Puppy blues, wie weet raad?

ik ga met me voorgangers mee en denk dat je pup overprikkelt is
ik heb hier 2 puppen van dezelfde leeftijd en als die spelen en ik vind dat het ff genoeg is en tijd is voor een pauze dan gaan ze automatisch al op hun plek of ik de bench liggen.

maar je bent al goed op weg

je moet alleen uitkijken dat het niet ten koste gaat van je ziekte want daar heb je ook niets aan als je helemaal kapot bent en het miss je baan gaat kosten

sterkte en sucses

Weet je Lara; je bent geen onmens als je het beste voor je pup wil. En soms kan het het beste voor je pup zijn om naar een baasje te gaan dat hem wel kan begeleiden. Hoe denk je dat het voor de pup moet voelen om zo bomvol adrenaline/stress te zitten?

Zie het ook niet al falen; dat is het niet. Zie het als een relatie tussen twee mensen; soms zijn de karakters zo verschillend dat het beter is al beide uit elkaar gaan. En in dit geval speelt er ook nog een lichamelijk onvermogen bij. Wacht niet te lang met je beslissing, voor je het weet is hij zijn meest belangrijke periode voorbij.

Wat mij vooral stoort
aan dit verhaal is dat jullie bij de fokker duidelijk hebben aangegeven dat het voor jullie
de eerste hond is en dat de fokker dan nog zei tegen jullie dat ze best een heftige hond is.
En dan bij de volgende keer dat ze toch niet zo heftig is?
om dan vervolgens bij problemen te zeggen dat dit normaal is en dat beide ouders ook erg dominant zijn en dat het alleen maar zal verergeren? Me dunkt dat de fokker hier ook wel een aandeel in heeft. jij hebt duidelijk aangeveven wat voor tempatament de hond het best bij jullie past en hij gaat akkoord met een duidelijk pittigere pup?

Het is natuurlijk een ras dat ik niet zo goed en daarom doe ik hier ook niet graag een uitspraak over

ik denk wel dat je het goed aanpakt hoor, maar idd, volhouden!!

ik ben het helemaal met sita eens.ik vind dat de fokker lara voorgelogen heeft.
daar kan de pup niets aan doen.maar ik vind het niet helemaal eerlijk van de fokker.

@jessica: bedankt voor de motiverende woorden.

@isis: je hebt gelijk, het moet vervelend zijn voor de pup om met zoveel adrenaline om te moeten gaan. En ze zal ongetwijfeld merken dat haar "baasje" aan het strugglen is. Ik probeer haar vanaf vandaag meer te doen rusten en bekijk dan hoe het gaat. Verandert er niks, dan moeten m'n vriend en ik nog eens praten over wat we best doen. Hera verdient een baasje dat haar kan geven wat ze nodig heeft.

ik vind het goed dat je zo gemotiveerd bent om het te proberen met hera, en haar goed op te voeden.
en ook al ben ik gek op honden, ik vind dat je je eigen gezondheid voorop moet stellen. verder is een pup nu nog vrij goed te herplaatsen, hoe ouder het wordt, hoe lastiger.
het lijkt alsof de fokker niet goed nagedacht heeft, en jullie niet goed begeleid heeft met de keuze van een pup. trouwens zou een rotweiller ook niet mijn eerste keus zijn in jullie situatie, maar dat terzijde......

uiteraard is dit een keuze die je zelf moet maken, maar verlies je eigen gezondheid, en het plezier van jullie gezin niet uit het oog. ik zou toch snel opzoek gaan naar een gedragsdeskundige.

Jee, ik heb heel wat honden gehad, maar zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. Mijn Willem is de rust zelve, ook als pup, heerlijk.

Ik wil niet vervelend doen, of iemand tegen het hoofd stoten, maar ik zou deze pup terug naar de fokker brengen. Met je gezondheid gaat het helemaal niet goed, en ik begrijp niet waarom de fokker jou deze pup bewust meegegeven heeft.

@sita: De fokker waar we de pup hebben gehaald, wist inderdaad op voorhand dat het onze eerste hond zou zijn en dat we een pup zochten die niet het haantje de voorste was in het nest. We zijn 3 keer op bezoek geweest, bij 3 weken, 6 weken en 8 weken. Bij 6 weken mocht er worden gekozen en werd ons het hondje voorgesteld dat overbleef en dat dus voor ons zou zijn. Hera was op dat moment duidelijk moe en we konden zelf niet inschatten hoe haar gedrag tegenover haar zusjes en broertjes was. Misschien hadden we moeten aandringen dat we haar ook eens op een actiever tijdstip bezochten. Doordat de fokker op 3,5 uur rijden van bij ons woont, kwam het niet direct bij ons op.
Toen we Hera gingen halen op 8 weken zei de fokker dat ze een duidelijk willetje had en een pittige meid was "die zich niet liet doen". Maar ja, wat versta je daaronder?
Als er een volgende keer komt, dan zullen we toch meer doordacht kiezen voor een bepaalde pup.

Wat rot dat het allemaal niet zo gaat als jullie hadden gehoopt... Fout ligt in mijn ogen trouwens ook bij de fokker... Als je zo ziek bent is juist een pittige pup gene verstandige keuze.. Jullie geloofde de fokker, wat ik trouwens helemaal begrijp, de fokker had beter moeten weten! Een Rottweiler is sowieso al niet het gemakkelijkste ras, pittige honden waar je veel en verstandig mee bezig moet zijn.. Natuurlijk kan het ook allemaal anders gaan, maar de meeste Rottweilers die ik ken waren kleine monstertjes als pup, niks mis mee, veel pupjes zijn dat, alleen is de vraag of dergelijk ras een verstandige keuze is als eerste hond en dan ook bij een ziekte die niet teveel stress kan verdragen. Het is zo jammer dat jullie zo jullie best hebben gedaan, ingelezen, voorbereidingen en dat het dan nu zo loopt. Uiteraard kunnen jullie er nu het beste van gaan maken, een cursus doen jullie gelukkig al en op het forum komen al veel tips binnen waar jullie iets mee kunnen gaan doen... Hou altijd 1 ding in gedachten "het zal verbeteren, de hond zal rust in zich gaan krijgen naar mate deze ouder gaat worden"! Alle honden zijn weer anders en het is aan jullie om nu te kijken wat bij jullie het beste werkt.. SOmmige honden hebben behoefte aan een bench, andere honden liggen juist veel liever los en kunnen dit ook...

Ik heb zelf 2 Dobermannen opgevoed en nu mijn drie musketiers en eigenlijk zijn er maar 2 geweest die heel ondeugend waren als pup en waar ik wel mijn handjes aan vol had, maar deze zijn ook alle twee de liefste honden van de wereld geworden en alle mensen zijn er metene verliefd op... De eerste maanden zijn pups sowieso ondeugend en gaan ze testen tot hoe ver ze gaan, met de juiste begeleiding komt dit helemaal goed...

Het is nu bij jullie hondje sowieso overprikkeling, belangrijkste is nu rust en regelmaat... Dus op vaste tijden korte stukjes naar buiten, 5/10 minuten per keer, meer dan genoeg.. Verder in huis positief spelen en belonen, je kunt wat kleine oefeningen doen (zit/af bijvoorbeeld) en daarna verplichte rust momenten.. nooit langer dan 2 uurtjes wakker, dit is lang genoeg, daarna een paar uurtjes slapen .. Als je dit gaat proberen met regelmaat (dus vaste tijden en momenten) zal de pup er ook regelmaat in gaan krijgen en zich er vast en zeker bij neer gaan leggen...

Mijn fokker van de Dobermann zei altijd, als je pupje slaapt groeit hij... Met andere woorden, slapen is het aller belangrijkste voor een pupje... Socialisatie is trouwens heel goed, maar wel met mate, nooit teveel op 1 dag...

Heel veel succes en hou zeker hoop, jullie hond wordt ook een hele lieve en rustige hond, zeker weten!

Mocht het allemaal niet lopen zoals jullie willen, dan is herplaatsen bij een goed thuis zeker ene optie, mochten jullie dan weer een hond willen, kijk dan ook zeker naar herplaats honden, dan heb je sowieso die puppytijd niet, want bijna alle pups zijn drukke hondjes die allemaal gaan uitproberen en testen... Mijn lieverds zijn voorbeeldige pups geweest, maar dit heeft ook veel tijd en energie gekost, alles hangt en staat bij de juiste opvoeding en dat is zeker niet altijd even makkelijk...

@nantastic: jij hebt al veel ervaring met honden opvoeden! Bedankt voor je reactie en voor de tips. Ik hoop samen met je mee dat onze pup rustiger wordt. Zoveel mensen hebben het hier al over overprikkeling gehad, dus we moeten hun raadgevingen zeker uitproberen. Wie weet verandert Hera dan wel in een engeltje.

mijn Cooper nam als pup ook nooit zelf zijn rust waardoor hij overprikkeld raakte, ik heb de raad van hier op het forum opgevolgd , met 1 uur wakker 2 uur rust in de bench en de problemen werden snel beter. Hij is nu 9 maand en krijgt nog regelmatig rust in de bench.
Wat je ook kan proberen om Hera rustig te krijgen in de bench is de bench afdekken met een deken zodat het een soort veilig holletje wordt, koop een kong vul die met lekkers en leg hem in de bench. Geef al haar voedsel in de bench en leg er ook haar kussen in zodat het echt haar plekje wordt.
Zet de bench bij jou in de kamer, hier staat hij ook gewoon in de woonkamer zodat Cooper altijd bij ons is ook al zit hij in de bench. En geloof me voor een Berner is dit een grote bench maar maakt niet uit, zet hem bij jou in de kamer waar je het meeste verblijft.
Hou de wandelingen kort en geef haar zoveel mogelijk rust.
Succes

Hoi Lara,

Je schrijft: Toen ik er gisteren een vriendin over vertelde, zei die: "meid, ik heb je nog nooit zo ellendig gezien. Je maakt jezelf kapot. Breng die pup terug, laat de fokker haar herplaatsen en zet schuldgevoelens en negatieve reacties opzij. Weinig mensen zouden opmerkingen hebben mocht het over een cavia gaan of over een parkiet. Maar als het over een hond gaat, o wee. Dan kennen ze geen genade." Hoe hard dat ook klonk, daar vond ik wel dat ze enerzijds een punt had. "

Natuurlijk heeft je vriendin daar een punt. En natuurlijk kan ik mij voorstellen dat je ervoor kiest om de pup terug te brengen naar de fokker; je hebt je gezondheid niet mee, de situatie brengt ongetwijfeld spanningen tussen jou en je partner en je bent nu erg vermoeid.

Je moet zelf de overweging maken en daarbij neem je uiteraard je gezondheid mee en net zo belangrijk is dat jij en je partner het samen eens worden over de keuze en daar dan ook helemaal voor gaan. Als je toch kiest voor herplaatsen is daar niets mis mee. Dan doe je dat ook omdat je
er van overtuigd bent dat dat het beste is voor de pup.

Maar omdat je zelf schrijft dat je al gehecht bent aan de pup en ook dat je eigenlijk vindt dat je een hond voor het leven neemt, ben ik bang dat je spijt krijgt als je ervoor kiest om de hond te laten herplaatsen. Je hebt nu al last van schuldgevoelens en ook al zegt de hele wereld dat je geen schuldgevoel moet hebben als jde pup laat herplaatsen, dan nog is het de vraag of jij dat dan ook zo voelt. Maar dat kun je zelf het beste inschatten natuurlijk.

Persoonlijk denk ik dat de pup overprikkeld is en als de pup voldoende rust krijgt, het allemaal goed komt. Maar ik heb de pup niet gezien en ik ben geen GT, dus ik weeet het ook niet. Ook kan ik niet inschatten of je daar nog voldoende energie voor hebt.

Moeilijk hoor, ik hoop in elk geval dat dit forum je helpt bij je keuze. Als ik het zo lees doe je erg je best voor je pup, dus daar zal het niet aan liggen.

Eindelijk kan ik reageren! De storing op HP is hersteld!!! Joehoe!

Nanu was ook zo'n draak van een pup! Echt waar, wat je hier beschrijft is heel herkenbaar! Ondertussen is ze uitgegroeid tot een hele lieve en aanhankelijke meid. Dus verlies de moed nog niet!!!!!

Waar ik veel aan gehad heb, is hulp van andere mensen. En dan bedoel ik niet om je pup op te voeden, maar om jou even te helpen!
Vraag iemand om eens een paar uurtjes te komen 'babysitten', zodat je wat kan slapen of rusten. Want als je zo op je tandvlees zit, geraak je zelf overprikkeld en zend je de foute signalen uit, hoe goed je ook je best doet om rustig over te komen. Je bent gewoon stikkapot!
Vraag eventueel een paar dagen vrijaf op je werk, alles wat help om even de last van je schouders te nemen.
Echt: oordopjes in, licht uit en proberen niet meer aan die pup te denken. Of ga even iets doen dat je zelf leuk en ontspannend vind (zwemmen, wandelen, shoppen, naar de film,..) Het is heel belangrijk dat je nu even tijd en rust voor jezelf neemt. Je zal zien: dan sta je steviger in je schoenen en ben je geduldiger en rustiger als je dan met je pupje bezig bent.
Bij Nanu ging het na een maand of twee veel beter en daarna werd het thuis zelfs een luie doos, hahaha!

Onderschat ook de impact van het weer niet: met deze kou en sneeuw krijgen heel wat honden een energieboost. Ik zie volwassen honden ineens weer de kolder in de kop krijgen!

Dus zorg ook voor jezelf! Dan kan je zelf beter voor je puppy zorgen. En probeer het heftige gedrag te relativeren en er niet té dicht met je neus op te zitten. Hou je aan een paar korte wandelingetjes per dag, waarin je natuurlijk ook aan haar socialisatie denkt, een paar korte spelletjes. Mentaal vermoeien helpt ook: zoekspelletjes, verstoppertje. Het hoeft niet altijd lichamelijk te zijn. En dan zoals de anderen zeggen: verplichte rust! (ook voor jou, haha)
Veel moed!

lara, wat nantastic en Christel zeggen is echt veel waard.

Hoop ook dat je wat rust krijgt, dan klaart het echt op.

Je zegt dat je twee dagen het rustiger aan hebt gedaan. In de bench en verplichte rust, maar dat dat geen effect had. Dat vind ik niet zo vreemd. Mijn hond was een herplaatser van 1 jaar, een Golden (je weet wel, zo'n "makkelijk" ras). Nu had ik geen bench, maar Dobby gaat en ging wel iedere middag mee naar mijn slaapkamer als ik daar ging slapen. Ik ben (ook) chronisch ziek namelijk en heb die rust nodig. Het heeft echt maanden geduurd voor hij een beetje gekalmeerd was.

Nu denk ik dat het bij een pup niet zo lang zal duren, tenslotte is weg bij baas, naar blafferig asiel en naar nieuwe baas als je een stuiterende puberhond bent ietsie stressvoller dan als je als pup ergens terecht komt, maar toch. Ik denk dat je zo'n slaap-waak regime met verplichte rust minstens een paar weken moet volhouden voor je kunt beoordelen of het werkt.

Ik denk wel dat zelf rust en hond ook rust elkaar kan versterken, dus misschien is het een idee om dan samen een uiltje te knappen? Jij om bij te tanken en Hera om tot rust te komen?

Tegenwoordig staat mijn hond al klaar bij de onderste tree van de trap: "gaan we slapen?". Hij is eerder boven als ik. Het moet een gewoonte worden, of je het nu over een pup hebt of een wat ouder dier. Dat bereik je niet in 2 dagen.

P.s. de naam van de hond is Hera en ik moest daardoor vreselijk lachen om je verhaal. What's in a name. Misschien een lievere naam moeten kiezen?

Da's waar Wilma, dat opvoeden gaat niet over een nacht ijs...

Aan je eigen rust, daar kan de pup zich wel naar schikken, niet slecht voor hem.
Een rumoerige periode die echt! beter wordt.

Ja, Hera...

Hoi Lara, hehe eindelijk kan ik weer op hp op de 1 of andere manier kon ik niet reageren...

heb je verhaal gelezen en meid wat kun je je ellendig voelen he!
onze Mandy was ook als pup niet de makkelijste en heb de eerste paar maanden wel eens een potje gejankt hoor dat mag je gerust weten, nu zijn we bijna 3 jaar verder en het is nog steeds een schat van een hond en lekker rustig maar van haar puppietijd heb ik weinig kunnen genieten

Nu hebben we Femke erbij en dat is een droompuppie en nu genieten we de volle 100 % van haar puppietijd en is het leuk om te zien en mee te maken hoe het ook anders kan zijn, hoop wel dat zij over 3 jaar net zo makkelijk is als Mandy

heb met Mandy wel op de hondenschool gezeten en ook veel laten rusten in de bench en veel energie erin gestoken maar ik ben wel een gezond iemand en dat bedoel ik niet negatief naar jou toe maar ik kan me voorstellen dat je hondsmoe ervan word, ik snap ook niet zo goed dat de fokker jullie toch een hondje heeft verkocht die had eigenlijk ook wel beter moeten weten

moest wel erg lachen om de naam...Hera
de pup terugbrengen? ik lees tussen je regels door dat je al erg aan haar gehecht bent geraakt en dat snap ik!

zou haar veel rust geven en eigenlijk weet ik weinig van dit ras om je echt goede tips te geven
maar wens je wel heel veel sterkte toe wat je ook besluit!

groetjes marion

Je verhaal is heel herkenbaar.

Onze Max was echt een wervelwind toen hij bij ons was. De eerste 6 weken schreeuwde hij het uit 's nachts en door slaapgebrek zagen wij het af en toe ook niet meer zitten.

Door toch echt veel "verplichte" rust is Max uitgegroeid tot een heerlijke rustige hond in huis.

Wij hebben ook echt onder de blauwe plekken enzo gezeten en idd ook het hangen in de kleren in bij ons ook elke dag aan de orde geweest.

Wat mij echt heeft geholpen is het feit dat een pup 18 uur van de 24 uur moet rusten. Daar hebben we ons dan ook zo goed als mogelijk aan gehouden. Verder een duidelijke routine in het lopen en spelen. daardoor werd er voor hem heel veel duidelijk. Wat ons ook veel heeft geholpen was het samen lopen met andere honden waardoor Max veel opstak qua gedrag van de andere honden en het beste was nog dat hij door al die indrukken na het lopen uitgeteld was en heerlijk lag te slapen.

Verder deden we in huis spelletjes met de hond waardoor hij geestelijk moe werd gemaakt.
Het wordt echt makkelijker, maar het duurt even.

Anoniem (Gast) ben ik dus

Hoi Lara!

Zoals jij je nu voelt heb ik me ook gevoeld. Heb een foto waarop je ook duidelijk
ziet dat ik aan het einde van mijn Latijn ben. Oh wat heb ik gehuild...
Heb mezelf ook in het begin helemaal weggecijferd voor de hond.
Alles wat jij beschrijft, behalve dan het gordijn hangen ( hebben we niet hahaha)
klinkt mij bekend in de oren. Veel bijten en grommen...

Vorig jaar Oktober ( Toby 10 mnd) een gedragstherapeut ingeschakeld en bij die meneer
gaan trainen. Volhouden was zijn advies! Moet je zeggen, het werpt zijn vruchten af, al
moet je wel doorzetten.
Heb geen blauwe plekken meer, hij probeert het nog wel, maar dat wordt ook minder nu hij ouder wordt.

Ergens vorig jaar heb ik ook gedacht, dat het beter was om hem terug te geven aan de fokker.
Ben blij dat ik dat niet heb gedaan.
Tuurlijk blijft het keihard werken, zal de komende 2 jaar nog aardig moeten buffelen. Het doel is dat hij een rustige hond wordt en naar me luistert.
Vanochtend had hij zijn ochtend humeurtje geloof ik, maar na uur wandelen is hij dat wel kwijt. Ligt nu tevreden IN ZIJN MAND aan zijn bot te knagen. --> jaaaa was ook een hele onderneming om hem op zijn plaats te krijgen! Als ik geen vooruitgang had gezien was het een heel ander verhaal geworden!

Moet wel zeggen dat ik hier niet meer aan begin, heb hier nu voor gekozen, dus maak het helemaal af.
Alleen hierna geen hond meer! Ook geen herplaatser ( onze 1e hond was een Rottweiler uit het asiel)

Miss ben ik te veeleisend, hij is natuurlijk 14 maanden pas, in de pubertijd. Alleen men verwacht wel dat je je hond in het gareel houdt. En dan zeker als je een Rottie hebt, die hebben DE naam hé.

Dus hou vol! zet em op! Het wordt vast een super hond! jullie Hera.

Succes!

Linda

Bedankt voor de bemoedigende reacties iedereen, en ook om jullie ervaringen met me te delen. Het is een hart onder de riem.
Om 8u. zijn Hera (nomen est omen en ik 15 minuutjes gaan wandelen. Ze vond het duidelijk weer heel plezant en wou achter duiven aangaan en zoveel mogelijk stokken verzamelen om mee te nemen naar huis. Daarna heeft ze gegeten en rond 8u45 heb ik haar in de bench gelokt. Met een ijsblokje dit keer; een mens moet inventief zijn. Het ijsblokje is ondertussen gesmolten en Hera is nu al zo'n drie uur aan een stuk keet aan het schoppen. Ik negeer haar anders wordt ze nog meer aangevuurd. Ze probeert het metaal (de tralies) van de bench door te bijten en stukken van het vetbed te scheuren. Haar bot gooit ze wild tegen de wanden. Ze schudt ermee als was het een prooi.
Ik hoop dat ze gauw kalmeert.

Kan je het gedrag in de bench niet eens filmen?
Misschien kunnen we je dan beter helpen als we het zien hoe de hond zich gedraagd.

Zodra ze rustig is zou ik dat even belonen, zo kan ze ook leren dat rustig zijn belonend is... Dit kent ze waarschijnlijk ook nog niet en dan is het keet trappen... Dus zodra ze even een paar seconden rustig is, kun je haar er gerust eventjes uit halen en wat lekkers geven bijvoorbeeld...

Wat misschien ook kan werken is als je zelf de rust neemt...
Dus lekker even op de bank gaan liggen en haar even bij je nemen, buik kriebelen vinden ze altijd heerlijk en worden ze vaak (niet altijd natuurlijk) ook rustig van en vallen misschien zelfs in slaap.. Zodra ze een poosje slaapt kun je proberen haar rustig in de bench te zetten, even verder kriebelen op de buik en dan valt ze misschien wel weer terug in slaap ..

Het is even aftasten, met positieve beloning kom je vaak heel ver... Ze heeft nu een nare ervaring met de bench en dit zal eerst een omslag moeten gaan worden...

In de bench----> Stilte ----> Werkt Belonend

Je kunt de beloning voor de stilte langzaam langzaam langer uitstellen...
Zo leert ze langer stil te zijn in de bench...

Het is zwaar, maar zeker niet onmogelijk...

Wat doet ze trouwens als ze los is, gaat ze dan ook de boel verbouwen?
Misschien heeft ze wel meer baat bij het los rusten...

Mijn honden hadden allemaal stuk voor stuk een hekel aan de bench, stuk voor stuk namen ze gelukkig voldoende rust door gewoon los te zijn.. Ze gingen dan in een mandje lekker liggen slapen... Een bench kan heel positief werken maar voor sommige honden kan het ook averechts werken.. Dus even aftasten wat het beste zal werken..

@Marion: bedankt voor de reactie. Hoe oud is Femke ondertussen? Is zij dan een stuk kalmer dan Mandy was indertijd? Is dat trouwens een foto van haar? Mooie hond! Ik hoop met je mee dat ze net zo'n droomhond wordt als Mandy nu is.

@Simone: bedankt! Ook jij haalt aan dat door verplichte rust je hond (Max) meer bedaard is geworden. Bedankt voor de tip! We hopen dat we binnenkort iemand uit de woonwijk kunnen aanspreken die samen met ons en hun hond kan gaan wandelen. Alleen moeten we er dan wel zeker zijn dat het een hond is met een lager energieniveau dan dat van Hera, anders wordt ze nog meer losgeslagen.