reverse sneezing

honden encyclopedie > reverse sneezing

door Nova

reverse sneezing

Reverse sneezing (vrije vertaling = omgekeerd niesen) of inspiratoire paroxismale ademhaling is het plotseling optreden van zeer geforceerde inademingsbewegingen door de neus die een snurkend geluid veroorzaken. Het inademen gaat zo snel als niesen en wordt daarom omgekeerd niesen genoemd. Vooral kortsnuitige honden hebben hier last van maar in principe kunnen alle honden dit fenomeen ontwikkelen.

Oorzaak en behandeling:
Reverse Sneezing wordt vaak veroorzaakt door een irritatie van het slijmvlies in de keelholte boven het zachte gehemelte. Dit zorgt voor een soort kramptoestand van de spieren in de keelholte. Je kan Reverse Sneezing herkennen aan een rochelend, of snurkend geluid. Het ontstaat meestal wanneer de hond opgewonden is, maar soms ook na het drinken, eten, rennen of aan de riem trekken. Een typische aanval duurt enkele seconden, maar sommige honden hebben er een paar minuten last van en meestal een paar keer per dag.
Je kan Reverse Sneezing opheffen door over de keel te wrijven of de neusgaten dicht te houden tot de hond slikt. Ook kan lichtjes blazen in het gezicht van de hond helpen. 
In sommige gevallen kunnen andere zaken een rol spelen, zoals bijvoorbeeld allergieën of prikkelende middelen (stuifmeel, rook, parfum), een grassprietje in de neus of zelfs een ontstoken kies. In die gevallen zou kunt u de hond het beste naar de dierenarts brengen. Als de hond dit soort aanvallen regelmatig heeft kan de dierenarts Antihistamine proberen, om te kijken of de klachten verminderen. Wanneer Reverse Sneezing vlak na de neusenting tegen kennelhoest de kop op steekt, is een Antibiotica-kuur aan te raden.

De meeste honden die zo af en toe een aanval hebben kunnen hier prima mee leven, want Reverse Sneezing is over het algemeen een niet kwaadaardige aandoening waarbij medisch toezicht (meestal) niet nodig is. Wel is het belangrijk om Reverse Sneezing niet te verwarren met een vernauwing van de luchtpijp of een hartafwijking. Het is dus van belang je hond bij twijfel door de dierenarts te laten onderzoeken.