Straathondje(s) geadopteerd, hoe gaat het nu?

Hey iedereen,

ooit, over een héél lang tijdje wil ik misschien wel een straathondje van bijvoorbeeld ACE adopteren. Nu was ik benieuwd naar de mensen die dat ook hebben gedaan wat hun ervaringen daarmee zijn. Dus niet de ervaringen van de organisatie, maar van de hond zelf. Is die sociaal tegenover mensen en andere honden, en wat ook belangrijk voor mij is is of die goed kan luisteren. Loopt die los zonder weg te lopen? Is die zindelijk geworden en kan die alleen thuis blijven?

Vertel!

Denzel komt van ACE. Ik zal liegen als ik zeg dat het makkelijk was, de afgelopen twee jaar. Denzel had behoorlijk wat problemen en we hebben er erg hard aan moeten werken. Het zal altijd een hond blijven met nog een rugzakje maar dat is niet meer te vergelijken met wat het was toen hij bij ons aan kwam. Toen had hij niet alleen een rugzakje bij zich maar een heel kofferset....... Het blijft een hond waar je rekening mee moet houden in bepaalde situaties en dat vinden we prima. Voor ons is het de beste hond die we ons kunnen wensen en wij zijn ook niet perfect. Alleen moet je daar wel op voorbereid zijn want je weet tenslotte niet voor honderd procent hoe een adoptie hond zich ontwikkeld en ze zijn meestal niet goed gesocialiseerd en hebben veel meegemaakt. Maar ik zou het zo weer doen.

Maar ik ga ervan uit dat Denzel een uitzondering is, veel adoptiehonden passen zich probleemloos aan en gaat het allemaal makkelijk. Onderstaand verhaal heb ik geschreven over Denzel op verzoek van ACE. Het beschrijft hoe het was en hoe het nu is:


Op 12 maart 2010 kwam je in ons leven. Elf maanden oud, een kruising Mechelse herder, geen hond voor beginners maar dat konden ze bij ACE ook niet weten. Gelukkig voor jou hebben we de nodige ervaring en geduld en zijn we met je aan de slag gegaan. Het was duidelijk dat je nog nooit in een huis hebt gewoond en nog nooit regels hebt gehad. Je hebt een pittig karakter en elke dag controleer je of de regels van vandaag nog hetzelfde zijn als die van gisteren.....

Je kwam met een behoorlijke rugzak gevuld met stress, onrust en angst voor al het onbekende. We hebben keihard gewerkt en met
rust, regelmaat, geduld, liefde, leiderschap en duidelijke grenzen en regels hebben we nu nog een klein rugzakje over. Het is ontroerend om te zien hoe graag je het goed wilt doen en hoe graag je voor ons werkt. Je bent erg slim en op de cursus doe je het erg goed. Voor
ons ben je eindeloos loyaal en lief, een knuffelbeest. Een grote clown met een nog groter hart. Je luistert enorm goed en buiten
verlies je ons geen seconde uit het oog. Je gaat voor ons door het vuur. We zijn zo trots op je. Je hebt al zoveel bereikt en overwonnen. Je hebt vertrouwen in ons als we je laten weten dat er niets is om bang voor te zijn.

Met name door je slechte socialisatie en je ongetwijfeld slechte ervaringen met mensen vind je het niet prettig als er “ vreemde ” mensen in jouw huis komen. De angst in combinatie met je aangeboren waak instinct van de Mechelse herder maakt dat je reageert met angst agressie. Ook ga je niet graag mee op visite, dat maakt je erg onrustig. Thuis voel je je op je gemak en als je wel eens alleen thuis moet blijven in je bench vind je dat ook prima. Je hebt nooit moeite gehad met alleen thuis blijven.

Je zekerheden bouw je op regelmaat en gewoontes. Met ons andere hondje Dixie kan je het enorm goed vinden. Met alle honden ben je makkelijk en geen vechtersbaas. Je geniet van de lange wandelingen in het bos, het spelen met de tennisbal die je eindeloos terug komt brengen en van het draven naast de fiets. Soms mag je een dagje gaan spelen op de honden crèche en ook daar ben je ieders lieveling en maak je nooit ruzie met de andere honden. Ze vinden je daar de laatste maanden rustiger en zekerder geworden. Hoe leuk je het daar ook vindt, je bent altijd weer waanzinnig blij als je ons ziet en je gaat ook graag weer mee naar huis. Je bent altijd vrolijk en " lacht " de hele dag.

We hebben zware maanden achter de rug en we zijn er nog niet maar het is het dubbel en dwars waard. We vinden je een TOP hond en met je “ nukken ” kunnen we leven. Als we een hond in huis nemen is dat voor altijd en je hoeft nooit meer weg. Misschien, ooit, verdwijnt ook dat kleine rugzakje wel met de tijd……….en zo niet, dan is het ook goed. Je bent perfect zoals je bent. Wij houden van je, voor altijd in ons hart!

drum komt van sphoek.hij is sinds ongeveer augustus bij ons. is veel minder angstig. nog wel wat bang voor sommige(vooral dominante) mannen, maar ook dat gaat steeds beter. dominante honden dat wil hij ook liever niet. hij is eerder onderdanig dan dominant. heerlijke knuffel. heel goed zindelijk. kan los en luisterd goed. af en toe beetje puberen , maar valt nog heel erg mee. je moet gehoorzaamheid toch blijven trainen

en verder is hij zeker sociaal,maar men en dier moet nog niet te dominant overkomen.

Chico was ruim drie maanden toen we hem kregen, vers uit Spanje. Heerlijk hondje, wel wat hyper en nog steeds. Hij heeft moeite zijn rust te vinden, maar de bench vindt hij heerlijk dus hij is daar makkelijk mee te helpen..

Ik heb veel gewerkt aan socialiseren met andere honden, die vond hij in het begin een beetje eng, maar nu krijgt hij iedereen aan het spelen. De crèche waar hij twee dagen per week met mij (ik doe daar vrijwilligerswerk) naar toe gaat, heeft daar super bij geholpen! Naar mensen toe is hij nu erg enthousiast (iets tè...), maar dat duurde een paar dagen, hij moets wel even los komen.

Hij was in een paar dagen zindelijk en heeft daarna nooit meer een ongelukje gehad, daar heb ik wel mazzel mee gehad. Hij heeft wel wat meer dan gemiddeld moeite met aandacht voor de baas, maar doet verder graag iets voor en met me en loopt absoluut niet weg. In het begin was ik hem steeds kwijt omdat hij recht achter me bleef lopen en ik over hem heen keek als ik hem zocht...!

Verder kreeg ik van de orthomanueel therapeut te horen dat hij wel duidelijk wat krakkemikkiger in elkaar zit dan een hond die de eerste maanden wel goed eten gehad heeft, hij was ook erg mager toen we hem kregen. Maar hij is er niet minder energiek om!

Kortom; (goed gekeken en) mazzel gehad!

heb 3 buitenlanders van 3 verschillende stichtingen.
Zeker als je een pup neemt is de kans dat ie "moeilijker" is dan een willekeurige pup bij een fokker vandaan heel klein.
Met honden kunnen de meeste helemaal super overweg,
getraumatiseerde honden/pups kunnen wel hun sporen hebben.
Zo is mijn roemeentje van straat gehaald terwijl er kinderen met haar aan het voetballen waren. (met haar dus niet met een bal).
Ze is 5 jaar maar wil nog steeds niets van kinderen weten.
dat zal er nooit uit gaan en dat hoeft van mij ook niet.
Lekker met de hond op cursus gaan, leer hem dat hij jou kan vertrouwen
en dat jij de zaken regelt dus hij, als er iets eng is of hem niet zint,
naar jou toe komt en bij jou zijn veiligheid zoekt.
Veel plezier alvast met de zoektocht!

Ik denk dat het er helemaal vanaf hangt op welke leeftijd je het hondje adopteerd. Een pup van een paar maanden zal makkelijker in de omgang zijn dan een reeds volwassen hond.Ik heb enige tijd als gedragsdeskundige gewerkt voor "honden zonder toekomst". Daar werd mijn advies voornamelijk ingeroepen bij honden die op volwassen leeftijd werden geadopteerd. Die honden zijn niet meer onbevangen en hebben meestal veel meegemaakt. Ik zou dergelijke honden niet aanraden voor beginners eerlijk gezegd.(ik weet niet of jij dat bent)

Ik heb zelf een Chow teef van de stichting die destijds een jaar oud was (zeiden ze). De Chow is van nature al geen makkelijk ras en deze dame deed die reputatie alle eer aan! Ik zal je de details besparen maar achteraf is het een geluk geweest dat ze bij mij terecht is gekomen. Was ze geplaatst bij onervaren mensen dan was ze in het asiel beland of ingeslapen. Buiten de gezondheidsproblemen (die ze nog steeds heeft) heb ik mijn handen er vol aan gehad. Ik zit vol littekens die getuige van haar trauma's en ondanks dat het nu een lieve hond is, kan ik haar nog steeds niet helemaal vertrouwen. Ze is nu 6!

Ik hoor veel verhalen van mensen die gedrags of gezondheids problemen ervaren met buitenlandse honden dus bezint eer ge begint! Ik zou het zelf niet meer doen in ieder geval....

Mellow komt uit Malta (niet via ACE), zij is daar met haar broertje op straat gevonden.
Toen ze ongeveer vier maanden was kwam ze in het asiel in NL (Koningen in Balkbrug), daar hebben wij haar 2 dagen later gevonden en meegenomen. Mede omdat ze met katten kon (en wij ook een kat hebben).

Ze was erg mager (4 kilo) en doodsbang voor alles (langsrijdende auto's, rammelende fietsen, honden en zelfs wind).
Met veel geduld de angst eruit gekregen, veel laten kennismaken met 'grote, enge' honden (kleintjes waren namelijk geen probleem).
Luisteren is niet haar sterkste punt en ze heeft veel moeite met de aandacht vasthouden. Alhoewel, ze kan haar aandacht prima vasthouden, maar niet bij mij...
Ze heeft ook echt een ONT-ZET-TEND jachtinstinct, als ze iets ziet trekt ze mijn arm zowat uit de kom.
Helaas kan ze dus niet los (en dat durf ik ook niet).

Er was niet bekend wat voor kruising het precies was, na de reactie van Dobry in mijn topic acht ik de kans zéér groot dat ze een kruising Kelp tal-fenek (Pharao hond praat wat makkelijker ) is, zóveel overeenkomsten.
Hoeveel we ook van haar houden, als we dit van tevoren hadden geweten, was de keus waarschijnlijk niet op haar gevallen. Ze heeft energie voor tien, heeft geen rust in haar lijf en is continu gefocust op wat de kat doet.
Ze wil ook steeds met de kat spelen, staan ze gezellig tegenover elkaar met de voorpootjes te slaan

Ondanks de moeilijke start (is ook nog drie weken aan de diarree geweest) is het een geweldig lieve hond.
Wel eentje met een gebruiksaanwijzing, maar ik kan haar echt niet meer missen.

En de illusie dat Puk en Mellow gezellig samen in de mand zouden liggen, die heb ik inmiddels achter me gelaten

denk zo maar een probleemloos klein buitenlandertje,
zo klein en nog geen baasje.

En wat de getraumatiseerde buitenlandertjes betreft,
ja die zijn er, zeker als ze ouder zijn en slechte dingen hebben meegemaakt.
Ik heb er een hele berg opgevangen,
nu loopt er een oude invalide galgo rond,
ws invalide omdat ze mishandeld is,
duidelijk voor de jacht gebruikt.
Heeft nog Leishmania ook,
er zal ws niemand komen om haar te adopteren.
Nu ja dan loopt ze hier maar tot het eind van haar leventje.
Ze doet het al zo ongelooflijk goed,
is er psychisch en lichamelijk zo enorm op vooruit gegaan
men zou haar niet meer herkennen.
Honden zijn flexibel.
Geduld, respect en regelmaat heelt heel veel wonden.
Kijk maar eens naar dit meisje bij mij in de opvang.
http://neskio.home.xs4all.nl/

Mijn Cloudy komt van ACE, erg veel is er niet bekend over zijn achtergrond..
Hij is een wereld hondje, een ware schat, ik zeg niet voor niks tegen hem "Cloudje met het hart van Goudje" ! Hij is een ware lot uit de loterij.. Hij is sociaal tegen andere honden en kan heel goed omgaan met een roedel honden om zich heen.. Hij laat ook niet over zich heen walsen en kan goed middels de hondentaal andere honden laten weten wat hij wel of niet wil, hier komt geen enkele agressie bij kijken... De eerste twee dagen wilde hij zijn geur uitzetten in huis, dit deed hij dus door geregeld even de poot op te tillen en enkele druppels urine te sproeien... De eerste avond was dit het ergst, de volgende dag was dat 3 keer, de dag daarna nog maar 1 keer en vanaf toen geen 1 keer meer.. Hij is perfect zindelijk, had verwacht daar veel meer tijd in te moeten steken, maar ging gewoon vanzelf.. Hij poept ook netjes aan de riem als we gaan wandelen, wel doet hij dit het liefste bij bosjes met een stoep , dus ik heb altijd zakjes bij.. Op gras poepen dat kent hij niet en doet hij dus ook niet. Gisteren tijdens het kerstdiner had hij voor de deur gepoept... Dit is niks voor hem, op zijn manier zal hij aangegeven hebben te moeten poepen, maar ik heb door alle drukte er niet goed op gelet, dus kan alleen mezelf dat kwalijk nemen.. Ook was de wandeling verlaat, dat is de reden dat hij het gedaan heeft denk ik.. Hij is erg van de vaste tijden, ook met eten , hij had heel snel dat tijdklokje in zijn koppie maar gaat niet overdreven lopen zeuren als het wat later is. Aan de lijn loopt hij perfect mee, of hij nooit anders heeft gedaan, negeert mensen, kinderen, andere honden en katten en wandeld gewoon vrolijk verder. Als ik een praatje maak dan wacht hij netjes en gaat niet lopen jammeren of aandacht vragen... Hij kan wel beschermend zijn naar mij, Sammy en Deva, daarbij ook waaks maar niet overdreven , hij doet dit alleen als het ook echt nodig is gelukkig.. Bij alles geen agressie, alleen blaffen en grommen om even te laten zien "hier ben ik" Ik kwam pas een hond tegen die helemaal uit zijn dak ging en echt heel fel was naar mijn honden, ik was heel benieuwd wat Cloudy zou doen... Hij deed niks, net als mijn Sammy en Deva niks deden.. Ze bleven staan en keken of die andere hond gek was geworden "wat maak je jezelf toch druk joh" ik was dus apen trots... Maar toen die hond wat ruimte kreeg van de baas vloog hij bijna Deva aan en toen sprong Cloudy er wel meteen tussen.. Niks blaffen, niks grommen, alleen met een brede borst er voor staan met een blik van "doe dat nog maar eens".. Geweldig mooi gedrag vind ik zelf..

In huis geniet hij enorm van wat hem allemaal overkomt.. De warme mand, de warme stoel, lekker knuffelen op de bank.. Op bed vind hij ook heerlijk, zal niet op de voorgrond treden maar gaat aan het voeteneind liggen... Over de gehele dag komt hij altijd even contact zoeken "ben je er nog, vind je me nog lief" maar hij gaat niet angstig zijn als ik even uit beeld ben en wacht dan braaf tot ik weer kom... Als ik bijvoorbeeld de container weg zet of even de was ga doen boven...

Naar mensen toe is hij heel braaf, wel merkt hij mijn houding heel goed lijkt het, want de mensen die ik zelf minder mag daar reageert hij ook veel minder open op.

Ik heb met Cloudy enorm veel geluk gehad, dat besef ik me zeer zeker. Vaak vergt een hondje uit bijvoorbeeld Spanje meer tijd en energie en moet zo een hondje echt vertrouwen krijgen.. Vaak mishandeld en heel veel leed meegemaakt.. De ene hond hersteld zich daar sneller van dan de andere hond.. Ze zijn allemaal weer verschillend.. Dat ze een hoop hebben meegemaakt dat hebben ze allemaal met elkaar gemeen... Maar ze verdienen allemaal die gouden mand en er zitten zoveel lieverds tussen... Zo een hondje moet op je pad komen, geregeld kijk je op de site en ineens zie hem en weet je "dit is mijn hondje" het is een gevoel, een klik! En dan begint het wachten en de zenuwen "zal hij echt zo zijn als ik denk dat hij is"! Maar dan eenmaal dat moment op het vliegveld, dat moment dat die kennels door de deuren komen en je daar jouw hondje ziet, dat is goud waard, dat overtreft elk gevoel. Ook de dankbaarheid van deze hondjes is zo inmens groot, dat is heel bijzonder. Ik kan het dus iedereen aanraden en ik zou het zo weer doen! Mijn roedeltje is compleet, maar in de toekomst als ik weer een hondje zou "nemen" dan zou ik zeker weer voor een buitenlandertje gaan. Het geeft gewoon een geweldig gevoel, het gevoel is toch weer anders als bij een pupje bijvoorbeeld.

Het is een heel lang verhaal geworden en ik vergeet vast heel veel! Zoals dat Cloudy bij zijn eerste maaltijd hier gewoon urine liet lopen van genot.. Hij enorm in de wolken was met een bot en eerst helemaal niet wist wat hij er mee moest... Hij ook nooit zomaar een bot zal pakken van de grond of bank, bang het niet te mogen denk ik.. Als ik het hem geef dan is hij er helemaal mee in de zevende hemel..

Ik ben trots op mijn buitenlandertje en hoop dat jij binnenkort ook net zo trots zal gaan zijn!

Cloudy is trouwens 2 jaar, dat was ik nog vergeten..

Ook wij hebben een hond van ace.Hij was 4 en een halve maand toen hij bij ons kwam.Een echte lieverd,en sociaal naar andere honden.Hij heeft dan ook de eerste maanden van zijn leven in een roedel geleeft.Hij houdt er niet van als vreemde mensen hem gelijk willen aaien,maar als hij op zijn eigen tempo aan ze kan wennen(lees visite)dan is dat geen probleem.Maar alleen als het op zijn tempo gaat.Hij is wel nieuwsgierig naar mensen,maar ze moeten niet gelijk op hem duiken,vindt hij gewoon niks.Loslopen gaat goed,zindelijk was hij gelijk,op 1 ongelukje na.S'nachts nooit geen problemen gehad en de bench was ook geen probleem.Ook met de katten gaat het goed,al wil hij ze vaak optillen met zijn grote neus .Het enigste probleem is auto rijden,hij is snel wagenziek.We nemen hem wel regelmatig mee,naar het bos,zodat hij hopelijk denkt,he autorijden is rennen of iets leuks.Maar rotondes en bochten werken nog steeds op zijn maag.Kleine soort hondjes vindt hij ook leuk,alleen die bijten vaak in zijn neus of lip,dus daar mag hij niet meer aan snuffelen van mij.Het is een kruising boxer dus ja,lekker lomp en hartstikke gek maar o zo lief

Mijn ouders hebben een aantal jaren terug ook een hondje geadopteerd. Ik ben alleen vergeten hoe de stichting heette! Maar ik heb begrepen van mijn ouders dat ze over de stichting tevreden waren.

Emma (inmiddels 8 jaar) komt van Griekenland. Zij leefde daar op straat samen met haar zusje.
Toen wij haar kregen zou ze een week of 10 oud zijn. De precieze geboorte datum konden ze niet zeggen. Emma was heel erg vermagerd. Je voelde zo de ribben, maar dan echt heel erg.
Dat mijn zus en ik het eng vonden om haar te aaien! Toen ze bij ons kwam (we hadden al 2 andere honden) ging het vrijwel direct goed! Ze had wel baknijd, maar dat kwam door de andere honden in Griekenland wat haar het eten voor haar neus wegkaapte. Ze was ontzettend bang voor ons en wist niet goed wat ze met ons aan moest. De stichting had verwacht dat ze een middelmaatje zou worden. Inmiddels is dat mislukt en komt ze hoger dan m'n knien! Hihi.
Terwijl ze vroeger niet op de bank wilde liggen zoals de andere twee, is ze compleet veranderd!
Ze is wel nog bang voor kleine kinderen, dus die mogen van ons niet bij haar in de buurt komen.
Ze durft ook niet zonder ons de straat op. Blijft altijd netjes binnen wachten totdat ze een riem om heeft zodat ze mee kan. Ergens wel ideaal natuurlijk.
Verder is ze een ontzettende tuttelaar geworden.. Wil ontzettend graag gekriebeld worden en vooral op haar buik! Ze tilt haar pootje wel omhoog als je er niet aan komt
Nu is ze eigenlijk een beetje dik, ze heeft wat kwabjes bij de tepels. Wilt super graag bij ons op de bank liggen en het liefst helemaal erover heen!
Met eten is ze nu meestal als laatste klaar.. Voorheen altijd als eerste.
Speelt ontzettend graag, heel lief voor kleine hondjes/puppies.
Ze kan niet in de buurt van andere honden behalve die van ons.
Dus je merkt wel degelijk dat ze een verleden hebben, maar als je weet hoe je er mee om moet gaan, zijn ze fantastisch!
Emma is gewoon fantastisch..

Mijn ouders hebben een aantal jaren terug ook een hondje geadopteerd. Ik ben alleen vergeten hoe de stichting heette! Maar ik heb begrepen van mijn ouders dat ze over de stichting tevreden waren.

Emma (inmiddels 8 jaar) komt van Griekenland. Zij leefde daar op straat samen met haar zusje.
Toen wij haar kregen zou ze een week of 10 oud zijn. De precieze geboorte datum konden ze niet zeggen. Emma was heel erg vermagerd. Je voelde zo de ribben, maar dan echt heel erg.
Dat mijn zus en ik het eng vonden om haar te aaien! Toen ze bij ons kwam (we hadden al 2 andere honden) ging het vrijwel direct goed! Ze had wel baknijd, maar dat kwam door de andere honden in Griekenland wat haar het eten voor haar neus wegkaapte. Ze was ontzettend bang voor ons en wist niet goed wat ze met ons aan moest. De stichting had verwacht dat ze een middelmaatje zou worden. Inmiddels is dat mislukt en komt ze hoger dan m'n knien! Hihi.
Terwijl ze vroeger niet op de bank wilde liggen zoals de andere twee, is ze compleet veranderd!
Ze is wel nog bang voor kleine kinderen, dus die mogen van ons niet bij haar in de buurt komen.
Ze durft ook niet zonder ons de straat op. Blijft altijd netjes binnen wachten totdat ze een riem om heeft zodat ze mee kan. Ergens wel ideaal natuurlijk.
Verder is ze een ontzettende tuttelaar geworden.. Wil ontzettend graag gekriebeld worden en vooral op haar buik! Ze tilt haar pootje wel omhoog als je er niet aan komt
Nu is ze eigenlijk een beetje dik, ze heeft wat kwabjes bij de tepels. Wilt super graag bij ons op de bank liggen en het liefst helemaal erover heen!
Met eten is ze nu meestal als laatste klaar.. Voorheen altijd als eerste.
Speelt ontzettend graag, heel lief voor kleine hondjes/puppies.
Ze kan niet in de buurt van andere honden behalve die van ons.
Dus je merkt wel degelijk dat ze een verleden hebben, maar als je weet hoe je er mee om moet gaan, zijn ze fantastisch!
Emma is gewoon fantastisch..

Oh verdikke.. twee keer! Excuses!!

Ik heb Dona via honden zonder toekomst, kan met 1 ander klein hondje los anders niet, is door alles afgeleid en wil graag konijntjes en vogeltjes vangen.
Heeft 1x in huis geplast en verder altijd netjes binnen, weg gaan is voor haar geen probleem. Ze mag gewoon los in de woonkamer!

Sinds een weekje hebben we er nog een hondje bij Shira mix pitbull, 7/8maanden, wil nogal piepen als we weg gaan maar moet in de bench omdat ze anders alles kapot maakt. Is nog niet zinnelijk, maar gaat al stukken beter! En ook zij kan nog niet los vooral omdat ze erg bang is voor de kleinste dingentjes en dan heel snel naar huis wil. (voorbeeld een ritselend tasje, container, fietser..) Een stukje moeilijker dan Dona, maar we komen er wel!

Ik denk dat het echt per hondje verschilt, met Dona hebben we het erg makkelijk gehad, eigenlijk leek het niet eens een zwerfhondje haha!

Ons Sam is via via ook bij ons gekomen en komt ook van ACE.En is in een gezin geplaats waar ze eigelijk niet goed met Sam zijn wensen om konden gaan.
Sam is een kruising chi met JR.
En heeft in Spanje jaren op straat geleeft, en is uit een dodencel gehaald omdat hij er zo schattig en lief uitzag blijkbaar.
Achter dat schattige en lieve koppeie schuilt is ook een stout ondeugend hondje ,waar de eerste eigenaar na adoptie zich blijkbaar in vergist heeft.
Hij heeft een waanzinnig jachtinstinkt en heeft bergen energie die er ook uit moet.
en gebeurd dat niet dan gat Sam aan de sloop!
Binnenhuis is het een schoothond en zit het liefst op schoot.
Was erg bang voor vreemde geluiden en reageerde erg panikerig, en kon merken dat hij lang voor zijn eigen voedsel heeft gezorgt.
Lilo heeft hem erg geholpen door deze periode!
Echter blijf ik wel merken dat hij lang op straat heeft gezworven met name voeren en belonen en zo.
Voor eten doet hij alles en is bang dat het weg is eerdat hij de voerbak berijkt.
Sam is ook heel erg gevoelig.
Als ik mij stem verhef naar de kinderen dukt hij echt ineen.
En ben ook van mening net als voogaande dat hij mischien niet goed begrepen is geweest door de vorige eigenaren.
Sam wil heel graag werken en buitenshuis doet hij zich enorm stoer en groot voor.
En kan noggal fel reageren als er een andere hond bij zijn Lilo in de buurt komt.
Sam is geen allemans vriedje en wil graag de kat uit de boon kijken.
Maar bij ons past hij perfect.
Het kan best goed gaan,maar vaak hebben honden nogwel eens een probleem waar je aan moet werken.

Ook Lilo is via tussen gezinnen via ACE gekomen.
Lilo is ook een scheet van een hond,maar verschrikkelijk onzeker!
zodra er een grote hond of lawaaierige hond,een speelse hond of langharige hond in de buurt komt springt ze van angst al in mijn armen.
ze heeft continue bevestiging nodig.
Zelfs met eten kijkt ze eerst of ik niet erg boos wordt als zewil beginnen.
Lilo heeft wellicht meer probleemen die sam heeft,maar we redden het er we mee.
en Samen zijn ze heel hecht en lief voor elkaar.
Ik ken lilo door en door en ze weet dat ze voor altijd mag blijven en dat ze nooit meer wegga.
ik ben er wel eens verdrietig over dat ze zo angstig is en zoveel bevestiging nodig voor alles.

Ik raad aan om je goed te bedenken wat er kan gebeuren(gelt overgens ook voor andere soort herplaatsers)

veel succes .

Harley D. is officieel een zwerver uit spanje geweest, heeft daar toen in het asiel gezeten en daarna is hij door een asiel in nederland hierheen gehaald.

hij was erg mager en ontzettend bang voor van alles en nog wat.
het gaat stapje voor stapje steeds iets beter.
hij is nu goed op gewicht en vind mensen ook iets minder eng worden maar hij is nog steeds heel erg op zijn hoede voor mensen.

hij is echt mijn maatje en mijn schaduw geworden.
wij kunnen samen lezen en schrijven met elkaar en ik zou niet meer zonder hem kunnen.
het is een geweldige hond met een gouden hart maar het zeer zeker geen allemans vriend.

ik heb van IDEMO olly geadopteerd. ze haalden straathonden enzo weg uit kroatië/bosnië.

mijn hond was van het begin al heel zindelijk. heel zelfstandig. natuurlijk, want ze moesten snel weten hoe ze moesten overleven.

mijn hond heeft daardoor een extra sterk jachtinstinct, waardoor die opzich vaak wegloopt. ik weet niet of elke hond dat heeft (denk het niet).
verder was hij heel erg bang in het begin. dat kwam ook omdat hij bij een verpleeggezin woonde die middenin het bos woonde, zonder auto`s, fietsen etc.

hij heeft er niet aan kunnen wennen.
maar uiteindelijk is de angst weg.

mijn hond kan goed thuisblijven. hij gaat in de vensterbank liggen naar de vogeltjes kijken, dus hij vermaakt zich wel, maar is wel heel blij als iedereen weer thuis is. hij is super onderdanig en kan met iedereen opschieten, zelfs met kinderen. als je aan zijn oren zit, gebruikt hij zijn bek heel voorzichtig, om te laten weten dat hij het niet leuk vind (tenzij ik met hem aan het stoeien ben, dan is het een leuk spelletje).

hij is super slim en super snel!!! en een heeeeeele lieve hond. elke straathond wel iets niet goed in zijn karakter (mijn hond loopt dus weg, door jachtinstinct)....
maar ze zijn wel gezonder denk ik, door kruising


zooo....lang verhaal

@Judith&Olly

Ook Sam heeft dit enorme jachtinstinkt hoor!
verder de allerliefste!
en dit komt denk ik toch doordat ze heel lang voor hunzelf hebben moeten zorgen.
Ook dat jachtinstinkt is hier het probleem!
dus je bent niet de enige .

tja wij moeten het echt doen met de lange riem

maar was wel vreemd, kregen het pas door, in 2010 in de winter.
toen hij merkte dat hij over sloten heen kon over het ijs, was hij er vandoor..

daarvoor nog niet....
maar gelukkig doet hij dat niet overal, alleen de plek die hij heel goed kent; de weilanden achter ons huis

Kiwi hebben ze gevonden op straat in Portugal. Of ze lang rondgezworven heeft, weet ik niet.
Ze is wel heel goed in muizen vangen, doden en opeten en bijvoorbeeld walnoten kraken en opeten.
Kiwi was toen ze bij mij kwam (mei 2011) erg angstig voor behoorlijk veel. Andere honden waren helemaal een drama.
Maar nu gaat dat prima. Kleine hondjes vind ze zelfs leuk om mee te spelen. Ze gaat vaak mee naar mijn werk in een pension, ik denk dat dat ook wel meegeholpen heeft.
Naar mensen toe is ze onderdanig en rustig. Kinderen vind ze eng. Ze heeft nog nooit lelijk gedaan naar mensen. Naar honden ook niet trouwens, ja een snauwtje als de andere hond te druk is.

Kiwi is over het algemeen een hele relaxte hond, ze luistert goed en is erg lief. Maarrr het heeft me ook wel veel tijd en geduld gekost, en we zijn er nog lang niet. Alleen thuis blijven kon ze ook écht niet, ze vloog haast door de voorruit heen als ik maar even naar de wc ging bijvoorbeeld. Ook dat gaat nu prima.

En een jachtinstinct heeft ze ook zeker, ze is al eens achter een konijn aangegaan. Ken toch wel heel wat mensen met buitenlandse zwervertjes die helemaal niet los kunnen lopen dus dan heb ik wel geluk met Kiwi.

Sam kan goed met de katten hier hoor,
Tis allen als ik buiten wandel is hij super beschermend tegen lilo er mag echt niemand bij zijnmeisje in de buurt komen!
Ook als we buiten lopen kan ik hem (nog)niet los laten wandelen.
Omdat hij dan oogkleppen opheeft en me niet meer ziett staan of hoort!
ik heb het geprobeerd met zijn lievelings vleesjes ,maar dit heeft maar een keer gelukt.
Daarna ging het wederom mis en hebben we uren lopen zoeken.
dit kost voor Sam gewoon tijd om het goed te krijgen.

Maat je merk verder aan alles dat Sam dankbaar is om bij ons te zijn!
En ach hij heeft een probeempje ,en dat lossen we met de tijd rustig op zijn tempo op.
we overhaasten niks en nemen het rustig.

Wij hebben Red via het AINF.
Ook een organisatie uit Spanje.

Red heeft als het goed is alleen maar op straat geleefd
zonder liefde.
In het asiel ging hij bijna dood, omdat hij nooit at, en altijd maar in een hoekje zat.

Red is heel lief, en is gelijk zindelijk.
Hij is ook erg lief tegen andere honden, en ook tegen katten en kinderen.
Alleen thuis blijven was in het begin lastig voor hem, maar nu gaat dat steeds beter.
Waarschijnlijk komt dit door verlatingsangst.
Vuurwerk is ook geen probleem.
Eigenlijk heb ik niet het gevoel dat het een straathondje is.
Ik zou zeggen, probeer het! Je red er altijd hondjes mee, en misschien is het wel je perfecte hondje.

Hallo,
wij hebben op 30 december 2011 een hond geadopteerd uit spanje.
Het is een mannetje en het is een kruising pointer en 5 maanden jong.

Hij is heel erg groot en zeer lief.
Ik vind het geweldig ook was hij al zindelijk en heeft al zijn spuiten gehad.

Als ik het nog een keertje moest doen zou ik het zeker weer doen.

Hier ook eentje uit Spanje, van SOS-Strays.
Hij was wel nog jong en heeft denk ik helemaal niets eng mee gemaakt.
Dus echt problemen zijn er niet. Hij was snel zindelijk en is erg lief!
Wat onzeker en onderdanig.
Hij kon goed met katten opschieten maar helaas dacht onze kat er anders over en ze heeft Kyro een paar keer flink aangevallen waardoor we ze nu niet meer samen kunnen laten... Nu is hij dus zelf ook geen fan meer van katten.
Los lopen zit er hier ook niet in. Hij loopt met de neus op de grond, speurt alles af en hoort of ziet niets meer
Maar hij is geweldig en ik kan hem niet meer missen!

Hoi,

Eind september 2011 kwam Kiko op Schiphol aan. Hij was toen 7 maanden oud en we hebben hem geadopteerd via Soza.
Kiko is erg aanhankelijk, druk en altijd blij. De eerste dag heeft hij 2x in huis geplast, daarna nooit meer. De eerste week leek het alsof hij nergens bang voor was maar achteraf gezien was hij gewoon erg overprikkeld door alle veranderingen. Hij is bang voor scooters en paarden...
Kiko is erg sociaal en wil het heel graag goed doen voor zijn baasjes. Misschien is het wel zo dat hij meer dan gemiddeld behoefte heeft aan aandacht/bevestiging. Ik weet dat niet zeker, hij is mijn eerste hond.
Kiko heeft problemen met zijn darmen gehad maar dat is nu verholpen door over te stappen op kvv.

Ik ben goed geïnformeerd over Kiko's verleden (dat was in dit geval ook werkelijk bekend bij de organisatie), hij heeft alle inentingen gehad, is gechipt en gecastreerd en ik kan nog altijd contact opnemen met de mensen van de organisatie als ik vragen heb. Het is een kleine stichting en ze zijn allemaal erg betrokken bij de (geplaatste) honden. Dat maakte het wel makkelijker in het begin.

Het zou best kunnen dat een buitenlandse asielhond moeilijker is dan een Nederlandse hond. Aan de andere kant: Kiko is mijn allereerste hond, dat is sowieso een hele uitdaging. Ik heb in ieder geval een heel blije hond die graag leert en heel aanhankelijk is. Dat schijnt typerend te zijn voor asielhonden; dat ze erg op mensen gericht zijn. Maar ook dat weet ik niet zeker, ik heb geen vergelijkingsmateriaal.

Oh enne...ik weet niet of het komt doordat hij uit Spanje komt maar Kiko is een enorme koukleum (net als zijn baasje).

Los van dat alles: als Kiko niet door Soza was opgevangen, was Kiko nu dood. Zijn 'baasje' stond op het punt hem in te laten slapen (en dat gebeurt in Spanje niet humaan). Een andere optie zou zijn geweest dat hij als proefier was verkocht. Het voelt heel goed dat hij in plaats daarvan op het strand kan hollen, in het bos kan spelen, op zijn eigen kussen ligt met zijn botje en elke dag lekker eet.

Kortom; ik ben blij met Kiko, Kiko is blij en ik voel me een enorme geluksvogel nu hij bij ons woont.

Ik heb twee honden via ACE uit Spanje, gekregen met 2 en 3, nu 7 en 8. Eentje heeft Leishmania, is daar een paar jaar geleden bijna aan dood gegaan maar heeft het gelukkig toch gered, maar staat echter blijvend onder behandeling van de dierenarts. Maar ik kreeg wel voordat de hond in Nederland was te horen dat deze ziek was, dus hier kun je zelf voor kiezen of op het laatste moment besluiten om de hond dan toch maar niet in huis te nemen.
Beide honden van mijn zijn heerlijke honden voor mezelf, super en niets op aan te merken, gaan prima samen met ons zoontje, maar je blijft aan ze merken dat ze 'een verleden' hebben.

Een hond hoeft niet eens de straat op om bang te worden, maar heeft dit binnen al dag in dag uit als je bijv. een glas op tafel zet of een keukenkastje dichtduwt. Elk geluid levert schrik op, maar ze weet dat ze ons kan vertrouwen en komt zeer gelukkig over en ook wij hebben beslist geen spijt van haar. Ze is nog steeds schuw met de geringste geluiden als ze eet, maar ze kan wel volop rennen en kwispelen en heeft erg veel plezier in het leven, maar ze blijft momenten houden dat ze het liefst alleen onder een dekbedje ligt. Dat is nu eenmaal zo en ook niet erg. Alleen als er visite is, is er niets met haar aan te vangen, daar is ze erg bang voor en dus kan ze daar niet bijblijven, dan gaat ze enorm rillen, zelfs plassen en janken en blaffen. Maar leg je haar alleen ergens in een vertrek met een dekbed, heeft ze nergens last van en dat doen wij dus ook.

De andere hond is supervrolijk, vaak niets aan te merken van zijn verleden, maar als hij over zijn hoofd geaaid wordt kan hij ineens veranderen in een aggressieve hond. Dit komt doordat hij daar een schedelbreukje heeft gehad, maar als wij iedereen hiervoor waarschuwen en niemand hem daar aait gaat alles prima en is hij zelfs super aanhankelijk bij vreemden en klimt bij ze op schoot om geaaid te worden.
Wanneer beide honden van mij echt problemen vertonen, klinkt misschien raar, maar bij betonvloeren. Ze waren totaal panisch en niet te houden toen wij onze nieuwbouw in gingen toen we net de sleutel hadden en ook als we ergens via de garage naar binnen gaan en dit kale beton is raken ze volledig overstuur. Logisch, ze hebben erop geleefd in Spanje en er geen beste herinneringen aan. Verder krijgt een van mijn honden twee muilkorven over elkaar aan als hij bij de dierenarts is omdat hij daar niet te houden is en er zelfs een keer een muilkorf stuk heeft weten te blijven, maar aangezien ik dat weet is het geen probleem er rekening mee te houden en het zijn zo voor ons echt fantastisch extreem trouwe dieren. Ik zou me er geen fijnere kunnen wensen.
O en de eerste maanden was mijn hond extreem bang voor water, het lopen van een kraan en durfde geen water te drinken, leefde toen op ananassap, maar ook dat is helemaal goed gekomen toen hij ons heeft leren vertrouwen. Als je bereid bent om er voldoende tijd en geduld in te steken denk ik dat vrijwel alles helemaal goed zal komen bij de meeste dieren.

Ik ben thuis bevallen, daar waren ze bij, op afstand uiteraard, en ze gingen meteen een speeltouw van zichzelf pakken om naar mijn kindje te brengen. Zo lief zijn ze dus.

Ik kan het wat dat betreft zeker aanraden, maar je moet denk ik vooral als je gaat rond kijken goed kijken naar wat bekend is over een dier: hoe oud is en wat heeft het meegemaakt. Als je weet wat een dier heeft meegemaakt kun je daar vaak ook rekening mee houden in omgang en bij een op straat gevonden dier is het toch meer afwachten 'wat er uitkomt'.

olly komt van stichting idemo

olly kwam uit kroatië/bosnië en is gevonden op een vuilnisbelt. hij werd naar nederland gebracht toen hij 7 maanden was.
hij is gecastreerd en woonde in een huisje met 8 andere honden en 3 katten in het bos.
op 9 maanden kwamen wij hem halen.

we gingen op puppycursus.
wat ze zeiden: 'Olly lijkt net een psygisch hondje, hij maakt nauwelijks oogcontact!'
en idd, olly maakte geen oogcontact. We kregen een kleine training, wat beter ging.

Olly was ook echt heel erg bang.
wat je ook in je hand had, olly deinsde 2 meter achteruit!

Later rond de 1 jaar, begon olly weg te lopen.
Hij ging jagen op andere dieren, liep langs het spoor, hij kwam niet bij ons en uiteindelijk vonden we het gewoon gevaarlijk worden.
we hebben een GT laten komen die ons een training gaf met de 10 meter lange lijn.
nu, 2 jaar later, gaat het uitstekend
hij loopt niet weg, hij komt als je roept (natuurlijk nog niet als de beste, maar dit resultaat is voor ons genoeg)

ook bleek dat olly at in de avond. de gt zei dat dat te maken kon hebben met zijn verleden, dat ze aten in de avond als de mensen sliepen.
ook daar hielp hij ons mee.

olly heeft ook behendigheid gedaan (doen we nog steeds), waar hij ook geleerd heeft om op ons te letten en bij ons te blijven. dat had ook wel veel geholpen met de wandelingen.
helaas vind olly het nu niet echt meer geweldig, we kijken nog even.


olly heeft het hier geweldig naar zijn zin, ik weet zeker dat wij de perfecte baasjes zijn:
- grote tuin voor hem
- veel dieren
- bos, weilanden
- 4x per dag uitlaten




maar ik vind dat hij de perfecte hond is:
- sociaal
- lief tegen kinderen
- hij laat alles toe; als kindern wild zijn, dan laat ie dat toe.
- als ie iets vervelend vind, doet ie zachtjes zijn bek open en pakt ie je arm, zonder te bijten.
- hij is onderdanig, niet agressief.
- lief tegen honden

1 nadeel:
- andere diertjes, de jachtinstinct

maar elk dier, elk wezen heeft een nadeel

woops dubbelpost ^^