Puppy blues, wie weet raad?

Dit wordt een lang verhaal maar ik wil het zo goed mogelijk uitleggen.

Drie weken geleden hebben we een rottweilerteefje (Hera) in huis verwelkomd. Ze was toen 8 weken oud en kwam van een fokker die al meer dan 10 jaar enkel rotties fokt. Een jaar lang hebben we ons op haar komst voorbereid. Aangezien het de eerste hond van ons gezinnetje is, wilden we ons zoveel mogelijk verdiepen in hondenopvoeding en –training. Kwestie van voor niet al te veel verrassingen te komen staan. Ik heb in het verleden wel al samengeleefd met een labrador, border collie en een straathondje, maar dat is ondertussen al 8 jaar geleden dus ik moest alles weer opfrissen.

We hadden voor Hera’s komst al een duidelijk dagschema opgesteld, zodat de pup snel een routine zou gewoon worden, en ook een handleiding samengesteld vol tips i.v.m. het aanpakken van veelvoorkomende gedragsproblemen met puppy’s en honden in het algemeen.

Ik heb door een chronische spieraandoening een beperkte dosis energie maar kan wel 2,5 uren per dag actief bezig zijn met de hond (spelen, wandeling maken, uitlaten). Doe ik echter meer inspanningen, dan word ik zieker en moet meerdere dagen bekomen. Aangezien rottweilers doorgaans een kalm en gelijkmoedig temperament hebben, leek het ons –ook na gesprekken met rottweiler-fokkers- een ras dat bij ons zou kunnen passen. Daarbij werk ik ook van thuis uit en zou ik dus goed toezicht kunnen houden op de pup. De hoop was dat daardoor het zindelijkheidsproces sneller zou verlopen.

Kortom, ik zag ontzettend uit naar een lieve huishond die veel bij mij zou zijn.

Hera was het laatste pupje uit het nest (ook het grootste en molligste). We stonden als laatsten op de wachtlijst en hadden dus geen keuze qua pup. Bij ons bezoek aan haar toen ze 6 weken oud was, vertelde de fokker dat ze een pittige pup was. We haalden toen nog eens aan dat het onze eerste hond samen zou zijn, en dat we liefst niet de heftigste pup wilden. De fokker zei toen dat het wel zou meevallen en dat hij wel pittiger pups had gezien dan Hera.

Drie weken geleden kwam Hera dus bij ons wonen. De eerste dag verliep alles prima. Ze leek zich snel thuis te voelen en ook haar energieniveau leek best te passen bij het onze. ’s Nachts gaf ze geen kik. Geen piepen of janken. Jackpot, dachten we. Maar vanaf dag 2 veranderde alles. Hera voelde zich een stuk zelfzekerder, sliep overdag nauwelijks (maximum anderhalf uur) en was één bom energie. Die energie stopte ze vooral in destructief gedrag. Zoals de meeste pups bijt ze, en dan het liefst in benen, handen, gezichten, armen, gordijnen en meubels. Herkenbaar, vermoed ik? Ik weet dat dat erbij hoort en ook al zien mijn scheenbenen er bont en blauw uit, en heeft ze een hap genomen uit de neus van m’n vriend, we vinden het bijten niet het grootste probleem. Dat gaat wel over met ouder worden en consequente correcties.

Het is haar tomeloze energie waar we niet op voorbereid waren. We hadden gelezen dat pups veel slapen. Nou, doet Hera absoluut niet. Na advies van de dierenarts ben ik vanaf dag 4 al met haar gaan wandelen. Ook al had ze nog niet al haar inentingen gehad, de dierenarts was van oordeel dat het belangrijk was dat ze haar energie op een minder destructieve manier zou kanaliseren en dat het risico op ziektes miniem zou zijn zolang we binnen de woonwijk bleven met haar. Dus we begonnen met een wandelroutine, twintig minuten ’s morgens en mijn vriend twintig minuten ’s avonds. Bij thuiskomst van een wandeling is Hera echter niet gekalmeerd. Ze is zo mogelijk nog ontstuimiger, raast door de woonkamer, springt op tegen de vensters, hangt in de gordijnen, trekt tafelkleden af, bijt in tapijten (en in mij ), verscheurt de krantenpapieren die aan de vensterdeur liggen, bijt in tafelpoten, plinten, springt op tegen de muren en begint er verwoed op te krabben, “graaft” op vloertegels, bijt in de radiator, springt op kasten en gooit er bloempotten af, springt tegen de boekenkast en trekt er boeken uit, enz. En dat gaat zo door van 8u.30 tot 11u.30. Stemcorrecties remmen haar 2 seconden af en dan gaat ze door. Haar afleiden met een speeltje werkt 5 seconden. Uiteindelijk valt ze stil en rust een uurtje. En na dat uur begint alles van voren af aan. Ze slaapt 1 uur en is vervolgens 4 uur aan een stuk hyperactief, van 7u30 's morgens tot 22u. 's avonds.

Ik neem haar zoveel mogelijk mee als ik naar de winkel ga of naar het postkantoor, ook om haar goed te socializeren. En daar houdt ze wel van, want we maken dan ook een kort wandelingetje, maar het kalmeert haar helemaal niet.

We gaan met haar naar de puppycursus en daar doet ze het goed, maar het put haar geenszins uit.

Ik dacht: misschien is ze zo hyper door oververmoeidheid. Net als kinderen kunnen zijn. Dus hebben we 2 dagen lang minder activiteiten gedaan het het rustiger aan gedaan, thuis. Resultaat: ze was nog ontstuimiger.

Ze heeft voldoende speelgoed (ballen, touwen, enz.) en kauwbotten (ook een puppy Kong) maar is daar weinig in geïnteresseerd. Ook niet als we er samen mee spelen. Veel liever springt ze op de bank (mag ze niet, en we corrigeren ook altijd, maar ze probeer het wel 35 keer achter mekaar) of bijt ze in mijn voeten of benen. Als ze te hevig wordt, en weer niet reageert op correcties, leid ik haar naar de bench (waar ze altijd een lekker gevulde Dental Stick krijgt), maar dan hapt ze onderweg wel in m’n arm of ze gromt. Inmiddels loop ik rond met vijf blauwe bulten op m’n armen. Idem wanneer ik m’n vinger onder haar halsband schuif en haar zo naar de bench tracht te brengen. Dan wil ze ook bijten. Haar oppikken lukt niet goed aangezien ze inmiddels 10,5 kilo weegt en ik haar door m’n spierproblemen niet meer kan dragen. Is mijn vriend thuis, dan bijt ze hem telkens wanneer hij haar naar de bench draagt.

Zit ze overdag eenmaal in de bench, dan bijt ze een halfuur in het metaal vd bench, gooit vervolgens haar speeltjes tegen de wanden, moppert, springt op en blaft. Die routine kan anderhalf uur doorgaan. Ze verscheurt het dekentje dat in de bench ligt en doet pogingen om de grendels van de bench open te schuiven. Ja, slim is ze zeker!

Ik let erop om nooit hard te roepen en zo kalm mogelijk te blijven, maar ook kordaat te zijn. Maar veel effect heeft het (nog?) niet. We geven ook enkel affectie als ze rustig is, of mooi gaat zitten op commando, zodat ze weet dat dat gedrag beloond wordt.

De dierenarts heeft Hera onderzocht en zegt dat ze in prima gezondheid is.

Na 3 weken met Hera ben ik helemaal op. Ik slaap nauwelijks (door het piekeren over hoe ik haar best aanpak), kom bijaa niet aan werken toe, ben 4 kilo vermagerd en door de stress en het slaaptekort is mijn gezondheid erop achteruitgegaan. Mijn werkgever heeft me nu drie keer berispt omdat m’n werk slordig is en ik “er niet helemaal bij lijk te zijn”. Hij heeft gelijk. Dit kan zo niet doorgaan.

Ik ben de hele dag bij Hera en heb het gevoel dat ik helemaal gek word.

De fokker vindt me een watje. Als je haar nu nog niet aankan, wat zal dat later dan zijn, zegt ze. En verwacht maar niet dat dit beter wordt. Deze periode is makkelijk. Wacht maar tot ze een tiener wordt en ze jou echt begint uit te dagen. En ook zegt ze: Hera’s ouders zijn beiden zeer dominante honden. Ze heeft hun karakter mee.

Wat denken jullie daarvan?

Ik ben aan het einde van mijn latijn en ben op zoek naar advies. Wat doe ik verkeerd? Zal ik doorzetten, ook al is er geen zekerheid dat Hera minder hevig wordt? Moet ik voor m’n gezondheid kiezen en de hond terugbrengen naar de fokker, ook al ben ik net als zovelen van mening dat een hond niet voor even is maar voor het leven? Ik weet het niet meer en pieker me suf. Wie weet raad?

Lara

Hoi Lara,

Wat jammer dat het niet helemaal loopt zoals je had gehoopt.

Het probleem is dat je hond overgeprikkeld is. Je pup moet ca. 20 uur per 24 uur slapen.
Je pup is dus oververmoeid en dan gaat een pup bijten, grommen etc.

Lara,

Je hebt het op dit moment echt niet onder de markt...

Ja, een pup is een bom energie, en je hebt je goed genoeg ingelezen, en weet precies wat en hoe; het rusten, het spelen, maar op dit moment gaat het nog niet zo rustig...

Daarom is het dus toch een puppy...

Ik kan nu zeggen dat het met het ouder worden allemaal kalmeert, maar daar heb je nu niet veel aan he...

Heb je een bench waar hij even in kan voor een time out? Verplichte rust.
Heb je een afgemaakte tuin waarin hij buiten de 'speeluren' met jou, alleen wat in kan rondlopen?

Ik snap helemaal dat het aan je toewijding niet ligt, maar daarom is het misschien beter een beetje afstand te nemen.
Op een gegeven moment zit je (zelfs 's nachts) constant met de pup in je systeem, dat is niet goed en veel te vermoeiend.

Laat de pup ook pup zijn, maar bepaal je eigen grenzen (heel belangrijk), neem ook je eigen rust.
Als je niet op tijd een beetje terugschakelt wordt het een negatieve spiraalwaar geeneen van jullie beter van wordt.

veel succes en kalmte

Je hebt een bench,dat is perfect om de hond de rust te geven.
Je pup moet er wel op getraind worden.
Wat je het beste kunt doen is een snoepje in de bench gooien.
Als je pup er in gaat, prijs je je pup.
Dit doe je een paar keer per dag.
Daarna bouw je het uit en doe je even het deurtje dicht.
Pas als de pup rustig is, mag de pup eruit.
Als dat goed gaat loop je even weg. Etc.
In het begin duurt het heel lang, maar als de pup eenmaal gewend is
aan dit ritueel kan het heel snel gaan.
Kun je hier wat mee?

Dat oververmoeid zijn daar had je zelf ook al aan gedacht. Misschien is het toch het proberen waard om de pup verplicht te laten rusten.
Als je geen bench hebt, kun je ze even afzonderen in een kamer met haar mand (zonder spulletjes die kapot kunnen)

Wat ik denk is dat een pup, van welk ras ook, gewoon liefde en zorg nodig heeft, correcties, of aankunnen, het woord wat jouw fokker vaak gebruikt moeten niet in je vocabulaire voorkomen, naar mijn mening.
Een pup is een baby, die vooral behoefte heeft aan veiligheid, dus een baasje waar ze zich veilig bij kan voelen, dat zal haar de rust geven die ze nodig heeft.



http://kynoblog.com/artikelen/de-puppy-en-de-jonge-hond-over-opgroeien

ik denk dat juist veel mensen die een hond als een rottweiler fokken zich zoveel drukte maken om maar vooral te laten zien dat je je hond de baas bent, dat er vergeten wordt dat elke hond onze steun nodig heeft.

http://moniquebladder.com/2011/04/28/de-baas-of-de-leider-is-er-een-verschil/

ik zou zeggen dat je het misschien te goed probeert te doen, en misschien teveel op de pups voor jou ongewenste gedrag let.
Ga lekker genieten van de pup, probeer de dingen die je niet wilt, voor te zijn, en als je te laat bent, leidt haar vrolijk, rustig af.

Rust en regelmaat, een flinke portie humor en heel veel geduld, en het komt goed.

http://www.hondenpage.com/honden-encyclopedie/wid_442-Positieve-Opvoeding.php

ik heb er nog een paar links tussengezet, waarin mooi uitgelegd wordt wat ik eigenlijk bedoel

Misschien heb ik niet genoeg rekening gehouden met je ziekte, maar daar kan ik je geen advies bij geven, dat is iets wat je zelf voelt, of aanvoelt.

Maar misschien kan het zijn als je je wat minder gespannen opstelt tegenover de pup, maar juist gaat samenwerken met de pup, je juist meer energie krijgt?

Wat ik gelezen heb, heb je een bench.
Wat ik me afvraag...waar staat de bench. Staat hij in de kamer, waar jullie ook zijn?
Kan de pup elke beweging van jullie volgen als ze in de bench zit?

Ik denk dat je de bench uit het zicht van jullie moet zetten.
Ik denk dat het verstandig is, dat je haar in de bench doet, ook op momenten dat ze rustig is...als die er zijn.
Gewoon een ritme. Een tijdje uit de bench en dan weer verplichte rust....ook al is ze niet druk.
Mischien een strak schema voor je zelf maken. De pup kent geen tijd hoor, maar moet wel voldoende rust hebben. Het schema is dan meer voor jezelf. Je bouwt een bepaald ritme en gewenning op.

Op dit moment heb ik een hond van één jaar. Hij gedraagt zich als een pup. Is ook wereldvreemd. Kortom niets geleerd, ik weet ook geen achtergrond. Hij was een brok energie toen hij bij ons in huis kwam. Denderde door het huis.
Ik ben begonnen om hem als pup te behandelen, dat wil zeggen...rust, vertrouwen en liefde opbouwen.
Dit heb ik o.a. gedaan met wat ik hier boven heb geschreven. Alleen de bench is bij ons de gang. Hij is te groot voor een bench.

Verder heb ik geen ervaring met pups.
Succes.

Je eigenlijke vraag was eigenlijk of je door moest zetten of dat je de hond moet terugbrengen naar de fokker. Tot nu toe heb je veel tips gekregen over hoe je met de pup om kunt gaan. Dat betekent dus indirect dat iedereen je wil helpen om door te zetten.

Mijn advies zou zijn om door te zetten en een goede gedragsdeskundige in te schakelen. Die kan
dan bij jouw thuis kijken naar hoe de pup reageert, of je verbeteringen kunt bereiken door
bepaalde dingen anders te doen, de bench ergens anders neer te zetten etc.

Je geeft zelf al aan dat je een hond voor het leven neemt en dat je die niet zomaar weer weg doet. Als je er niet alles aan doet om het goed te laten doen, dan heb je later ongetwijfeld
heel veel spijt.

Ik ben er van overtuigd dat als je er helemaal voor gaat, dat het dan goed komt.
En in dat geval is het ook niet in het belang van de pup als je hem weer terugbrengt naar de fokker. Je pup heeft liefde, aandacht en heel veel rust nodig. Dus ik zou adviseren om een
goede GT in te schakelen en de gekregen tips uit proberen. Succes in elk geval!

Bedankt aan iedereen die de moeite heeft genomen om te reageren.

@Saskia: bedankt. Ja, we hebben een omheinde tuin. Als ik Hera echter alleen buitenlaat, wil ze niet rondlopen. Ze komt meteen aan het vliegenraam krabben en wil weer binnen. Laten we haar niet meteen binnen, dan bijt ze in het houten raamwerk of krabt ze op de ruiten.
Afstand nemen van haar...zou inderdaad moeten kunnen. Moet ik een manier voor vinden.

@Dobry: bedankt. Ik hoop dat we Hera niet van in het begin op een gespannen manier hebben aangepakt. Dat is zeker niet de bedoeling. Hera en ik vinden het allebei heel fijn om samen te wandelen, te spelen en te trainen op zitten en blijven enz. Tijdens het wandelen moedig ik haar ook aan en aai haar als ze gaat zitten op de straathoek. En als ze zo wild is, dan tracht ik dat vaak te negeren.
Ik weet niet of er een doorsnee rottweiler-eigenaar bestaat maar wij zijn niet begonnen met deze pup met de instelling "die zal ik eens direct laten zien wie het voor het zeggen heeft". Ik wil geen druk op Hera leggen, maar wel op een zachte en consequente manier leiding geven. Work in progress.

Hanna: bedankt. Hera's bench staat in een aparte kamer. Ze ziet ons niet maar kan ons wel horen.

Doggy: bedankt. Snoepjes in de bench gooien hebben we geprobeerd. Vier verschillende soorten. Hera snuffelt dan eens maar zet geen poot in de bench. Ze lijkt niet voedselgericht. Ook speeltjes zeggen haar weinig. Het enige waardoor ze in de bench gaat is als ik er zelf ook in ga liggen. Maar van zodra ik eruitga, wil ze er ook uit. We zullen er verder op trainen.

Waarom laat je haar ook niet eten in de bench? Dat heb ik met Willem gelijk gedaan. Ook als ik hem wat lekkers gaf, een pensstaafje e.d gooide ik het in 'z'n bench, en mede daardoor heeft hij z'n bench geaccepteerd

Lara, je doet heel goed je best, maar vergeet niet te genieten van je pup!
Het is een 'babietje', en floddert de hele tijd rond.
Zoals ik al zei; neem een beetje afstand, bekijk hem door puppyogen,en neem je rust, dan voegt hij zich ook. De bench zal echt zijn 'park' moeten worden; van hem, rustig, veilig, geen strafoord.
Dat hij zo snel weer binnen wil, is omdat hij de tuin nog als groot en 'alleen' ervaart.
Speel er samen, en als hij goed bezig is, laat je hem even alleen doen.(beetje bij beetje)

Als hij zich geborgen voelt, komt jullie harmonie er!

@Doggy: een gedragsdeskundige inschakelen is een goed idee. Ik had ook niet verwacht dat er hier mensen zouden zijn die de raad geven: pup terugbrengen naar de fokker. Want het zijn hier toch allemaal hondenliefhebbers voor iets natuurlijk.
En ik wil de handdoek ook niet zomaar in de ring gooien. Toen ik er gisteren een vriendin over vertelde, zei die: "meid, ik heb je nog nooit zo ellendig gezien. Je maakt jezelf kapot. Breng die pup terug, laat de fokker haar herplaatsen en zet schuldgevoelens en negatieve reacties opzij. Weinig mensen zouden opmerkingen hebben mocht het over een cavia gaan of over een parkiet. Maar als het over een hond gaat, o wee. Dan kennen ze geen genade." Hoe hard dat ook klonk, daar vond ik wel dat ze enerzijds een punt had.
Maar ja, ik ben natuurlijk al gehecht aan Hera, ook al is ze soms als van de duivel bezeten. En ik wil alle hulp aanvaarden die ik kan om deze situatie te verbeteren.

Waarom staat de bench apart? Zet die in neer in de huiskamer .
Als ik dat had gedaan met mijn pups de bench apart neerzetten hadden ze ook zo gedaan.
Honden willen bij hun baas zijn.

Een gedragsdeskundige vind ik erg overdreven voor een pup, je moet gewoon de pup opvoeden en niet te veel eisen van de pup.
Een gedragsdeskundige schakel je pas in als je er echt niet meer uitkomt en dat lijkt me in jou situatie totaal niet aan de orde immers heb je nog niet alles kunnen proberen doordat je de pup pas hebt.

Hoeveel wandel je met de pup want in mijn ogen doe je veelste veel met de hond (zoals je het nu omschrijft) en overprikkel je de pup teveel.
Puppycursus/ socialisatie/ wandelingen etc.
Let op dat je ook niet TE veel wandelt ivm botten en gewrichten van de pup.

Zet zoals ik zei de bench in de ruimte waar jij ook bent en geef hem verplichte rust.
2 uur slapen 1 uur wakker en in dat uur wakker lekker spelen en oefenen plasje doen etc.
Als je hond niet happig is op koekjes gebruik dan kleine stukjes kaas of worst etc.
Probeer wat je hond lekker vind.

lara ik vind dat je goed je best doet.maar ik vind dat de fokker je een beetje voorgelogen heeft.je bent ziek en dit is niet echt goed voor je gezondheid.ik zal het proberen met een gt en anders zou ik de pup terugbrengen en voor een ander ras kiezen.ik heb ook twee pups grootgebracht.jazzy is een kruising basenji-jack russell en poppy is een jack russell.maar die hebben nog nooit zulke dingen gedaan.mijn mening is,dat je het eerst probeerd met een gt.je moet ook aan je gezondheid denken.ik denk dat het voor jou beter is om een rustiger ras te nemen.ik bedoel het niet onaardig hoor.maar ik heb respect voor je dat je het toch probeerd.maar je moet er niet onder doorgaan.heel veel succes

@Jacqueline: bedankt voor je reactie. Onze leefkamer is in 2 onderverdeeld (boog tussen beide delen). De bench staat dus in het andere deel dan dat waar we meestal zitten. We hebben de bench daar gezet nadat we merkten dat Hera veel langer moeite deed om uit de bench te ontsnappen als ze ons zag. Als ze ons niet ziet, kalmeert ze sneller, hoewel het dan nog steeds anderhalf uur duurt vooraleer ze zich schikt in de situatie.
We wandelen 's morgens en 's avonds 20 minuten met de pup. Ze vindt dit geweldig en is van niks bang. De dierenarts merkte ook op dat ze zelden zo'n zelfzekere pup had gezien. In geen tijd was ze de computerkabels van de dierenarts aan het doorbijten. Denk je dat we de pup overprikkelen? Zou ze dan geen angstige reacties laten zien? Of dat ze zich afsluit?

@Willem: bedankt voor de tip. We hebben het de voorbije dagen drie keer geprobeerd. Telkens neemt ze dan een brokje uit haar voederbak die in de bench staat en neemt dat mee buiten de bench om het te kauwen. Idem voor bullepezen en kaas. Als we de benchdeur sluiten terwijl ze eet, protesteert ze. Moeilijk...

Hallo Nora,
Bedankt voor je antwoord. Jij bent de eerste van wie ik hoor dat pups zich ook anders kunnen gedragen dan hoe Hera zich gedraagt. Was het voor jou makkelijker met Jazzy en Poppy? Hoe verliet hun puppytijd?

Lara

Nee een overprikkelde pup met het karakter van een rottie hoeft zich niet angstig te voelen.
Meeste overprikkelde honden zijn juist niet angtig.

Je zegt ze protesteert ik vind dat niet meer dan logisch in de eerste tijd.
Ze moet immers leren dat de bench een vertrouwde plek is en je moet haar gewoon negeren hoe moeilijik dat ook is.
Wat doe je als ze protesteert?
Ik vind dat de bench altijd in de ruimte moet zijn waar de hond je kan zien en je moet de hond leren dat ze de bench als plek ziet en dat kan het beste als je erbij bent.
Als de hond apart zit is het in mijn ogen meer een idee van opsluiten en zo ziet de hond dat ook in mijn ogen.
Dus bench in de kamer waar jij bent, hond moe en in de bench eventueel met een kong en laat maar wild doen gewoon negeren.
Leer haar commando's aan waardoor ze gaat snappen wat de bedoeling is.

lara.ik moet eerlijk zeggen dat ik geluk heb met die twee van mij.jazzy was echt een droom van een pup.hij heeft alleen een stel slippers kapot gemaakt maar daar bleef het ook bij.hij was snel zindelijk en met hem nooit echte problemen gehad als pup.jazzy heb ik al vanaf 8 weekjes oud en toen woonde ik nog op 4 hoog zonder lift maar ging wel vaak naar buiten.hij sliep de 1e weekjes bij mij.en daarna in de keuken in zijn mandje.dus al met al een droompup.en poppy was ook niet moeilijk als pup.ze sliep ook de 1e weken bij mij en toen in haar bench samen met jazzy voor een paar weken en toen in haar eentje.ging ook altijd goed.en dat bijten viel ook reuze mee,ik heb nooit blauwe plekken gehad of echte wonden.ik leerde het ze ook meteen af.maar jazz beet altijd heel zacht in je kuiten.maar meer speels als echt pijn.jazzy is nu 2 en een half en poppy is 2. en ik moet je zeggen,ik heb echt van ze genoten als pup.ze zijn ook niet zo groot die van mij.
maar ze zijn gewoon lief en luisteren goed.ik denk dat ik met hun gewoon geluk heb gehad.toen poppy 4 maanden was zijn we verhuisd naar een benedenhuis dus dat was voor mij een stuk makkelijker.heel veel sterkte en denk ook aan je zelf.

Pfff, duidelijk een over geprikkelde pup.
Twee keer 20 min. lopen is teveel achtereen, je kan beter 3 of 4 keer gaan.
Dan hooguit 10 min uutjes per keer, dus heel kort!
Daarna je pup in de bench met iets lekkers.
Echt een strak schema aanhouden zodat er duidelijkheid voor de pup komt, want dat is waar het aan ontbreekt.
Ga niet minder herrie maken, ga niet minder rondlopen in huis, de pup moet wennen aan jullie en jullie dag indeling, heeft hij deze eenmaal in de gaten, dan zul je zien dat jij het liefste pupje hebt dat er bestaat!

Ik heb nog nooit een bench gebruikt en heb nu een pup van 12 weken, hij is inmiddels 4 weekjes bij ons, maar de eerste week was een ramp.Hij was ook overprikkeld, maar toen hebben wij gezegd, jij kent ons nu, dus nu is het ook tijd dat jij wat leert.
Ben begonnen met drie keer per dag een hele korte wandeling, daarna kreeg hij wat lekkers op zijn kussen, daarna een uurtje negeren of af en toe corrigeren met een foei en vinger.
Nu neemt hij zijn rust, vindt het heerlijk als ik iets lekkers pak om te doen wat ik vraag, zo kan hij al zit, af en omrollen, zo train je niet alleen de hond maar ook zijn hersentjes en je bent heerlijk samen bezig waardoor de band groeit. succes!

Hoi Lara,

Ik denk dat je heel goed naar jezelf moet kijken en voor je zelf moet beslissen of jij dit aan kan. Zo niet dan zou ik er toch voor kiezen om deze pup terug te brengen en met de tijd te kijken naar een pup met een rustiger karakter. Er zit wel degelijk veel verschil in de karakters van honden. Mijn eerste twee pups waren druk maar goed te begeleiden. Mijn derde pup (inmiddels puber) is echt een draak en kost me veel meer moeite en energie om te begeleiden. Hij was in het nest ook al een hondje met een pittig karakter. Eerlijk gezegd denk ik dat de fokker jullie hier niet goed in begeleid heeft en dat ze beter had moeten kijken naar jullie situatie. Wellicht was het beter geweest om dit hondje niet te nemen.

Mocht je er toch voor willen gaan kan ik je alleen maar aanraden RUST. Ik heb dagen gehad met Twister dat hij minimaal 20 uur per dag in zijn bench zat. Hij kon de wereld simpelweg niet aan. Sommige dagen waren beter dan andere maar op den duur leerde ik steeds beter zien wanneer hij zijn dag al met z'n glas halfvol begon en dan kreeg hij dus meer rust dan gemiddeld. Gelukkig train ik bij een hele goede hondenschool die mij hier ook heel erg mee geholpen en gesteund heeft.

misschien is dit artikel ook nog wel interessant voor je:

http://www.hondenpage.com/honden-encyclopedie/wid_458-Als-het-glas-van-je-hond-te-vol-raakt.-.php

ik denk dat de ene pup meer nodig heeft dan de andere pup.ze moeten nog veel leren.poppy heeft maar heel even in een bench gezeten en ze ligt nu gewoon in een mandje.iedere hond is anders en iedere opvoeding is anders.ik hoor ook altijd van mensen,heuuu jou jacks zijn heel rustig en geen keffers of hielenbijters.daarom zeg ik ook altijd.iedere pup is anders.maar het komt wel goed hoor lara ik hield me niet aan dat geforceerde 5 minuten.ik deed gewoon wat ik dacht wat goed was.en en het is goed gekomen.van mij kregen ze ook verplichte rust maar gewoon op de bank.
wat ik wel doe en dat doe ik altijd na elke maaltijd,dat ik ze een uur uit elkaar haal en poppy in de keuken en jazzy in de kamer.zodat het eten goed kan verteren.en na een uur mogen ze weer gek doen en spelen.

@Jacqueline: als Hera protesteert in de bench negeren we haar. Ook 's morgens komt ze er enkel uit als ze rustig is. Hera's ligkussen ligt aan mijn voeten, dus ze is bijna altijd vlakbij mij. Maar af en toe moet ik een "break" nemen en gaat ze in de bench. Dat die uit mijn zicht staat, vind ik niet erg want ze moet leren om af en toe alleen te zijn. Ik werk van thuis uit en ben dus bijna altijd bij haar. Het probleem is dat ze alleen maar op haar ligkussen wil, of vanalles wil vernielen in de woonkamer, en dat ze de bench in vergelijking daarmee niet leuk vindt. Vandaar waarschijnlijk dat ze altijd bijt of gromt als we haar naar de bench brengen.
Omdat we dachten aan oververmoeidheid, hebben we haar al eens 2 dagen veel rust gegeven en toen was ze tijdens de wakkere periodes (uit de bench dus) een tornado. Ze wou niet spelen, enkel bijten en was zo gefixeerd op kapotmaken en happen dat ik er een deksel van een doos bij heb genomen om m'n benen te beschermen. Ik wist anders niet hoe ik haar van m'n benen af moest houden. Met de dagelijkse wandelingen is het toch iets beter en kan ze haar energie op een positievere manier kwijt.

Ja, we hebben nog veel werk aan het opvoeden...

Hoi,

Zo wat herkenbaar jou verhaal, ik zit/zat in dezelfde fase met onze pup ( Hollandse/Mechelse herder kruising)
Ze is nu11 weken en de eerste weken waren echt een drama, bijna horror dat bijten, au wat doet dat pijn en probeer maar eens rustig te blijven als de pup een stukje uit je vlees hapt.

Onze pup hebben we vanaf dag 1 in de bench, eten slapen rusten en bv als ik moet dweilen/stofzuigen dan moet ze er ook in ( Probeer maar eens te dweilen met een pup eraan hangend ;-(

Gelukkig is onze pup wel helemaal gek op eten, wil er alles voor doen wat ze kan.
Snachts slaapt ze goed en is stil ( 1x sta ik op en laat haar plassen in de tuin)
Gelukkig want als onze nachtrust ook erg was verstoord denk ik dat we haar terug hadden gebracht.
Je loopt nu bij wijze van op je tandvlees, ik begrijp het zo goed!

Alles pakken en stuk maken hoort denk ik wel bij iedere pup, als Mutz aan de post komt dan verscheurt ze die ( Kijk baas wat en leuk spel)
Boeken heb ik hoger gezet, net als de planten ( ja want potgrond graven is ook erg leuk)
Ze heeft wel stukjes uit de tafel gebeten, en probeert sinds deze week op de bank te klimmen maar dat mag ze niet.
Ik heb geleerd en gemerkt dat als Mutz overprikkelt is dat ze dan juist erg druk word en dingen uit gaat spoeken, dan verplicht ik haar tot een uur rusten in de bench. ( Wij hebben de bench apart staan en er een deken omheen gedaan zodat ze niet alles ziet, en ook voor de 2 kleine hondjes hier in huis.
We geven haar dan wat lekkers waar ze iets langer op moet kauwen .

Pff moeilijk hoor, jou pup klinkt een stuk heftiger dan die van ons, maar tussen door is ze dan wel lief? Kun je van die momenten wel genieten?
Ben je 24/7 met de pup bezig om te corrigeren?

Ik weet het niet, ik ben ook iemand die ergens aan begint...nouja je kent het wel.
Je kent jezelf het beste, en de pup ook, zeker worden ze rustiger als ze ouder worden, Mutz is echt 50% relaxter geworden de laatste 2 weken, maar ook sterker. Kan jij de pup zo meteen nog aan als ze volwassen is?

Misschien toch denken aan een ander huisje als het echt niet gaat, als je helemaal op bent en het niet meer ziet zitten.......Maar op het moment dat ik het niet meer zag zitten heb ik hier een oproep geplaatst en het gaat nu zo veel beter, dankzei de tips die ik hier heb gekregen
Ook de kritiek trek ik me aan en kijk dan wat ik ermee aan kan.

Voor jezelf eerlijk zijn is ook het beste voor de pup.

Succes ermee!

Als ze alleen op haar ligkussen wil is dus een teken van ik wil zo dicht mogelijk bij de baas zijn en wil niet opgesloten zitten.
Dus ligkussen in de bench desnoods of weg en bench in het zicht.
Laat haar alleen nog in de bench dus bench deur open en niet op de grond, niet op een kussen maar alleen in de bench.
Jij bent de baas dus waarom de hond meerdere opties geven?

Je zegt zelf als ze buiten de bench is is ze een tornado nou dan heeft ze pech en gaat ze de bench weer in als ze niet rustig wil spelen en doen.

Ga op cursus met je hond zo leer je ook diverse dingen.
En als je het echt niet aankan dan idd pup terug naar de fokker.
Houd er echter rekening mee dat bijna alle pups dit gedrag vertonen dus neem dan geen pup meer.

Alleen leren zijn moet je aan werken en dat doe je niet op de manier zoals jij het nu doet.
Je verplicht een hond in de bench te gaan zitten zonder opbouwing hiervan en dat werkt niet je hond moet alleen zijn leren en niet opgedwongen krijgen.

@Nora: allemachtig, jij hebt veel geluk met je hondjes! Nooit blauwe plekken zeg je? Nooit verwondingen? En enkel slippers stukgebeten? Bestaan zulke pups echt? Jij hebt hondjes met een mild temperament. Lijkt me zalig. Geniet ervan...

Ook ik ben een echte hondenliefhebber en vind dat sommige mensen te snel opgeven. Maar Lara, als ik jou was zou ik je toch echt afvragen of je lichamelijk wel in staat bent om zo'n pittig hondje op te voeden? Dit bedoel ik niet vervelend, maar ik kan me voorstellen dat het extra zwaar is als je lichaam niet meewerkt. Dat je dan niet altijd de energie hebt om je pup door de periode heen te helpen...

Als dat niet zo is, is het misschien toch verstandiger de pup terug te brengen naar de fokker. Op deze leeftijd is het makkelijker een ander plekje voor je pup te vinden van als hij straks ouder is. Dan is het toch een hond met een 'verleden'.

Misschien niet wat je wilde horen, maar soms is de combinatie tussen baas en hond gewoon niet ideaal. Je kunt dan beter voor een minder pittig typetje kiezen. Kritischer zijn bij de volgende fokker; je niet meer zomaar tot een hondje laten dwingen.

Succes met je beslissing, wat je ook kiest.

Hallo Natalie,
Wat een leuke naam, Mutz. Onze pups zijn ongeveer even oud en bijna even wild als ik je ervaringen zo lees. We zullen, net zoals jullie doen, de pup meer in de bench laten rusten. En de leefkamer nog meer puppy-proof maken.
Tussen de wervelwind-periodes door is Hera best wel lief ja. Ze ligt dan eigenlijk te maffen. Het gaat echt van ene seconde hyperactief, volgende seconde in slaap.
Alleen slaapt ze bitter weinig (we letten erop haar nooit wakker te maken).

Natuurlijk ben ik niet de enige die beslist wat er in de toekomst gebeurt. Mijn vriend is er ook nog en hij zegt dat hij het zich helemaal anders had voorgesteld, een pup in huis. Wanneer hij thuiskomt laat hij Hera uit haar bench, laat haar uit in de tuin en wil wat met haar samenzijn, spelen met de bal gooien en zo, maar dat ontaardt al na enkele seconden in bijten en happen in zijn benen, als een furie door de leefkamer stormen, op alle sofa's springen, enzovoort. M'n vriend herhaalt elke dag dat hij geen plezier beleeft aan de pup. En hij heeft ook geen plezier aan mij want ik praat 's avonds zo vaak over de hond (omdat ik niet weet hoe die aan te pakken).

Hallo Isis,
Fijn dat je reageert. Bedankt. Ik waardeer alle input want momenteel zit ik zo dicht met m'n kop op deze situatie (en ben ik misschien te emotioneel), dat het interessant en verfrissend is om opinies van buitenaf te horen. Ook van mensen die me niet kennen, want vrienden die me nu zien zeggen allemaal hetzelfde: doe die pup weg. Ik herken je niet meer. Hoe heb je ooit kunnen denken dat je met je ziekte zo'n hond kan opvoeden? En je praat enkel nog over de pup ook. Waar is je leven naartoe?

Ik wil echter niet over één nacht ijs gaan bij het nemen van een beslissing.

Soms denk ik: ze moet weg, nu, zo kan het niet meer. En op andere momenten, als ze rustig is en slaapt, vind ik haar zo schattig en lief. Dan schaam ik me voor m'n eerdere gedachtes om haar terug te geven aan de fokker.
Wat een onmens ben je toch, denk ik dan. Het voelt aan als een tweestrijd.

Mocht ik uit werken gaan, dan zou de situatie misschien minder moeilijk zijn en zou ik meer afstand kunnen nemen...Gelukkig is mijn vader vandaag langsgekomen om zich wat met Hera bezig te houden. Hij heeft ondertussen ook al twee blauwe plekken en zit hier naast me te vloeken. Hij geloofde mijn verhalen over Hera eerst niet maar ik denk dat het ondertussen wel begrijpt.

@lara ja ik weet het.terwijl mijn zus haar hond een broertje van mijn jazzy,echt alles kapot maakte.schoenen slippers truien broeken en ga zo maar door.max beet mijn zus haar kinderen echt alles.nu is hij wel een stuk rustiger hoor.en bijt hij niks meer kapot.maar kan je nagaan.twee broers en alletwee zo anders.

hier verder in de straat woont ook een rottie en die man heeft zelfs moeite om haar vast te houden.terwijl het een reus van een vent is.ze is heel lief hoor maar hij zegt ook,die honden zijn heel sterk.ze is de beste vrienden met die twee van mij hoor.ze is echt heel lief.maar het zijn gewoon reuze sterke honden.waar bij je echt een heleboel gedult mee moet hebben.en weet je lara.als je vriend er al geen heil meer in ziet,voeld een hond dat ook aan.puppys bijten en gaan op ondezoek uit en ga zo maar door.maar haar gedrag is wel vrij extreem.ik deed altijd ruilen met een koekje als die van mij op onderzoek uit gingen en het liefst aan me tenen jazz knabbelte altijd aan mijn tenen.maar ik heb echt nog nooit maar 1 verwonding gehad of een blauwe plek.als hij weer ging knabbelen gaf ik hem een koekje of een botje en daar was hij dan tevreden mee.en poppy ook.maar ja nogmaals bespreek het met een gt en met je vriend en ik hoop dat het goed komt.