Bijna een jaar geleden

Ik weet het, ben nog maar zelden aanwezig hier.
Vind het nog steeds erg moeilijk,veel heb ik hier getypt over Luna,haar draagtijd,leuke dingen van de pups en haar,haar ziek zijn en overlijden.Raar om dan hiet te typen zonder dat het over haar gaat.

Maar de laatste weken ben ik weer ontzettend veel met haar bezig(natuurlijk nog geen 1 dag uit mijn gedachten geweest sinds die rotdag vorig jaar! Maar nu blijft het maar spoken in mijn hoofd constant)

Allemaal in huis missen we haar nog steeds zo erg!
Onze jongste die er vorig jaar niet veel van snapte heeft het de laatste week elke keer over haar,\\\"wanneer komt ze nou eens terug mama?\\\" Mijn oudste dochter heeft het er nog steeds heel zwaar mee,hoort en ziet haar vaak s\\\'avonds denkt ze.(mischien kijkt Luna mee vanaf de hemel?En houdt onze dochter in de gaten?)

Heb net mijn topic helemaal doorgelezen over dat ze zo ziek was en we de verschrikkelijkste keuze hebben moeten maken om haar te laten gaan en ik zit hier weer helemaal huilend achter de pc :\\\'(

We hebben een andere hond,Kaya.
Maar jee wat is anders dan onze Luna!
Omdat dat verschil zo duidelijk is mis ik haar nog erger...hadden we maar weer een Bordeauxdog opgehaald in plaats van een Rottweiler!
Niet dat ik niet gek op der ben maar tis zon ander ras en ik zal nooit zoveel voelen voor haar als ik voor Luna voelde.
Mischien klinkt dit hard,maar ow wat ben ik blij om het eens te typen!!

Ik mis haar gewoon nog zo erg...kan me niet voorstellen dat het alweer bijna 1jaar geleden is(17feb)!!Lijkt wel een week geleden :\\\'(

Zijn er meer mensen die na een jaar nog dagelijks aan hun overleden hond denken?

Ik moest even mijn ei kwijt...voel me iets opgeluchter nu.

Liefs

Het is inmiddels meer dan een jaar geleden dat ik mijn meissie moest laten gaan en ik denk nog heel vaak aan haar. Het is helemaal niet gek dat je daar nog mee zit! Het is toch een maatje waar je lief en leed mee deelt. Ik probeer als ik verdrietig ben de mooie herinneringen aan haar naar boven te halen. Te lachen om haar streken of te denken aan de leuke dingen die ik met haar deed. Dan komt er een lach op mijn gezicht en ben ik blij haar in mijn leven te mogen hebben gehad.

Bordeauxdog of rottweiler of ander ras; vergelijken ga je toch doen. Probeer wat ruimte te maken in je hart voor Kaya; het is vast groot genoeg voor twee honden...

Ik weet niet goed wat ik moet zeggen, maar wens je wel veel sterkte met het verwerken!
Sterre is nu nog maar 3 weekjes weg, en ik mis haar nog steeds, toch kijk ik terug naar prachtige herinneringen en kijk ik ook weer blij uit naar Flory die over 7 weekjes komt!

veel begrip voor je verdriet, ook ik herdenk nog iedere dag mijn overleden honden, er zijn nog veel tastbare dingen in mijn woon/slaap kamer aanwezig, altijd in mijn hart nimmer eruit.

een nieuwe hond draagt veel bij aan het verwerken van het grote verlies van je overleden hond, een mooi plekje geven en je moet toch verder met je leven, dat is niet anders.
probeer je er over heen te zetten.

juist mooi dat jullie nieuwe huisgenoot zo anders is van karakter, nimmer kan een nieuw huisgenoot je overleden kamaraadje vervangen. geniet van het NU. en onthoudt, dat bij ieder overlijden, een herinnering geboren wordt.

ik begrijp je heel goed ,het gemis blijft en een andere hond kan echt de vorige niet uit je hart weghalen en die pijn blijf
hier is het bijna twee jaar en ook hier is de nieuwe hond (wel hetzelfde ras) totaal anders dan mijn vorige,en oh wat mis ik mijn ventje ook nog zo!
veel sterkte

Natuurlijk begrijpen wij dat. Aan het verlies en gemis voelen zit geen limiet, dit is altijd aanwezig. Naar is dat, als de sterfdatum steeds dichterbij komt, terwijl het maar een datum is, niet meer dan dat, maar o zo beladen.

Ik wens je veel sterkte toe, houd je vast aan de mooie herinneringen, dat kan wat verzachten. Maar missen zal je altijd blijven doen, dat is niet meer dan vanzelfsprekend als zoiets dierbaars uit je leven word gehaald.

Luna is bij jou en je gezin, alleen dan op een andere manier dan jullie gewend waren.

ik kan hier ook niets op zeggen maar toch wens ik je veel sterkte toe en ik hoop dat je ondanks dit toch erg veel plezier mag hebben van je nieuwe hond

Hoi Tanja
Ik begrijp ook wat je bedoelt
Onze Rocky is nu ook bijna een jaar (16 Maart) uit ons midden en we missen hem nog elke dag
Het gemis wordt wel minder maar gaat nooit helemaal weg
Ik denk soms ook dat hij over ons waakt van bovenaf
Maar dat is niet zo raar denk ik
Gr Marian

Nou, mijn Bordeauxdog is 3-4 maanden geleden overleden. Het was echt mijn maatje
We hebben inmiddels een andere hond (ander ras) en in mijn gedachten vergelijk ik ze toch. Ik weet dat ik dat niet moet doen, maar het verschil in karakter is zo groot. En ook ik ben weg van mijn nieuwe pup hoor, maar ja, het is geen Bordeauxdog he. Ik heb nu gekozen voor een andere hond, omdat je met een Bordeauxdog nooit langer dan een uur een schoon huis hebt. En ook zwarte kleding is niet lang zwart
Maar het karakter van een (goed opgevoede) Bordeauxdog, valt eigenlijk niet te vergelijken. Dus, ik begrijp hoe je je voelt. Ik mis hem nog elke dag...

weet dat je berichtje al een hele tijd geleden is maar wil toch nog ff reageren 31 december 2010 vond ik mijn bordeauxdog Gucci dood in mijn keuken toen ik uit mijn werk kwam.
denk nog dagelijks aan haar mijn meissie wij hadden een bijzondere band met elkaar en ook heel wat nare privé dingen mee gemaakt.
11 juni 2011 haalde ik helemaal uit asiel in Beilen een bordeauxdog Ty-rone een reutje,wat lijkt hij toch op Gucci gewoon eng,ze scheelde maar 1 1/2 jaar allebei zo een zacht en vriendelijk karakter het was net of ik mijn meissie terug had voelde mij wel eens schuldig tegenover beide Gucci was er niet meer maar toch ook weer wel en Ty was geen Ty maar Gucci,nu moet ik morgen TY-RONE in laten slapen en ben ontzettend verdrietig ga eerlijk gezegd kapot en jank mijn ogen uit mijn hoofd

Vorige maand was het 1 jaar van onze vorige hond Kelly. (Golden retriever).4 maanden na het overlijden van Kelly namen we een pup, een witte herder. Ik kon het echt niet aan om een andere golden in huis te nemen. Nu mis ik Kelly nog steeds - heel erg zelfs. En begrijp precies wat je bedoeld. 
Ik zeg nog steeds elke avond zachtjes 'weltruste Kelly'. En heel soms zeg ik per ongeluk Kelly als ik het tegen Mikey heb. Ik hou heel veel van Mikey en Mikey is ook echt 'mijn kind' aan het worden, maar Kelly... Dat is en blijft toch mijn grote liefde en ik mis haar nog steeds. Ik probeer het los te laten en er vrede mee te hebben en dit gaat gelukkig ook wel, maar er zijn echt nog wel momenten dat ik moet huilen omdat ik haar mis en me alleen voel. Dat zul je wel herkennen denk ik.
Veel sterkte.

altijd in je hart, altijd met je verweven blijven je honden, maakt niet uit hoelang het geleden is.

blijf altijd verdrietig, maar......bedenk dat je veel vreugde hebt mogen beleven van je overleden hond .

en is het niet fijn dat de huidige hond een heel ander karakter heeft ? zodat Luna iets heel speciaals was ?

probeer het achter je te laten de verdrietige momenten, en de herinneringen op te pakken van Luna waar je zoveel vreugde hebt mee mogen beleven.

huilen mag , lucht op. woede mag ook, probeer de nare momenten van je hond achter je te laten, laat het los.

kijk ook eens naar die mooie momenten die je met je hond hebt mogen beleven, geniet daar van, lach met je hond , ook al is tie er niet meer, heus ze kijken mee over je schouder, en zouden het helemaal niet willen dat je zo verdrietig bent.

de pijn verdwijnt, de mooie momenten krijgen de overhand, als je dat toelaat in je leven.

Gonda. voor jou geldt dat niet, zo vers , vandaag je TY in laten slapen, jee Gonda. wat verdrietig toch.

Gonda. heel veel sterkte, hoop dat er iemand in je nabijheid is waar je alle steun vandaag van krijgt.