Startersproblemen?

Wat zijn bij jullie de startersproblemen geweest bij de aanschaf van je hond, waarvan je het helemaal niet verwacht had? Soms heb je namelijk een bepaald idee bij het hebben van een hond en loop je ineens tegen bepaalde zaken aan waar je nooit rekening mee had gehouden.
Ik heb eigenlijk altijd alleen maar GROTE honden gehad en heb mij dus van te voren nooit gerealiseerd dat ik zo vreselijk vaak mijn nek zou breken over dit kleine hondje..
Zo zijn er nog wel meer dingen die misschien heel anders zijn gelopen dan je had kunnen voorspellen.
Ben benieuwd naar jullie ervaringen. Pup of volwassen hond, maakt niet uit.

Ik ben geloof ik nog nooit zo vaak onder uitgegaan in het park sinds Dusty hier is komen wonen ! Deze meneer is lekker lomp ook al is hij heel klein en kijkt dus echt niet waar hij loopt. Gevolg vrouwtje doet alles om niet over hem te struikelen als hij kei hard langs rent en ligt languit op de grond . Hij komt dan wel lief bij me kijken wat ik nu weer aan het doen ben
Was overigens ook leuk dat al 2x er dus mensen achter me liepen die alles hadden gezien

Met Gaya moet ik heel eerlijk bekennen dat ik me ingesteld had op "erger" maar het me allemaal tot nu toe heel hard mee valt. al denk ik dat ze het allemaal wel inhaalt in haar puberteit

mmmm de eerste week dat ik zena had, had ik geen oog dicht kunnen doen...
niet helemaal een verassing.. klein pupje beetje onzeker...
na 2 weken kreeg ze/ kwamen we erachter dat ze giardia had.

ik had 2 pups tegelijk,, + 2 mechelaars in de tuin wonen.. al snel 4 honden giardia
wat een hel was dat van begin november tot februari heeft de giardia heel veel invloed gehad op de opvoeding en sosialisatie van Zena

nooit geweten wat giardia was.. nooit bedacht van te voren dat dat zon extra aanslag kon geven.
het nemen van 2 pups viel me toen zeer tegen... maar dat kwam dus niet door de pups persoonlijk..

ik ben blij dat dat alweer een tijd achter de rug is

nou ik zit telkens te twijfelen of het nou wel goed is als ik zo vaak zeg *plaats* als ik ga douchen bvb of als ik ga slapen of eten enz als ik lekker op de bank zit tv te kijken of op het forum zit (iets anders komt er bijna niet van)
dan roep ik haar wel lekker bij me , is dat nou goed of niet?

Toen ik mijn eerste pup kreeg had ik me op het ergste voorbereid
Maar alles ging super..binnen een paar dagen zindelijk, luisterde supersnel en goed!
Ik dacht echt dat ik de perfecte hond had gevonden.
Totdat....de pubertijd aanbrak
Mijn oooh zo brave hond veranderde in een monster
Vrat mijn inboedel op, kon "ineens" niet meer alleen thuisblijven.
Op voorhand wist ik het wel maar door die goede start was ik het gemakshalve even vergeten..

Het is trouwens weer helemaal goed gekomen hoor

Ik had verwacht dat ik een typische Stafford in huis zou nemen, een stuiterbal die veel beweging nodig heeft. Niets is minder waar, hij is zo verschrikkelijk lui dat sinds ik hem heb ik zelfs ben aangekomen omdat ik minder beweeg haha.

Misschien iets wat ik verwachten kon van een herplaatser, maar ik was er niet op bedacht dat ze niet automatisch aanvoelde dat wij het goed met haar menen, Ze had de hele autorit vanwaar we haar ophaalden met haar hoofd onder mijn jas gezeten en ik had haar de hele tijd op zachte toon verteld dat het allemaal goed komt, ze nu een leuk leven gaat krijgen etc. Eenmaal binnen deed ik haar muilkorf af (ze had wat medewerkers van het asiel gebeten uit angst voor de transportbox vandaar dat ze die om had)en aaide haar voorzichtig, als antwoord kreeg ik een enorme grauw en hap. Dat had ik bijvoorbeeld niet verwacht.

Er waren nog wat andere startproblemen zoals, uitvallen bij de etensbak, uitvallen op straat naar alles, verkeer, mannen met petten, joggers, etc. Ze liet zich soms op haar zij vallen, hield zich voor dood en je kon haar echt niet meekrijgen, alles puur stress en onzekerheid.

Gelukkig is het helemaal goed gekomen alhoewel ze wel een flinke gebruiksaanwijzing heeft, maar als je die opvolgt is het een superlieve hond, slim ook en een eigen kop, daar hou ik van
En wat heb ik veel geleerd van haar.

ik gaf diva gisteren eten en er zat een stukje papier nog bij dus zij at al lekker en ik pakte dat papiertje uit haar bak maar ze deed niets dus liet me in haar etens bak zitten , dat is toch niet normaal eig?
normaal laat een hond dit toch niet toe?

Waar ik me vooral op verkeken heb is de planning.....uiteraard weet je wel dat een puppy veel aandacht nodig heeft maar je eigen leven gaat ook door (huishouden, werk, kinderen etc). Nu na een week of 5 heb ik het weer aardig op de rit! Het is ook niet erg maar dat viel me (misschien wel het meeste van mezelf ) tegen. Jip slaapt natuurlijk ook veel dus dat zijn de momenten dat ik dan mijn dingen doe. Het is echt een kind erbij!

bij onze eerste hond wel ja.. helaas omdat die uit de broodfok kwam.. dat was 15 jaar terug en toen hadden wij geen internet en was er ook minder bekend over dit soort vreselijke praktijken :(
we hadden toen een doodziek hondje: parvo..

ik was toen nog maar 6 jaar en heb huilend geschreeuwt: hebben we eindelijk een hond gaat ie dood ..

m'n moeder heeft haar hele hart in het hondje gestoken, elke keer voer en water geven met een spuitje enz.. enz..
Zaza is er bovenop gekomen en leeft nu nog steeds.. het is een heerlijk hondje, maar je kan wel zien dat ze startersproblemen heeft gehad.. heeft heel veel socialisatie gemist, natuurlijk bij de fokker weinig gehad, en toen bij ons ook niets, omdat parvo hartstikke besmettelijk is.
maar ze is wel erg lief, alleen wat banger aangelegd..

met de andere 2 was het een heerlijke tijd, die puppytijd.. ook het zoeken naar een pup was geweldig, we wisten dat we niet nog eens de fout in zouden gaan en hebben ons goed ingelezen en uiteindelijk 2 super leuke gezonde hondjes gekregen , die zeker wel eens wat uithaalde, maar dat hoort erbij

Het enige waar ik me op heb verkeken is de vachtverzorging.

Ik wist dat ik hem vaak zou moeten borstelen maar me niet gerealiseerd dat een poedel vacht zo zwaar is en dat mijn gewrichten zowat chronisch onstoken zouden raken.

Maar als oplossing is Koda nu gewoon korter is veel gemakkelijker bij te houden en staat hem nog goed ook. En ik kan toch genieten van dat heerlijke poedelkarakter.

Ik heb me enorm verkeken op het alleen zijn dat Lola 'gemakkelijk' zou leren. Nu zijn we drie maanden verder en begint het kwartje eindelijk een klein beetje te vallen. Misschien nog best snel, maar ik had verwacht dat het met een paar weekjes wel klaar zou zijn. Dat het nu beter lijkt te gaan maakt het dan wel weer extra leuk, haha.

Ik had me overigens ook verkeken op hoe ontzettend leuk het is om een hond te hebben. Ik heb een hond als hulp om mijn leven op de rit te houden (hersenletsel, werkloos, moe, blablabla) en ik heb echt enorm veel aan Lola. Lekker oefenen, knuffelen, spelen, wandelen, leven in een ritme. Heerlijk. Die knuffeldoos gaat er echt niet meer uit

Onze 1 na jongste hond is doof en wij hebben haar van een andere gezin overgenomen. Echter ze heeft meer minpunten, dan dat we van die andere mensen hoorden. We hebben ons leven bijna moeten aan passen aan haar! Om haar hebben we ook een pup erbij genomen, omdat onze oudste 2 honden wel es rust wilden. Ze is heel eigenzinnig en dwangmatig. Het is dat ze thuis ook heel lief kan zijn, maar anders....

Wat bij mij even in moest werken was dat je niet zomaar ineens een weekendje weg kunt gaan, of ergens onverwacht blijven logeren. Er zit toch echt iemand thuis op je te wachten .
Je kunt ook niet overal je hond mee naar toe nemen enz.
En het uitlaten 's avonds vind ik nog wel een obstakel sinds de politietoestanden een aantal weken geleden.

Whahaha ja dat is wel vroeg ..

Hier geen opstart problemen in de puppy tijd . Gelijk de hele nacht stil en snel zindelijk. Maar toen werd hij 5 maand en ging hij puberen. Die zelfde periode ging mijn hernia erg opspelen. Hij groeide en ik werd steeds zwakker doordat ik steeds minder kon. Na dat ik geopereerd was aan mijn hernia had ik een puber die dacht dat hij heel wat was .
Daar heb ik erg veel tijd en nog veel meer moeite in moeten steken om hem duidelijk te maken . Toen hij net voordat ik geopereerd werd ook nog eens weg liep, achter een andere hond aan en die man maar niet even stoppen , en ik hem toen van een drukke straat af moest halen. Heeft ook niet echt geholpen. Ik heb dus ook kei hard aan mezelf moeten werken. Binck had duidelijk in de gaten dat ik bij een aantal situaties niet rustig bleef en dacht dan altijd lange neus maar ik kom niet.
Nu zijn we 7 maand verder en gaat het weer zoals het hoord maar heb in de tussen tijd wel eens met mijn handen in het haar gezeten. Maar toen ik zelf veranderd was ging Binck als een speer vooruit. Ik zelf was dus gewoon het grootste probleem

ik had niet verwacht dat pebbles zo ONGELOOFLIJK makkelijk zou zijn...

Onze pup van 4 maanden gaat ook goed- geen problemen. Enigste is dat ie soms slechte voorbeeld van dove puperpup volgt. Bij het loslopen de weilanden ingaan er daaroverheen rennen...

nou, ik ging ervan uit dat ik 'n koppige luie hond ging hebben ,
maar ik heb 'n actieve welwillie hond.

ook met de agility bv, de helft heb ik haar niet moeten leren,
blijkbaar snapt ze heel goed aan m'n lichaamshouding wat ik bedoel.

Ik heb mij trouwens wel vergist in het feit dat het zo kan gaan dat je hond beter luistert dan je kinderen....
Zelf was ik namelijk bang dat een jonge hond spelende kinderen niet met rust kon laten en dat het 1 grote dolle bende zou worden hier.
Het is dus andersom... We hebben Josefientje nu een jaar en mijn kinderen kunnen dat beest dus niet met rust laten, ik word er soms niet goed van!
In plaats van "op je plaats" (Bas) roep ik hier de hele f*cking dag: "Laat die hond nou eens met rust!"