advies gevraagd.

3,5 jaar geleden hebben wij een hondje in huis gehaald, die achteraf gezien van een slechte fokker vandaan kwam. Vanaf het begin hebben we al wat problemen met haar. Ze bijt namelijk heel veel: als we haar aaien, poten afdrogen, met haar spelen etc. We zijn op cursus geweest met haar, bachbloesem gebruikt, GT ingeschakeld, naar de dierenarts geweest om evt lichamelijke problemen op te sporen maar niks helpt of alleen tijdelijk! de dierenarts adviseerde ons om haar in haar nekvel te pakken als ze beet en sinsdien is het alleen maar erger geworden!!

Nu hebben we sinds 10 maanden een kindje en ook naar haar \\\"hapt\\\" ze. Als mijn dochter op de grond speelt duikt ze er ook constant bovenop en likt ze veel aan mijn dochter. Ze laat haar geen moment met rust.
Zelf heb ik het idee dat de hond bang is, en daarom bijt. als je haar aait lijkt het wel of ze verstijft en hierna hapt ze gelijk. Als er visite komt met kinderen lukt het ook niet om haar kalm te krijgen, wat ik ook probeer.


Nu werden we net gebeld door een kennis die zou haar graag in huis willen nemen. Alleen weet ik echt niet goed wat ik nu moet doen, aan de ene kant denk ik dat het beter voor haar is. Dat de situatie hier voor haar gewoon te druk is. Aan de
andere kant wil ik het helemaal niet! het doet zo\\\'n pijn het idee alleen al om haar wegte doen! Maar ik ben bang dat als ik opnieuw een GT inschakel en er is weer geen verbetering dat de situatie alleen maar uit de hand loopt op deze manier.
De hond is weleens bij mijn schoonmoeder en daar is ze veel rustiger.



wie kan mij advies geven?? wat zouden jullie in deze situatie doen?

Niet meer in de nek vel pakken, en wat je het best kan doen....kijk waar de hond het beste af is, en ga op je gevoel af. Veel sterkte en succes met je keuze.

Ik denk na het lezen van jou verhaal, dat de hond bij je schoonmoeder de rust en duidelijkheid krijgt die het nodig heeft.

Probeer die zelfde rust en duidelijkheid bij jullie thuis te geven.
Wees ten alle tijden consequent, ja is ja en nee is nee.
Verder de hond duidelijke regels geven, waar iedereen zich dan ook aan houd. In huis allemaal 1 lijn trekken.

En zorgen voor voldoende rust, zo'n 18 uur per 24 uur.

veronique wat ik zelf denk is dat ze bij mijn schoonmoeder juist alles mag, en daardoor ontstaan er geen problemen. Ik ben juist erg streng en consequent. ze luistert verder goed, alleen als ze begint te bijten lijkt het wel of er een knop omgaat en ze op niks meer reageert!

Je hoeft niet streng te zijn maar je moet wel consequent zijn.
Ik denk eerder dat je hond bang voor je is en daardoor dit gedrag vertoont.
Terwijl ze juist de rust krijgt die ze nodig heeft bij je schoonouders.

Angst doet dingen met een hond, die ze zelf niet in de gaten hebben, maar is puur een overlevings drang.

Wat voor ras is je hondje?

gabber het is een jack russell

3,5 jaar is het hondje bij jullie, je kindje is nu 10 maanden... Dus in de tijd dat je GT inschakelde, bachbloesem gebruikte, e.d. was het toch nog niet 'druk' in jullie gezin, en toch vertoonde de hond toen ook al dit gedrag.
Bij je schoonouders is ze daarentegen wel rustig en zijn er geen problemen...
Waarom leer je dan niet van je schoonmoeder hoe zij de hond aanpakt? Want blijkbaar lukt het bij haar wel om de hond rustig en probleemloos te krijgen. Misschien komt haar zienswijze niet overeen met de jouwe, maar als het werkt... Je hebt al zoveel geprobeerd, zonder resultaat. Waarom dan dit niet?

ze heeft inderdaad dit gedrag altijd al vertoond alleen wordt het steeds erger en erger.
Ik schrijf het verkeerd, bij mijn schoonmoeder mag ze werkelijk alles, op de bank springen, happen, op schoot springen. Omdat ze daar nooit gecorrigeerd wordt bijt ze ook niet. Hier thuis mag ze niet op de bank, niet op schoot en al helemaal niet bijten! Mijn schoonmoeder vind dit allemaal niet erg.

Ik denk niet dat ze bijt maar naar jullie hapt, of niet?

Als het een kennis is die met honden om kan gaan denk ik dat je hond beter af is bij haar.
Dit is niet zielig maar misschien juist goed voor je hond, aan medelijden heeft ze niks aan.

ze hapt, maar als ik bijv. haar afdroog als we buiten zijn geweest dan bijt ze echt en gromt ze ook!

die kennis is een vrouw van rond de 50 geen kinderen en geen man. Ze heeft haar hele leven honden gehad. Binnenkort komt ze langs om met ons te praten, maar vind het zo verschrikkelijk moeilijk. Baal er gewoon van dat het me niet lukt om het bijten te verhelpen, ben zo bang dat als mijn kindje perongeluk aan haar zit dat ze dan een keer uitvalt!

dat verstijven voor ze hapt lijkt me (natuurlijk ben ik niet zeker want ik zie het niet) een duidelijke lichaamstaal van: ik wil niet geaaid worden.

Ik begrijp heel goed je vraag, kan hierbij ook geen advies geven want wil niets fout adviseren.
Misschien is het wel slim om nu toch je hondje naar de schoonmoeder te doen, ook voor de veiligheid van je kindje. Dit kan pijnlijk zijn maar je gaat hem natuurlijk nog kunnen zien dan
Na een tijdje kan je misschien zoeken naar een ander hondje maar dat is eigen keuze he!

heel veel succes gewenst!

Laat die vrouw gewoon komen, praten kan je altijd.
Kijk hoe de hond op haar reageert en of er een klik is.

Jij zit nu in angst voor je kind en dat zal zeker nog meer tegen gaan werken.
In die drie en een half jaar is het je niet gelukt om het af te leren, nu heb je een kind en zal je ook wel minder tijd hebben.
Je hond zit niet lekker in haar vel bij je.

Wat ik van je verhaal lees, weet niet of het klopt, dat is dat je de strijd aangaat met je hond. De hond kan niets anders meer dan zich verweren en uit dit door te happen. Ga geen strijd meer aan met je hond. Probeer eens je in de hond te verplaatsen en je hond haar gedrag om te buigen. De reactie die de hond geeft op je kind is het gevolg van je eigen gedrag. In mijn ogen is er voor het kind (nog) geen gevaar omdat het kind de strijd niet aangaat. Naar mate het kind ouder wordt en het voorbeeld van de ouders gaat volgen, ja dan heeft het kind ook een probleem. Voorkom dit wees duidelijk en consequent maar niet overheersend naar de hond toe. Kan of wil je zelf je eigen aandeel hierin niet zien of veranderen dan lijkt mij herplaatsen de juiste oplossing.

Dit is moeilijke problematiek.

Je hebt met je hond al een heel parcours afgelegd, nu zit je met een 'onbetrouwbaar' schichtig hondje...

Wat vind je zelf?
(Ik denk dat je het gedrag een beetje moe bent, en dat er met zo'n jong kind in de buurt niet veel tijd overblijft om je ammezuur in die hond te stoppen.)

Dan heb je alles welbeschouwd, niet veel keuze, of naar je schoonmoeder of naar je kennis.
Dat je je daar niet gemakkelijk voelt , snap ik.

Kijk het een beetje aan, probeer je even niet te fixeren op de hond en laat hem een beetje links liggen. Hoe reageert hij na verloop van tijd?
Het kan best zijn als je even een time-out neemt, dat het vanzelf al een stuk beter gaat.


Ik wens je heel veel succes, rust en wjsheid.

Als jij naar je gevoel luistert, dan weet jij het het beste!

Dan zal het zijn zoals jij wilt, en niet anders. Daar geloof ik in.

Schakel desgewenst nog een gt in, voor nu zou ik even negeren, er een beetje langs leven.
Dit is niet negatief, maar dan kan jij een beetje zien hoe de reacties van de hond zijn.(zonder stress)

Als moeder weet ik dat de veiligheid van je kind altijd voor gaat!

Een jack russel is vrij goed te lezen.
Om er achter te komen wat er fout gaat zou je veel meer moeten zien dan dat jij nu verteld.
Een ding staat vast, je hond geeft signalen af die jij niet begrijpt want je gaat door tot ze bijt.
Ze verstijft schrijf je, dat is een signaal die ze afgeeft omdat zie iets niet wil.
Of het angst is of niet, aanraken heeft ze duidelijk niet goed geleerd dat dit positief is.
Voor haar is dit nog steeds negatief en dat al 3 en een half jaar.
Happen is ook duidelijk een teken, happen is een signaal, ga je door volgt er bijten.
Je dierenarts geeft dan ook nog eens een slechte tip om haar in haar nekvel te pakken.
Zo heb je haar geleerd dat signalen geven niet mag.
Nu staat ze de signalen over en zal dus geen moeite meer doen om je te waarschuwen maar gelijk bijten als het nodig is in haar ogen.
Met een kind van 10 maanden in huis zou dat wel eens gevaarlijk kunnen worden.

Jij bent haar gedrag zat schrijf je, maar haar gedrag komt voort uit jou manier van omgaan met haar.
Ik begrijpt je hond niet en je hond begrijpt jou niet.
Omdat dit al zo lang aan de gang is en je nu ook nog een kind hebt zou ik echt voor de oplossing zoeken die je nu aangereikt wordt.
Dit is niet in een paar weken te verhelpen want jij zou moeten veranderen, dan pas verandert je hond ook.

Je moet inderdaad luisteren naar je eigengevoel maar toch ook een deel naar de veiligheid van je kindje. Wat gebeurt er als je kind naar de hond graait wat een kind toch zeker doet. Een jack russel is soms toch al een pittig hondje. En als je er zeker van bent dat de hond op de andere plaats goed is, zou ik toch eens nadenken...

Heel veel dingen gebeuren vanuit onwetendheid en wanhoop. Ik kan me voorstellen dat je alle raad aan neemt van iedereen maar helaas heeft niet iedereen de wijsheid in pacht. En per individue kan het heel anders uitpakken.

Wat voor raad gaf de gt? En hoe vaak is deze langsgeweest?

Om verder advies te kunnen geven is er meer informatie nodig.

Zoals een dagindeling. Dus wat je doet en dit het liefst zo gedetaileerd mogelijk. Hoeveel beweging/wandelingen per dag, hoe lang, trekt de hond aan de lijn? Hoeveel rust krijgt je hond? Wat doe je om je hond geestelijk moe te maken?