Voorbij Dominantie 
Omdat ik de laatste tijd toch wel het een en ander aan dominantiedenken voorbij zie komen, wil ik graag dit opiniestukje met jullie delen. Het is door mijzelf geschreven, dus een bronvermelding is niet op zijn plaats.
----------
Voorbij Dominantie
Elke “dominante” handeling kan op een andere manier bekeken worden, waarbij niet dominantie de motivatie achter het gedrag is. De illusie van dominantie als een broodnodige drijfveer in de sociale interactie en structuur is ondoordacht en gebaseerd op angstdenken. Het is niet nodig een “baas” te hebben op de werkvloer zolang de leden op die vloer met de neuzen dezelfde kant uitstaan. De Baas ontstaat doordat de eigenaar van het bedrijf een ander doel heeft dan zijn werknemers en deze, via zijn macht, moet doordrijven. Een prettige loop van omstandigheden is dit meestal niet en, inderdaad, de leukste baantjes zijn die waarin je eigen inbreng en bijdrage op waarde worden geschat. Waarin jouw persoon en wensen worden gewaarborgd. Hierin ontstaat een contact gebaseerd op assertiviteit, waarin gezamenlijk een cultuur wordt geschapen met het oog op zowel het hogere goed als op de mensen op weg naar dat goed.
Voor de hond en mens relatie is dit niet anders, misschien zelfs wel relevanter dan een werkvloer...omdat in deze zin een samenleven in plaats van samenwerken het proces is. Ook hierin zien we maar al te vaak dat de “baas” datgene voorschrijft wat hij voor ogen heeft en dit doordrukt via de macht die hij bezit. Het, op vlakken, superieure denkvermogen wordt omgezet tot slipkettingen, anti-trek tuigjes en blafbanden. Dit alles met het oog op de baas zijn doel, niet trekken, niet blaffen, niet naar andere honden toe, doorlopen, niet snuffelen nu, niet plassen en al helemaal niet poepen hier op de stoep.
Wij rechtvaardigen dit met de term Dominantie, en het doemdenken dat zonder een dominante partij een sociale interactie niet positief kan plaatsvinden. Hierbij negeren wij ons eigen uitzonderlijke vermogen tot liefde en vriendschap, alsmede het vermogen van de hond om die houding op gelijke poot te beantwoorden. In dit doen wij niet alleen onszelf tekort, maar ook de honden waarvan we eigenlijk zoveel houden.
Probleemgedrag binnenin de mens-hond relatie ontstaat daarom wel uit een verstoorde balans, maar niet in de dominant-onderdanig verhouding. De verstoorde balans vindt plaats door het gebrek aan veiligheid, duidelijk van bedoeling en verwachting en een inadequate communicatie tussen mens en dier. Het herstellen van de balans moet daarom gebeuren vanuit een serie handelingen die het vertrouwen wekken bij de hond en de mens, het cultiveren van een relatie die gebaseerd is op wederzijds respect.
In dit wederzijdse respect is geen plaats voor overheersing van de een op de ander. Wanneer wij een hond ontmoeten met een hoge mate aan persoonlijke assertiviteit (wat de hondentrainer in het park dominantie zou noemen) is de enigste juiste reactie inspelen op deze assertiviteit om samen tot een compromis te komen. Met de hond zijn gang laten gaan doen wij onszelf tekort...met onze wil opdwingen schaden en beschamen wij de hond. En evenzo, wanneer wij een uitzonderlijk timide hond ontmoeten is het onze plaats deze tot bloei te brengen, te ondersteunen in het uiten en uitvoeren van de eigen wil en behoefte.
Wanneer wij dit denken in acht nemen, naar zowel onze hond als onze medemens, leven we opeens in een heel andere wereld. “Evolutie” is geen stilstaand gegeven, het niet alleen iets wat gedrag verklaart, maar ook iets dat aangeeft dat we het kunnen veranderen. Het ligt binnen onze mogelijkheden om de wereld voor mens en dier om ons heen mooier te maken...waarom zouden wij onze tijd dan besteden aan een doel minder waardig dan dat?
Helaas, dit onderwerp staat op slot.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Voorbij Dominantie" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
True 
ik denk dat dominant zijn als in overheersen inderdaad niet werkt.
Wel merk ik aan mijn eigen hond dat het op allerlei vlakken veel beter met haar gaat als ik heel duidelijk de grenzen afbaken. Daar hoort ook bij dat ik soms dingen verbied (zomaar bij me op de bank springen, rücksichtslos naar iets/iemand toe gaan, mij volgen in huis, etc). ik weer wel bijna zeker dat er mensen zijn die dat afbakenen van mij ook als dominant gedrag zien terwijl het bij ons simpelweg een omgang met elkaar is die voor Lola het best werkt omdat het zo duidelijk is wie de beslissingen neemt.
Helemaal mijn ding, het is zoveel ontspannender om samen te werken dan te proberen jouw wil over de ander te leggen. Samenwerken geeft energie, als ik zie hoe Lola naar me toe komt bij een situatie die haar stress opleverd, en we kijken elkaar net een moment in de ogen, ik fluister zoiets als, goedzo meis en zie haar ontspannen, dan geeft dat gewoon een enorm goed gevoel, een gevoel van samen aan iets werken.
Ik ben blij dat de tijden veranderd zijn en die angst er niet meer is dat de hond alles zou doen om maar hogerop op de ladder te komen. Vooral met honden als Lola, zou dit weleens heel verkeerd af kunnen lopen. Als ik gedacht had dat ze gromde en uitviel omdat ze zich hoger dan mij voelt en de baas over mij wil spelen, en met fysieke correcties en andere hondonvriendelijke methodes aan de slag was gegaan, zou het nog wel eens heel verkeerd hebben kunnen aflopen. Vooral ook omdat ze niet aarzelde om aan te vallen en ook echt doorbeet. Wat een negatieve energie had dat opgeleverd voor beiden.
En nu, het ging eigenlijk zo simpel, gewoon kijken naar wat de hond aankan, je daaraan aanpassen et voila...een ontzettend leuke, slimme, gevoelige, aanhankelijke hond. 
Het is maar hoe je het bekijkt. Hoe hoog de beloning ook is er zullen altijd mensen en honden met de neus de verkeerde kant op staan. In het management spreekt men altijd van 10% die verkeerd staat. Verwijder je deze dan toch zal er dan altijd weer 10% de verkeerde kant op kijken en lekker doen waar ze zelf zin in hebben. Vandaar de structuur en leiding die er gegeven moet worden. In den beginne moesten er al regels en wetgeving zijn anders zou het een puinhoop worden hier op deze aardbol. Bij het management gaan we 2 kanten op. Je bent voor de mens of voor het laten we het, het product noemen. Mensen hebben geconstateerd dat dit niet altijd werkt en hebben gekozen voor een middenweg. Net zoals mens-hond gezien proberen we van alles uit. Het ene werkt het andere niet. Leiding moet er altijd blijven bestaan. Wil niet zeggen dat wij heersers moeten worden. In een groep/roedel willen we eenheid..dat kan door goed met elkaar te werken. Is er geen eenheid kunnen er conflicten ontstaan. We moeten dus manieren vinden om die conflicten op te lossen. Gelukkig bestaat er meerdere wegen die naar Rome leiden.
Het is maar hoe je het bekijkt. Hoe hoog de beloning ook is er zullen altijd mensen en honden met de neus de verkeerde kant op staan. In het management spreekt men altijd van 10% die verkeerd staat. Verwijder je deze dan toch zal er dan altijd weer 10% de verkeerde kant op kijken en lekker doen waar ze zelf zin in hebben. Vandaar de structuur en leiding die er gegeven moet worden. In den beginne moesten er al regels en wetgeving zijn anders zou het een puinhoop worden hier op deze aardbol. Bij het management gaan we 2 kanten op. Je bent voor de mens of voor het laten we het, het product noemen. Mensen hebben geconstateerd dat dit niet altijd werkt en hebben gekozen voor een middenweg. Net zoals mens-hond gezien proberen we van alles uit. Het ene werkt het andere niet. Leiding moet er altijd blijven bestaan. Wil niet zeggen dat wij heersers moeten worden. In een groep/roedel willen we eenheid..dat kan door goed met elkaar te werken. Is er geen eenheid kunnen er conflicten ontstaan. We moeten dus manieren vinden om die conflicten op te lossen. Gelukkig bestaat er meerdere wegen die naar Rome leiden. "
Ik geloof niet in de wet als een ordening van de mens. Als nu acuut alle wetten zouden wegvallen, geloof ik niet dat mijn buurman mijn televisie komt stelen. Het enigste wat de wet doet is het mogelijk maken ongewenste personen (die ontstaan en blijven onafhankelijk van de wet) eventueel te verwijderen van de rest van de groep.
Het management zal altijd moeten kiezen voor het product om zichzelf economisch in stand te houden, dit eventueel ten koste van de arbeider. Maar in het samenleven, in plaats van het samenwerken, is er geen product, enkel het proces. Laat mij dat anders zeggen: is het product onderhevig aan het proces. Wil zeggen dat de balans tussen hond en mens alleen door communicatie en respect kan ontstaan, en hierin heeft "leiding" of "dominantie" voor mij geen plaats. Assertiviteit en de mogelijkheid tot compromis zijn daarin essentieel, alsmede de oprechte zorgen voor de wezens om ons heen.
Goed geschreven stuk
Zelf heb ik de ervaring dat democratie en consensus ook opgaat in de relatie tussen mens en hond. Al weet ik dat ik dan op gevoelige tenen sta. Voor mij is het essentieel in de relatie die ik met het dier heb. Als je elkaar leert 'verstaan' in je unieke eigenheid en relatie, als je met respect investeert in een vertrouwensrelatie is er veel mogelijk. De een moet je wat meer bij de hand nemen dan de ander, maar dit hoeft niet met overheersing en positiebepaling. De meest eigengereide hond hier, die in menig huishouden bestempelt zou worden als dominant en als zodanig overheerst, heeft de meeste vrijheid en democratie. Een geven en nemen waarin we onze unieke relatie, vriendschap, vinden. Dit omdat ik vertrouwen in haar heb en in keuzes die zij maakt en zij mij respecteert en vertrouwen heeft in keuzes die ik maak.
Onderstaand informatief artikel spreekt me ook wel aan.
http://www.hond-en-co.nl/hond-wolf-dominantie.html
Het viel me ook al op dat er nogal vaak dominantie wordt aangehaald. Wj zijn er hier ook helemaal van terug gekomen. Sindsdien heeft mijn man een veel betere relatie met Fedor, is Fedor al veel gelukkiger, minder stress, meer vertrouwen. Ik geloof ook. Iet in die hierachrie bij mensen, sterker nog, als iemand vind dat ik moet luistren omdat hij hoger in rang staat, gaan bij mij mijn stekels omhoog. Ook een relatie met mensen werkt op basis van vertrouwen en wederzijds begrip, en niet op basis van machtsverhoudingen.
Dat boek van Ray en Lorna Coppinger vind ik ook echt een aanrader om eens door te lezen, eindelijk eens een studie over honden die in het wild leven.
Goed geschreven Kai!
En wat is dit een mooi stukje om te lezen, Dobry.
Ik geloof niet in de wet als een ordening van de mens. Als nu acuut alle wetten zouden wegvallen, geloof ik niet dat mijn buurman mijn televisie komt stelen. Het enigste wat de wet doet is het mogelijk maken ongewenste personen (die ontstaan en blijven onafhankelijk van de wet) eventueel te verwijderen van de rest van de groep.
Het management zal altijd moeten kiezen voor het product om zichzelf economisch in stand te houden, dit eventueel ten koste van de arbeider. Maar in het samenleven, in plaats van het samenwerken, is er geen product, enkel het proces. Laat mij dat anders zeggen: is het product onderhevig aan het proces. Wil zeggen dat de balans tussen hond en mens alleen door communicatie en respect kan ontstaan, en hierin heeft "leiding" of "dominantie" voor mij geen plaats. Assertiviteit en de mogelijkheid tot compromis zijn daarin essentieel, alsmede de oprechte zorgen voor de wezens om ons heen. "
Daarin hoef je ook niet te geloven. Jou buurman komt waarschijnlijk niet je tv stelen. Maar de mensen op de hoek halen je hele huis wel leeg. Per slot van rekening leven we nog niet in het paradijs. Leiding te nemen kan in goede harmonie gaan en hoeft helemaal geen dominantie te zijn. Structuur en regels lijken mij wel op z'n plaats in dit niet perfecte wereldje.
Naar mijn mening moet er leiding zijn.
Er is altijd ergens 1 die zegt wat er gebeurt.1 die verteld wat wel en niet mag.1 die er op toe ziet dat alles goed verloopt.1 die kan zorgen dat de samenwerking nog beter gaat.
Ik zie dominantie dan ook niet als iemand die op de regels stampt en commandeert maar iemand die laat zien hoe het anders kan maar wel op een duidelijke manier.Iemand die de touwtjes in handen heeft.Iemand die duidelijkheid geeft zodat de rest weet waar ze aan toe zijn.
En dat zie je overal terug.Er moet iemand zijn die de touwtjes in handen heeft.
Laten wij met betrekking tot onze honden de touwtjes in handen nemen.Zodat onze honden weten waar ze aan toe zijn.
Zo geef je je hond duidelijkheid en hoeft het dier niet gestrest te zijn maar gewoon lekker ontspannen.
Structuur is zeker prettig als houvast, maar dat hoeft geen statisch gegeven te zijn en ook niet vanuit een machtsbron opgelegd te zijn. De ene mens/dier is meer gebaat bij vaste structuur, overzichtelijke en veilige bedding, dan de ander (afhankelijk van aard, leeftijd, soort). Dit voor het welzijn van het individu in plaats van voor de maatschapij (of een sociale groep mens en hond). Idem met regels. De een is gebaat bij een houvast van regels en de ander wordt er weerbarstig van. De regels en structuur in de maatschappij waar jij het over hebt doglover weerhoudt de mensen op de hoek er niet van om jouw huis leeg te roven. En wat is er dan de waarde van? Behalve dat er een consequentie aan vast zit dat zo'n gezin verwijderd wordt uit de maatschappij als zij gepakt worden op het overtreden van... Zijn regels niet meer een persoonlijke behoefte dan dat het een algemeen samenleven dient? Regels zeggen een hond niet zoveel, zeker onze maatschappelijke regels niet. De duidelijkheid die het schept is meer ten behoeve van de mens dan ten behoeve van het dier. Regels zijn een persoonlijke aangelegenheid, gebasseerd op persoonlijke grenzen.
Als je structuur en regels vaststelt op basis van angst streef je naar mijn mening het doel voorbij. Als bv ... regel 1; hond mag niet op de bank uit angst dat de hond zich daardoor teveel (te hoog) in z'n bol haalt. Anders is het als ik een regel stel voor mijn persoonlijk welzijn; Hond mag niet in bed omdat ik een allergie heb. Nu is de grote grap dat ik mijn persoonlijke regel aan de kant geworpen heb ten behoeve van het welzijn van de hond...en dus ligt de hond op bed.
Ik geloof in de kracht van de begeleiding, weten wat de leden van de groep nodig hebben voor hun welzijn. Weten waar de persoonlijke kwaliteiten en waar de persoonlijke grenzen liggen, zowel van jezelf als van het dier en daarin een vorm van samenwerken/leven creeeren die aan elk individu recht doet. Waarom zou een dier geen persoonlijke grenzen mogen aangeven of juist persoonlijke keuzes mogen maken? In een relatie draag je zorg voor elkaar en neemt een ieder die taken op zich waar hij/zij goed in is. Leiden en geleid worden is niet altijd zo statisch als in een hond/mens relatie wordt gepretendeerd. Goed begeleiderschap is respect, weten wie welke zorg en begeleiding behoeft, vertrouwen en vriendschap. Luisteren naar de eigenheid, initiatieven die genomen worden, veiligheid bewaken. Je eigen persoonlijke grenzen stellen en respect hebben voor de persoonlijke grenzen van de ander.
Wat gebeurt er als op grote schaal de stroom uitvalt in bijvoorbeeld Rotterdam?
Dan moet het gehele politie-apparaat worden ingezet om winkels en burgers te beschermen tegen plunderingen..
Neem als voorbeelden het Stanford-gevangenisexperiment (http://nl.wikipedia.org/wiki/Stanford-gevangenisexperiment) en de Milgram-studie (http://nl.wikipedia.org/wiki/Experiment_van_Milgram)
Mensen veranderen als ze macht krijgen.. gewone mensen zoals jij en ik.
Het is natuurlijk een heel mooi ideaalbeeld, iedereen gelijk, iedereen evenveel zeggenschap.
Maar werkt het in de praktijk?
Mijn hond kan niet overzien wat ik kan overzien. En daarom moet ik soms mijn stem zwaarder laten wegen.
Natuurlijk wil ik alles in samenwerking doen.
En of je nou wel of niet in dominantie geloofd. Een hond is afhankelijk van je voor zijn voedsel en zijn veiligheid. En een afhankelijkheidsrelatie geeft jou als baasje al de 'dominante' rol.
Je kunt dominant altijd als negatief blijven zien en een vies woord en eng en gevaarlijk. Maar het is een onderdeel van onze maatschappij, van de manier van leven bij (haast) alle dierensoorten. Mieren, kippen, apen enzovoorts, ze hebben allemaal een soort managementstructuur waardoor de dingen gesmeerd lopen. Dat heeft niets met overheersen en onderdrukking te maken... Ik voel me op mijn werk ook niet onderdrukt. Maar mijn directie bepaald wel de koers. Niet alleen zit hun geld in het bedrijf, zij hebben beter overzicht over wat er nodig is om het bedrijf gezond te houden. Natuurlijk wordt er rekening gehouden met mijn mening. En mag ik initiatieven aandragen. Maar ik heb niet de kennis die zij hebben.
En zo is het met baasje en hond ook. Ik kan zien dat er verkeer aankomt en er dus even gewacht moet worden..
Ik kan zien dat het kindje verderop bang is en Biko dus even bij me moet komen..
Overheers ik? Nee.. ik leid.. of liever ik begeleid.
Mooi geschreven..
Echter was ik al klaar bij je eersta aliniea en je visie over bazen in het dagelijks leven van de mens. Hiermee: De Baas ontstaat doordat de eigenaar van het bedrijf een ander doel heeft dan zijn werknemers en deze, via zijn macht, moet doordrijven. ben ik het echt zo oneens. Vraag me ook werkelijk af onder wat voor bazen jij gewerkt hebt.
Overal zijn bazen, helemaal niet negatief is mijn ervaring. Zelfs hier op dit hondenforum is een baas, Arjen. Het is Arjen's forum en hij voert het uiteindelijk uit zoals hij wilt. Over eigen inbreng enzovoorts weet ik niets, dat zal er vast zijn maar uiteindelijk beslist hij.
De eindverantwoordelijke, de knopendoorhakker, de vertrouwenspersoon, de sturinggever. De baas. Iedereen is wat mij betreft de baas over zijn hond. Of je het nou negatief vind of niet jij blijft de eindverantwoordelijke, jij blijft besluiten maken, jij blijft sturing geven. Jij blijft de baas.
Laat mij dan maar lekker geloven in dominantie op positieve wijze.
Voor mij staat niet zozeer onze 'leidende' rol ter discussie, maar de wijze waarop we deze rol invullen en welke rol de leden in de sociale groep hebben.
je kan je pup ook op spelende wijze domineren
ik stoei veel met me hond en tijdens het stoeien laat ik altijd zien wie de sterkste is
ok lol ze is pas 7 maanden dus nu is nog makelijk haha
((((agresie tonen naar je hond zijn 9 van 10 x onzekere eikels die geen vertand of respect voor honden hebben een goede leider dwingt respect af met respect ,met andere worden respect moet je verdienen en niet afdwingen )))))
Dan moet het gehele politie-apparaat worden ingezet om winkels en burgers te beschermen tegen plunderingen..
Neem als voorbeelden het Stanford-gevangenisexperiment (geleid. "
Ik wist letterlijk dat dit ging komen.
Het omslaan van de reacties van de burgers is geen machtsvertoon, maar een paniekreactie. Dit is ook waarom een overheid (zoals bijvoorbeeld toen met de kernreactor ramp vorig jaar) stapsgewijs, structureel, informatie naar buiten brengt naar de burger...opdat deze zich niet blind voelt en er geen paniekreactie ontstaat.
Het Standford experiment is niet uitgevoerd met mensen "zoals jij en ik" maar met een geselecteerd groepje mensen, allemaal daar voor het geld. Het was ook geen reflectie van een samenleving (waarin er minder een zij en wij mentaliteit is, en meer en ik en zij) maar van een gevangenis...hierin speelde niet zo zeer "macht" op zich een rol, maar juist het groepsproces. Het is geen gepast voorbeeld om aan te refereren in deze context.
Echter was ik al klaar bij je eersta aliniea en je visie over bazen in het dagelijks leven van de mens. Hiermee: ben ik het echt zo oneens. Vraag me ook werkelijk af onder wat voor bazen jij gewerkt hebt.
Overal zijn bazen, helemaal niet negatief is mijn ervaring. Zelfs hier op dit hondenforum is een baas, Arjen. Het is Arjen's forum en hij voert het uiteindelijk uit zoals hij wilt. Over eigen inbreng enzovoorts weet ik niets, dat zal er vast zijn maar uiteindelijk beslist hij.
De eindverantwoordelijke, de knopendoorhakker, de vertrouwenspersoon, de sturinggever. De baas. Iedereen is wat mij betreft de baas over zijn hond. Of je het nou negatief vind of niet jij blijft de eindverantwoordelijke, jij blijft besluiten maken, jij blijft sturing geven. Jij blijft de baas.
Laat mij dan maar lekker geloven in dominantie op positieve wijze.
"
Overal zijn bazen, ja. De titel van dit stuk is "Voorbij Dominantie", in deze zeg ik niet dat dominantie niet bestaat, maar trek ik in twijfel of deze nodig (en nuttig) is in de sociale structuur tussen mens en hond, en ook mens en mens. Neem dit eens in beschouwing, alvorens terug te vallen op "wat al is"
Mensen veranderen als ze macht krijgen.. gewone mensen zoals jij en ik.
Het is natuurlijk een heel mooi ideaalbeeld, iedereen gelijk, iedereen evenveel zeggenschap.
Maar werkt het in de praktijk?
Mijn hond kan niet overzien wat ik kan overzien. En daarom moet ik soms mijn stem zwaarder laten wegen.
Natuurlijk wil ik alles in samenwerking doen.
En of je nou wel of niet in dominantie geloofd. Een hond is afhankelijk van je voor zijn voedsel en zijn veiligheid. En een afhankelijkheidsrelatie geeft jou als baasje al de 'dominante' rol.
Je kunt dominant altijd als negatief blijven zien en een vies woord en eng en gevaarlijk. Maar het is een onderdeel van onze maatschappij, van de manier van leven bij (haast) alle dierensoorten. Mieren, kippen, apen enzovoorts, ze hebben allemaal een soort managementstructuur waardoor de dingen gesmeerd lopen. Dat heeft niets met overheersen en onderdrukking te maken... Ik voel me op mijn werk ook niet onderdrukt. Maar mijn directie bepaald wel de koers. Niet alleen zit hun geld in het bedrijf, zij hebben beter overzicht over wat er nodig is om het bedrijf gezond te houden. Natuurlijk wordt er rekening gehouden met mijn mening. En mag ik initiatieven aandragen. Maar ik heb niet de kennis die zij hebben.
En zo is het met baasje en hond ook. Ik kan zien dat er verkeer aankomt en er dus even gewacht moet worden..
Ik kan zien dat het kindje verderop bang is en Biko dus even bij me moet komen..
Overheers ik? Nee.. ik leid.. of liever ik begeleid.. "
Er ging iets mis met de quotatie.
Juist het Milgram experiment toont de negatieve consequenties van een machtspositie aan.
We moeten ons niet blind staren op de werksituatie, deze werkte in mijn stuk als een analogie om een bepaalde structurele sociale dynamica te belichten. Op het moment dat men met jou prive omgaat, zoals je op de werkvloer moet functioneren, zou je wat minder licht aan dit "overzicht" en deze "begeleiding" gaan tillen. De rede dat je hierin een differentie slaat is juist omdat je, in de loop van je leven (het geheel), wel zelf de toont kunt zetten.
De hond kan dit dus niet, op het moment dat de structuur van de werkvloer past bij zijn leefsituatie. Ik vraag mij oprecht af of deze supervisie en deze begeleiding een hond gelukkig kunnen maken, of dat het ons alleen persoonlijk helpt de gemoederen in bedwang te houden.
Ik wist letterlijk dat dit ging komen.
Het omslaan van de reacties van de burgers is geen machtsvertoon, maar een paniekreactie. Dit is ook waarom een overheid (zoals bijvoorbeeld toen met de kernreactor ramp vorig jaar) stapsgewijs, structureel, informatie naar buiten brengt naar de burger...opdat deze zich niet blind voelt en er geen paniekreactie ontstaat.
Het Standford experiment is niet uitgevoerd met mensen "zoals jij en ik" maar met een geselecteerd groepje mensen, allemaal daar voor het geld. Het was ook geen reflectie van een samenleving (waarin er minder een zij en wij mentaliteit is, en meer en ik en zij) maar van een gevangenis...hierin speelde niet zo zeer "macht" op zich een rol, maar juist het groepsproces. Het is geen gepast voorbeeld om aan te refereren in deze context. "
haha ben ik zo voorspelbaar?
Wat ik hiermee aan wil geven is dat als autoriteit wegvalt er wordt gezocht naar een andere structuur. Waar sommige mensen bang zijn en uit angst gaan hamsteren, zien weer andere hun voordeel erin en gaan roven, tv's, dure auto's. Geen eerste levensbehoeften, nee ze maken gebruik van de gaten die ik de autoriteit zijn gevallen.
Kan ik met een 'hondenvoorbeeld' illustreren. Mijn eigen Biko kan ik maar beter aan de lijn houden als ik hoofdpijn heb. Ik heb regelmatig migraine, maar zal er toch met hem uit moeten. Als ik Biko dan net als altijd los laat lopen, komt hij niet als ik hem roep.. hij gaat niet mee terug naar binnen. Hij zit katten achterna.. hij gaat zichzelf uitlaten en ik mag wachten tot hij terug komt.
De hond van een vriendin van mij heb ik regelmatig op gepast toen ik Biko nog niet had. Als ik dan hoofdpijn had, verliet ze mijn zijde niet. Ze keek telkens naar me, bleef bij me. Ze had normaal wat tegen kleine hondjes, maar als ik met een bonkend hoofd liep dacht ze er niet aan om daar op te reageren.
Het stanford exeperiment is gedaan met studenten, alle uit dezelfde 'klasse'. At random zijn ze ingedeeld als bewaarder of gevangene.
Het Milgram onderzoek laat heel mooi zien hoe ver we gaan omdat een in onze ogen autoriteit iets zegt wat we moeten doen. Het onderzoek is overigens decennia later herhaald met dezelfde (schokkende) uitkomst.
Er ging iets mis met de quotatie.
Juist het Milgram experiment toont de negatieve consequenties van een machtspositie aan.
We moeten ons niet blind staren op de werksituatie, deze werkte in mijn stuk als een analogie om een bepaalde structurele sociale dynamica te belichten. Op het moment dat men met jou prive omgaat, zoals je op de werkvloer moet functioneren, zou je wat minder licht aan dit "overzicht" en deze "begeleiding" gaan tillen. De rede dat je hierin een differentie slaat is juist omdat je, in de loop van je leven (het geheel), wel zelf de toont kunt zetten.
De hond kan dit dus niet, op het moment dat de structuur van de werkvloer past bij zijn leefsituatie. Ik vraag mij oprecht af of deze supervisie en deze begeleiding een hond gelukkig kunnen maken, of dat het ons alleen persoonlijk helpt de gemoederen in bedwang te houden. "
Ook in ons persoonlijk leven hebben we mensen waar we tegenop kijken, waar we dingen van aannemen. En je hebt mensen die weer naar jou komen als er iets is waar ze mee zitten of als ze advies nodig hebben. Als kind groei je op en worden je grenzen gesteld voor je eigen bestwil. Is dat overheersen? Ik denk het niet.
We leven in structuren en dat is steeds minder een gezinsstructuur die ook in de volwassenheid tot stand komt. (vroeger ging je naar je opa en oma die woonde namelijk twee straten verder!)
Met je partner maak je afspraken over wie wat doet in huis, wie boodschappen haalt. Wie verantwoordelijk is om de kinderen op te halen. Met je kinderen doe je dat op een manier ook, maar op een andere manier moet je soms je stem laten gelden omdat ze liever om 10 uur naar bed gaan, maar ze pas vier zijn..
En zo gaat dat met je hond ook. Je maakt bepaalde afspraken, maar honden kunnen niet alles overzien en dus moet je soms je stem laten gelden.
haha ben ik zo voorspelbaar?
Wat ik hiermee aan wil geven is dat als autoriteit wegvalt er wordt gezocht naar een andere structuur. Waar sommige mensen bang zijn en uit angst gaan hamsteren, zien weer andere hun voordeel erin en gaan roven, tv's, dure auto's. Geen eerste levensbehoeften, nee ze maken gebruik van de gaten die ik de autoriteit zijn gevallen.
Kan ik met een 'hondenvoorbeeld' illustreren. Mijn eigen Biko kan ik maar beter aan de lijn houden als ik hoofdpijn heb. Ik heb regelmatig migraine, maar zal er toch met hem uit moeten. Als ik Biko dan net als altijd los laat lopen, komt hij niet als ik hem roep.. hij gaat niet mee terug naar binnen. Hij zit katten achterna.. hij gaat zichzelf uitlaten en ik mag wachten tot hij terug komt.
De hond van een vriendin van mij heb ik regelmatig op gepast toen ik Biko nog niet had. Als ik dan hoofdpijn had, verliet ze mijn zijde niet. Ze keek telkens naar me, bleef bij me. Ze had normaal wat tegen kleine hondjes, maar als ik met een bonkend hoofd liep dacht ze er niet aan om daar op te reageren.
Het stanford exeperiment is gedaan met studenten, alle uit dezelfde 'klasse'. At random zijn ze ingedeeld als bewaarder of gevangene.
Het Milgram onderzoek laat heel mooi zien hoe ver we gaan omdat een in onze ogen autoriteit iets zegt wat we moeten doen. Het onderzoek is overigens decennia later herhaald met dezelfde (schokkende) uitkomst. "
Ik vind het sowieso twijfelachtig om een experiment met studenten te doen, in het geheel nog niet mentaal volgroeid, laat staan volwassen. Of je nou op de universiteit zit of niet
Maar zoals ik aangaf, ik vind het groepsproces daarin veel meer toongevend dan het machtsvertoon an sich.Wat je eigenlijk zegt is: Als ik hoofdpijn heb moet ik Biko mij me houden, anders heb Ik daar last van. (Lijkt me trouwens wel echt gruwelijk irritant ja, heb zelf ook wel eens felle hoofdpijn)
En die redenering trek ik eigenlijk dus in twijfel. Niet dat ze bestaat (want je hebt ze) maar of dit de beste manier is om een band aan te gaan met een ander levend wezen. Ik geloof dus van niet, hoewel ik wel nog regelmatig kamp met de praktische aspecten van die "filosofie" Het is niet de makkelijkste manier van leven met je dier, en dan heb ik nog een vrij meegaande puber op het moment. Ik geloof wel dat deze moeilijkheid vanuit mij ontstaat, juist door niet te "controleren" is de interactie minder voorspelbaar en, ja, kunnen er dingen fout gaan.
Ik vind het sowieso twijfelachtig om een experiment met studenten te doen, in het geheel nog niet mentaal volgroeid, laat staan volwassen. Of je nou op de universiteit zit of niet
Maar zoals ik aangaf, ik vind het groepsproces daarin veel meer toongevend dan het machtsvertoon an sich.Wat je eigenlijk zegt is: Als ik hoofdpijn heb moet ik Biko mij me houden, anders heb Ik daar last van. (Lijkt me trouwens wel echt gruwelijk irritant ja, heb zelf ook wel eens felle hoofdpijn)
En die redenering trek ik eigenlijk dus in twijfel. Niet dat ze bestaat (want je hebt ze) maar of dit de beste manier is om een band aan te gaan met een ander levend wezen. Ik geloof dus van niet, hoewel ik wel nog regelmatig kamp met de praktische aspecten van die "filosofie" Het is niet de makkelijkste manier van leven met je dier, en dan heb ik nog een vrij meegaande puber op het moment. Ik geloof wel dat deze moeilijkheid vanuit mij ontstaat, juist door niet te "controleren" is de interactie minder voorspelbaar en, ja, kunnen er dingen fout gaan. "
Inderdaad, als ik Biko niet aan de lijn houdt als ik flinke hoofdpijn heb, heb ik daar met name last van
Maar hij ook.. alleen kan hij dat niet overzien. Hij gaat er namelijk vanuit dat hij zichzelf prima kan redden en zelf wel een rondje kan lopen. Maar er rijden brommers en auto's op het woonerf..
Maar hoe zou jij dat dan aanpakken?
Ook in ons persoonlijk leven hebben we mensen waar we tegenop kijken, waar we dingen van aannemen. En je hebt mensen die weer naar jou komen als er iets is waar ze mee zitten of als ze advies nodig hebben. Als kind groei je op en worden je grenzen gesteld voor je eigen bestwil. Is dat overheersen? Ik denk het niet.
We leven in structuren en dat is steeds minder een gezinsstructuur die ook in de volwassenheid tot stand komt. (vroeger ging je naar je opa en oma die woonde namelijk twee straten verder!)
Met je partner maak je afspraken over wie wat doet in huis, wie boodschappen haalt. Wie verantwoordelijk is om de kinderen op te halen. Met je kinderen doe je dat op een manier ook, maar op een andere manier moet je soms je stem laten gelden omdat ze liever om 10 uur naar bed gaan, maar ze pas vier zijn..
En zo gaat dat met je hond ook. Je maakt bepaalde afspraken, maar honden kunnen niet alles overzien en dus moet je soms je stem laten gelden. "
Juist Margje, in je eigen sociale leven maak je afspraken! Dat is een proces vanuit twee kanten, een gelijkwaardige relatie. Dit is voor de hond dus niet weggelegd, want eigenlijk beschouwen we hem als inferieur..."hij kan niet overzien, hij snapt niet," etc.
Naarmate een hond ouder is, en de wereld leert kennen (dus zijn neus een keer stoot tegen een auto) zou deze ongelijkwaardigheid eigenlijk moeten gaan verdwijnen.
Hoe frustrerend moet het zijn voor een weldenkend dier om altijd kind te moeten blijven.
Inderdaad, als ik Biko niet aan de lijn houdt als ik flinke hoofdpijn heb, heb ik daar met name last van
Maar hij ook.. alleen kan hij dat niet overzien. Hij gaat er namelijk vanuit dat hij zichzelf prima kan redden en zelf wel een rondje kan lopen. Maar er rijden brommers en auto's op het woonerf..
Maar hoe zou jij dat dan aanpakken? "
Theoretisch of praktisch?
Praktisch heb ik het hart niet om een volwassen hond dit zelf te laten regelen, veel te bang dat hij zich pijn doet (mijn angsten dus, niet die van de hond)
Theoretisch had ik de hond op jonge leeftijd kennis laten maken met verkeer, auto's, etc...om hem als volwassen hond zijn eigen keuzes te laten maken.
Nu ga ik misschien wel heel ver maar ik denk dat een hond-mens relatie niet eens tot stand zou kunnen komen zonder het bepalen voor en dus "overheersen". Zeker niet in de maatschappij zoals deze is.
Wij bepalen veel. We bepalen wanneer de hond naar buiten met ons mee gaat, wanneer ze eten, wanneer ze even alleen moeten zijn.. En dit is nog maar de basis. We bepalen natuurlijk nog veel meer. Dat is het onzelf gemakkelijk maken maar dat is ook een goede relatie mogelijk maken. Wanneer je grenzen stelt bepaal je en overheers je dus. En een grenzenloos bestaan ja, ik zie het niet gebeuren.
Maar als jij dat misschien wel heel fijn vind en een mogelijkheid hebt gevonden hier goed mee te kunnen leven net als je hond. Wie houd je dan tegen?
Ik ben van mening dat we met het in huis halen van een dier verplicht zijn om dit dier de veilige bedding te geven die het nodig heeft om zich te ontwikkelen. Dat houdt automatisch in dat je als mens degene bent die deze begeleiding in veilige bedding zo respectvol mogelijk dient in te vullen. Rekening houdend met de eigenheid van het unieke dier en die van jezelf en de combinatie.
De eigenheid van het dier brengt sowieso met zich mee dat het niet alles kan overzien wat wij kunnen overzien in de maatschappij waar wij in leven (de geitjes van de buurman zijn niet je avondmaaltijd, Op de weg rijden auto's en bussen en op de stoep niet etc) en dus zullen we voor de welzijn van het dier een veilig kader moeten aanleggen en in meer of mindere mate sturing moeten aanbrengen. Evenals een dier in de wijze waarop wij samenleven in bepaalde mate afhankelijk is van zijn levensbehoeften. Anders dan bij straathonden. Het is een mooi streven om het dier alles zelf te laten kiezen, maar niet ieder dier is hiertoe capabel genoeg om het veilig en aangenaam voor zichzelf te houden en niet ieder dier zal in gelijke mate in zijn eigen noden kunnen voorzien op een manier die goed is voor het dier en zijn omgeving.
Je kunt een dier veel leren en ervaringen laten opdoen, waardoor het steeds zelfredzamer wordt, maar dan nog ben jij als mens degene die het dier hierin sturing biedt en begeleidt. Zo gaat het met kinderen en zo gaat het met dieren. Dat heeft voor mij niets te maken met dominantie of overheersen, maar met het creeeren van een veilige bedding van waaruit het kind/dier zichzelf kan ontwikkelen en ontplooien. Hoever het bereik van zelfredzaamheid is verschilt per individu. Eigen inbreng en eigen initiatief wordt gesteund of omgebogen al naar gelang de situatie.
Omdat ik er op deze wijze naar kijk voel ik niet de behoefte om te domineren of te overheersen vanuit angst. Ik vind het een voorrecht om een dier op deze wijze te mogen begeleiden en behandel en benader het dier daarom met respect en vertrouwen. We ontkomen er niet aan dat wij in een positie verkeren dat wij keuzes voor het dier moeten maken. En dan is voor mij een interessante discussie op welke wijze je hier invulling aan geeft.
Amen Sammy en Flex, onze regels zijn al erg sterk verbonden met dominant zijn over...en door die regelgeving kan iedereen zich veilig, zeker en geborgen voelen.
Of het nodig is tussen hond en mens? ja natuurlijk. Honden onderling kennen geen gelijkheid; in roedels wolven of honden is nooit gelijkheid, er is altijd een bepaalde rangorde. Het gevolg hiervan is heel weinig agressie of angstgedrag, veiligheid, zekerheid en geborgenheid.
Is er wel een keer agressie, dan komt dat omdat de rangordes niet duidelijk zijn(de uitkomst van bijv. het observeren van wolven roedels, van verschillende familie's, in gevangenschap).
En dus is dominantie/rangorde nodig tussen hond en mens, dit om de simpele reden dat honden nooit menselijk kunnen reageren of denken, en dus communiceren honden op mensen door het enige wat de hond kent: hondseregels en hondsgedrag en een hondseopvoeding en/of genetische aanleg(ze weten niet beter).
In de tegenwoordige moderne theorieen (hond opvoeden) wordt dominantie en rangorde veelal verworpen, en ik weet zeker dat we hierdoor nog flink in de problemen gaan komen met onze huishondjes.
De ware betekenis van het overigens zeer veelzijdige woord 'dominantie' zijn de meesten al aardig uit het oog verloren, en dat is jammer....
Helaas, dit onderwerp staat op slot.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Voorbij Dominantie" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?