het afscheid van mijn eerste hondenmeisje

Een ode aan mijn vriendinnetje, mijn maatje, mijn eerste hondenmeisje …

Ik was 6 jaar oud en jij pas een paar weken toen we elkaar voor het eerst ontmoette,
Je was de enige bruin witte pup tussen al je donkere broertjes en zusjes,
Al snel was de keus gemaakt, jij zou het worden en ik mocht je naam kiezen.
En zo noemde ik je Tessa … Een dametje met een eigen wil, sterk, eigenwijs en energiek maar met een hart van goud. Een echt terriër karaktertje zoals deze hoort te zijn. Een hond van het gezin, een hond van de baas! Dat was je met recht.
Je was me speelmaatje, me steun en toeverlaat. Met jou deelde ik dingen die ik een ander niet zeggen kon, jij kende mijn geheimen en mijn dromen.
Je troostte mij als ik verdrietig was en legde je pootje op mijn arm,
Je lag bij me als ik ziek was en waakte over mij. S’avonds kwam je stiekem bij mijn bed om onder de dekens bij mij te slapen, Je was altijd vrolijk als ik thuis kwam en stond al kwispelend achter de deur te wachten. Na 6 jaar in Friesland verhuisde we naar de bossen van de Veluwe waar we elke weekend naar toe gingen, jij kon niet wachten om te gaan! Elk weekend rond rennen in het bos, je ging dwars door de struiken heen, zigzaggend door de bomen. Volgde wildsporen en soms zagen we je pas weer aan het einde van de wandeling. Maar je genoot met volle teugen jou leven kon niet meer stuk. 2 jaar geleden merkte we dat je geheugen je soms in de steek liet, je lichaam minder kon dan je geest wilde. Je was soms even de weg kwijt, en je rennen verging, vaker moest je wandelen aan de riem om je veilig te voelen. Je werd langzaam blind en werd je doof.
Sinds september ging het in een keer heel erg slecht, je kreeg een acute baarmoederontsteking en ik was zo bang dat je niet meer beter zou worden, Tranen heb ik gelaten toen ik het telefoontje van mijn moeder kreeg, zo bang dat ik t weinig tijd had om afscheid te nemen. Gelukkig had de dierenarts nog hoop en met een dosis antibiotica kwam je er toch weer boven op! Maar vandaag schrok ik zo erg toen ik je zag, mijn meisje, mijn maatje je was zo blij om mij te zien, je staartje kwispelde zachtjes maar meer kon je niet meer. Lopen ging zo moeilijk, je viel elke keer bijna om. Zonder steun kon je niet meer staan, je wilde rust en slapen, zachtjes kwispelde je nog bij een aai maar de pijn in je ogen was zo zichtbaar. Gister wilde je nog wandelen maar vandaag ging dat al niet meer. Zonder jou ging ik met Dusty en Gaya naar het bos en het voelde zo vreemd om jou achter te laten. Het breekt me hart jou zo te zien, je bent ruim 17 jaar en hebt een mooi leven gehad maar voor mij ben je nog te jong. Het definitieve afscheid komt in zicht, en het is het beste voor jou maar loslaten is zo moeilijk. Samen met jou ben ik opgegroeid en volwassen geworden. Jij hebt me geleerd hoeveel liefde een hond kan geven, de vriendschap die dat inhoudt. De band die sterker is dan wat dan ook in deze wereld. Je hebt altijd een belangrijk plaatsje in mijn hart!

Vanmorgen zijn we met jou naar de dierenarts gegaan, in je mandje ging je mee want lopen kon je niet meer, het oordeel was feilloos, jou tijd was gekomen, je kon niet meer, je lichaam was op … je was uitgevochten. Een laatste knuffel en een kus, het afscheid is nu echt definitief,

Lieve meid, Wat doet het pijn, ik zie jou foto aan de wand en ik mis je zo, mijn meisje, mijn maatje voor jou is er nu rust, je hoeft niet meer te vechten, voor jou geen pijn meer, Een plek achter de regenboogbrug.

28.09.1994 – 27.12.2011

Wat heb je dat mooi geschreven . Veel sterkte

heel veel sterkte.
uit het oog, nooit uit het hart

Heel veel sterkte met dit enorme gemis!

Heel veel sterkte!

Troost je met de gedachte dat jouw meisje een heel mooi en liefdevol leven heeft gehad....
Heel veel sterkte!!

Ik wens je heel veel sterkte net het verlies van van je hondenmeisje.

Je hebt heel n=mooi over haar hebt geschreven.

Prachtig verwoord.
Wat heb je een geweldige tijd samen gehad.
Koester de mooie herinneringen.
Heel veel sterkte!

Heel veel sterkte

Wat mooi geschreven.
Sterkte met het verlies van je hondemeisje.
Het doet zo'n pijn maar weet dat je meisje nu ergens is waar ze niet meer hoeft te vechten.
Dat geeft een beetje troost in deze moeilijke tijd.

je meisje zal voor altijd in je hart blijven leven
veel sterkte

Heel veel sterkte !
Rust zacht lieve Tessa !

pff,wat een mooi en verdrietig verhaal Heel veel sterkte met dit enorme verlies

Heel veel sterkte toegewenst met het verlies van je lieve hondenmeisje. Konden zij maar ons hele leven bij ons zijn....

En inderdaad, je hebt het zo mooi en en liefdevol verwoord.

Heel veel sterkte met het verlies van je liefste meisje.

heel veel sterkte astrid!

Veel sterkte!!

Veel sterkte met het verlies van je hondenmeisje

Wat een mooi lang leven heeft Tessa gehad tot een paar jaar geleden.

En dan nog 2 jaar die zeker de moeite waard waren... Maar wat moeilijk om na zo'n lang leven samen te moeten beseffen dat ook daaraan een eind komt... Ik vind het heel erg voor je en kan me goed voorstellen hoe leeg het nu voelt.

Heel veel sterkte gewenst met het verwerken. Het zal heel moeilijk zijn en het verdriet om het gemis gaat nooit weg. Maar zo'n band als deze tussen jou en je hondje gaat ook nooit meer weg. Tessa blijft in je hart en in je gedachten. Liefs en een knuffel voor allebei.

Wat een prachtig verhaal, het raakt me echt. Tranen stromen over mijn wangen..

Héél héél veel sterkte

Rust zacht lieve Tessa,

en heel veel sterkte voor de baasjes!!!!

heel veel sterkte

Bedankt allemaal voor de lieve reacties, dit doet me heel erg goed

Veel,veel sterkte,hier was het verleden jaar ook zo'n verdriet!En dan die stilte,het getrippel van de pootjes missen,de plotse duw die ik kreeg om een aai over zijn bolletje te krijgen,als ik mijn naaimachientje uithaalde zat hij altijd achter mijn rug op de stoel,dicht tegen me aan.....Ja we missen ze onze vierpoterkes,dierbare vrienden....in zoveel dingen....

veel sterkte.

Heel erg veel sterkte

Astrid, mede namens mijn 2 draakjes, heel veel sterkte met dit verlies

Heel veel sterkte met dit verlies.