Mijn labrador is 3 jaar geleden overleden, hij was al 14 jaar.. Ik had hem uit het asiel als 5 jarige hond..
Nu heb ik sinds 10 weken een nieuwe pup, samen met mijn vriend. Het is een labrador pupje, heel schattig en hij doet het heel goed!
Toen ik naar zijn fokker ging, was ik supernerveus.. Ik wist het toen zijn moeder loops was, ik was superblij.. Heb zelfs de bevalling via webcam gezien! Ik telde de weken af tot ik hem weer mocht zien en tot hij bij ons kwam wonen..
Nu is hij er dus al 10 weken, zijn roepnaam is Jake, en ik weet niet wat ik heb.. Ik hecht me niet aan hem.. Ik haat hem niet, en ik wil hem zeker niet weghebben (mijn vriend al helemaal niet!) maar het voelt gewoon anders..
Mijn vriend geniet er duidelijk van om met hem te spelen, en is superblij als hij weer een plsje buiten heeft gedaan en nog meer waarbij ik weinig gevoel heb..
Het lijkt wel de puppy blues (van baby blues)
Ik heb het er met mijn vriend over gehad maar hij zeggt eerlijk dat hij het niet snapt.. En ik eigenlijk ook niet..
Zijn er misschien mensen die dit herkennen / herkenden? Ik weet me geen raad..
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Puppy blues" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
hoi Charlene
Sorry ik kan je niet er mee helpen. Ik was meteen aan Kirra gehecht. Misschien zijn het de oude gevoelens voor jou hond die overleden is. Misschien heeft Jake een andere karakter als je vorige hond dus is beter als je het niet vergelijk.
Ik herken het deels. Ik geloof niet dat het bij mij precies hetzelfde was. Ik hechtte me wel aan Duuk, maar was zelf bezorgd/gestressd dat ik het niet goed deed.
Daarbij kwam dat Duuk niet voldeed aan het beeld dat ik gevormd had van het hebben van een pup en ik moest een hele tijd desillusioneren. Het gekke is dat hij juist in positieve zin anders was dan verwacht (minder druk).
Ik was stapelgek op hem, maar dat ik kon zeggen: dit is míjn hond, wij hebben samen iets ijzersterks, dat was pas na ongeveer een jaar. Hij wordt dit jaar 3 en het groeit nog altijd.
Voor jou zou ik zeggen, ga gewoon door met je pup, onderneem dingetjes samen (een leuke cursus?) en ben tegelijkertijd ook niet te streng voor jezelf. Het is nu even zoals het is, en heb vertrouwen.
ik denk dat het gewoon tijd vraagt. Je kan je band versterken met hem door met hem naar hondenschool ofzo te gaan of wat te trainen. Samen wandelingetjes gaan doen enzo... gewoon samen tijd spenderen zodat je hem echt goed leert kennen.
Ik snap je gevoel, ik heb met Fennah een superband maar met Larah vind ik het moeilijker om een band te hebben want ze is enorm gehecht aan mijn vriend (en hij fel aan haar). Dat heeft enkele maanden geduurd tot zij echt bij mij kwam kroelen en toen is de band pas echt gekomen. Nog steeds heb ik niet dezelfde soort band als dat ik met Fennah heb en ik merk dat mijn band met Fennah enkel maar sterker wordt dankzij de hondenschool.
Het is heel normaal, je bent ook maar een mens he
Het komt wel, probeer gewoon je open te stellen voor hem en hij zal na een tijdje merken dat je ook een goede band wilt
succes
misschien dat je band met je oude lab nog heel erg vers in je geheugen ligt en nu misschien verwacht dat je dit ook gelijk met je pup zal hebben. Ik ben ontzettend gek op Joy, maar de band die ik met mijn vorige hond had was veel sterker. maar dat is iets wat in de loop van de jaren groeit, je maakt samen dingen mee. je maakt je ongerust in bepaalde gevallen. dit alles draagt bij aan de band die je ontwikkeld met je hond. dat zal er niet gelijk zijn. dus zal de band die je met je oude lab had en het geval dat je voor hem had, nog niet gelijk zijn aan dat wat je voor je puppy voelt denk ik...
Ik zou gewoon lekker veel gaan ondernemen met je nieuwe pup, misschien gezellig een cursus volgen met de pup samen, is ook erg goed voor de onderlinge band. probeer er vooral van te genieten en je niet al te druk te maken. dan komt het vast goed!
Ik denk dat ik wel begrijp wat je bedoeld. Ik heb dat zelf ook met kiba gehad. Maar bij mij kwam het denk ik omdat ik tijdje gehad heb dat elk huisdier die ik "van mij" kon noemen overleed :( mijn ratjes kregen of kanker of epeleptie en mijn kat die werd vrij snel dood gereden :( allemaal dingen die ik zelf niet in de hand had maar gezien het vrijsnel achter elkaar gebeurde was ik bang dat Kiba ook iets zou gebeuren waardoor ik me niet echt kon hegten aan hem. Maar dat is tog ook wel snel over gegaan en nu hebben we een best wel goede band, niet supper sterk, maar de band is er wel en ik ga er aan werken hem nog sterker te maken door leuke dingen met hem te doen zoals trucjes leren ^^
Ik denk dat het vast goed komt!
Het kan soms zo zijn dat mensen iets nieuws beginnen op basis van een oud gevoel. De kunst is om het oude goed af te sluiten. Dat klinkt als een open deur maar dat is het zeker niet. Als je het overlijden van je vorige hond niet volledig hebt verwerkt kom je met een nieuwe hond in een loyaliteitsconflict.
Zoek naar een manier om alsnog/nogmaals afscheid te nemen van je vorige hond en sta jezelf toe om het rouwen wat hier bij komt kijken (nogmaals) te voelen. Maak bijvoorbeeld een plakboek over je vorige hond, of iets anders symbolisch. Ik heb ooit met iemand een monumentje gemaakt voor de overleden hond. Dat hebben we uit speksteen gesneden. Het hele proces (het is best een klus) was ook een rouwproces. Die steen staat nu in de tuin en er is een nieuwe pup in huis.
Een nieuwe hond betekent niet dat je de vorige hond ontkent. Je nieuwe hond is een andere hond, een andere relatie. Die doet niets af aan de (relatie met) de vorige hond. Dat deze relatie moeilijker tot stand komt is logisch, kijk maar naar hoe je dat doet in relatie met mensen. Ben je vaak teleurgesteld in de relaties met mensen (verbroken relaties e.d.) dan hecht je je ook minder snel en met meer reserves aan een nieuw persoon. Dat zal iedereen ook begrijpen. Dat geldt dus ook voor je hond; het is niet vreemd.
Gun jezelf tijd om deze nieuwe relatie te begrijpen en vorm te geven en geef ook vorm aan de herinnering aan de vorige. Je vorige hond hoort nog steeds bij jou, er is gewoon iemand bij gekomen. Hij is niet ingewisseld.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Puppy blues" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?