Plotseling afscheid van Puck

Lieve hondenvrienden,
Vandaag precies een week geleden hebben we onze kanjer Puck, moeten laten inslapen.Mijn man en ik hebben een beroerde week achter de rug.We kunnen het nog nauwelijks verwerken allemaal omdat hij in 3 weken tijd zó enorm achteruit ging.Hij veranderde van een gezonde,speelse,blije jonge hond in een zielig hoopje ellende.Het begon eigenlijk met zijn ogen waardoor ik met hem na de tweede dag naar de dierenarts ben gegaan.Het was alsof zijn ogen ontstoken waren maar toch heel anders.Hij liet zijn rechterooglid hangen en zijn blik was heel vreemd.Onze dierenarts was er heel ongerust over want ze zag dat het andere oog ook niet goed was en stuurde ons meteen door naar de specialist.De volgende dag merkte ik al dat Puck niet meer goed zag en de dag erna was hij volledig blind.Zó erg voor hem!Daarbij hadden ze een tumor gevonden aan zijn linkerachterpoot met kwaadaardige cellen,kanker dus.De wereld staat even stil als je zoiets hoort!Ze hebben de tumor weggehaald en opgestuurd en het bleek een heel agressieve huidkanker te zijn.Dit was ook nog secundair dus waren er al uitzaaiingen van de primaire bron die ze na een heel uitgebreid onderzoek, niet konden vinden.We hebben besloten geen chemotherapie te doen want dit zou hij niet aankunnen in zijn conditie en Puck was geen hond voor veelvuldige bezoeken aan de dierenarts.In de volgende weken verschenen er dagelijks bulten over zijn hele lijf, at hij niet meer en kon nauwelijks opstaan vanwege zijn poot en vermoeidheid.De kwaliteit van leven was er niet meer en hij was doodongelukkig en wij ook.Er zijn de afgelopen weken heel wat tranen gevloeid en we hebben ons vaak afgevraagd:waarom moet hem dit nu overkomen?We hadden het zo fijn en we hielden zoveel van Puck.Hij hoorde bij ons en wij bij hem.Hij kreeg het beste van het beste en werd goed verzorgd.
Wat er overblijft zijn machtig mooie herinneringen en gelukkig hebben we die méér dan verdrietige.
Ik mis hem wel heel erg thuis en onze stevige wandelingen.Verder geef ik mezelf de tijd om te rouwen en het een plaatsje te geven in mijn leven.
Lieve mensen,ik wilde dit even met jullie delen want het doet erg veel pijn om je maatje zo onverwacht en op zo'n manier te moeten verliezen.
Onze dierenarts kwam wel aan huis met een assistente zodat we hem niet weg hoefden te brengen.Stel je voor dat je daar aan de kliniek staat en je hond wil niet naar binnen.Puck vond het namelijk echt niet fijn bij de dierenarts.Je zou hem dan ook nog naar binnen moeten sleuren op zo'n moment.Dat zou helemaal erg zijn geweest.
Hij is thuis heel vredig ingeslapen en met veel respect weggedragen.
We hebben hem laten cremeren en morgen kunnen we zijn as ophalen.
Dit was Puck, een prachtige Duitse Herder van 5 jaar.Hij zou 28 Juli 6 geworden zijn.Het ga je goed my friend!Ik zal je nooit vergeten!

Jeannette

Hallo Jeannette,

Wat een verdrietige geschiedenis...
En wat kan het pijn doen, zo'n fijne maat te verliezen en dan ook nog zo jong.. Je hart is gebroken...
Het voelt zo oneerlijk en je bent zo boos..

Ik heb ook m'n kanjer - van amper 6 jaar - anderhalf jaar geleden verloren aan epilepsie. 2 dagen en 2 nachten lang kwam hij maar niet uit een stuip... Hij was ook zó kapot.
Geen medicijn hielp...Eén dag voor kerst hebben wij Jip - thuis - laten inslapen...

Jullie hadden ook geen keus meer...
Je blijft met zoveel vragen zitten... De scherpste kantjes - van je verdriet - gaan er af, na een lange tijd... Het gemis blijft.

Als je nu aan Puck denkt probeer dan aan de fijne momenten te denken, daar zullen er mega veel van zijn... Praat er met elkaar over, lach om die geweldige momenten dat ze iets geks deed of iets knaps presteerde of juist iets doms....

Mij heeft het erg geholpen die momenten op te schrijven, het is een kompleet boekwerk geworden, van mijn Jip. Dan zijn die herinneringen tastbaar geworden en kan je er in lezen als je er behoefte aan hebt...
Of maak een mooi fotoboek van maar mooiste plaatjes...

Morgen weer een supermoeilijk moment als je haar as ophaalt. Ik kon in eerste intantie de bus met as niet beetpakken, het deed zo'n pijn....

De as van m'n collie's en m'n allereerste hond - die gelukkig allen oud hebben mogen worden - hebben we verstrooid in de bossen waar we altijd wandelden.
De as van Jip staat nog steeds in huis, ik kan er nog geen afscheid van nemen. Ik neem hier gewoon de tijd voor, tot het goed voelt om het te verstrooien...

Er zijn hier - op het forum - veel mensen die weten hoe het voelt je maatje te verliezen.
Je kunt hier altijd over je verdriet schrijven.
Het helpt je misschien en beetje om je verhaal kwijt te kunnen aan anderen die weten hoe je je voelt...

Ik wens je héél veel sterkte de komende tijd. Weet dat Puck nu voor altijd dichtbij jullie zal zijn, over jullie zal waken.
Dat ze nu geen pijn meer heeft en op je staat te wachten als jullie tijd gekomen is...

Lieve groet, Ilja

Hallo jeannette..
Wat een verdrietig verhaal jo en dan nog zo jong .
Een ding is zeker je hebt voor puck gedaan wat voor hen het beste was .
Ik wens jullie heel veel sterkte toe in deze moeilijke tijd
groetjes joke en taat

Wat erg en wat snel. Dat verwaacht je echt niet bij zo'n jonge hond. Veel sterkte.

Hallo Jeannette,

Pas geleden heb ik mijn liefste schat Amy moeten laten inslapen, ze is maar 1 jaar geworden.

Ik begrijp je verdriet en je wanhoop, ik voel het zelf ook nog iedere dag.

Heel veel sterkte aankomende tijd.

Hoi Jeannette,

Vreselijk dat Puck zo snel op zo'n jonge leeftijd achteruit gegaan is. Maar bij deze ziekte ben je vaak machteloos....Uit liefde voor je maatje, kies je dan wat uiteindelijk het beste voor haar is. wel fijn dat jullie dierenarts thuis kon komen, zodat ze toch in haar vertrouwde omgeving aan haar laatste lange reis mocht beginnen... Ik wil jullie heel veel sterkte wensen met het grote verlies van jullie kanjer Puck. Ik heb vorig jaar augustus mijn kanjer moeten laten gaan en mis hem nu nog dagelijks. Het heeft wat tijd gekost, maar ik kan nu weer lachen om alle leuke herinneringen aan mijn maatje. Nu zal het nog pijn doen, maar ook voor jullie komt er een tijd dat je weer kan lachen om Puck....Neem die tijd en geef het een goed plekje. Zolang je Puck niet vergeet, blijft hij verder leven. Ze zal een speciaal plekje behouden in jullie hart....Nogmaals veel sterkte.

Liefs Monique

Ik lees nu pas dat Puck een mannetje is. Sorry voor mijn ZIJ-gebruik! Ik weet ook niet hoe ik erbij kwam. Zelf heb ik ook mannetjes, dus daar kan het niet aan liggen....mijn excuses...

Liefs Monique

Hallo Ilja,
Ontzettend bedankt voor je ondersteunende reactie!Dit doet goed.Als ik wat laat regaeer dan neem me dit niet kwalijk maar wij wonen in Canada en het tijdsverschil is 6 uur vroeger!Ja,we hadden dus onze kanjer meegenomen uit Nederland hier naar toe.Mijn man doet hier een project en zouden we tijdelijk (jaartje of 4) hierheen verhuizen.Puck vond de sneeuw geweldig!Hij rolde en speelde zóveel, mooi gezicht!De eerste winter echter deed het wandelen zó zeer aan z'n voeten dat ik "schoentjes" heb moeten kopen.Al het grove zout en ijs maakte alles kapot tussen z'n tenen.Elke dag goed schoonmaken en vaseline ertussen en toen was het weer gauw over.Met de hitte kon hij moeilijker overweg vandaar dat we steeds een badje voor hem hadden staan en veel waterpret hadden met sproeien!Wat 'n waterrat!!
Onze andere 2 honden, Boyke en Max waren ook zo gek op water.Boyke was een kruising tussen een poedel en een terrier en Max was een uit de kluiten gewassen Mechelse Herder.Ze zijn respectievelijk 16 en 12 jaar geworden en hebben ook een geweldig leven gehad.Het troost mij enigszins dat Puck nu ook bij hun is.
In onze gedachten leven ze natuurlijk verder,net als jouw Jip.Vergeten doe je ze nooit en zijn er inderdaad de leuke en mooie herinneringen die blijven.Op dit moment ben ik nog te verdrietig om te kunnen lachen om z'n gekke dingen maar dit zal ongetwijfeld slijten.Het heeft gewoon tijd nodig.Die tijd heb jij je ook genomen voor Jip.Ook zo'n kanjer.
Dankjewel voor je steun Ilja en heel veel plezier en geluk met Sterre, weer zo'n kanjer!
Lieve groetjes, Jeannette

Hallo Joke,
Dankjewel voor je berichtje!Lief!We hebben inderdaad gedaan wat we konden en op een gegeven moment komt dan het onvermijdelijke.
Puck hoeft nu niet meer ongelukkig te zijn en pijn te lijden, dat is wat telt.
Dankjewel voor je steun en heel veel plezier en geluk met Taat!
groetjes, Jeannette

Dankjewel Iris en heel veel succes met je kennel en puppies!
groetjes, Jeannette

Hallo baasje van Amy en Tosca,
Jij hebt ook een een vreselijke tijd achter de rug met Amy.Ik las trouwens dat Amy op dezelfde dag is overleden als Puck, 10 juli.Heel toevallig zeg.
Amy,nog maar 1 jaar jong en dan al afscheid moeten nemen van het leven.
Het is niet fair, net als bij Puck.
Wat lief van je dat je Tosca hebt gehaald.Mooi dier met een rot verleden.Ik krijg er de kriebels van!Bij jullie zal ze het goed krijgen, dat weet ik zeker!
Heel veel geluk en plezier met haar.
groetjes, Jeannette

Hoi Monique,
Geeft niet hoor, van dat "zij" gebruik!Hartstikke lief dat je gereageerd hebt op mijn berichtje.Ja, ik neem me er de tijd voor en zie wel wanneer we weer aan een andere hond toe zijn.Ik moet het eerst allemaal verwerken.Dankjewel voor je steun!
Heel veel plezier met Flos en Morris. Ik zie wel weer eens iets verschijnen!
Leuke foto's, trouwens!
Liefs, Jeannette

Hoi Jeannette,

Ik zelf heb voor mijn kanjer een plekje aangemaakt op Petsinmemorian.nl. Voorheen was dit petsim. In het begin heb ik dagelijks berichtjes bij hem geschreven en nu doe ik dat ook nog regelmatig. Ook daar zijn dus mensen aanwezig die je verdriet begrijpen en je kunnen steunen. Ik heb er altijd veel (en nog steeds) aan gehad en zeg nog steeds dat het mij vooral in het begin ontzettend geholpen heeft. Al was het alleen maar om mijn verdriet van me af te schrijven. Eigenlijk is het een soort dagboek op internet.

Wat je schrijft dat het wel een gerust gevoel geeft dat Puck nu bij Boyke en Max is, ervaar ik eigenlijk ook zo. Ook ik heb nu nog een hond van bijna 15 jaar. Vroeg of laat moet ik hem ook in leveren, maar zeg nu ook al dat hij dan weer naar zijn maatje gaat. Zijn maatje waar hij toch 13 jaar mee samen geweest is.

En wat je schrijft over een andere hond...Neem inderdaad de tijd die je nodig hebt. De één kan het sneller dan de ander. Een andere hond vervangt Puck niet, maar zal wel het gemis en het verdriet verzachten. Ik heb 3 maanden gewacht en toen Morris er bij genomen. Ik was er toen eigenlijk nog niet 100% klaar voor. In het begin was dat erg verwarrend...Ook niet altijd eerlijk naar Morris, want ik vergeleek hem constant met Buster. Maar een Buster krijg ik ook nooit meer terug. Iedere hond is uniek. Nu ben ik heel blij dat we Morris bij Flos hebben, want hij heeft toch weer leven in de brouwerij gebracht....

Groetjes Monique

Hoi Jeannette,
Las net pas je berichtje over het grote verlies van Puck, ik wil je heel veel sterkte toewensen laat je tranen maar gaan hoor dat geeft niks. ik weet o, zo goed wat je voelt wij hebben onze Cobus een berner Sennen van 10 jaar en 1 maand op 31 maart moeten laten inslapen, ook hij had een tumor aan zijn linker achterpoot en ging in 2 weken zo hard achteruit dat er echt geen andere oplossing was. Ik mis Cobus ook nog elke dag. inmiddels hebben we sinds vorige week een nieuwe pup weer een Berner Sennen die we Willem hebben genoemd het brengt weer een boel leven in de brouwerij maar Cobus ja die heeft echt een heel speciaal plekje in ons hart. Neem vooral de tijd om te rouwen want het is niet niks hoor het verlies van je hondenmaatje.
Een warme groet uit Nederland van Alice en kliene Willem en Cobus in mijn hart.

Hoi Jeannette,

Ik wil je heeeeel veel sterkte wensen met die zware verlies van Puck.
We leven met je mee,omdat we twee maanden geleden onze mechelse herder van 4 jaar plotseling hebben moeten afgeven.Het is iets wat je niet begrijpt???Je krijgt geen antwoord op je vraag.Waarom?????Hij was zo jong,had nog een heel leven voor zich.maar het is niet zo gegaan zoals je zelf in gedachten had.Toch blijven de mooie herrineringen in je hart.En onze Axel heeft ook een mooi plekje in onze huiskamer.Afscheid nemen doet pijn maar hij blijft toch altijd bij ons.En zo ook jullie Puck blijft over jullie waken.Geef je de tijd om dit te verwerken,,,het heeft tijd nodig.

Heel veel sterkte en Puck heeft een mooie plekje bij onze Axel.

Groetjes Suuske

Hoi Jeannette, Puck en alle hondenvrienden,

Ik heb Jeannette en Puck leren kennen tijdens een wandeling in het bos bij ons in de omgeving. Onze Max, schotse herder was toen al zo'n half jaar oud en Puck was eigenlijk nog een pup. Op de een of andere manier klikte het heel goed met elkaar. Hierop volgenden nog heel wat gezellige en mooie lange wandelingen waar we enorm van genoten.

Het feit dat Puck nu is overleden doet nog steeds pijn. Het waren mooie tijden dat we samen konden zijn en dit zijn herinneringen die altijd zullen blijven.

Lieve Jeannette, ik zie je gauw weer!

Groeten en een dikke poot van Max
Rianne

Hoi Rianne,

Misschien voelt het voor Jeannette fijn om nog eens een wandeling samen met jou en Max te maken op de plekjes waar jullie met de honden samen mooie herinneringen hebben liggen...

Het geeft Jeannette misschien een zetje in de goede richting om over Puck te praten in een vertrouwde omgeving...

Lief dat je met haar meeleeft...

Lieve groet, Ilja
High-five van *Sterre*

Hoi Ilja,

Wat attent van je!
Ik ben ervan overtuigd dat we dat binnenkort zowiezo gaan doen. Want het is en blijft toch de omgeving waar ik altijd wandel met Max en in het verleden samen met Puck en Jeannette. Dus dat komt vast en zeker goed!

Ik zie dat jij ook collies hebt. Mooie! Je hebt er zelfs twee! Whaauwie! Het is dat wij er de ruimte niet voor hebben maar anders hadden wij er misschien ook wel twee. Maar goed, Max vind het alleen zijn ook geen probleem. Hij is het nu zo gewend om alleen zijn aandacht te krijgen. En wij vinden het eigenlijk ook wel prima zo.

Toen Jeannette Nederland verliet hebben wij van onze Max en Puck nog een leuke film gemaakt. Getiteld:
Afscheid! Deze staat op DVD, maar ik weet niet goed hoe ik dit op deze site zou kunnen plaatsen. Ben niet zo technisch en handig in die dingen.
Bovendien weet ik ook niet of Jeannette dit wel wil. Ik wil dit daarom toch graag eerst met Jeannette overleggen.

Nou vele groeten,
Rianne en een poot van Max

Groetjes Rianne

Hoi Rianne,

Ja, jij hebt een mooie collie jongen.

M'n hart gaat nog altijd sneller kloppen als ik een collie zie.
Helaas zijn onze colliemeisjes overleden. Beiden ruim 14 jaar oud geworden en allebei altijd goed gezond geweest.

Fijn dat je zo geniet van Max. Hij kan ook praat-zingen, las ik, dat deed één van onze meisjes ook... Je kon er een heel gesprek mee hebben...

Ik hoop dat je nog hééél lang mag genieten van Max..

Lieve groet, Ilja
Knuffel voor Max!
High-five van *Sterre*

Hey Rianne en Ilja!
Ik zie dat jullie ook al"in gesprek zijn"!Leuk hoor!Zo zie je maar,één grote familie op deze site!Je hebt meteen aansluiting en dat is erg fijn.Ik heb 2 dagen op de hond van vrienden gelet,Dana heet ze,een kruising tussen een herder en een labrador.Een teefje en voor mij dus weer iets nieuws want ik heb altijd alleen maar reuen gehad.Ze heeft mij veel afleiding gegeven moet ik zeggen en het was leuk.We hebben gewandeld,gespeeld,bloemetjes water gegeven en een autoritje gemaakt.Ze vindt alles leuk!Ook heb ik enkele leuke foto's gemaakt en van 2 foto's een vergroting en die bij haar baasje in de keuken opgehangen!Ze is erg fotogeniek.Zo mooi!1 foto waar ze in het gras ligt en de andere alleen van haar prachtige kop!
Toen ik haar naar huis bracht wilde ze niet eens uit de auto!Moest ik haar lokken met iets lekkers!
Het is wel voor herhaling vatbaar!De middag was zó om!
Veel plezier nog met jullie maatjes,Max en Sterre!! Doei doei
lieve groet, Jeannette

Hoi Ilja,

Goh, het spijt me Ilja... ik had niet in de gaten dat je 2 collies reeds overleden waren. Het is wel mooi te horen dat ze 14 jaar oud zijn geworden. Dat is een behoorlijke leeftijd en daar kan ik voor Max alleen maar van dromen. Maar het kan dus wel.... Goed hoor!

Grappig dat je dat "zingen" herkende. Max doet dit altijd als ik thuis kom.
Ook tussen de benen door kruipen en dan met zijn staart enthousiast zwiepen en ik kijk dan tegen zijn kont aan... ha,ha,ha...
Het woord "balletje" en "spelen" zijn woorden voor hem, waar hij letterlijk op reageert. Pakt dan ook de bal en wil ook spelen, apporteren en zoeken... meestal tot hij er genoeg van heeft of wij natuurlijk.
Tja... collies zijn wel een beetje eigenzinnig. Maar uiteraard wel leuk!

Je hebt een rijke ervaring met honden zo lees ik op je eigen profiel. Leuk om te lezen en die ervaringen te delen.

En ook behoorlijk wat foto's met veel actie. Mooie honden heb je (gehad). Ook indrukwekkend hoe je zaken opgepakt hebt. Je bent blijkbaar net als Jeannette en ik een echte herder liefhebster. Leuk!

Jij ook nog veel plezier met Sterre! Heel veel geluk samen!

Groetjes Rianne
en een dikke poot van onze Max.

P.s. hopenlijk lukt het me binnenkort nog om meer foto's van Max te plaatsen. Dan kun je beter zien hoe hij er uit ziet.

Hoi Rianne,

Ja, ook het door je benen heenlopen is héél herkenbaar... Met name onze eerste collie "Lotus" en later "Dropje" hadden dat als gewoonte...
Kazoo had een vreselijke "air". Zelf mensen die haar niet kenden, haar zagen tijdens een wandeling, zeiden dan spontaan; wat heeft die hond een "air". Kazoo was een langhaartje uit korthaar ouders. Zij was écht een werkhondje, kon héél goed speuren....

Ja, ik ben benieuwt naar de foto's van Max. Hij heeft ook een heerlijk "knuffel snuitje"

En ja, ik ben wel een "herder" mens, geloof ik. Ik houd van actieve, baasgerichte, slimme honden....

Lieve groet, Ilja
High-five van *Sterre*