide hij z´n hoofd opzij, en hapte! (niet bijten)
in mijn vingers, en wandelde! (niet rennen) weer verder.
Tja, hoe vaak zal die Vos een mens ontmoeten ? Als hij vaker een (goede) mens tegenkomt,
zal hij ook beter begrijpen hoe je kusjes geeft. Nl. likkend, niet happend

En zo kan ik uuuuuren doorvertellen, over mijn ontmoetingen met Dieren.
Nou, eentje nog. In een Dierenwinkel zag ik eens een arme Papegaai, die kooi is natuurlijk
veeeel te klein!
Ik stak mijn vinger in de kooi, en vroeg hem: "Hey lieverd, geef je mij een pootje ?"
HAHA! Ammehoela ! Een Papegaai die pootjes geeft.... Soweit kommt´s noch.....
En wat gebeurt er ?

JA hij gaf een pootje !!! Hij tilde een pootje op, en pakte met het klauwtje mijn vinger vast !

Kennen jullie de tv-serie "Sliders" nog ? Daarin kon een groepje mensen een soort ´slurf´
openen, waar ze in konden springen om zo naar een paralelle wereld te reizen.
Onzin allemaal, maar ik zou me iets dergelijks kunnen voorstellen, dat er een soort
communicatiekanaal is tussen Dieren onderling en tussen Dieren en mensen.
Misschien hebben sommige mensen dat kanaal (onbewust) gevonden, en dat de Dieren
hen op die manier verstaan ?

Mooi Henk

Ik heb ook van kleins af aan wat met dieren. Zoal met honden, parkieten, papegaaien en katten.

Maar wat jij nu beschrijft over wespen.....echt lachen.

Vorig jaar waren we op Levkas (griekenland) `-morgens een ontbijtje bij het zwembad bij ons apartement.
Die dame die ons bediende gaf ons altijd honing. En 2 wespen waren altijd in de buurt daarvan te vinden.
En dan zie je haar met het blad lopen van de tafel naar de keuken en andersom en telkens zie je die 2 wespen om
haar heen zoemen totdat ze het neerzette. Die wespen wisten gewoon dat bij haar honing te halen viel.
Ik kon mijn ogen niet geloven. Ja ik persoonlijk moet niets van wespen hebben. Je hebt daar trouwens hoornaars, 2x zo groot als een wesp. Je weet niet wat je ziet als zo`n beestje op de rand van je bierglas gaat zitten.

Nog iets over Lucky:
Soms ligt hij zo lekker naast mij op bed, met z´n hoofd op mijn arm, z´n ogen dicht, en hij
is helemaal van de wereld. Volkomen tevreden ligt hij daar, reageert nergens meer op, ook
niet als ik keihard moet hoesten, op c.a. 10 cm van een van zijn oren !
Het lijkt er wel op dat hij zich in een soort van hypnose, anders wel NARcose, bevindt.
Zeer verbazingwekkend. Het absolute, eindeloze, vertrouwen wat hij me dan geeft !

En dat moet dan ´onfris´ of ´vies´ zijn ? Een Hond bij je op bed ?
(Voor degenen die dat wel vinden, niet boos worden, is niet tegen jullie bedoeld)

Heel goed.

Koda mag niet bij de tafel schooien op een gegeven moment komt er toch een poedelneus boven de tafel uit. Ik zeg Koda doe je neus is onder de tafel. Tjoep de neus verdween meteen onder de tafel.

Of hij was mijn zijn kleedje aan het zeulen. Ik zeg Koda leg je kleedje eens terug. Hij pakt zijn kleedje op en legt hem weer op zijn plek.

Volgens mij verraadt hij zichzelf hiermee dat hij slimmer als dat hij af en toe doet voorkomen. want hij kan ook echt kijken "wah bedoel je?"

Ja het is echt lief als je hond je bergrijpt.
Dat geeft mij echt een heel goed gevoel, waardoor mijn dag niet meer stuk kan