ervaringen gevraagd

Hi allemaal,
ik heb een vraagje, nadat we afgelopen december met pijn in ons hart onze allertrouwste huisvriendin hebben moeten laten inslapen is het leeg hier in huis. Te leeg, voor mijn gevoel! Na het overlijden van onze hond hebben we alle spulletjes weggedaan (behalve haar halsband), het was allemaal teveel en de gedachte aan een andere hond en/of nog eens zo'n verdriet te ervaren leek ondraaglijk.
Maar nu... merk ik dat ik veel naar asiel-sites surf.... en verleid wordt door de aanblik van die honden, een pup zie ik (nog) niet zitten maar zo'n lieve loebas die ook verdriet heeft, dan denk ik: misschien kunnen wel elkaar helpen met het verdriet en het gemis van het vertrouwde wat er ineens niet meer is...
Echter, ik heb een jong gezin (2 en 4 jaar oud) en op de meeste sites staan honden (sorry ik val op 'groot' en het liefst een soort jachthonden) waarbij afgeraden wordt ze bij kleine kinderen te plaatsen. Verder ziet mijn man het overigens ook nog helemaal niet zitten...
Ik ben (toch) alvast op zoek naar ervaringen van mensen met een hond uit een asiel, en dan geen pup of jonge hond maar 5 - 6 jaar of ouder. Een pup kost veel tijd, is dat bij een asielhond ook? (ik snap dat het altijd tijd kost, een hond, maar heb het meer over de 'extra' tijd, en ook hiervan snap ik dat dat in het begin zo zal zijn, maar ik vraag me af hoe intensief dat dan precies is?)

Ik heb zelf geen ervaring met een asiel hond,maar lees hier genoeg verhalen.

Niet alle asielhonden hebben 'problemen',vele worden gebracht door overlijden,gezinsuitbreiding,niet meer voor kunnen zorgen,of op straat gedumpt(daar weet je dan niet veel van,maar het asiel kan je wel wat vertellen over het gedrag in het asiel).
Deze honden moeten gewoon wennen aan de nieuwe situatie,dat duurt zo'n 2/3 maanden voor de hond snapt dat hij blijft en de boel vertrouwd en zich volledig thuis voelt.
Al kon de hond in het verleden goed alleen thuis blijven,in zijn nieuwe huis moet dat weer worden opgebouwd.Dit kun je over zien,door bijvoorbeeld beide anderhalve week vrij te nemen,zodat je het rustig kunt opbouwen en de hond vertrouwen geven in zijn nieuwe omgeving.

Verder ben je het langst bezig met honden die bang zijn,niet goed gesocialiseerd,maar dat komt weinig voor.

Ligt ook aan de hond die je kiest, sommigen, ik vrees de meesten, hebben wel een rugzakje in mindere of meerdere mate.
Hangt dus af van de reden waarom er afstand is gedaan, hoeveel extra tijd het vraagt.
En wellicht ook een stuk van je eigen ervaring met honden.

Ik vind het super dat je het overweegt!

Wij wilden ook een asielhond, ras hebben we niet specifiek aan gedacht, meer een hond die ons beiden aansprak, en dan heb je wel een bepaald type hond in gedachten.
Gelukkig waren wij het daar behoorlijk over eens.
En van mijn man mocht ie niet te oud zijn, dus meer dan 2 a 3 jaar.

Onze was een jaar toen we hem kregen, gevonden op straat, dus leeftijd was geschat.
Hij had best veel probleempjes, rijgedrag, trekken aan de riem, opspringen, etc.
Onze dierenarts zei 'je hebt een pup van een jaar, zo moet je het zien'.
Daarentegen was hij wel zindelijk, en heeft nog nooit iets gesloopt.
We hebben een paar cursussen gevolgd en ons wezenloos getraind.
Hij is een hele leuke hond geworden, maar we trainen nog steeds, omdat ik zie dat hij nog steeds leert en wil leren.

Succes met de eventuele beslissing!

Wij hebben onze asielhond nu ongeveer 2 maanden. Perdie is een driejarig dalmatiër kruising teefje. Op de site stond dat ze met alles en iedereen goed om kon en uiteindelijk is dat allemaal zo. In het begin hadden we een beetje problemen met de katten maar dat is nu ook in orde. We hebben hier in huis ook nog een kind van 10 jaar en dat was ook geen probleem. Wel is het zo dat Perdie in het begin van alles bang was dus zijn we met haar naar een hondenschool gaan (waar je ook terecht kan met 'oudere' honden) en dat gaat echt heel goed. Ze leert er om gaan met andere honden en geluiden en het versterkt het vertrouwen heel hard. Ik zou wel heel goed op zoek gaan naar een hond die toch met kinderen om kan aangezien je toch met heel jonge kinderen zit en het laatste wat je zou willen is je hond terug brengen naar het asiel denk ik Hou er wel rekening mee dat het kan zijn dat de hond toch niet volledig voldoet aan de beschrijving van het asiel, het kan zijn dat hij bij jullie bepaald gedrag juist wel of niet gaat vertonen. Ik kan je wel zeggen dat ik Perdie in huis heb genomen nadat mijn hondje gestorven was en heb er nog geen seconde spijt van gehad. Je hebt er echt heel veel aan en Perdie is ook heel erg gehecht geraakt aan ons. Ik zou daarom in de toekomst zeker terug in een asiel gaan kijken voor nog een hond! Elke hond is wel anders natuurlijk, ik ben toen Perdie hier was ongeveer 3 weken thuisgebleven om haar zoveel mogelijk te socialiseren en haar op haar gemak te stellen en ook terug een beetje zindelijk maken. Hier moet je wel rekening mee houden. Hopelijk vinden jullie de ideale hond in het asiel!!

Ik heb 2 honden uit het asiel.

Mijn eerste hondje is een Beagle. Mable'tje. Het enige waar we nog aan moesten werken, was zindelijkheid en enkele commando's. Dat ging vanzelf die commando's en in 2 weken had was ze ook al zindelijk. Loslaten daar hebben we niet lang mee moeten wachten, zij heeft wat last van verlatingsangst en blijft dus altijd mooi bij ons. Nu 6 jaar later. Zij luisterd perfect, blijft nog altijd bij ons tijdens wandelingen, kan goed alleen blijven.


Dan ben ik bij papa gaan wonen en zijn we ook een hond uit het asiel gaan halen. Zij was agressief, trok aan de leiband, had bang van elk geluid op straat. Zij was al zindelijk maar kende geen commando's, kon absoluuuuut niet alleen blijven, beet werkelijk alles kapot. Na 2 maanden had ze al heeeel wat minder bang van geluiden op straat, ze was niet meer agressief, beet al heel wat minder dingen stuk, ze kan met elke hond om en is onderdanig. Ze heeft nog steeds heel wat minpuntjes, maar daar blijf ik aan werken, hoe lang het ook duurt.

Ik wil je maar laten zien dat het echt zoooooo hard kan verschillen van hond tot hond. In het asiel gedragen ze zich volledig anders omdat de vrijheid daar ook niet zo groot is, en ze zijn ook niet de enige die aandacht krijgen, daar krijgen een stuk of 50 honden tegelijk aandacht terwijl thuis enkel de hond die jij hebt gekozen aandacht krijgt.

Wat goed dat je hier je vraag stelt!!!!

Zelf ben ik van mening dat je met 2 zulke jonge kinderen wel heel erg voorzichtig moet zijn met een hond uit het Asiel met een weinig bekende achtergrond.

Wat ik je zou aanraden is om gewoon eens te gaan praten bij een asiel... vertellen waar je naar op zoek bent, en vragen of ze jou in willen seinen als er een hond komt die wel bewezen lief is met kleine kinderen.

Wat je ook kunt doen is hierover contact opnemen met je oude dierenarts. Ik weet van mijn eigen DA dat deze ook zo nu en dan gevraagd wordt of hij een goed herplaats gezin weet ... vaak gaat het dan om baasjes die gaan scheiden, of die zelf ernstig ziek zijn... hele goede vrienden van mij hebben via hem bijvoorbeeld een super golden retriever gevonden....

Lees me niet verkeerd.... ook ik vind dat iedere asielhond een gouden mandje verdient, maar met hele kleine kinderen in huis moet je wel extra voorzichtig zijn...

succes met je zoektocht

nou, die honden hebben wel wat mee gemaakt en daar moet je denk ik wel extra aandacht voor geven
mijn hond die loopt dus weg door sterk jachtinstinct

maar het voordeel is wel weer, je hebt een hondje die niemand anders heeft
ik vind dat tenminste leuk, als ik een hondje heb, diie niemand anders heeft een heel speciaal hondje

dus, asielhonden kunnen wel meer werk krijgen denk ik, omdat ze miss een trauma hebben opgelopen of wat

ik heb zelf geen ervaring met asielhonden, maar ik was ff op dierenasiels.com aan het kijken, en daar zag ik al verschillende grote jachthonden staan die met kleine kinderen kunnen. het kan wel betekenen dat je wat verder moet rijden........

bijv. sina, x duitse staander teef uit 2003

Ik heb 8,5 jaar een hond uit het asiel gehad. Ze zetten er vaak bij dat ze niet met kleine kinderen omdat ze soms te lomp zijn. En omdat ze geen onnodig risico willen lopen. Toch zijn er genoeg honden die wel met kleine kinderen kunnen. Het asiel was eerlijk over de hond en de informatie die we kregen klopte.
En geloof me een hond uit het asiel, is erg gelukkig als hij/zij een nieuwe baas krijgen.
Ik kan je aanraden om een leuke hond uit het asiel te nemen.

Je moet er eerst en vooral natuurlijk met het hele gezin achterstaan. Een hond wordt immers deel van jouw familie. Dus als je man het momenteel nog niet helemaal ziet zitten, moet je hem misschien eerst wat tijd geven... Misschien is voor hem het verdriet om de vorige hond nog te groot. ieder rouwt op een andere manier...

Ben je Nederlands of Belgisch? In Vlaanderen heb je, naast de asielen, ook Helping Dogs: zij zoeken nieuwe gezinnen voor honden die door omstandigheden niet meer thuis kunnen blijven (sterfgeval, echtscheiding, verhuis buitenland, enz). Deze honden komen niet in een asiel terecht, maar worden tijdelijk in gastgezinnen geplaatst, tot er een nieuwe thuis gevonden is. Ze blijven dus in familiale kring leven.
www.helpingdogs.be

Wij hebben Benji van 8,5 ook uit het asiel, er was weinig informatie bij en we hebben het dus een beetje uit moeten zoeken.
Het is een lieve schat, maar een draak tegen vreemden in huis (bijt niet, gaat tekeer), lief voor kinderen maar ook de vervelende gewoonte ze in het gezicht te likken (die zijn zomdichtbij).
Maar het is wel dat hij nu pas na een ruim half jaar helemaal loskomt, en datis heerlijk om te zien!
Veel wandelen en trainen op de hondenschool hebben ervoor gezorgd dat hij zijn zelfvertrouwen weer terugkreeg en hij weer een speelse, vrolijke hond is geworden die echt nooit een vlieg kwaad zal doen!

Ik heb het als heel goed ervaren en mooi om te zien hoe hij met zijn 8,5 jaar aardde in zijn nieuwe gezin.
Tevens blijkt hij trainen op de hondenclub geweldig te vinden!
Maar je zult wel moeten accepteren dat de hond misschien trekjes heeft of dingetjes die je bij een pup kan sturen en er nu dus gewoon (bijna) niet keer uitkrijgt.

Maar de liefde die je terugkrijgt.... ONBETAALBAAR!!!

wij hebben ook onlangs een hond uit het asiel gehaald, wel geen oudere, hij was nog maar 8maand, maar toch ook geen pup meer. Ik heb zelf een halfjaar lang asielsites afgegaan tot ze hier thuis eindelijk klaar waren voor een nieuwe hond. Ik heb veel grote honden gezien die met kindjes om kunnen, ik denk dat je daarvoor gewoon eens naar het asiel moet bellen en zij kunnen je wel info geven over de afkomst van de honden, of ze uit een gezin met kinderen komen ed.

Wij hebben een hele lieve asielhond geadopteerd, redelijk onzeker naar nieuwe dinge maar dat went snel en is lief naar kindjes ook. Ik ga niet ontkennen dat er veel honden met een rugzak zitten maar daarvoor heb je uiteraard de mensen die er werken om te contacteren.
Ik vind het heel goed van je dat je zo'n oude lieverd nog een kans wil geven, er zit er vast een goede tussen voor jullie, veel succes!

Ik heb vroeger altijd mijn honden uit het asiel gehaald omdat ik gewoon geen tijd had voor een pup.
Er zitten genoeg lieve makkelijke honden in het asiel maar je moet gewoon de tijd nemen en goed rondkijken.
Mijn 1e hondje was een klein 4 jarig poedeltje die in het asiel was gestopt omdat ze niet meer zindelijk was na de komst van de baby pffff.
Ze heeft nooit maar dan ook nooit wat in huis gedaan en kon haar behoefte soms wel 12 uur ophouden!, ze was ontzettend lief voor kinderen en was rustig bij jonge kinderen en speelser bij oudere kindren.
Ze is nooit jaloers geweest op de 2e hond die er later bij is gekomen.
Wat ik hier mee wil zeggen is dat mensen soms om belachelijke redenen hun hond in het asiel stoppen.
Er zitten helaas te veel, lieve en goed opgevoede honden in het asiel, het is alleen een kwestie van geduld en goed rondkijken. Neem niet de eerste de beste.

Ik vroeg me al af of er meer mensen waren met dit gevoel.
Bij mij is het bijna 5 maand geleden dat ik afscheid heb moeten nemen van mijn meidje. Ik woon nog thuis en moet het van mijn vader bij een puppy houden. Ondertussen sta ik op de wachtlijst voor een puppy wat nu een embryootje van 3 weken is, maar toch blijf ik het gevoel hebben dat een zielig asielertje me beter zou helpen bij mijn rouw.
Het is de eerste keer dat ik hier doorheen moet, geen idee of het me inderdaad helpen zou of dat ik daarentegen net meer baat zou hebben bij het speelse en het schattige van een pup.