Onze dove pup, Nahla.

honden encyclopedie > Onze dove pup, Nahla.

door Martine

Onze dove pup, Nahla.

Sinds vijf maanden hebben wij onze laatste aanwinst geadopteerd, Nahla, de dove Dogo Argentino.
We hadden al twee Dogo-dames en één Lagotto Romagnolo-meisje toen ik op Facebook een oproep zag om een dove puppy te adopteren.  Ze werd erg gepest door haar nestgenoten en moest zo snel mogelijk een gezin vinden, ze was toen zeven weken oud en zag er zo eenzaam uit op de foto, terwijl haar broertjes en zusjes rond haar aan het spelen waren...
Ik kon die foto niet uit mijn hoofd zetten en ik wist dat mijn man geen vierde hond wilde, maar ... die ogen, die houding van dat kleine, gehandicapte hondje.
Na een gesprek met mijn man, mocht ik een afspraak maken om een keertje naar haar te gaan kijken.
Toen we daar aankwamen, was het zo duidelijk dat ze niet in het nest hoorde, het leek of ze heel alleen in een glazen stolpje zat, ze wandelde ook wel rond en sprong ook wel in het ballenbad, maar steeds vergezeld van die denkbeeldige glazen stolp.
Ik had alleen maar medelijden met haar, maar mijn man, praktisch als hij is, dacht aan de consequenties van een adoptie : hoe reageren onze andere dames (we hebben er ééntje die niet echt hondvriendelijk is) op een dove pup, hoe voeden we haar op, hoe maken we iets duidelijk, hoe roepen we haar, we wilden haar ook gewoon een wandeling gunnen waar ze los kon lopen, maar hoe kwam ze terug???
We wilden geen hulpmiddelen gebruiken zoals een trilband (wat velen ons aanraadden), maar wat dan wel?
Kortom een hele hoop vragen en angsten, zal dit lukken?  We wilden haar nemen maar dan wel voor altijd : als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat...
Wat er ook gebeurde, ze zou dan bij ons blijven...
Nu zijn we vijf maanden verder, en we hebben zoveel geleerd van Nahla in die tijd, we hebben geleerd dat we niet zo verbaal moeten zijn (bij haar heeft dat immers geen enkele zin) dus ook onze andere dames hebben meer rust.  We hebben geleerd erg op haar lichaamstaal te letten (wat we anders eigenlijk alleen maar deden als er een vreemde hond naar ons toekwam), we hebben een oplossing voor het komen tijdens avondwandelingen: dan gebruiken we een flikkerende zaklamp en hup... daar komt Nahla aangerend!
Als het licht is, is het moeilijker maar we hebben haar geleerd dat ze regelmatig naar ons moet kijken, dan wuiven we en dan komt ze naar ons toegerend en krijgt ze een "jackpot" (lekkere kaas of salami) zodat wij héél interessant zijn.
We hebben ook geleerd dat onze andere dames rust nodig hebben, en dat ze niet tegen de drukte van een dove pup kunnen (wij moeten er natuurlijk altijd achteraan gaan, als wat uithaalt of de anderen lastigvalt).
Maar al bij al na een paar minder leuke incidenten tussen de twee andere Dogo's, hebben we nu een punt bereikt waar ieder zijn rust vindt en waar Nahla gelukkig is.  Je ziet ook die "stolp" niet meer, die is weg en zij is gewoon een "normale" hond binnen ons gezin.
Ook een dove hond, kan je een gelukkig leven bezorgen en kan jou zoveel liefde en blijdschap geven!