Een voorbestemde liefde...

Omdat ik in mijn eigen opgerichte griffon-clubje zelf nog niet echt een verhaal had geplaatst wordt het nu toch echt eens tijd om dat te doen en ik dacht misschien is het wel leuk om mijn verhaal dan ook maar met de rest van de mensen op het forum te delen...

Ik zal bij het begin beginnen...
Het was begin 2011, ik was 22 woonde ruim een jaar samen en had 2 geweldige honden; 1 Dwergpinscher genaamd Woody die hadden we als herplaatsertje van 9 maanden opgehaald in dec. 2009 & een stafford/boxer/mechelaar mix genaamd Sheila haar hadden we in maart 2010 opgehaald als pupje van 7 weken.

Samen groeiden ze op en het werden de dikste vrienden.
Ik was super blij met ze maar diep in mijn hart wist ik dat mijn "roedeltje" nog niet compleet was.

Er miste namelijk nog een Belgisch Griffonnetje.
Het ras waar ik mee opgegroeid was en sinds dien helemaal verliefd op geworden was.
Bij mij ouders woonde nog wel een griffonnetje mijn grote vriend Fox maar dat is toch anders, die zag ik natuurlijk niet elke dag.
Hierdoor was het verlangen naar een griffon erg groot.

Natuurlijk was ik constant aan het kijken naar nestjes of herplaatsertjes maar op de een of andere manier vond ik niets.
Ook moest ik het natuurlijk nog met mijn vriend overleggen want kwam er een pupje bij dan hadden we ineens 3 honden.
Hij was er eerst niet zo weg van ondanks dat hij wist dat het gemis bij mij groot was hij wilde de stap nog niet maken.

Toen werd ik eind 2010 afgekeurd door chronische migraine en kwam ik hele dagen thuis te zitten.
Voor mij een ramp want dit betekende dat ik mijn opleiding tot hondentrimster ook moest beÏndigen.
Voor mijn honden geweldig want ik was hele dag bij hun thuis en ze hadden dus alle aandacht.

Het gemis naar een griffon bleef maar er kwam nog een gemis bij, nu ik niets om handen had wilde ik graag weer frummelen aan hondjes maar die van mij waren helaas gladharig en daar viel dus weinig aan te frummelen.
Toch nog maar een keer (of honderd) overlegd met mijn vriend tot hij op een dag zei; als er een griffonnetje op je pad komt gaan we ervoor!

Ik was zo blij maar had al die tijd nog niets gevonden.
Maar alsof het zo moest zijn; 2 uur nadat mijn vriend "toestemming" had geven kwam ik op marktplaats een advertentie tegen..

Bij het lezen van de titel maakte mijn hart een sprongetje: griffon pupje zoekt nieuw huis!
Toen ik de foto zag sloeg mijn hart helemaal over; een klein zwart frummet grote kraalogen .

Ik mailde de eigenaar direct, het ging om een teefje (precies wat ik zocht) ze was een belgische griffon (dus zwart wilde ik ook) en nog maar 4 maanden oud!
Ik legde de eigenaar mijn verhaal uit en zij vertelde haar verhaal, door tijdgebrek; eigen zaak, kind en 2 andere hondjes kon ze er niet meer voor zorgen.

Dit moest zo zijn!

Voor beide kanten voelde het goed en het weekend erop besloten we te gaan kijken, de dagen kropen langzaam voorbij.
En eindelijk was het dan zover we reisden van Groningen naar Enschede om te gaan kijken.
Ik dacht voor ik alleen nog maar met een verliefde blik kijk, eerst goed kijken of ze goed loopt, gezond is enz.
Dat was zo en toen mocht ik verliefd worden!
En dat werd ik, dit was het missende puzzelstukje nu was mijn roedeltje xcompleet!

We noemden haar Imani en namen haar mee naar huis, mijn roedeltje was compleet, een hondje kreeg een nieuw thuis, mijn hondjes hadden er een vriendinnetje bij en het gemis was als sneeuw voor de zon verdwenen.

Ik blijf erbij dit heeft zo moeten zijn...

En zo komen er dingen op ons pad. Er gebeuren dingen in ons leven die zo moeten zijn. Want elk gebeuren in ons leven heeft een reden.
Zo ook bij jou! Toen je nog werkte, kon het gewoon niet en nu je thuis bent (om een hele vervelende en erge reden) heb je tijd genoeg om voor je roedel te zorgen.

Zo werkt het nu eenmaal. Wij hebben dit gehad met Sophietje. Mijn man wilde maar 1 hond en er mocht een tweede bij komen als onze je-weet-wel-kater er niet meer zou zijn. Nu is die al bijna 17 maar hij wordt zeker wel 22! haha.
Maar omdat ik zeker wist dat het voor DJ heel goed zou zijn om een maatje te hebben (ik ben ook thuis) heb ik het er nogmaals over gehad. En toen mijn man zei van, okee als jij denkt dat het goed is en als je zeker weet dat de kat er geen hinder van ondervind, dan vind ik het goed.
En 2 dagen later hoorde ik van een vriendin over Sophietje die zij in de opvang had zitten.
Het moest gewoon zo zijn en heb haar een week later opgehaald. Bijna 2 uur rijden, maar hé.....dat had ik er wel voor over en het heeft dus zo moeten zijn. DJ en Sohietje lijken wel echt een broer en zus, alsof ze altijd samen zijn geweest!

Ik wens je heel veel liefde voor je roedel maar ook sterkte voor jezelf, met je ziekte, het is niet niks.

Wat een leuke reactie zo zie je maar dat van jou heeft ook zo moeten zijn!
Heel appart hoe dingen kunnen lopen, alles heeft zijn reden!

Hoi Simone, leuk dat je over Imani hebt geschreven. Bijzondere hondjes komen op een bijzondere manier op je pad. Dat gebeurde met die van mij en bij jou ook dus.
Ik vind het fijn om te lezen (hier en in je pb) dat het zo goed gaat met Imani, want dat was toch een gok. Er zijn afgelopen jaar minstens 2 nestgenootjes van Imani op Marktplaats in omloop geweest. O.a. Bibi uit Den Haag. Laten we hopen dat ze allemaal zo goed zijn terechtgekomen al Imani.

Heb je foto's van jullie cursus of van het diploma dat jullie gehaald hebben?

Fijn weekend en knuffel voor je mooie zwarte Griffie. (Ik blijf ook nog steeds kriebels voor Belgjes houden, hoor!)
Groetjes van Willy en Brando

Wat fijn voor je dat je toch je Griffon nu hebt.

Veel plezier met haar.

Wat een mooie naam heeft ze.

@willy ik heb idd wat foto's van de cursus & haar diploma die zal ik ook eens plaatsen.
Ik heb laatst van haar fokker ook foto's gekregen van imani pasgeboren & een paar weekjes die zal ik ook plaatsen.
Jij ook een fijn weekend!