Straathondje(s) geadopteerd, hoe gaat het nu?

haha zie dat dit een oud topic is en dat ik al gereageerd heb

Mijn zusje heeft 2 straathondjes uit Bulgarije, via Ovidefarm in Rijnsaterwoude.. Tja ik vind het heel dapper en goed en alles, maar zelf zou ik dit niet doen..:$ Ze zijn overal bang voor en als ze maar even iets geks horen of er valt iets om ofzo zijn ze helemaal hysterisch.. Maar even vanaf het begin..

De grootste, Jillz, een witte herder-achterige, lag plat op de grond toen me zusje d'r op ging halen, zo bang was ze voor mensen.. Maar gek genoeg, als er een andere hond bijkwam, was ze ineens niet zo heel bang meer en kwam ze overeind.. Dat was ze gewend natuurlijk, honden om d'r heen.. We hebben d'r daarom vaak mee genomen naar me vader die 2 honden heeft en ik kwam vaak langs met Chelsea, dan bloeide ze helemaal op en zag ze het leven weer een beetje zitten.. En omdat de honden van me vader en Chelsea geregeld een aai komen halen, zag je d'r echt kijken, van "oke...?" en nu een jaar verder doet ze het zelf ook.. In huis is ze helemaal op d'r gemak, als je zit komt ze bij je en kan je d'r aanhalen en knuffelen.. Maar zodra je opstaat vliegt ze uit d'r mand, alsof je d'r iets aan gaat doen.. Vooral als ze eet is ze erg bang.. Ze neemt steeds snel een hapje en kijkt dan heel nerveus om d'r heen.. Als je dan ook aan je hoofd krabt of verzit dan vliegt ze weg.. Ze is ook niet te lijmen met snoepjes ofzo, daarom had cursus ook geen zin.. Me zusje heeft er een maand of wat later nog eentje bij gehaald van dezelfde organisatie, dat heeft enorm geholpen.. Ze is een stuk zekerder nu, en ze ligt altijd met Pukkie in een mandje, ze spelen altijd samen en vooral met uitlaten, als er een andere hond aankomt gaan ze er samen stoer opaf hihi..

Dat is wel erg jammer, ze zijn onzeker agressief naar andere mensen toe.. We gaan wel es naar een losloopgebied en als er dan iemand aan komt lopen rennen ze er blaffend en dreigend naartoe, ze durven uiteindelijk niks, maar mensen schrikken er erg van, begrijpelijk.. De 1e paar keer dat we d'r loslieten was ze weg, rende ze gewoon naar huis.. Nu gaat me zusje elke dag naar een losloopgebied met de auto, en dan loopt ze gewoon los prima mee..

Nogmaals ik vind het super dat zij en d'r vriend er 2 geadopteerd hebben, maar ik zou er zelf dol van worden.. We waren bijvoorbeeld een weekje naar Centerparcs vorige week, nou Jillz was echt van slag.. Als de dood dat we d'r achterlieten, niet willen poepen omdat ze dacht dat wij dan door liepen zonder haar, en dan in het huisje poepen.. In d'r mandje liggen en als we toevallig allemaal bezig waren liep ze nerveus om ons heen, uit angst dat we weg gingen zonder haar.. We hadden buiten ook een lange lijn met zo'n pen in de grond, nou ze stond er aan met d'r staart tussen d'r benen en plat op de grond, zo zielig..

Toen we weer thuis waren was ze toch blij! Ze rende kwispelend rond en ze kwam steeds zo heel blij een knuffel halen.. Ze is heel erg van de vertrouwde omgeving.. Ook als me zusje ergens op visite gaat ligt Jillz onder de stoel te piepen, ook als er mensen bij haar op visite komen..

Pukkie is ook wel angstig maar niet zo erg als Jillz..

wij vangen voor de stichting dogsadoptions nederland,roemeentjes op ze komen uit verschillende asiels rondom boekarest.meestal hebben we pups in de opvang.onze ervaring is dat deze pups zich snel aanpassen hier. ze zijn vriendelijk en leergierig en blij dat ze in een huiselijke omgeving zijn.ze moeten wel leren aan een riempje te lopen maar dat gaat snel zat.de meeste pups vinden alsnel een eigen blijvend thuis en horen we veel leuke verhalen over de ge adopteerde hondjes.erg leuk werk om te doen geeft veel voldoening