onzeker buiten naar andere mensen

in mijn eerder topics heb ik verteld dat ik sinds kort in het bezit ben van een argentijnse dog (heb nu ongeveer 6 weken)

Hij komt dus van een erf af waar hij hele dagen met andere honden door bracht, dus socalicatie heeft hij niet echt gehad. Alles gaat perfect en hij leert heel snel

Het enigste probleem waar ik steeds tegen aanloop is het volgende;

ik loop met de hond in het park, zodra hij iemand ziet aankomen, heeft hij elke keer verschillende reacties;
1, grommen
2, hij wil weg rennen, en kruipt achter mij
3. hij blijft gefixeert kijken, en zodra diegene is gepasseert, loopt hij om me heen en wil achter diegene aan (niet agressief, gewoon lopen en ruiken)
4, heel af en toe, negeert hij het en gaat het goed, waarop ik hem prijs met stem.

aan het einde van mijn straat, waar ik ook altijd langs moet om in het park te komen, wonen donkere mensen met kinderen, zodra hij die mensen ziet is het helemaal erg, dan wil hij vluchten, maar ik loop gewoon door, zodra we dichterbij komen trekt hij zo hard aan de riem, zodat we er heel snel langs zijn, en dan houd hij ze ook in oog totdat ze/wij uit het zicht zijn. (hij toont verder geen agressie, naar deze mensen)
Ik heb al meerdere malen met deze mensen geprobeert er wat aan te doen, zoals, afstandje blijven kijken, iets dichterbij staan en praten, proberen voedsel te laten geven (neemt hij niet aan), hij wil blijven vluchten, hoelang het gesprek ook duurt. op stoeprandje zitten naast hun zoontje en gespekje aangaan....... niks helpt.

wat ik doe, ik negeer het gedrag, maar het helpt niet.
moet wel zeggen, bij mannen is het erger dan vrouwen, vrouwen ruikt hij sneller, en die kunnen hem dan ook wel sneller aaien en dan is verder geen probleem.

Daarbij komt ook nog, als ik met hem in het park loop, en ik kom mensen tegen met andere honden, dan tolt hij niet naar de mensen om, toont hij geen angst/onzekerheid

en in huis, ook geen probleem met mensen, maar ja om iedereen bij me thuis uit te nodigen is ook geen optie.

voor de rest;
als ik niemand tegen kom, is het heerlijk om met hem te wandelen, hij loopt netjes aan de lijn.

Ik had misschien nog wel idee,
mijn broertje heeft een pup van 18 weken, en die is allemans vriendje, zou het helpen als ik af en toe dat hondje mee neem op wandelingen? (moet wel zeggen dit kan niet elke dag)

als iemand tips heeft hoe ik dit aan kan pakken, heel graag, want ben bang dat als hij straks ouder is het misschien wel kan overslaan in agressie, en daar heeft niemand baat bij.

Ik heb je een pb gestuurd.

Zo deed Lola ook in het begin, ze was ook niets gewend en moest alles aanspringen.

Ik heb het doel gehad rust in de hond te brengen buiten en ging in het begin alleen korte stukjes wandelen en dan alleen nog ergens waar we niet te veel afleidingen hadden, zodat ze leerde dat wandelen leuk en rustig kan zijn en je niet naar van alles en nog wat hoeft uit te vallen. Onderweg deed ik dan een klein zoekspelletje, een aandachtsspelletje en bouwde tijd in voor rustig snuffelen e.d.

Natuurlijk kwam er dan toch nog weleens een man met pet of andere afleiding onze richting op, ik maakte dan een enorm grote bocht, en leidde de hond af met iets lekkers wat ik op de grond strooide zodat ze kon zoeken naar het lekkers, dat ontspande. Dit heb ik stug volgehouden totdat ze zelf al wist: o daar komt iemand aan, we hoeven er niet recht op af te lopen (wat in hondentaal heel onbeleefd of bedreigend kan zijn)

http://kynoblog.com/artikelen/kalmerende-signalen-de-kunst-van-het-overleven

maar ik maak samen met vrouwtje een boog eromheen en ga iets leuks doen.

Langzaamaan hebben we de bogen wat kleiner gemaakt en wat drukkere plekjes opgezocht, en nu kan ze zelfs rustig in de stad meelopen.
Eigenlijk niets spectaculairs gedaan dus, alleen rust brengen.