Toen we onze hond als puppy kochten, volgden we een puppycursus bij een gerenommeerd GT. Zij volgde de 'dominantietheorie'. Toen wisten we nog niet dat er ook andere inzichten waren. Dus ook wij probeerden al die dingen als 'eerst door de deur', 'eerst eten' enz toe te passen. Maar al snel zag ik dat de hond eigenlijk naast ons ging leven ipv met ons. Toen onze hond 8 maanden werd en volop ging puberen en in onze ogen storend gedrag ging vertonen, spraken we een andere GT aan. Die volgde een hele ander theorie, namelijk dat de hond en wij een 'familie' moesten vormen en dus samen moesten leven. Wat een wereld van verschil en voor ons zo'n 'eye-opener'! Na een paar lessen merkten we al verschil: de hond reageerde veel beter op ons, en nu hebben we een hele goeie relatie en is het heerlijk samenleven!
De dominantie-theorie gaat uit van dat de hond constant probeert in rang op te klimmen, m.a.w. er is dus een constante strijd tss mens en hond. Het gaat uit van wantrouwen. Honden denken helemaal niet zo. Wij mensen, aapachtigen, denken in termen van 'strijd' en 'leiderschap'. Een hond is eigenlijk zachtaardiger dan ons, als ze kunnen zullen ze conflicten uit de weg gaan. Ze hebben onze achterdocht niet en zijn heel open over hun gevoelens.
Heb je ooit het boekje 'De Filosoof en de Wolf' gelezen? Totaal foute boel hoe die z'n wolf opvoedde, maar wel een heel juist inzicht in het verschil van hoe een aap denkt, en hoe een wolf denkt. Die constante strijd om een plaats in de pikorde: helemaal een mens-idee.
Een hond heeft respect voor een 'leider' die rustig en betrouwbaar is. Een rots in de branding. Iemand die voor hem zorgt, die hem respecteert, en als hij 'in de fout gaat' hem niet corrigeert, maar het hem opnieuw 'uitlegt'. Een duidelijk, stabiel iemand.
Stel: wie zou jij kiezen als vaderfiguur: Diegene die op je roept, je corrigeert, kwaad op je wordt als je hem niet begrijpt, bepaalde dingen gaat afdwingen ook al zie je er het nut niet van in? Of een rustig persoon die geduldig is, je het op een andere manier probeert uit te leggen als je iets niet begrijpt, voor je zorgt en er steeds voor jou is?
Dat wil niet zeggen dat je een 'push-over' moet zijn. Ook rustige vaderfiguren zijn consequent en stellen hun grenzen, maar wel op een vriendelijke manier.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Rangorde" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Ik denk dat het sleutelwoord in alle relaties respect is. Van beide kanten!
Jij als mens moet respect hebben voor het wezen hond.
Je moet interesse hebben voor de hond.
Niet alleen de hond in het algemeen, maar vooral juist voor de hond waar je specifiek mee samenleeft.
Als je weet wat het karakter is van een hond, dan pas kun je zeggen hoe je ermee om moet gaan.
Natuurlijk is er een rangorde, maar die rangorde is geen vast gegeven.
Als ik op de hondenschool de mensen lesgeef, ben ik op dat moment de 'ranghogere'.
Is echter 1 van de hondeneigenaren daar een professor op mijn school, dan betekend dat dat ik t.o.v. diegene op school een 'ranglagere' ben.
Zo kan het m.i. ook met een hond zijn.
In het snuffelen, speuren en hond zijn ben ik een 'ranglagere' dan mijn hond.
Echter in bv. het verkeer of hoe met vreemde mensen om te gaan ben ik dan weer de 'ranghogere'.
Als de hond respect heeft voor het wezen 'jij', zal de hond leiding makkelijk accepteren.
Echter respect is verdiend.
Niet door 'dominante handelingen' zoals in veel gevallen gezegd wordt, maar juist door kalm te blijven.
Door leiding te nemen.
Door te zien wat de hond wel en niet aankan en daarop in te spelen.
Door rustig te blijven en te belonen wat je bevalt.
Je hoeft niet alles te negeren, maar reageer gepast.
Een strenge 'nee' mag wel, maar als hij er dan mee ophoud beloon hem dan daarvoor.
Zo verdien je m.i. respect.
En uiteraard heb er exemplaren bij zitten die wat langer door blijven pushen en die dus wat strengere regels nodig hebben, maar dan kom ik weer terug op 'ken je hond'.
Dit is mijn visie, maar ik kan het natuurlijk helemaal mis hebben
Over dat grenzen opzoeken enzo.
Ik merk dat dat heel erg aan de hond miss ook ras ligt.
onze husky's zoeken de grenzen veel meer op dan onze golden retriever!
wij hebben 2 ratjes in een groote kooi zitten en ik heb Adar (husky) egt al twintig keer bij ze weg moeten sturen terwijl Ayuk (golden retriever) het na 1 niet meer deed...
wees in iedergeval wel consequent, de ene keer wel de andere keer niet is heel verwarrend voor ze.
groetjes!! xD
Respect voor elkaar, van beide kanten moet verdient worden, en kan nooit afgedwongen worden(of je moet dat ook respect noemen)
Vraag: wat doe je als de hond verplicht moet wachten tot jij als baas als eerste door de deur gaat?(het kan overigens wel handig zijn, i.v.m. bot breuken of handen tussen de deur, en kan dus gewoon een regel zijn)
Wat doe je als de hond verplicht moet wachten met eten tot jij als baas het op hebt?
Wie verdient hier respect mee? of dwingen we het af....
Hoe verdien je respect?
Als ranghoogste, als baas, als baasje, als opvoeder, heb je de verplichting om te verzorgen, consequent te zijn, om het goede voorbeeld te zijn. Verzorgen door te bepalen wat een hond nodig heeft, te zorgen voor de veiligheid en gezondheid, en te zorgen voor voedsel. Consequent te zijn in de gestelde huisregels en daar niet van af te wijken(ja is ja, nee is nee), en hier dan ook een voorbeeld te zijn. En zorgen voor voedsel in de vorm van, de voldoende hoeveelheid voedsel te geven, bepalen wanneer en hoelang(voor dat jij eet, na dat jij eet het maakt niet uit)...
Quote;
Een hond heeft respect voor een 'leider' die rustig en betrouwbaar is. Een rots in de branding. Iemand die voor hem zorgt, die hem respecteert, en als hij 'in de fout gaat' hem niet corrigeert, maar het hem opnieuw 'uitlegt'. Een duidelijk, stabiel iemand.
Stel: wie zou jij kiezen als vaderfiguur: Diegene die op je roept, je corrigeert, kwaad op je wordt als je hem niet begrijpt, bepaalde dingen gaat afdwingen ook al zie je er het nut niet van in? Of een rustig persoon die geduldig is, je het op een andere manier probeert uit te leggen als je iets niet begrijpt, voor je zorgt en er steeds voor jou is?
Dat wil niet zeggen dat je een 'push-over' moet zijn. Ook rustige vaderfiguren zijn consequent en stellen hun grenzen, maar wel op een vriendelijke manier.
In deze uitleg van Christel kan ik mij helemaal vinden....
Heb heel veel aan jullie reacties!
Maar ik noem nu een paar voorbeelden:
- je hond steelt eten van het aanrecht.. wat doe je nu, afleiden of corrigeren, én hoe leid je de hond dan af?
- je hond gromt naar een vreemde.. (wat ik heb gelezen is dat je de hond dan uit de situatie moet verwijderen, zonder te straffen uiteraard, en indien de hond naar jezelf gromt je je moet omdraaien en de rug moet tonen, klopt dit?)
Heb ik weer veel geleerd van dit topic!
Nou.. Dat is nu juist een probleem.
Er zijn veel situaties waarin een hond kan grommen. Als je de hond rustig weg kan halen doen maar dan komt dat hele gedeelte qua begeleiding. Laten zien hoe het ook anders kan. Soms MOET je er gewoon langs, heb je geen andere keuze.. En dan, dan gaat het altijd anders dan in de boekjes.
Hier eentje uit de oude doos:
Komt een dronken man aan: Vrouwtje, ga aan de kant er komt een engerd aan! Nee, niets aan de hand. Wij gaan helemaal aan de andere kant lopen en jij kijkt hier naar mij. Nee vrouwtje, rare man aan de rechterkant, ik moet hem niet! Nee, we lopen stevig door en jij kijkt naar mij. Ik wil niet naar jou kijken, die engerd loopt daar nog steeds!
Ik kon doen wat ik wilde, de "engerd" moest weg. Dus, uiteraard, precies toen we elkaar passeerden haalde hij vollop uit. Uit reactie schreeuwde ik en greep hem aan zijn tuig en trok hem vollop terug (correctie), z'n kaken sloegen vlak voor die man zijn gezicht dicht.
Niet corrigeren, vertellen hoe het anders kan, niet boos worden als je hond de fout in gaat. Nou. Ik ben blij dat ik boos werd en corrigeerde zal ik je vertellen. Dus.. Mijn antwoord.. In de praktijk gaat het altijd anders dan je zou willen.
Hij pikt overigens nooit iets. Één keer, toen ik iets op de grond liet vallen, pakte hij het snel. Was wel grappig, keek hem aan zonder wat te zeggen en hij liet het zo weer vallen met een diepe zucht.
Grotendeels voorkomen is ook nog een tip bij opvoeding van honden . Stelen van aanrecht/tafel kan je dus voorkomen door geen eten te laten slingeren. Hoe kan je nu boos worden of straf geven als jij zelf iets voor de neus van de hond laat liggen?
Zo had ik een keer een oppashond, broodje worst lag op tafel, moest ff naar de gang. Kwam terug, hond ligt in de mand met zéér onschuldige oogjes, brood lag er nog zonder worst.
Mijn fout, niet die van de hond. Dus boos worden gebeurd dan niet, ik had beter moeten weten.
En zo heb je nog meer situaties.
Hoi, ik heb geen idee hoe het wetenschappelijk gezien in elkaar zit, je leest zoveel tegenstrijdige stukken. Zowel over de indeling van een roedel en hoe je dit in je voordeel kunt gebruiken en ook over het feit wst een hond nou eigenlijk wil mbt grenzen opzoeken.
Ik heb er dan ook totaal geen verstand van, maar ik heb wel 2 ontzettend lieve hondjes die erg goed naar me luisteren.
Dus misschien heb je wat aan mijn ideeen.
Ik ben erg consequent naar de honden toe, iets wat vandaag niet mag, mag morgen ook niet. En daarnaast heb ik ook de instelling; het is mijn huis en ik bepaal wat er hier gebeurd. Ik verhef nooit mijn stem naar ze, maar ooit (zelden) krijgen ze bij mij wel een fysieke correctie. Bijvoorbeeld; Als pup beet mijn hondje in alles, maar op een gegeven moment ook in iedereen, toen hij mij de eerste keer in me gezicht hapte, heb ik hem terug gebeten. Ik weet dat veel mensen hier problemen mee hebben, maar in zulke en nog een aantal meer gevallen vind ik negeren niet afdoende.
Mbt het uitproberen en het opzoeken van de grenzen denk ik dat het ook erg aan het karakter van de hond ligt. Ik heb 2 reutjes, 1 daarvan probeert nooit iets uit, de ander wel. Die laatste heeft ook altijd net wat meer duidelijkheid nodig als de ander. Denk dat hierbij consequent zijn het beste helpt.
Ik vind t belangrijker een team te zijn met Yis, als roedelleider.
Als ze eerder op de bank ligt en op mijn stuk, mag ze lekker blijven liggen,en schuif ik ernaast.
Hond en kat hebben hun diner al bjna op, sta ik nog voor mezelf te koken.
Gaan we wandelen is t verschillend wie er eerst buiten of binnen is, vind dat niet belangrijk.
Ze is mijn grote vriendin, daar ga je toch niet tegen lopen katten.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Rangorde" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?