Wobbler syndroom bij honden

honden encyclopedie > Wobbler syndroom bij honden

door Arjen (Webmaster HondenPage)

Wobbler syndroom bij honden

Wobbler syndroom is de benaming voor een aandoening waarbij de wervels in de hals ten opzichte van elkaar verschuiven waardoor het ruggenmerg beschadigd wordt. Van dit syndroom onderscheiden we twee vormen: één bij de oudere Dobermann Pinscher en de vorm die als groeistoornis moet worden gezien en die vooral voorkomt bij pups van grote rassen.

Symptomen bij de Dobermann zien we vanaf 4 - 6 jaar, de vorm bij pups treedt op van een leeftijd van 6 maanden. De dieren vertonen een dronkemansgang en de correctiereflexen werken niet goed. Bij de Dobermann kan ook een halspijnlijkheid voorkomen. Met behulp van röntgen(contrast)opnamen kan de diagnose zeker gesteld worden. In lichte gevallen kan herstel optreden. Ook moet de voeding kritisch bekeken worden of er geen sprake is van een overmaat calcium en / of vitamine D. Met chirurgisch ingrijpen kan verdere schade voorkomen worden maar in het stadium dat hiertoe besloten wordt is er meestal al sprake van ernstige klinische symptomen en deze zullen nooit meer geheel verdwijnen.

Symptomen
Plots beginnen deze honden symptomen te vertonen van incoordinatie op de achterbenen.
De hond weet precies niet goed meer waar hij zijn achterbenen plaatst. Deze symptomen verslechteren meestal langzaam.
De honden gaan met de achterbenen wijder open gaan lopen om zo meer stabiliteit te hebben.
Na een tijdje gaan de dieren ook met hun tenen over de grond slepen waardoor er zelfs letsels op de bovenkant van de tenen kunnen ontstaan. Meestal hebben deze dieren niet echt nekpijn en kun je gemakkelijk de nek bewegen.
De symptomen kunnen plots verslechteren met soms complete verlamming tot gevolg.

Diagnose
De diagnose kan best gemaakt worden door een myelografie uit te voeren.
Hierbij wordt een contraststof langs het ruggemerg gespoten en kunnen we zo het ruggemerg visualiseren.
We zien bij een Wobbler hond ter hoogte van de laatste nekwervels dat er practisch geen tussenwervelschijf meer is en dat de contraststof indeukingen vertoont op deze plaatsen.

Behandeling
De behandeling zal meestal chirurgisch zijn, waarbij de druk op het ruggenmerg opgeheven wordt.
In lichte gevallen kan men opteren voor het geven van corticosteroïden om de zwelling weg te nemen.

Prognose
Indien geopereerd kan worden en de hond de zware operatie goed doorstaat, is de prognose redelijk goed.
De prognose hangt in sterke mate af van hoe snel men ingrijpt.